Nefes Çalışmaları

Kaynak: ANTHONY ROBBINS "SINIRSIZ GÜÇ"

Beş duyu uzuvlarının her birinin ayrı işlevi olduğu gibi burun'' nefes almak ''içindir. Ağızdan alınan ve verilen nefes yanlış olup evrensel enerji kanallarının giriş noktası olduğu hatırlanarak meditasyon ve egzersizler haricinde de nefes burundan alınmalı ve verilmelidir...

Vücudumuzun yaşamsal ihtiyacı olan prana (Ki,chi,evrensel enerji) ETERİK Bedene ait bir organ sistemi olan Sanskritçe Nadi adı verilen kanallar vasıtası ile tüm vücutta devinir. Nadilerin ana kanalı olan Sushumna nadi omurga omurilik boyunca kuyruk sokumuna dek uzanır.Sol burun deliğinden başlayan kanal(İda nadi) soğuk ay enerjisini taşırken,sağ kanal olan Pingala nadi yada surya nadi sıcak güneş enerjisi olarak adlandırılan eril enerjiyi taşır. Bu iki enerjinin nadiler vasıtası ile döngülerini temin ettiği enerji girdaplarının dengede olması vücudun sağlığı ile birebir ilişkidedir. Enerji girdapları Chakra adı verilen 7 ana açılımda dönerler. Her bir girdap bir salgı bezini harekete geçirir ve dengede olmaları bu bezlere bağlı olan organların da dengede çalışmasını sağlar. Aşırı dönen herhangi bir girdap aşırı salgıya ve o organa bağlı hücrenin dejenerasyonuna sebep verir ki sonuç olarak bu dengesizliği haber veren hastalık ortaya çıkar. Girdapları dengede tutmak ; doğru nefes almak ve Tibet Beşli Ayin çalışması ile mümkündür.

Nefes çalışması

Evrensel enerjinin bedenimizde sağlıklı ve kesintisiz akabilmesi için ;

- Dik ve düz bir omurga duruşuna ihtiyaç vardır.

- Ayrıca gevşek omuz ve boyun kaslarına da ihtiyaç vardır ki bu kaslar stres ve toksin birikiminden dolayı daima kasılmış durumda olduğundan vücutta oksijenle taşınan prana beyne yeterince ulaşamaz bu da farkındalık düzeyini düşürür.

-Burun deliklerini kullanmanın yanı sıra tüm kapasite tümü kullanılan ve temiz olan akciğerlere ihtiyaç da ilk şarttır.

Bebek nefesi

Üç kısımdan oluşan akciğerlerimizin en alt bölümü yeterince ve doğru nefes almadığımızdan toksin biriktirir ve kapasitesi düşük prana devindirir.

Boşaltılmış ciğerlere ;

-Üst karın şişirilerek alt ciğerin ilk alınan nefesle doldurulması

-Ve sırası ile orta ciğerin kaburgaları yanlara iterek doldurulması

-Ve en son üst ciğer bölümünün omuzları yukarı iter şekilde doldurulması 4 sayısına denk düşecek şekilde alınması ile başlar.

-Verişte üst karın içeri çekilerek ilk alınan nefes salınır,

- Kaburgalar geriye çekilerek ikinci bölüm salındıktan sonra omuzların serbest bırakılıp gevşemesi ile son bulur.

Bu nefese diafram nefesi de denir.

Kaynak: CAN GÜRZAP "KONUŞAN İNSAN"

İki çeşit nefes vardır: Durağan nefes ve hareket halinde nefes.

Durağan nefes : Akciğerlerin nefesi alması, vermesi, bir süre durduktan sonra tekrar alması ve vermesidir. Bu, yaşamak için bedenin yinelediği bir hareketler zinciridir. Bu eylemler dizisi durduğu anda yaşam da durur.

