Karalama Defteri

Tanrılar ve Tanrıçalar bizi kutsasın.Rüya alemindeyken bedenimizi korusun.

Zayıflığından bu korku karakterleri.

Yalnızca ağladın geceleri,bakamadın aynalara.

Oysa ruhun kırılmadı...

Her kafiye yapan anlar mı sanıyosun hiphoptan.

Anlam dediğin nedir ki kafiyeyi bozan.

İstersen veriyim birkaçını sonsuzluk havuzumdan.

Belki bırakırsın bu işi o zaman.

Komur kokusu bu hic tatmadigin.

Yagmurdan camurdan yollar bunlar hic yarmadigin.

İcin satonda dahi korku seli.

Sokak acaba senin icin nedir ki?

Senin hayat dedigin hissiyatli asilligi sanmak belli ki.

tamam karalamıyom defteri ya

Hava katarsınız rap'e sırtınızda hep XX-Large T-shirt'leriniz.

Hep aynı şekilde kafiye ve kadın peşindesiniz.

Caddelerde salaklara krallık edip kendinizi yeraltında infazcı ilan ettiniz.

Aynı ve tek pencereyle hayata bakan klonsunuz hepiniz.

sen kalbini açmadıkça söylenen sözlerin değeri olamaz.

Ait olunan yere duyulan özlemin verdiği hüzünle karışık mutluluk..

koskocaman boşluklar var şimdi kelimelerde

ve bütün kelimeler boğmaya yetecek kadar dolu

hüzünlü bir mutluluk var bugün içimde

nedenini bilemem

belki de yalanın verdiği heyecan

belkide parmaklarının dokunuşundandır.

Bir zamanlar zaman yoktu..

Konuşabilirim,iyi konuşurum da,öyle bir konuşurum ki ne dediğime değil,nasıl dediğime bakarsınız.Kelimeleri ardı ardına dizerim,ahenkle sıralarım,alışılagelmişi farklı bir tatda kulaklara sunarım...Ama yapmak için bir sebebim yok.Bazen,yalnızlıkla soğuğun hakim olduğu gecelerde rüzgara,denize,dalgalara,ışıklara karşı fısıldadığım olurdu ama şimdi yapmak için bir nedenim yok

Aradın mı sen hiç korkusuzca,kaybetmeyi göze alarak istediğini ?

Korkuların sınırın hep olanın ardındaki olasılık gibi.

Göğe erememek bize kısmet değilmidir ki ?

Kaçıp acı gerçeklerinden yalanlara sığınan her insan bilinçsizce belkilere gebe senin gibi.

Ne zaman bu sehirden kaçıp gitme isteği gelse, bir köşeye oturup geçmesini bekliyorum. Gidersem dönmem çünkü biliyorum.

seni birkaç saniye düşünürsem;

sessem, sersem bir heceysem eğer

seni bir kelime edersem diye korktum

seni kötü bir cümlede kullanırsam

adını söylerken takılırsam, yanlış telaffuz edersem

böyle bir günah işlersem

tanrı affeder diye korktum.. K.İ

Anlamsız cümlelerime anlam katışına hayran kaldım..

Hayranlığımı hiç belli etmeden bana hayranmış gibi oluşuna aşık oldum...

Aşkımı kullanmadan bana aşk yaşatmana inandım..

İnancımı hiç boşa çıkarmadığın için sana güvendim..

Güvenimi yok etmediğin için seni çok sevdim...

Sevmeme sebeb olamaz sen olduğun için sana kalbimi sundum...

Bu bitmez şiire başlamama sebeb olduğun için...

Hayatımda hep üç nokta olduğun , hiç bir zaman nokta olmadığın için...

Seni sonsuzluk gibi sevdim sana sözlerimin sonu yok...

Şimdilik sadece sustummm

Gereksiz mesajlar gibi bir şey sanırım bu...

