bu yaşamın amacı..?

selam arkadaşlar.ben önceden müslümandım.müslümanken yaşama amacım belliydi. bir sınavda oldugumu ve yaptıklarıma göre diğer taraf dedikleri yerde ödüllendirileceğimi ya da cezalandırılacagımı sanırdım. diğer taraf işleri değiştiriyordu. bi anlam amaç katıyordu hayatıma.

sonra uzunca arastırmadan sonra deist oldum. ve yavas yavas ateistliğe dogru gitmeye basladım.tüm bunlar umrumda değil.asıl umrumda olan. yaşama amacım anlamım kalmadı. yasım ilerlediği için mi bilmiyorum. artık eskisi gibi mutlu olamıyorum sevinemiyorum. mutlu oluyorum en fazla 1 gün sonra artık o mutlu eden şey umrumda olmuyor. ve sürekli aynı şeyler yaşadıgımı düşünüyorum. ne kadar farklı şeyler yapsamda. hiç birşey mutlu etmiyor beni. yaşamın anlamını düşünüyorum. ama hiç birşey bulamıyorum. belki benim gibi bu sorunu yasayan vardır. boşluktayım gibi. yasıcagım belirli bir yasa kadar. sonra ölüp gideceğim. sonrası yok.

öyleyse yasamın anlamı ne ki ? beni yasama hayata baglayan şeyler artık bağlama özelliğini yitiriyor. ne kadar büyük hedefler koysam da önüme ne anlamı var ki bunun ? artık hiç bir şey içinde üzülmemeye başladım. üzülsemde çok çabuk geçiyor. değmezki diyorum kafamda. zaten bi ömrün var onu da mutlu olarak yaşa diyorum. ki o da olmuyor. durumum hakkında konuşmak isteyen birileri var mı ?

Yaşamın amacı yok. Kendin yaratman lazım. Mesela kendine bir hedef belirlersin, ya da ne bileyim çeşitli kitaplar okursun, tarihe merak salarsın, genel kültürün gelişir. Para biriktirip gezilere çıkarsın, arkadaş edinirsin falan filan. Hayattan çok büyük şeyler bekleme bence, moralin bozulur.

Hayatının anlamı senin ona nasıl bir anlam kattığındır .

Bir gün öleceğiz o yüzden bu hayatın gerçeğni değiştiremezsin.Hayat amacının olup olmaması da değiştirmez.Hayatı bu şekilde kabul edip ondan çok şey beklememek gerek.Amacın olsun yada olmasın bir şekilde mutlu olacağın şeyleri yap.Üzülme kafaya takma çünkü herşey olacağına varıyor.Hatta üzüldükçe o olumsuz şeyi daha çok kendine çekiyorsun.Mesela hayat amacın değil amaçların olsun ve inancına göre bunların önem sırası olsun.Bu gün yaptığın şeyler yarın hoşuna gitmiyorsa kendini biraz daha tanımaya çalış.Seni mutsuz eden ne varsa çekinmeden hayatından çıkar.Takılma önüne bak.Bunlar zor şeyler değil.Eğer sen de kendinde o gücü hissediyorsan başarabilirsin.Müslüman dahi olmuş olsan tek bir amaca bağlı yaşanmaz.Mutlaka kendi belirlediğin amaçların olmalı.Bunlar seni mutlu eden şeylerden oluşmalı.İstemediğin birşeyi yapmak zorunda hissetme.Beni hayata bağlayan herşey artık anlamını yitiriyor demişsin.Öldükten sonra bir amacın olacak mı ya da nasıl birşey bekliyor seni ? Ya orada da mutlu olamazsan ? O yüzden fazla sorgulamadan mutlu olmaya bak.Bunalıma girmeye gerek yok.Zaman zaman herkese oluyor.Amaç belirleyemiyorsan akışına bırak.Gelenleri değerlendir.Bu da olabilir.Üzülen de ölecek üzülmeyende ölecek.Sen mutlu yaşayarak ölenlerden ol ve kendi hayatının sana özel olduğunu unutma.Dilediğin gibi yaşa.

Bugüne kadar çok kez bu boşluğun içinde buldum kendimi, zaten bir şeyleri sorgulayan bir yapıda isen bu durumda olma riskin fazlalaşıyor, birden bire kafanda sana söylenenlerden ayrı onlarca, yüzlerce farklı düşünce gün geçtikçe daha da çoğalıyor.. Olmuş olanların, bugün olanların, olacakların ve tüm bunların içinde kendi nedenini bulmaya çalışıyorsun, bir süre sonra içinden çıkamadığın bunca düşünce seni bu düzenin bir parçası olmaktan saptırmaya başlıyor, böyle zamanlarda anlık yaşamak denen şeye tutundum ben ve denir ya nasılsa bir gün bitecek diye, nasılsa bitecek işte bu yüzden anlık yaşayıp iyi yada kötü bir çözüm oluşturabilirsin kendine...