Hareket halinde nefes, konuşurken, zorlu hareketler yaparken, koşarken aldığımız nefestir. Bu durumda beden, daha çok nefes gereksinimi duyar. Ancak, yukarıda saydığımız eylemleri daha rahat ve iyi bir biçimde gerçekleştirebilmemiz için nefes kapasitemizin fazla olması gerekir. Zorlu hareketler yaparken, koşarken ya da spor yaparken, nefes kapasitemiz yeterli değilse çabuk yoruluruz. Yani, "kondisyon" denilen beden direncinin nefes kapasitesiyle

yakından ilgisi vardır. Konuşmada da durağan nefesten daha çok nefese gereksinim vardır. Çünkü sesi oluşturan, tonun yoğunluğunu ve sürekliliğini sağlayan güç nefestir.

Nefes sorunu ülkemizde daha yeni yeni gündeme gelmekte. Oysa özellikle Doğu ve Uzakdoğu'ya bakacak olursanız nefesin binlerce yıldır gündemde olduğunu görürsünüz. Bu ülkeler, sağlık açısndan sık sık nefesin yardımına başvururlar ve tarih boyunca da başvurmuşlardır. Üzülerek söylüyorum, neredeyse yüzde doksanımız yanlış nefes alıyor. Yanlış nefes alınca da nefesini yanlış kullanıyor. O kadar ki, sanatını nefesle gerçekleştirmeleri gereken pek çok tiyatro ve opera sanatçısının nefesini yanlış alıp, yanlış

kullandıklarına tanık oldum. Yine üzülerek söylüyorum, ülkemizde, tiyatro ve opera sanatçısı yetiştiren kurumların bu konudaki eğitimi ya yetersiz ya eski yöntemlerle yapılmakta ya da hiç yapılmamaktadır.

Bunu söylemeye gerek yok sanırım, bir oyuncu ya da operacının en önemli donanımlarından biri sesi olmalıdır. İki sanatın da iyi, güzel ve etkileyici bir biçimde gerçekleşebilmesi için önde gelen ve ayrıcalıklı gereklilik sestir. Nefesiniz yeterli değilse bu yaşamsal gerekliliği nasıl elde edebilirsiniz ? Yeterli sesi olmayan ya da sesini iyi bir biçimde kullanamayan opera ya da tiyatro santçısı, istediği kadar yetenekli olsun, sanatında yarım kalmıştır.

Yanlış nefes ya da nefesin yanlış alınması ne demektir ? Nefesin, yalnızca göğüs bölgesiyle alınması demektir. Bunun nedeni de, nefes alış sırasında, bel ve mide kaslarımızın görevlerini yapmamalarıdır. Bu görevlerin neler olduğunu bir süre sonra göreceğiz. Nefesimizi göğüsten aldığımız zaman, havayı akciğerlerimizin üst kısmına almış oluruz. Bu da almamız gerekenden daha az oksijenin akciğerlerimize girmesine neden olur. Çünkü, akciğerlerimiz üstü dar, altı geniş bir koniye benzer. Nefesi göğüsten aldığımız zaman akciğerlerinizin üçte birine ya da yarısına kadar dolmuş olur.

Nefesi doğru almak, konuşma açısından olduğu kadar sağlık açısından da çok önemlidir. Yanlış nefes, tansiyon, migren, astım ve psikolojik bunalım gibi pek çok sağlık sorununa neden olmaktadır.

Anımsamaya çalışın, en son ne zaman derin bir nefes aldınız ? Belki de anımsamıyorsunuz bile. Yeni yapılan bir araştırmada, bir kişinin lenf bölgelerine kameralar yerleştirilmiş, kişi doğru ve derin nefes aldığı zaman, sanki bir maddeyi sabunlu suyla yıkar gibi, bu

bölgelerin de yıkanıp temizlendiği gözlenmiş. Çok doğru, çünkü, alınan ve bedene dağılan madde oksijen. Bu nedenle de konunun uzmanları günde 2 litre su içmenin yanında, en az 6-7 kez derin nefes almanın gerekli olduğu görüşünde.