anasonlu sosisler

pastayı 4 e böler

parmakları keserler

sonra onları yerler

hmmmmm çok güzel oldu

‎"... benim dışımdaki dünya varlıkları arasında apayrı yeri olan bir kategori vardır; benim gibi bilinç yetisine sahip "başkaları." ilk bakışta, masa gibi, taş gibi bir "şey"dir bu başkası. ben ona bakarken, kendi içine sıkışmış, kendine karanlık ve kendine kapalı, bilinçten yoksun bir "şey" yapıyorum ondan. benim "durumum"un bir öğesi olduğu zamansa, gerçek var oluşa erişiyor bu "başkası".. yani ne zamanki benim tasarılarımın bir aracı ya da onların bir engeli oluyor, o zaman var olmaya başlıyor işte. daha önce var değildi o benim için. ama onu kendim gibi bilinçli bir varlık olarak algıladığımda, biliyorum ki, bilinçli bir varlıktır artık o. belki de beni bir araç olarak kullanabileceği kendi tasarıları vardır onun da. bu durumda, bir "şey" olma sırası bana geliyor ve ben "kendi içindevarlık" yani bilinçli varlık olma niteliğimi yitiriyorum. diyelim ki, bir balkondayım, sokaktan geçen insanlara bakıyorum. tüm gördüklerim, benim bilinçli olarak algıladığım, "benim içinvarlık"lardır. ama o an bir "başkası", ortaya çıkıp benim içinde bulunduğum manzarayı izlemeye başlarsa, ben "kendim içinvarlık" olmaktan çıkıyor, bir başkasının dünyasına girmiş oluyorum. aracımdır ben artık, başka bir şey değil. başkası yalnız benim dünyamı çalmıyor, o aynı zamanda benim gerçek benimi un ufak edip yok etmek istiyor. beni kendi tasarılarıma göre değil, geçmişime, olmuş olduğuma göre yargılıyor. bakışıyla beni yakalayıp tutsaklaştırıyor, kendisine bakanı taşa çeviren medüz gibi beni bir nesneye dönüştürüyor. işte benim kendimi aşağılanmış, bağımlı, donmuş bir varlık içinde algılamamın utancı, yani benim bir nesne olma utancım buradan geliyor. özetlersek, bir "bakış"tır başkası her şeyden önce, bir anda benim varlığımı durduran, donduran, kemikleştiren bir "bakış"tır; bir anlam verir yaşamıma. ben bu anlamı, "olanaklarımın yabancılaştırılması olarak yaşarım." başkası için varlık'ın temel anlamı çatışma demektir. bizim için önemli olan bir "şey", bir nesne olmak değildir. bir nesne olmak tutsaklıktır. bir tutsak olduğumuz zaman, yani birisi bizim karşımızda aşkın duruma geldiği zamani kendi özgürlüğümüzün sorumluluğunu yüklenemeyiz artık, bir başkasının özgürlüğü için yaşamaya başlarız o andan sonra. dayanılmaz bir acı kaplar yaşamımızı. bizi şeyleştiren kişiyi bi cellat olarak görürüz."

orada üzülmek, sevinmek yok. orada nefes almak yok. orada sadece orası var.

orada zaman yok, hareket yok, eylem yok. sadece donuk bir an var. sonsuza kadar izlemekten bıkmayacağın bir fotoğraf var orada..

belki de orası burasıdır..

şimdi istediğim kişiyim,

türkçe sözsüz kısık klasik müzik...

konuşmasak da, sen sevişsen,

ben üzerini örterim insanlığın...

kendini sevmemek için miydi, kesin şimdi başka bir şeyler düşünüyordum da, boynumdan ısırdı sinek, güzel bir kız şarkı söylüyor, "ayaklarımı kıçıma vura vura / kaçmak istiyorum büyükada'ya" tıka basayım, söylemek istediklerim olmuyor değil, sonrasında gerek görmediğimden susmalarım yoksa caps açık konuşuyorum, sen duymuyorsun. Ederken içine hayatın; hala sevmeye yahut sevilmeye olan inancımızı yitirmediğimizden mi, nedir bunca kafa karışıklığı?

İçim, dışım birdirbir; evet biraz da üşümüyor değiliz. Şimdi son beğeniyorum kendime, ateşi bulduğumdan beri üşüdüğümden bahsetmiş miydim. Çok ciddiyim, üşüyor hava, yanaklarım kızarıyor, ufuk çizgisini düzeltmek eski alışkanlıklar, damarlarımın kıyısındasın, tutunduğun atardamarım.

Sen de gelme üzerime ha, ne dersin.

Bir de ana dilimizde sövmeye özen gösterebilirsek,

daha manidar olması açısından yani...

ayrıca;

sutyen kopçasının kademesini düşürdüğünde,göğsünde ki o saplantılı daraltı geçmiyor bebeğim.

[h=6]Bir iş bul. İşe git. Evlen. Çocuk yap.

Modayı takip et. Normal davran.

Kaldırımdan yürü. Televizyon izle.

Kurallara uy. Yaşlılığın için yatırım yap.

dediklerimi tekrar et:

" Ben özgürüm "

[/h]