Hayatımda bir ara tam olarak hissettiğin şeyleri hissetmiştim... Birçok birbirinin benzeri aşk meşk ilişkisi, ayrılıklar, aldatılmalar vs. vs. vs. gibi bir dönemin sonundaydı bu duygular. Her şeyin birbirinin aynı olduğunu, boşa yaşadığımızı düşünüyordum. Ve hissedemiyordum da... Bol bol insanları izledim.. Onların keyiflerini, neşelerini, şaşkınlıklarını, kızgınlıklarını gözlemledim... Ne kadar aynıydı ama bir o kadar farklıydı? Hayat da ne kadar aynı ve bir o kadar da farklı aslında.. Her tokat bir öncekinden daha çok acı verirken, her mutluluk tedbirleri kendisine kalkan edinen yüreğimizde ne kadar az yer bulabiliyor... Ve her tokat ve her mutluluk kırıntısı aslında bizler için önemli bilgiler barındırırken yaşamı kenardan ne kadar izleyeceksin?

Yaşamanın amacı; yaşayabildiğin kadar yaşamak bunu yaparken de ruhunu yüceltebilmek... Bunları yaparken hangi yolları seçeceğin tamamen senin elinde. Hayatından uzaklaşmak, kendine ve yaşama uzaktan bakmak arada sırada -özellikle sıkıntı dönemlerinde- oldukça yararlıdır. Ama bu dönemi sana zarar verecek hale sokup sokmamak da senin elinde. Zevk alamıyor olabilirsin yaşamdan; bunun nedeni dönemsel kırgınlıklar olabilir... Hepimizin yaşamında dönemsel içe kapanışlar vardır. Ama bunu kendine zarar verecek kadar uzatmaman gerekir. Sonuçta önünde akıp duran, içinde binbir türlü hisleri barındıran bir yaşam var... Ölme vakti gelene dek her türlü hissi tadabilmek, ruhu doyurmak, bilgiyle doldurmak gerekir.

Bu

http://s1305.hizliresim.com/19/v/nj1r7.jpg

http://batuhantanriverdi.com/wp-content/uploads/2012/10/otostop1.jpg

Bu veya şu

http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn2/970085_10151528593559597_1028143567_n.jpg

Hatta kendi fotoğraflarımdan da koyayım bir tane .D

http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/217698_10151017188699597_1295692956_n.jpg

Herkesin yaşama amacı farklı. Kim ne derse desin sana uymayabilir. Kendi yaşama amacını bulmalısın. Yoksa o kısır döngüden çıkamazsın

Herkese göre bu sorunun cevabı değişir

Bence hayat yolda olmaktır.Sürekli yeni bir bilgi öğrenip macerada olmaktır.Savaşmaktır.Hayırlı savaş için yaşamaktır.Kaybetsen bile "Ne öğrendim?" demektir

dünyada ki amacımız ne? Bir ot parçasının şu dünyada ki amacı ne acaba ya da durmadan çalışan karıncanın hayalleri var mıdır? birçok insan hayatın belli dönemlerde senin hissettiğin duygulara kapılmıştır... öldükten sonra bir yaşam var mıdır yok mudur işte burası da tamamen inanç meselesi ... bana kalırsa yaşamında adrenalin eksik ... şöyle bir şey iyi gelebilir ...

dünyadaki amacım ne diye sorsalar anı yaşamak derim. hayatı yaşa sadece hiç bir şey düşünme. pc ni kapat maaşını çek ve git uzaklara başka ülkelere. şehirleri gez farklı toplumlarla tanış ve sadece mutlu ol. hayatının bi anlamı olması gerekmez. zaten ruhunla anlamlısın. yada bir depresyondasın. evet bu da olabilir. ama en iyi şey bir süre uzaklaşmak bence. kafanı topla. bi partner edin. (sevgili) hayallerinin peşinden koş ne biliyim.

ama en önemlisi de eğlen

amacını kendin belirlersin. herkes birşeyler için yaşar, bir amaç için. ama çoğumuz artık kukla gibi olduk, neden? çünkü okula gitmemiz, okul bitince işe girmemiz, işe girince evlenmemiz, evlendikten sonra çoğalmamız gerekiyor, sanki yaşamanın kuralı, amacı sadece bunlarmış gibi. ne yapıyorsan yap dostum, önemli olan güzel bir amacın olması.

