Karalama Defteri

Hayatına mutluluk katan insan isterse dünyanın öbür ucunda olsun yine mutluluk katmaya devam eder.ondan gelen herşeye razıyım dersin çünkü onunla olan acı bile hayatına tat katar.o yokken ne tat alırsın ne nefes..o varsa herşeye güzel bakarsın herşeyin çıkış yolu vardır senin için hayat senin için o zaman güzeldir anlamlıdır.en büyük sorunlarınızda onun varlığı yeter sana çünkü o zaman o sorun sorun olmaktan çıkar umutla bakarsınız herşeye..sevginin gücü..hayatında olsun olmasın sevmek ve sevildiği bilmek bile yeter çoğu zaman..neyse öyle işte..

Güne kötü başladım gerçek kesit gibi bir rüya gördüm yine üzüldüm yine mutsuz oldum.uyandim beynim konuşmaya başlamıştı bile iç sesimi susturmanın yollarını düşündüm sanırım aşağıya atlamamdı ki bu çok gereksiz bir davranış olurdu.yatakta bir saat öylece durdum konuşsun söyleyecekleri bitsin diye bekledim o konuştukça ben doldum kendi kendimi suçlamaktan kendime saydırmaktan avazım çıktığı kadar bağırmak istedim herkes uyuyor diye yine sustum.Daha önceden vücuduma dağılan simdi ise elimde gördüğüm kabarcıklarları fark ettim iki gündür stres kaynaklı azalmayan artan kabarcıklar.en kötüsü de stresin yol açtığı hastalıklar zaten.yılmayacam ama toparlanıp kendime gelicem.konusma seklime bakıp moralimin bozuk olduğunu anlayan ısrarla dinlemek isteyen, önceki günü ağlasam sabahı ağladığımı fark eden, gitmediğim zaman yokluğumu fark eden, sustuğumda konuşmamı isteyen hatta sessiz olmama sinirlenen arkadaşlarım ve ailem var benim.benim onlarla ilgilenmem lazım.

Zifrin içine dalsa gözlerin ışık anlamını yitirir.Kaybolmuş sokakların çalınan ıslıkları gibiyiz.Çok sert bir iklimin çocuklarıyız biz.. Ve ben , Tanrı nın eli değmiş güzel ruh , ben sessizliğin ortasında parçalanan dudaklar gibiyim.Ağzım küfür kokar , konuşmaya halim yok.Ellerim bir şeyler anlatır tenine yerli yersiz.Ve belli belirsiz tuzaklara düşer bacaklarım.Güneş doğsa umutlarımın üzerine belki , belki kar tanesine dokunabilse parmak uçlarım o zaman dünya diliyse konuşabilirdim kulaklarına.Sevebilirdim belki insan duygularıyla.Ama ben hiç sonu gelmeyen katliamın elçisiyim.Ne sözümü iletebilirim sana , ne de kapatabilirim gözlerimi ruhuna.Usulca karanlığında saklanabilmek isterdim.Sen ne zaman doğsan ben kaybolup giderdim.. Zifrin içine dalsa gözlerin ışık anlamını yitirir.İşte o zaman karışabilirdim yağmura..

Karma ve tekamül tanrıçasının göğüslerinden dökülen acı sıvıyı tadarken ,Paradokslar çukurunda ışık arıyordum kendime varolduğu ölçüde var olabiliyor insan yok olduğu ölçüde yok olamıyor ironik olarak bu paradoks çukurunda balçıkla midyenin mücadelesinden bataklık faydalanır derler her zaman hangi bataklıksa benim umrumda da değil , Ümit beni köpeği etmişti karanlık bir yolda gözümün önünden kaçmasın diye uzaklaşmıyordum ama aynı zamanda yakınlaşamıyordum , bu sıkışık bloke bir hayat nefes darlığından başka birşey değil, Bense bu nefes darlığında boğulmak istemiyorum artık ,Sonunda çıkaracaklarım kin ve öfke olacaksa bu bilinçdışı davranan gölge varlıklar onu da hak etmiyor ,Karma gelsin beni takip etsin ,Ama ben onu hakir görecek neşeye ulaşacağım .

hhttps://www.youtube.com/watch?v=IBH97ma9YiI.

Acı çekiyorum..

Yapılması gereken şeyi yapacam ,İrade sanatı üzerinden sanatkarane içgüdüler donatacam tutkuların kara ayinine ,Ve sen benim sevgilim olacaksın masumane hayatın ebedi gölgesi ,Her gölge aydınlıklarıyla beraber açığa çıkar çünkü ...

Ey kara yılan zehirini içeri sok sen ayaktakımının hınç dolu kafir bir putusun ,Yıkılmadığında irade tatminsizliği yaratan ,işte işte sen çirkinlik istenç düşüklüğünün ve dejenere oluşun bir belirtisidir her çirkin davranış çirkin öfke çirkin çirkin kara vebalı sular ......

https://www.youtube.com/watch?v=joBGJcKyalI.