Nefesin yanlış alınıp, yanlış kullanılması konuşma açısından da çok önemli sorunlar doğurur. Nefesimizi doğru alıp, doğru bir biçimde kullanamıyorsak tonsuz bir ses çıkar ağzımızdan. Bu da cılız bir sestir. Hele bir de gergin bir bedene sahipsek, özellikle gırtlak, omuz ve boyun kaslarımızda gerginlik varsa, güzel ve rahat bir ton elde edemeyiz. Kasların gerilip gevşemesi organlarımızın hareket etmesine neden olduğu için, nefes sese dönüşmeden önce, sayısız yolla değişikliğe uğrar. Bu nedenle, ses ve nefesin dengeli bir biçimde kullanılabilmesi için, kasların gergin olması bu eşgüdümü engeller. Bu engelleme nefesin, dolayısıyla sesin bozulmasına neden olur.

Konuşurken nefes ne zaman alınır ? Nefes, cümle başında alınır. Eğer, cümle uzunsa, anlamı bölmeyecek bir virgülden sonra alınır. Nefes almanın bilincinden uzaksak, bize nefesi bilinçaltımız aldırır. Bilinçaltımızın da, nefes alma konusunda bize ne gibi sorunlar yaratacağı belli olmaz. Bu belirsizlik ve düzensizlik, nefesin yanlış kullanımı nedeniyle pek çok konuşma sorunu yaratır.

Sözgelimi, cümleye başladınız ve cümleyi bitirecek nefesiniz var, ama bilinçaltınız devreye girip size cümlenin ortasında nefes aldırabilir. Cümlenin ortasında alacağınız nefes anlamı ikiye bölecektir. Sizi dinleyen kişi, anlamı toparlayana kadar siz ikinci cümleye geçtiniz, kişi ikinci cümlenin anlamını toparlayana kadar siz üçüncü cümleye geçtiniz, belki de bilinçaltının gereksiz uyarısıyla üçüncü cümlenin de ortasında bir nefes aldınız. Böylece sizi dinleyen kişiyle sizin aranızda amansız bir yarış başlayacaktır. Dinleyen kişi, cümle anlamlarını derleyip toparlamakta güçlük çekeceğinden yorulacak ve sizi dinlemekten vazgeçecektir.

Ya da konuşma süreci içinde yeni bir cümleye başlayacaksınız ama, cümleyi bitirmek için yeterli nefesiniz yok. Cümle başında nefes almanız gerektiği halde, bilinçaltınız "Nefesin var, devam et" diyebilir. Nefes almadığınız için de cümlenin sonuna doğru nefesiniz tükenir ve sesiniz duyulmaz. Yani, cümlenin son bir ya da iki sözcüğünü söylememiş olursunuz. Oysa, Türkçe'de cümle sonları çok önemlidir çünkü yüklem, yani eylem cümlenin sonundadır. Oturdun mu ? Geldin mi ? Gittin mi ? Aldın mı ? Cümlenin sonunda nefesiniz tükendiğinde eylemi yok etmiş olursunuz, eylem yok olunca da anlamda önemli ölçüde zedelenme olur.

Bugüne kadar pek çoğumuz, nefesimizi nasıl aldığımızı ve özellikle konuşurken onu nasıl kullanmamız gerektiğini düşünmemişizdir. Bu da çok doğal çünkü, şimdiye kadar hiç kimse bize, "Nasıl nefes alıyorsun ?" gibi bir soru sormamıştır. Ama, sanıyorum, şu anda, yavaş yavaş, nefes alıp verme konusunda düşünmeye başladık.

Çeşitli çalışma ve araştırmalarla bedenimize doğru nefes almayı öğretip, nefes kapasitemizin genişlemesini sağlayabiliriz demiştim. Ancak, doğru nefes almayı bedenin işleyişi içine oturtmak az da olsa zaman alabilir. Doğru nefes sistemi, bedenin işleyişi içine oturduktan sonra kendi kendine çalışmaya başlar. Yani, kişi hiçbir zaman, "Acaba ben şimdi doğru nefes alıyor muyum ?" diye düşünüp, kendini sürekli bir denetim altında bulundurmamalıdır.

Kaynak: Nüzhet ŞENBAY "SÖZ VE DİKSİYON SANATI"

Solunum aletimizin ödevi iki yönlüdür: Bir yönü, soluk almadır, soluk alarak dışta bulunan hava akciğerlere çekilir ve besinlerin yanmasını sağlayan oksijenin kanla değinmesi elde edilir.