Hayatın kumar zarları gibidir, hangi yöne gideceğini sen seçersin fakat nasıl gideceğini zarlar belirler

hepinize çok teşekkür ederim dediklerinizi uygulamaya çalışacağım..

biz enerjileri tükenmiş tanrılarız bence.. tekrar tanrı olmak için çabalıyoruz tabi farkında ya da farkında olmadan. ruhunu ne kadar terbiye edersen bu kötülüklerle dolu ama bir o kadarda güzel dünyadan kurtulmak için bir adım daha atmış oluyorsun. reenkarnasyona çıkıyo tabi dediklerim. ve her dünyaya gelişinde bir önceki hayatında topladıklarınla yoluna devam ediyosun. sonra özgürlük..

"keşke"leri en aza indirgemek bence

şöyle bi durum var ruhun varlığına inanmıyorum.

Yaşam ile dilediğin gibi oynayıp, üyelerin burada sana sunduğu amaçlar arasında dilediğini seçebilecek kadar egemen ve özgür bir varlıksın üstat. Bilincinin içinde senden başkası yok. Yasa koyucu sensin. Eğer insana ne yapmalıyım diye sorarsan yaşam ellerinden uçar. İnsana nasıl görünmeliyim diye sorarsan yaşam ellerinden uçar. Rüzgara sor, ağaçlara sor, güneşe sor. Onlar seni hiç yargılamaz. Onlar var olmaktan başka birşey bilmezler. Onlar gibi sadece var olmaya ne dersin?

ruh sayesinde rüya görüyosun, astrali de ruhun sayesinde yapıyosun. yani vücudundaki hücreler çıkıp dolaşmıyor ve ölmek içinde ruha ihtiyacın var. evet gözümle görmedim ama hissedebiliyorum. hatta bazen tam uykuya dalacakken bedenimden uzaklaştığımı hissediyorum..

deist oldum

Deist olmak; Tanrının mutlak iradesini kabul edip onu öldürmek-bence-. Amaç; istediğin yoldan gidip tasarladığın gerçeği yaşamaktır kanımca.

Akıldan üstün bir varlığı ve hikayelerini kabul edip amaç haline getirmek insanoğlunun doğasında var. Açıklanamayan kavramlar, mucizeler, ilahi algoritmalar Dünya da hep var oldu, olacakta. Gizemli şeyleri severiz, merak en büyük zaafımızdır, inanmak eylemi ise olağan üstü boyut. Bu yüzdendir ki İlahi varlık olağan üstü boyutta her zaman olacaktır. Ona ne ad vereceğin, nasıl ve nerelerde tapacağın sana kalmış. İnsansın, düşünüp algılaya biliyor, iletişim kurabiliyorsun. Tanrı yaratma, Tanrı ol!

Hayatın gerçeklerinden bahsetmiş bir arkadaş! Nedir bu 60-90 yıllık ömürlerimizin gerçeği? Mutlu olmak? Mutlu olmak için para kazanmak? Hayır! Nefes aldığını hissedebilmektir. Gerçek, o gözünüzün görmediği burnunuzdan giren havadır. Orası kapanmışsa gerçek yok olmuştur. İnsanlar bir sürü şey uydurup zorunlu hale getirebilir. Kısır döngü, birilerinin birileri için çalışmasıyla başlar ve sonsuzdur. Suçu Adem'e yükleyebilirsiniz.

Olasılıklar dünyasında yaşıyoruz, her olgunun gerçeklik payı vardır. Şuan ölmüş olabilmem gibi...

gezi yap seyahate çık diyorsunuz. evet bunları seviyorum. yapıyorumda. biraz daha fazla yapacağım bundan sonra

mutluluklarda geçici oluyor en büyük sorunlardan birisi bu. keyif aldıgım mutlu oldugum şey hafta sonları arkadaşlarımla buluşup mangal yapıp biraz içmek. arkadaşlarımı çok seviyorum önemli olan ve mutlu eden bu olsa gerek . ama çok çabuk etkisini yitiriyor bu mutluluk. umarım dedikleriniz işe yarar

DAHA ONCE Müslümandım sonra deist sonra ateist oldum demişsin kımlıkte hala İslam yazıyorsa anlamı yok değiştir bari tam olsun .

