Schubert / Der Wegweiser

neden sakınayım yollardan,

başka yolcuların tuttuğu,

gizli patikaları bulmak için,

karlı uçurum tepeleri boyunca?

hiç hatam olmadı gerçekten ,

ki insanlardan çekineyim,

hangi saçma arzu,

beni bu çorak topraklara sürükleyen ?

işaret-direkleri duruyor yolların kenarında,

işaret-direkleri şehirlere götürüyor;

ve ben geziyorum boyuna,

dinlenmeksizin , dinginliğin arayışında,

bir işaret-direği duruyor berimde,

kımıltısız kalıyor bakışlarımın gerisinde,

bir yol ki düşmem gereken,

kimsenin asla dönmemiş olduğu...

was vermeid' ich denn die wege,

wo die ander'n wand'rer gehn,

suche mir versteckte stege

durch verschneite felsenhöh'n?

habe ja doch nichts begangen,

daß ich menschen sollte scheu'n,

welch ein törichtes verlangen

treibt mich in die wüstenei'n?

weiser stehen auf den wegen,

weisen auf die städte zu,

und ich wand're sonder maßen

ohne ruh' und suche ruh'.

einen weiser seh' ich stehen

unverrückt vor meinem blick;

eine straße muß ich gehen,

die noch keiner ging zurück.