Diğer yönüyse, soluğu vermekle, bu yanmadan ortaya çıkan karbondioksidin dışarı atılmasıdır.

Soluk alma sırasında, hava, burun boşluğundan geçip gırtlak, soluk borusu ve iki kalın bronş aracılığıyla akciğerlere gider. Soluk verme sırasındaysa, tekrar aynı yolu izleyerek çıkar.

Solunum organlarının sistemi, bir ağaç gövdesinin bir çok dallara ayrılmasına benzetilebilir. Gövde soluk borusu, iki kalın bronşa, onlar da, kendi aralarında bronş keseciklerine ayrılırlar. Akciğerler oldukça büyük iki organdır. (Normal ağırlığı, erkeklerde 1300 gramdır.) Akciğer kesecikleri alanına havanın kanla değinmesi sırasında değişirler. Eğer kaba taslak bir benzetme yaparsak, diyebiliriz ki, akciğerler havayla dolduğu zaman genişleyip, havayı bıraktığı zaman daralan büyük bir süngere benzer. Akciğerler hacimlerini kendi kendine

büyültüp genişletemez.

Ancak bu genişletmeyi göğüs kafesi yönetir. Göğüs kafesi, vücutta omurganın, kaburgaların ve göğüs kemiğiyle bunları saran kasların oluşturduğu yürek ve akciğerleri koruyan boşluktur. Onun tabanı diyafram ile örtülmüştür. Diyafram alt yönü içbükey, üst yönü

dışbükey durumunda çok yumuşak bir kastan yapılmış olup göğüs boşluğu ile karın boşluğunu birbirinden ayırır. Kaburga kemiklerinin kıkırdakları ve göğüs kasları yardımıyla göğüs kafesi genişleyerek göğüs boşluğunun hacmi çoğalır. Bu sırada diyafram da aşağı doğru alçalarak bu boşluğu daha çok büyültür. Denilebilir ki, göğüs boşluğunun büyüyüp yükselmesi, kaburga kemiklerinin hareketiyle paralel biçimde, diyaframın hareketiyle de dikey biçimde olur.

Akciğerler "akciğer zarı" (plevra) ile örtülmüş olup onun üstü de kaburga kemikleriyle çevrilmiştir. Akciğer zarının her biri sağ ve sol olmak üzere iki yaprakçıktan meydana gelir. Bunlardan biri iç organlar zarıdır ve akciğeri sarar; öteki çeper zarıdır, göğüs boşluğu çeperini kaplar. Bu iki yaprakçık, akciğer zarı veya plevra kovuğunu sınırlar.

Sonuç olarak akciğerlerin hareketi bir pompanın hareketine benzer. Göğüs kaslarının açılmasıyla kaburgalar ayrılıp diyafram alçalır ve zarlar da bu hareketi izlerler. Böylece akciğerler genişleyerek havayı çekerler. İkinci bir hareketle, çekilen havayı, göğüs

kafesinin daralmasıyla dışarı verirler.

Yaşamımız sürüp giderken sürekli olarak soluk alıp veririz. Bu sırada soluk alırken solunum organlarımızın hareketini düşünmeyiz, bu iş kendiliğinden olur.

Halbuki topluluk karşısında söz söyleyenlerin alıştırmalarla solunumunu geliştirmesi kesinlikle gereklidir. Bunu herkes de yapabilir ve böylece onu isteminin kontroluna uyan bilinçli bir

hareket haline koyar.

Solunum için yapılan alıştırmalar göğsün de kuvvetlenmesine ve genişlemesine yardım eder. Bunun için vücudun gelişmesi bakımından da yararlıdır. "Göğüs jimnastiği" toplum karşısında söz söyleyenlere büyük yararlar sağlar. Vücudu fazla yormamak ve soluk soluğa gelmemek

şartıyla, koşmak ve merdiven çıkmak gibi, solunumun gelişmesine yardım eden çalışmalar yapılabilir.

