Psikopatların birbirini tanıyabilme özelliği

Konunun ismindende anlaşılacağı üzere, Genelde filmlerde dizilerde yada okuduğumuz suç ve polisiye içerikli romanlarda denk geldiğimizden bir aşinamız var bu konuya. Sorunlu ve garip hatta suçlu potansiyeli taşıyan insanlar toplumumuzda tahmin edemeyeceğimiz kadar fazlalık gösteriyorlar. Normal insanlara karşı nasıl maske takıp onlardan birisiymiş gibi davranacağı konusunda uzmanlaşmış bu tipler kriminolojik araştırmalara göre üstün zekalı oldukları kadar patlamaya hazır bir bomba kadar tehlikeli ve sinsi olarak teşkil ediliyorlar. Ancak bu durumun en izole tarafında kalan kısmı ise.. Bu normal görünümlü anormal kişilerin birbirlerini çok rahat tanıması ve birbirlerine bakıp iç ses geçirerek oda benim gibi diyebilmeleridir. Bunu kamuflajın ne olduğunu bildiklerine veya Suçlu peşinde koşan polislere yada ruhsal problemleri olan bireylerle ilgilenen doktorlarla aynı kafa yapısında düşünüp aynı üstün zekayla karşısındaki karakteri derinlemesine maskesi olmasına rağmen görebilmesine bağlayabiliriz. Buradan bir sonuç çıkarmak istiyorsak şunu kendimize ısrarla sormalıyız: Gerçekten içinde bir canavarla yaşayanlarla aynı otobüsü aynı iş yerini ve dahada ürkütücüsü aynı evi paylaştığımız oluyormudur ki ?

Neyin iyi ve neyin kötü olduğuna insanların basit ahlak anlayışına göre karar veriyor ve birilerini canavar ilan edip aynı otobüsü paylaşmaktan kaçınıyoruz. İnsan dışı zeki bir varlık olarak insanları gözlemek ve anlamaya çalışmak hoş olurdu.

hani bir cinayet vakası yaşandığında haberciler ellerinde mikrofon hemen katilin yakınlarına, çevresine mikrofon tutar ... cevaplar hep aynıdır "çok sessiz biriydi, çok efendiydi, içine kapanıktı biraz, aklım almıyor, inanamıyorum gözümle görsem inanmam ..." gibi gibi gibi ... genelde böyle insanlar zaten ani bir cinnettle ne yapıyosa yapıyodur... Psikopatlar birbirini tanır mı tanımaz mı bilemem, ama onları da yetiştiren suç işlememiş, daima yargılayan insanlar . Toplumun azlettirdikleri diyelim biz onlara.