Ölümün ilk Anında Görülen Vizyonlar ve Amaçları

Tanınmış parapsikolog Dr. Karlis Osis, hem New York Parapsikoloji vakfı için hazırladığı1961 'de yayımlanmış olan "Doktorlar iIe Hastabakıcıların Ölüm Döşeği Gözlemleri" adlı örnek çalışmasında, hem de Amerikan Psişik Araştırmalar Derneği için Amerika ve Hindistan'da sürdürdüğü çalışmalarında, ölmekte olan hastaların dinsel öğretiye ait kişilerin görüntüleriyle karşılaşmaları olgusunu incelemiştir. Olayların değişken değerlerinin çeşitliliğinin ve yöneltilen sorulara alınan yanıtlara dayandırılan ayrıntılı kompüter analizlerini göz önünde bulunduran Dr. Osis, "dinsel vizyonların" bir soyut hayal ürünü (subjective imagery) olduklarını ileri sürmektedir. Yine de, tümüyle ele alındığında, toplanan bilgilerin, saf öznel deneyimi aşan bir tür "dış­sal faaliyet'i belirttiklerini kabul etmektedir. Özellikle, ölenlerin "alınıp götürülmesi'görüntüleri diye adlandırdığı türden, akraba ve arkadaş hayallerinin nesnel olabileceğini söylemektedir.

Dr. Osis, "Gördüğümüz gerçek, hepimiz için aşağı yukarı aynıdır"diyor, "ama imgeler kişiye ve ulusa göre değişir."

Dr. Osis, ölüm döşeği görüntülerinin Amerika ve Hindistan'dan derlenen kayıtlarında, güzellik, uyumluluk ve huzur tanımları ile karşılayan arkadaşlar ve akrabalar da dahil olmak üzere, oldukça anlamlı bir tutarlılığa rastlamıştır: "Her iki kültür' de de ölenlerin deneyimlerinde asal olarak aynı olayları gözlemliyoruz. Değişen 'nakışlar' oluyor. "

Dr. Osis ayrıca, dünyasal kaygılara dayalı olan düzensiz ve karmakarışık sanrıların, anıların, umutların, arzuların ve iç çekişmelerin simgelerini, diğer bir gerçeğin, amacı olan bir gerçeğin görüntülerinden ayırmak çabasındadır. "İşte bu 'yaşam ötesi amaç' bulutların üzerindeki bir doruk gibi belirmekte ve tüm ayrıntılara yukarıdan bakmaktadır". Örneğin:"alınıp götürülme" hayallerinin amacının, ölen hastaya, diğer bir varoluşa, diğer bir gerçeğe geçişte refakat etmek oldu­ğu açıkça görülmektedir. Öte yandan, ipe sapa gelmez imajla­rın görünürde hiç bir amaçları yoktur.

Dr. Norman Vincent Peale, "Olumlu Düşünmenin Gücü' ("The Power of Positive Thinking") adlı kitabında "alınıp götürülme" olgusunun gerçekliği ile evrenselliğe değinmektedir. Dr. Peale diyor ki: "Bu husus, rastladığım vakalarda sürekli olarak karşıma çıkmektedır. ... Bu olay o kadar yinelenmekte ve bu deneyimin çeşitli kişilerce tamamlanan özellikleri o kadar birbirirıe benzemektedir ki; bu durumu, adları anılan, yüzleri görülen kişilerin, gerçekte orada hazır bulunduklarının önemli bir kanıtı olarak kabul edebiliriz.

Dr. Elizabeth Kubler-Ross da, Dr. Peale'nin düşüncelerine katılmakta, ancak araştırmalarını ölümün eşiğindeki hastaların açıklamaları ile kısıtlamaktadır. Başından geçen iki kişisel deneyim, kendisini bir çok yeni araştırma kanallarına sevk etmiştir. İlk vaka, Dr. Kubler Ross'un tanımadığı halde ona bilmediği bir şeyi annesinin öldüğünü söyleyen medyuma aittir. Bu haber aynı gün içinde, felçli annesinin dört yıldır yatmakta olduğu İsviçre hastanesinden gelen bir mesajla doğrulanmıştır.

Medyom, annesi hakkında bazı açıklamalarda bulunacak iken, kuşku içindeki Dr. Kubler-Ross, zihninden bir soru geçirmeye karar verir: "Seniniçin yapabileceğim başka herhangi bir şey daha var mıydı?" Yanıt O anda medyom kanalıyla gelir: "Evet, hiç bir zaman başımın ağrıyıp, ağrımadığını sormadın. Biri çıkıp da başağrım için bana bir şey/er verseydi, bu beni 0 kadar rahatlatacaktı ki. Sana bunları kendini suçlu hissetmen için değil de, daha iyi bir doktor olman için anlatıyorum. "

Annesi dört yıl boyunca konuşmamıştı. Felcin ilk zamanlarında derdini anlatabilmek için ancak gözlerini kırpabiliyordu. Medyom kanalıyla annesinden aldığı o tebliğden sonra Dr. Kubler-Ross, felçli hastalara bakan bir çok kişiye baş ağrısı için hiç ilaç verip vermediklerini sorarr Doktortardan biri kızarak, o durumdaki bir hastanın baş ağrısı çekmesinin tümüyle olanaksız olduğunu söyler. Dr. Kubler-Ross da kendini tutamayarak, "Dinle, eğer annem başının ağrıdığını söylediyse, başı ağrıyordu. diye bağırır.