Soluk alırken göz önünde tutulması gereken noktalar şunlardır:

Soluk: 1-derin, 2-sık, 3-çabuk, 4-düzenli, 5-sinirlenmeden, 6-gürültüsüz alınmalıdır.

Gürültülü soluk alma büyük bir kusurdur. Dinleyiciyi rahatsız eder ve bu halin önüne geçilemezse günün birinde konuşmacının başarısızlığına neden olur.

Doğal solunumda ağız hep kapalı tutulmalı ve burundan soluk almalıdır. Burundan soluk alınırsa alınan hava ısınır ve temizlenir. Çünkü burun içindeki kıvrımlarla küçük kıllar süzgeç görevini görürler.

Ağızdan soluk almanın büyük zararları vardır. Böyle soluk almaya alışmış olanlar, tehlikeli olmamakla beraber, günün birinde ameliyat olmak zorunda kalırlar. (Koriza, ahtapot gibi) Özellikle ahtapotların önce sesi, sonra bellek, işitme, dişlerin çıkması, boy atma

bakımından büyük zararları olduğu bilinir.

Bununla beraber, diksiyonda bazen ağızdan soluk almak da gerekir. Konuşmacı söz söylerken her zaman gereken yerde soluk almak için ağzını kapayacak zaman bulamaz; öyle bir zaman gelir ki, duraklama zamanının kısaltılması gerekir. Sözün hareketi arttıkça duraklama zamanı daha kısalır ve gitgide solunum fazlalaşır ve o zaman burundan

soluk almaya kalkışmak gülünç olur. Böyle hallerde ağızdan soluk almak gerekir.

İki türlü soluk alma vardır: 1- Diyaframa soluk alma. 2- Göğüse soluk alma.

Diyaframa soluk alma, diyaframın alçalıp yükselmesiyle olur. (Çoğunlukla erkeklerde böyledir) Bu biçimde derin soluk alma, her zaman öğüt verilen bir biçimdir. Yalnız diyaframı aşırı bir halde kasıp gevşetmemelidir. Çünkü karın boşluğundaki bağırsaklara ve diğer

örgenlere zarar verebilir. Bunun için yalnız diyaframa soluk almak da doğru değildir.

Göğüse soluk alma, kaburgaların alçalıp yükselmesiyle olur. (Çoğunlukla kadınlarda böyledir) Göğüse soluk almanın yukarı kesimiyle yapılanı hiç bir zaman öğütlenemez. Çünkü karnın içerisini sıkıştırır, çabucak yorgunluk ve soluk kesikliği verir. Göğüse soluk almanın aşağı kesimiyle yapılanı, diyaframın hafif büzülmesiyle olursa, en iyi olan biçimidir.

Bir hatip çoğunlukla, sözlerini ayakta söylediği için o durumda soluk alarak solunumunu ona göre ayarlar. Halbuki bir tiyatro oyuncusu bir çok değişen durumlarda soluk almak zorundadır. Solunumunu da ona göre düzenlemesi gerekir.

Sözün kısası, akciğerlerin alt kesimiyle soluk almaya alışmalıdır.

Soluk verme, solunumun ikinci zamanı olup soluk alma sırasında akciğerlere giren hava dışarı çıkar.

Soluk verirken onu tutumlu kullanmak, birden soluk vermemek gerekir. Bu çok önemli kurala uyulmadığı için konuşmacıların çoğu soluklarını boşuna harcadıklarından çabuk yorulurlar.

Soluğu verirken söze başlamalıdır. Soluk vermenin sonunda olduğu gibi, soluk almanın sonunda da söz söylemek zararlıdır. Söze, soluk vermenin başlangıcında başlamalıdır. Şaşkınlığı anlatan tümcelere, çoğunlukla gürültüsüz bir soluk verdikten sonra başlanır. Bu gülmek için de böyledir.

Hiçbir zaman soluğun sonuna kadar söz söylenmemelidir. Çünkü solukla beraber ses de kuvvetini kaybeder ve "Bitiriş = Finale" duyulmaz bir hal alır. Halbuki söyleyici için pek çok soluk alma fırsatı vardır.