Bu Dünyada Rüyadayız , Gerçek hayat öbür dünyada sen biraz dinine yönel belki huzur bulursun benimde fikrim bu . seyahat vs vsvs tırı vırı geliyor bana bunlar anlık mutluluklar verir sadece . doktora git yada nebileyim Allah yardımcın olsun tek diyeceğim şey budur.

selam arkadaşlar.ben önceden müslümandım.müslümanken yaşama amacım belliydi. bir sınavda oldugumu ve yaptıklarıma göre diğer taraf dedikleri yerde ödüllendirileceğimi ya da cezalandırılacagımı sanırdım. diğer taraf işleri değiştiriyordu. bi anlam amaç katıyordu hayatıma.

sonra uzunca arastırmadan sonra deist oldum. ve yavas yavas ateistliğe dogru gitmeye basladım.tüm bunlar umrumda değil.asıl umrumda olan. yaşama amacım anlamım kalmadı. yasım ilerlediği için mi bilmiyorum. artık eskisi gibi mutlu olamıyorum sevinemiyorum. mutlu oluyorum en fazla 1 gün sonra artık o mutlu eden şey umrumda olmuyor. ve sürekli aynı şeyler yaşadıgımı düşünüyorum. ne kadar farklı şeyler yapsamda. hiç birşey mutlu etmiyor beni. yaşamın anlamını düşünüyorum. ama hiç birşey bulamıyorum. belki benim gibi bu sorunu yasayan vardır. boşluktayım gibi. yasıcagım belirli bir yasa kadar. sonra ölüp gideceğim. sonrası yok.

öyleyse yasamın anlamı ne ki ? beni yasama hayata baglayan şeyler artık bağlama özelliğini yitiriyor. ne kadar büyük hedefler koysam da önüme ne anlamı var ki bunun ? artık hiç bir şey içinde üzülmemeye başladım. üzülsemde çok çabuk geçiyor. değmezki diyorum kafamda. zaten bi ömrün var onu da mutlu olarak yaşa diyorum. ki o da olmuyor. durumum hakkında konuşmak isteyen birileri var mı ?

evli ve çocuklu olmadığına göre kendini tamamlamaya çalıştığını varsayıyorum off çok berbat bir zaman dilimidir hatırlamak bile iç gıcıklayıcı insanın tamamlama mücadelesini tamamlaması tamamen hayatın ona verdiklerini kabul etme deneyimlemeye açık olma deneyimlerinden ders çıkarma süreçleri arasında ki bir olgu ve bu sürede hayat anlam kazanıyor dışardan destek almak için görsel medyayı kullanabilirsin LOST dizisi bu konuda çok spritüel bir dizidir spritüel kitaplarda yardımcı olur böylece kendi hayatını anlamlandırabilirsin ve kişisel tavsiyelerim de şunlar olacak hiçbirşeyi yarım bırakma yarım bırakılan herşey sende yarım kalmışlık duygusu verir pişmanlık yaratan olgularını düzelt vicdanın rahat olursa hayata bakış açın pozitif olur ve son olarak affet affetmenin yüceliği seni nerdeyse tanrısallaştırır sana yukardan bakabilme rahatlığını verir ve unutma bunları hayata geçirmek çok zordur ama sen sadece ilk adımı at gerisi her zaman gelir umarım faydasını görürsün.

evli ve çocuklu olmadığına göre kendini tamamlamaya çalıştığını varsayıyorum off çok berbat bir zaman dilimidir hatırlamak bile iç gıcıklayıcı insanın tamamlama mücadelesini tamamlaması tamamen hayatın ona verdiklerini kabul etme deneyimlemeye açık olma deneyimlerinden ders çıkarma süreçleri arasında ki bir olgu ve bu sürede hayat anlam kazanıyor dışardan destek almak için görsel medyayı kullanabilirsin LOST dizisi bu konuda çok spritüel bir dizidir spritüel kitaplarda yardımcı olur böylece kendi hayatını anlamlandırabilirsin ve kişisel tavsiyelerim de şunlar olacak hiçbirşeyi yarım bırakma yarım bırakılan herşey sende yarım kalmışlık duygusu verir pişmanlık yaratan olgularını düzelt vicdanın rahat olursa hayata bakış açın pozitif olur ve son olarak affet affetmenin yüceliği seni nerdeyse tanrısallaştırır sana yukardan bakabilme rahatlığını verir ve unutma bunları hayata geçirmek çok zordur ama sen sadece ilk adımı at gerisi her zaman gelir umarım faydasını görürsün.

Bence diye söze girmek istiyorum, izninizle.

İnsanın kendisi anlaması asla bitmeyecektir. Çünkü, her zaman diliminde karşılaştığımız kavram farkı nedeniyle, sorgulamak, kabullenmek-reddetmek, açığa vurmak gibi sürüsüne bereket eylemin ardından yapacağımız tek şey derin bir nefes almak olacak. ''Bunca hengamenin içinde ne arıyorum?'' o derin nefesten sonra gelecek sözlerden biri...

Hayat bize ne veriyor? Önemli bir soru... İstekle alınan çok farklıdır. Hayattan şunu istersin ancak bunu verir. Seçtiğin yol ne kadar ''şuna'' odaklı olursa olsun-istisnalar kaideyi bozmaz- ''buna'' alışmalı. Spiritüel kitaplar yerine roman, LOST yerine ''How I meet your mother?'' 'i tavsiye ederim.