Teşekkürler paylaşım için..Bizim oralarda (Kırşehir) ölüme yaklaşmış,öleceğini hisseden birileri olunca genellikle,yeni, veya daha önceden ölmüş akrabalarının,sevdiklerinin ziyaretine geldiklerinden bahsederler.İşin ilginç yanı bu ziyaretlerden bahseden hasta,en geç bir hafta on gün içinde vefat eder.Sosyal statüsü ne olursa olsun herhangi biri bu durumda,eşini,çocuklarını,dostunu çağırır bu ziyaretlerden bahseder ve cenaze,miras vs.hazırlıklarına başlanır.İlginç bir ayrıntı daha var ki o da son ana değin evin,hanenin ışıkları söndürülmez..Bizim oralarda çok yoğun bir ölüm kültürü var,anlatmakla bitmez..

harika br paylaşım teşekkürler .

Teşekkürler paylaşım için..Bizim oralarda (Kırşehir) ölüme yaklaşmış,öleceğini hisseden birileri olunca genellikle,yeni, veya daha önceden ölmüş akrabalarının,sevdiklerinin ziyaretine geldiklerinden bahsederler.İşin ilginç yanı bu ziyaretlerden bahseden hasta,en geç bir hafta on gün içinde vefat eder.Sosyal statüsü ne olursa olsun herhangi biri bu durumda,eşini,çocuklarını,dostunu çağırır bu ziyaretlerden bahseder ve cenaze,miras vs.hazırlıklarına başlanır.İlginç bir ayrıntı daha var ki o da son ana değin evin,hanenin ışıkları söndürülmez..Bizim oralarda çok yoğun bir ölüm kültürü var,anlatmakla bitmez..

Anneannem de dedemin olumunden once, onceki olmus akrabalarinin ruyasinda dedemi ziyarete geldigini soylemisti... Demek ki bir dogruluk payi var bu olayin...

Ben ölüm ötesi deneyimi mi kalp ameliyatımda yaşadım beni bekleyen ölmüş anneannem idi ve ışıklar içersindeydi. Bilim insanları beynin oyunu dese de o kadar görülebilecek rüya var iken böyle bir şey olması düşündürücü. Kaldı ki doktorumda ameliyat esnasında kalbimin durduğunu söylemiş. Bir diğer örnek ise dedemle ilgili. Oldukça yaşlıydı ölüme yavaş yavaş yaklaştı ama bu yaklaşmasında hep evde yabancı birilerini görürdü ve gerçek sanıp konuşurdu. Ölmesine yakın artık tanıdığı ölmüş kimseleri görmeye başladı ve son olarak ölümünden iki önce rahmetli anneannemi gördü. Bunların tesadüf olduğunu veya beyin oyunu olduğu sanmıyorum çünkü o sırada gerçekten inanmış durumdaydı. Ölü olduklarının farkında değildi gerçek sanıyordu onları hatta ölmüş karısını bile.

Bu konuyu ben çok merak ediyordum. Çevremde birçok farklı kişiden ölmeden önce bazı yakınlarının ölen bazı akrabalarını veya tanımadıkları bazı varlıkları gördüğünü duymuştum. Bunun halüsinasyon olabileceği ileri sürülür ama ortak bazı noktalar insanın aklına "acaba" şüphesi getiriyor ister istemez. Bununla ilgili bir konu açmak istemiştim ama varmış. Bu başlık altında acaba duyulan veya şahit olunan benzer olaylar yazılabilir mi?

Bu konuyu ben çok merak ediyordum. Çevremde birçok farklı kişiden ölmeden önce bazı yakınlarının ölen bazı akrabalarını veya tanımadıkları bazı varlıkları gördüğünü duymuştum. Bunun halüsinasyon olabileceği ileri sürülür ama ortak bazı noktalar insanın aklına "acaba" şüphesi getiriyor ister istemez. Bununla ilgili bir konu açmak istemiştim ama varmış. Bu başlık altında acaba duyulan veya şahit olunan benzer olaylar yazılabilir mi?

bunu ben de çok merak ediyorum... neden ölmüş kişiler, yakınlarıyla bu şekilde ölüm öncesi bağlantı kuruyor olabilirler acaba?

[h=1]Dolores Cannon'un Ölümün Ötesi kitabını okuyan var mı? Ben yeni başladım okumaya. [/h]

benimde babaannem ölmeden önce akrabaları tanıdığı tanımadığı kişileri gördüğünü söylerdi bebek falanda görürdü öleli çok oldu ama bu bilgi hep aklımdaydı birisi ölüme yakınsa mutlaka sorarım ölmüş yakınlarını falan görüyor mu diye hatta karşı komşumuzun babası 5 ay önce vefat etti o zamanda sürekli sorardım ölmüş birilerini görüyor mu diye bana deliymişim gibi bakardı yakınları neyse ölüme yakın 15 gün kala falan kendileri gelip dedi bugün bebek gördü falan başka kişileride görmüş uzun sürmedi vefat etti.