Soluk verme, her zaman eşit ve sarsıntısız olmalıdır. Böyle olmadığı zaman ses kulağa hoş gelmeyen bir keçi sesi gibi titrer. Bu ses titremesi göğüs solunumunda daha çok meydana çıkar.

Soluk verme bir cümlenin başındaki kadar, sonunda da yeterli olmalıdır ve söyleyici tümce sonlarını iyi, belirli söylemeye çalışmalıdır.

Günlük yaşantımızda, yani tüm diksiyon alıştırmalarının dışında, yukarıda söylenen kurallara uygun bir biçimde soluk almaya alışmak yararlıdır.Organlarımız alışır ve söz söyleyen de soluk zorluğu ve ondan doğan yorgunluğu duymaz.

Solunumun sıklığı her kişinin gücüyle, anlatmak istediği duyguların şiddetine bağlı olduğundan belirli bir zamanda kaç kez soluk alıp vermek gerekeceğini tam olarak saptamak olanağı yoktur. Fakat halkın söz söylerken yeterli ölçüde soluk alıp vermediği bilinir.

Söz söylemeye başlamadan önce iyi bir soluk alıp verme tekniğine ulaşmamız gerekir. Sesi dinleyicilere ulaştıran soluktur. Eğer soluk zayıf olursa ses de zayıf olur. Eğer soluğun çıkışı çok bol olursa hem bir yarar sağlamaz, hem de söyleyiciyi çabuk yorar. Eğer soluk alıp verme düzensizse "sözakımı (le débid)" da eksik kesik, duraklamalarla anlamsız, sıkıcı olur. Solunum, söylenen bir parçanın durak yerlerini işaret eder ve söz söyleyenin yorulmasına engel olur.

Beş duyu uzuvlarının her birinin ayrı işlevi olduğu gibi burun'' nefes almak ''içindir. Ağızdan alınan ve verilen nefes yanlış olup evrensel enerji kanallarının giriş noktası olduğu hatırlanarak meditasyon ve egzersizler haricinde de nefes burundan alınmalı ve verilmelidir... Ben malesef özellikle uyurken burnumdan nefes alamıyorum.Yani yetersiz geliyor.Bir ara sürekli deniyordum burnumdan nefes alıp uyuyacağım diye ama olmuyor.Normaldede ağzım kapalıyken burnumdan aldığım nefes yetmiyor bana.Bide mide rahatsızlığım olduğu için dar pantolon giydiğim zaman sürekli derin nefes alma ihtiyacı hissediyorum.Şuan bile öyle.Üzerimdeki herhangi bir kıyafet biraz dar olsun nefes alamıyorum.. Kontrol altına almam gerek sanırım.Bu paylaşımı uygularsam yararlı olacaktır sanırım.Teşekkür ederim.

"Transformal Nefes Tekniği

Alerjik nedenlerle nefes darlığı çeken biri olarak, bir süredir duyduğum 'transformal nefes tekniği' seansları ilgimi çekiyordu. Televizyonda, seans sırasında ağlayan kocaman erkekleri görüp merak ediyordum. Bir gün bir arkadaşımla konuşurken, nefes terapisti Duygu Keçecioğlu'ndan bahsetti. Onunla birlikte bu işi deneyip, tecrübelerimizi de okurlarımıza aktarmaya karar verdim. Ve hiç ummadığım bir sonuçla karşılaştım. Yan tarafta, bizi de şaşırtan transformal nefes tekniği tecrübelerimizi bulacaksınız.

TRANSFORMAL NEFES TEKNİĞİ NEDİR?

35 yıldır Avrupa ve Amerika'da uygulanıyor. Kurucusu Amerikalı Judith Kravitz. Bu teknikle yaptığı şey nefes sistemindeki blokajları açarak, oksijenin vücutta kesintisiz dolaşımını sağlamak. Yapılan araştırmalar yetişkinlerin yüzde 90'ının nefes alma kapasitelerinin sadece yüzde 30'unu kullandıklarını gösteriyor. Bunun sebebi, yaşadığımız fiziksel ve duygusal travmalar sonrasında diyaframımızı her geçen gün daha az kullanmaya başlamamız.