İçimde biriken öfkeyi, kalbimin kırılmasını, ruhumun incinmesini, gururumun yok edilmesini anlatsam roman olur herhalde ama bitmez bir gr bile azalmaz onlar.Hiç beklemediğim zamanda en güvenmeyi yeniden onunla olmayı istediğim zamanda böyle bir darbe almak..Ilk defa mı başıma geliyor? Hayır. Defalarca geldi zaten sorun da o ya her seferinde affetmekte inanmakta.O zaman onu affetmeseydim şimdi bunlar başıma gelmemiş olacaktı.Nazım'ın da dediği gibi, ah benim iyimser hallerim..Yine iyimserliğimin kurbanı oldum hem de en sevdiğim insan tarafından..Beni bu zamana kadar hiç önemsememis demek ki, hıç sevmemiş, benimle olmak istememiş ki bana böyle bir acımasızlığı bile bile isteyerek acı cektirerek yaptı öncesinde üzülmeyeceğime dair söz verdi sonra yaktı yok etti beni..uyusturucu bağımlıları olur ya dozu azar azar alırlar yavaş yavaş alışırlar ona o madde ona o şekilde güzel görünüyordur adeta başını döndürüyor mutlu ediyordur ama bilmiyor ki son darbesi ağırdır öldürücüdür.Altın vuruşumu elleriyle yaptı içi sızlamadan gözleri ve bilinci açık bir şekilde açık açık yaptı.O zaman affetmeseydim şimdi beni öldürmeye cesaret bile edemezdi.Ve..önce öldürdü sonra yeniden dirilmemi istedi..Galiba dalga geçti yoksa böyle birşeyin imkansız olduğunu kendisi de çok iyi bilirdi.Zaten o da yalandı..Amacı zaten seni öldürmekken acı çektirmekken sana, seni yeniden yaşatmayı neden istesin ki.O anlık hevesidir yine gelip geçmiştir.Şimdi onun istediği oldu ben acı çeke çeke öldüm. Ama..Onun için öldüm. Ben küllerimle yeniden doğmasını da bilirim.Ama sen yeni bir sen olamayacaksın çok çaba harcadım elimden ne geliyorsa yaptım ama boşa çaba harcamısım sen artık böylesin ve değişmeyeceksin çünkü bu durum senin ruh halin değil kişiliğin olmuş!Benden uzağa git nereye gidersen git.Yoksun sen artık yok!

Yazdim,sildim.Tek kelime ile "Nankörsün".

Her şey tohumlarımın atıldığı o fenalık dolu günde başlamıştı. Homo sapienslere eklenen yeni bir üye olacak kadar kötü talihe denk gelmek yetmezmiş gibi bir de bana sorumluluklar yükleyip roller biçeceklerini de öğrendim. Hatta benden büyük şeyler yapmamı, toplum adı altındaki tımarhaneye faydalı olmamı talep edeceklerini anladım. İşte o an... Bir şeyler fena halde ters gitti. O gün bugündür akli dengemde cereyan eden kısa devrenin psikiyatrik yansıması olan nevrozlarla boğuşmaktayım.

Aşık anlatmış dünyayı gözüyle görmese de

Bazen bakmak hiçbir şeydir anlamak istemedikçe

Yaşamak yetiyor insana, düşünmek zor gelir

Yanlışlar sevildikçe, doğrular değişiyor

Öyle bir yere geliyorsun ki seni iyi hissettiren ne varsa yitiyor, yok oluyor.

Sanırım tek hissedebildiğim ölümün soğuk nefesi.

Hiç bir zaman sert çocuk , cool çocuk olamadım ama eğlenmesinide üzülmesinide bildim.

Daha ilkokuldan başladığım o zorlu yolculuğun sonuna geldim. Fikirsel arayışım çıkmaz sokakta bitti. Yıllardır peşinde koştuğum o "anlam"ın aslında olmadığını gördüm. Bütün kavramların, rastgele ve amaçsızca olagelmiş varoluşumuzu oyalayan ucuz illüzyonlardan ibaret olduğunu fark ettikten sonra yapılabilecek tek şey son nefesi vermeyi beklemek.

Genelde takıldığım mekanlarda tek başıma otururken insanlar bu adam niye yalnız takılıyor hep şeklinde diye düşünüyorlar eminim. Ama yanılıyorlar. Yalnız falan değilim. O üç kişilik ahşap masada tek başıma kuruntulara gömülecek biri miyim ben? Hayır. Orada ben, alter egom ve süper egom oturmuş hararetli tartışmalarla ateşten hayal dünyaları yaratıyor, üzerinde dünyanın gidişatını simüle edip istediğimiz gibi oynamalar yapıyor ve canlandırmalı sonuçları görüp üstün analitik yorumlarımızı yapıyoruz. İddia ediyoruz, kitlelerin güdümünde bizden iyisi yok.

