Şizofren günlüğü

''İnsanlar bir acayipleşmişti.Sokakta herkes yere bakıyordu.Duvar dibinden yürüyenler vardı.Bazıları gökyüzüne bakıyordu.Anlıyorlardı.Hani deprem olacaksa koyunlar,köpekler anlar ya.Bir içgüdü vardı.O gün dairede otururken güneş birden küçüldü,toplu iğne kadar oldu.Sonra dışarıdan çığlıklar,araba çarpma,korna,düşmeler gelmeye başladı.Müthiş bir patlama oldu.Hah,yerçekimi durdu dedim.Dairede hepsinin yüzü bembeyazdı.Hava yoktu,balık ağzı açıyorlardı.Zombi bunlar dedim.Hepimiz öldük dedim müdüre.Kıyamet işte koptu o zaman''.

wooow

güzel konu olmuş eline sağlık

bu kitabı o kadar okuma istiyorum ki bir türlü kısmet olmuyor...ama herkes övüyor bakalım övükldügü kadar varmıymış..

''Duvarlar çok parlaktı.Ben diyordum ki bunlar ya yılan derisi kaplanmış ya da ıslak yosundan yapılma.Bir de şöyle dalgalanıyor gibi oluyordu.Canlı bir şey gibiydi anlayacağınız.Belki de ben canlıdır diyordum.Olabilir yani.Bir de ışık çok artıyordu.Pencereler sırf ışıktı o zaman.Ama soğuk bir ışıktı.Duvara vuruyor,duvarı acıtıyordu.Bana öyle gibi geliyordu.Duvar kıvranıyordu.Bu soğuk ışık bana değmesin diyordum,korkuyordum''.

Çok ilginç..Daha eklersen sevinirim..

kitabın ismini ve yazarını alabilirmiyim arkadaşlar

devam elacayib. mükemmel oluyo bu konu.

Almanlar benim kanımı değiştirmiş,değiştirdiğini zannediyorum.Beyin hücrelerimi alıp yeni bir insan oluşturdular.Plakalar da söylüyor çünkü,''beyin hücreleri''diyor.Ondan sonra yeni bir insan oluşturdum insanlığa.Tabii bu hücreler,hücrelerin öyküsü bitmedi.Bu sefer alıcı verici koydular mideme.

Ondan sonra bir yolculuğa çıktım.Yolculukta bir kadın külotunu çıkardı,hastaydı herhalde kokular gelmeye başladı.İzmir'e yaklaştıkça bende intihar düşünceleri yoğunlaştı ve de otobüsten atlama düşüncesi ortaya çıktı yani kesin yüzde yüz atlayacaktım.Ondan sonra açmadı kapıyı tabii otobüs.Basmane'ye doğru yaklaşıyoruz.Bu sefer fuar meydanında bir idam sehbası kurulmuş,beni bekliyorlar.O sırada otobüsün tekerleği patladı,indim ben otobüsten yürümeye başladım ve de meydana tam gidiyordum ki birisi arkamdan bağırdı.Sinan dur sen polissin,nereye gidiyorsun diye.Yani o adam bağımasaydı gidecektim ve asılacaktım yani kendi elimle.Şimdi hayatta olmayacaktım.

Ondan sonra eve geldik.amcamın evine.Yine Basmane'ye yakındı ev.Ben çırılçıplak soyundum,sokağa çıktım ve yürümeye başladım.Amcam beni tuttu eve getirdi.Mühendistir kendisi.Bir gece odaya girdi.Zannediyorum,tam bilemiyorum ama beynime bir alet yerleştirdi sanıyorum.Ve o alet sayesinde beyin hücrelerimden yeni bir insan yaratıldı.Sonra bana bir test yapıldı,zeka testi.O testte ben atomu parçaladım sanırım.Sen muhakkak atomu parçaladın demiyor televizyon,ama öyle yani plakalar öyle söylüyor.Televizyon da öyle yayın yapan yayın yapıyor.Tamam dedik ondan sonra.Yemek yerken bir ara mavi bir cam sanki mideme düştü.Ben bu kazada öldüm aslında.Yani benim öldüğümü söylüyorlar.Yani tabii özel formüllü bir kan vardı damarlarımda.Almanların beynimden formüle ettiği bir kan.Ben ölürken beyin hücrelerimden bu kanla yeni bir insan yaratıldı.

--------------------

Kitap ismi:

Şizofreni en uzak ülke (Levent Mete)

Okumalıyım

akıl oyunları filminden çok etkilenmiştim ama yukardakiler tüylerim diken diken oldu.Yakını yada sevdiği şizofren olanlara Allah sabır versin.Hakikaten çok zor bir durum.

bende şizofren olmak üzereyim gibi sanki

bende şizofren olmak üzereyim gibi sanki

güldüğüm için kusura bakma SM:rofl:Sanırım sinirlerim bozuk bu gün:rofl:

9.hariciye koğuşu gibi bişi galiba?

paylasım gercekten güzel...tesekurler...

Duvardaki çiviler yer değiştiriyordu..Gökhan özen posterinin gözleri oynuyordu

nasıl bir gün yasamıs tuhaf ama anlatım tarzın güçlü

kitabı merak ettim bnde okuyim. e booku elinde olanlar varsa siteye upload edip linkini koyabilirmi ?

bu kitabi almalıyım eve akıl oyunlarındaki o adam guzel bir film tesekkurler paylaştıgınız icin

evet oskarlı oyuncu crowe akıl oyunlarında muhteşem oynamıştı en sevdiğim filmidir ilk fırsatta okuyacağım bu kitabı

bende çok begenmiştim akıl oyunlarını. aslında şizofren olmak isterdim gerçekler çok acı ve sıradan...

gzl kitaba benziyor

televizyondaki spikerin konuşurken bazı sözcükleri söylerkenki mimikleri o sözcükleri seçmemi sağladı.belki spikeri konuşturuyorlardı öylece gülüyormuydu gerçektende bilmiyorum yüz ifadeleri çok gerçekçi ama bir yandan mesaj yollarken diğer yandan nasıl olabilirdi? beynimi hazırlıyorlardı mesajlar vererek ben şimdiden beklemeye başlamıştım.seçilmiş olmalıydım büyük ihtimal.ama ne için seçilmiştim bilmiyordum.

dün okuduğum kitabın 70.sayfasındaki cümlede bundan bahsediyordu işte.herşeyi çok iyi ayarlıyorlardı. kitabı aldığım günden bu yana kitapları kütüphanede sayfaları çevirirkenki hızımı okuma hızımı hesaplamış olmaları gerekiyordu.bir daha kütüphaneye gitmiyeceğim.balkona çıktığımda evin önünde daha önceden duran arabaların tamamen farklı olduğunu gördüm .bu arabalar tv kanallarının arabaları gibi büyüktü.yayın yapıyorlardı beynimden.yada beynim yoluyla bilgi aktarıyorlardı nesillere böyle olmalıydı.biliyrodum .savunma mekanizmalarım o kadar sağlamdıki benim beynimi seçtiler bunun için.zaman durdu ve dediklerimi tekrarladım yeniden.zaman durdu ben kronometreyi çalıştırdım.hala çalışıyor ve ben yazıyorum.şu an kimse bişey yapamaz bana.

bu kıtabı bulmak lazım guzel bırseye benzemekte.

Bence bu konu kültür sanat bölümünde olmalı...