Yapılan terapiler sonrasında kişi gün içerisinde farkında bile olmadan düzenli diyafram nefesi almaya başladığında, artan oksijen miktarıyla birlikte hem bağışıklık sistemi kuvvetleniyor hem de tüm organların sağlıklı çalışma kapasitesi artıyor. Tekniğin uygulanmasıyla kazanılan derin ve tam diyafram nefesi, fiziksel iyileşmenin yanı sıra hücre hafızamızdaki tüm negatif enerjileri temizleyerek zihinsel ve ruhsal bir dönüşüm de gerçekleştiriyor. Bizi engelleyen tüm bu negatif duygu, düşünce, korku ve endişelerden sıyrılmak, doğal olarak stresi ortadan kaldırıyor, kişinin kendisini özgürce ifade edebilmesini, daha cesur adımlar atarak yaşamını yeniden şekillendirebilmesini sağlıyor.

Migren ve fibromiyalji hastalıkları nedeniyle transformal nefes tekniğiyle ilgilenmeye başlayan Duygu Keçecioğlu ise sertifikasını Judith Kravitz'in düzenlediği 'nefes terapistliği eğitimlerini' tamamlayarak almış. Bir süre sonra tamamen iyileşen Keçecioğlu, "İki yıldır burnum bile akmıyor. Yaşadığım bu olağanüstü dönüşümü başkalarının da deneyimlemesine aracı olmak istedim," diyor. Keçecioğlu çalışmalarını Teşvikiye'deki Stüdyo Prana'da sürdürüyor. www.studyoprana.com

Gözümden yaşlar boşaldı (İrem Akıncı)

"Nefes al, nefes ver. Hep ağzından al. Karanlık, çünkü fokuslanman gerekiyor. Neye? Düşüncelerine. Oysa sen onlardan kaçmak için değil misin burada? Ama kaçmak olmaz, kaçmak istiyorsan yüzleşmen gerekir. Evet sürekli ağzımdan nefes alıyorum. Bir süre sonra el ve ayak parmaklarımın ucu uyuşmaya başlıyor. Korkuyorum çünkü gerginim. Bir süredir aklım karışık, çözüm yok. Neden olmasın? Kendimi bırakmayı tercih ediyorum. İçimde garip şeyler oluyor, bir hava kütlesi içimde hareket ediyor. Mide boşluğumdan boğazıma doğru yol alıyor. Zaman geçiyor, bitsin istiyorum, dedim ya korktum ama sonra bırakmayı tercih ediyorum kendimi. Ne olacaksa olsun varsın. Nefes seansı sona eriyor ama hemen ayağa kalkmak yok. Bir süre öyle yatmak gerek. Zaten hareket etmek mümkün değil; el ve ayaklarım paralize olmuş. Bu arada vizyonlar geliyor gözümün önüne. Sürekli aklımı kurcalayan olayın kahramanlarından biri karşımda. Onun adını sayıklayıp duruyorum zihnimde, istemsizce. Sonra yaşlar boşalıyor gözümden. Ağlıyorum, ağladıkça açılıyorum. Garip bir deneyim, 'İhtiyacım varmış herhalde ağlamaya,' diyorum kendi kendime. Seanstan çıktığımda inanılmaz acıkmış buluyorum kendimi, biraz da pozitif enerjiden olsa gerek gülüyorum sürekli. Yarım saat sonraysa sanki günlerdir uyumamış kadar yorgun hissediyorum kendimi ama bir o kadar da umursamaz. Bu kadar oksijen bu bünyeye fazla mı ne?"