Heretik A.Ş.

Her hakkı saklıdır.

-Şunları bir araya toplayayım. Bir güzel muhabbet edelim- diye düşündüm.

Mutfak işinden de anlarım.

Donattım sofrayı.

Bayağı uğraştım.

Hepsinin, ayrı ayrı ne yemekten, ne içmekten hoşlandığını iyi bilirim.

Bayağı da para gitti.

Birinin yediğini öbürü yemez.

Ötekinin içtiğini beriki içmez.

Dört kişilik sofra kurdum.

Mumları da yaktım.

Bak hepsi, Erick Satie severdi.

Hatırladım.

Müziği de ayarladım.

Geldiler.

20 yaşında ben,

35 yaşımda ben,

40 yaşımda ben ve

bugünkü ben dördümüz.

Birden 20 yaşımı, 35 yaşımın karşısına oturttum.

40 yaşımın karşısına da, ben geçtim.

yirmi yaşım, otuz beş yaşımı tutucu buldu.

Kırk yaşım ikisinin de salak olduğunu söyledi.

Yatıştırayım dedim.

-Sen karışma moruk- dediler. Büyük hır çıktı.

Komşular alttan üstten duvarlara vurdular.

Yirmi yaşım kırk yaşıma bardak attı.

Evin de içine ettiler.

Bende kabahat.

Ne çağırıyorsun tanımadığın adamları evine ..

20 YAŞ 35 YAŞ 40 YAŞ VE BUGUNKİ BEN - CAN YüCEL

Yaşam sadece bir alma-verme savaşıysa, buyursunlar beni diledikleri kadar yağmalasınlar... İnsanlar benden ne diliyorlarsa, buyursunlar alsınlar. Başka bir açıdan bakmayı reddediyorum. Ve yok oluşum bundan olacaksa, sabırla bekliyorum...

“Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir.”

— Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

İçimdeki herşeyi kusabilsem dökebilsem keşke.İnsanların hırsları,bencillikleri,yalanları dolanları haddinden fazla olup kendisinin bu hallerine kendince alışması yadırgamaması ama başkalarını şaşırtmaya sinirlendirmeye devam etmelerini ben anlamıyorum.Kendi söyledikleri yalanlara kendilerinin inanmasını hadi anlıyorum hastadır onu öyle kabul ederim ama karşısındaki kişileri de inandırmaya çalışmaları göz göre göre yalanlarına ortak etmeye çalışmalarını anlayamıyorum asla da anlamayacağım ve hatta anlamak dahi istemiyorum.Benim gücüm kalmadı deneme yanılma ile hayattan bir şeyler öğrenmeye.

Eskiden önümde iki yol vardı artık teke düştü bu yol.En inandığım, güvendiğim ve istediğim konuda artık tek bir yol var o da imkansızlığa giden yol.Daha fazla konuşmamın bir anlamı yok.Bence, ben artık susmalıyım...

uyumayı unutmak istiyorum çünki uyandığımda bedenime ihanet etmiştim, onu terk etmiş ve geri gelmiştim, bunu defalarca yaptım. Sonunda anladım ki insan sevdiğine kiyamiyormus, meğerse ben ruyaymisim ve bana ihanet edilmiş.

Hayatın zorlukları mı insanları bu hale getiren,yoksa insanlar mı hayatı bu kadar çekilmez hale getiren?

Bir çiçek gibi gönlün leyli

Güneşi beklemez

Ay ışığında açarsın leyli

Sokak lambalarına dost

Umutsuz sevgilerde sarhoşsun leyli

Keskin bıçak gibi gönlün leyli

.

.

:

Keskin bıçak gibi gönlün leyli

El ayak çekip biterken sevgiler

Yırtarsın gecenin matemini leyli

Şiire şarkıya şu bende ki meyli

Sorasan sebebi tek sensin leyli

Lise yıllarım geldi aklıma kardeşlerim geldi.Çok özledim onları onlarla vakit geçirmeyi yerlere yatana kadar gülmeyi samimiyeti içtenliği dürüstlüğü doğallığı birbirimizin omuzunda ağladığımız zamanları birbirimiz için kendimizi hiç düşünmeden ateşe atmalarımızı hep yanyana olmamızı özledim..Hepimiz bir tarafa dağıldık.Tek şükrettiğim şey yine hayatımdalar.Bir gün sıkıntın olsa dara düşsen rahatlıkla arayıp yardım isteyebileceğin dostlarının olması ne güzel bir şey..Dilerim böyle güzel dostluklar hep olur ve çoğalır.

Cenneti ve cehennemi illa ki gelecekte arama. İkisi de şu an burada mevcut. Ne zaman birini çıkarsız, hesapsız ve pazarlıksız sevmeyi başarsak, cennetteyiz aslında. Ne vakit birileriyle kavgaya tutuşsak, nefrete, hasede ve kine bulaşsak, tepetaklak cehenneme düşüveririz.