Garip bir bilinç durumuna geçtim

Aşağıda benim deneyimlerimi okuyabilirsiniz: "Şartlanmalarımı bir kenara bırakmaya çalışarak uzanıyorum mindere. Meditasyon, yoga vs. hiç yapamayacağımı düşündüğüm şeyler. Konsantre olamam, gülerim, rezil olurum... Sadece nefes alıyoruz. Ağzımızdan, karnımızı şişirerek, derince çekip bir seferde bırakıyoruz, ama itmeden, yumuşakça. Hâlâ kafamda ne kadar işe yarayacağı sorusu var. Ama nihayetinde yapacağım şey vücudumun en temel ihtiyacını doğru şekilde karşılamak ve en ücra hücrelerime oksijen yollamak. Bir yandan güzel bir müzik, diğer taraftan koçun olumlama cümleleri beynimin içinde dolaşıyor. Rahatlayacağımı zannediyorum ama tam tersi, parmak uçlarımdan başlayarak uyuşup kasılıyorum. Karıncalanma yavaş yavaş kollarıma tırmanıyor. Koçun uyarısını hatırlayıp korkuyu bir kenara bırakıyorum ve yaşadığım şeyden yararlanmaya çalışıyorum. Hayatımdaki en temel sorunları düşünmeye çalışıyorum, hiçbir şey gelmiyor aklıma. Sonra birden ağlama geliyor. Önce usul usul ağlıyorum, sonra bırakıyorum kendimi. Ama bir yandan nefes almayı kesintisiz sürdürmem gerekiyor. Ağlamaya konsantre olamıyorum. Bu arada kasılmalar artıyor. Ellerimi nereye koyacağımı şaşırıyorum. Ve bir süre sonra garip bir bilinç durumuna geçiyorum. Anlatması zor. Oradayım, her şeyi duyuyorum, yapmam gerekeni yapıyorum ama düşünce şeklim değişik. Sanki birileri beynime girmiş, benim yerime bir şeyler düşünüyor. Ama diğer taraftan 'ben' de bunun normal olabileceğini düşünüyorum ve kendimi bırakıyorum. Sonunda kendimi "Anne beni affet," diye sayıklarken buluyorum. Seans tamamlandığında dağılmış vaziyetteyim. Bir yandan gözyaşlarımı siliyorum, kendime gelmeye çalışıyorum. O gün akşama kadar kesintisiz, hiç tutmadan, rahat rahat nefes alıp veriyorum. Fakat annemle ilgili bir sorunum olmadığını düşündüğüm halde, üstelik düşünecek başka bir ton sorun varken neden annemden af dilediğimi bir türlü anlayamıyorum. Şu bilinçaltının, bize ettiklerine bir bakın..."

MELİS D. ÇALAPKULU / Sabah " (Alıntıdır)

Ben de bir kez denedim bunu (transformal nefes tekniğini) sanırım tek başına yapabilicek bir şey değil bu ya da yeterli uygulama yapmadım... Ağlama nöbetine tutulmadım yani :)

Başlangıç için güzel videolar var. Sadece şu basit çalışmada bile insan zindeleştiğini hissediyor.

[video=youtube;aBeF-oaKmXs]http://www.youtube.com/watch?v=aBeF-oaKmXs

Diyafram Kasını Güçlendiren Nefes Tekniklerinin Bazı Faydaları Aşağıda Sıralanmıştır, bu nefes tekniklerini düzenli uygulamanız durumunda aşağıdaki sonuçları alacaksınız!

1) Yeterli oksijen alarak hormon salgılayan bezlerin, sinir sisteminin daha iyi çalışması sağlanacak.

2) Beyine daha fazla oksijen gitmesini ve daha iyi çalışmasını sağlayacak. (Beyin oksijene ihtiyacı en fazla olan organımızdır.)

3) Yeterince oksijen alındığı için depresyon, negatif düşünce ve zihin bulanıklığı engellenmiş olacak.

4) Yaşlanma etkileri gözle görünür şekilde yavaşlayacak.

5) Kan dolaşımını temizlemeye yardımcı olacak.

6) Vücuttaki kan kalitesi artacak.

7) Toksinlerin sistemden atılması kolaylaşacak.

8) Besinler daha iyi emilip sindirilecek.

9) Salgı bezleri gençleşecek.

10) Cilt gençleşip kırışıklıklar azalacak.

11) Diyafram hareketi iç organlara masaj etkisi yapacak.

13) Kaygı kontrolü sağlanacak.

>>> farkindalikokulu | Just another WordPress.com site