Etrafımdaki İnsanlar...

Merhaba size neredeyse tüm hayatım boyunca yaşadığım bir şeyi anlatacağım.Öncelikle kendimi anlatayım çokta etkileyici bir görünüşüm yok, kiloluyum, ortalama boyluyum ve yüzümün büyük olduğunu düşünüyorum beğendiğim tek özelliğim etkileyici keskin gözlerim olması. Normalde siyah beyaz giyinirim, sadelikten hoşlanmam baskılı tişörtler,siyah pantolonlar falan... dediğim gibi etkileyici değilim ama etrafımdaki insanlar sürekli bana bakıyorlar. Evet biliyorum 'paranoyakça' diye düşünebilirsiniz en başta bende öyle düşünmüştüm beş yıl boyunca sürekli aynı şeyin olduğunu fark edince başka bir şeyler var dedim 15 yaşındayım ama dışarıda takılmayı seven biri hiç olamadım, okulda mecburen işte. Bir yere girdiğim anda bütün gözler bana çevriliyor,aniden ilgi kaynağı ben oluyorum, sanki karada yürümeye çalışan deniz kızıymışım gibi(az önce karayip korsanlarını izledim de)beni seyrediyorlar.Eskiden kafama takmadan geçip giderdim ama artık rahatsız edici olmaya başladı.Asosyal biriyimdir,insanlardan da hoşlanmam o yüzden konuşmayı da pek sevmem. Olur da konuşursam basit bir iki sözcük söylerim insanlar bana büyülenmiş gibi bakarlar. Böyle anlattığıma bakmayın her zamanda güzel davranmıyorlar ama birileri ,gelip benimle alay ettiklerinde etraftan tanıdığım biri çıkar, sanki çocuk onun ailesine saydırmış gibi lafı koyar,bana bile bakmadan giderler.

Konuşmayı sevmediğimi söylemiştim; beni emo bir ucube gibi görüp de, benimle acımış bir sesle konuşan öğretmenlere,bütün sınıf ayaklanır,okula geldiğim günden beri tek kelime konuşmadığım çocuk bile sanki 8 yıllık arkadaşıymış gibi beni korur,hocanın her kelimesine sınıfın farklı yerlerinden cevap gelir. Sonunda hoca kafayı yer 'onunla konuşuyorum' deyip sınıfı azarlamaya başlar. Hoca ya da herhangi bir kişi canımı sıkıp gittikten sonra yakınımda kim varsa gelir beni avutur,beni rahatsız eden kişiyi aşağılamaya başlar. Geniş zamanla konuşuyorum çünkü neredeyse şimdiye kadar tanıdığım tüm öğretmenlerimle aynı şeyi yaşadım. İnsanlarla ilgili bir şey olduğunu düşünmüştüm ama 9 yıldır tanıdığım herkes de aynı olamaz ki. Saçma görünüşüme rağmen herkes bana çok acayip davranıyor,dün deli gibi kavga ettiğim kız gelip beni aşağılayan biriyle sanki ona söylemiş gibi kavga etmeye başlayabiliyor,konuşmak istemediğim zaman BENİM SÖYLEYECEĞİM AYNI ŞEYLERİ başkası gelip benim yerime söylemeye başlıyor...

Kafama takıldığı için paylaşmak istedim. Aşağılamadan ya da küçümsemeden fikirlerinizi söylerseniz sevinirim. (Bilginize not: İndigo ve kristal çocuk özellikleri taşıyorum.)

Ben de insanları sevmem aynı ilgi bana da geliyor,bi öğrenme çabası bir meraklar falan.Salla gitsin,onlardan hayır gelmez.

İlgiden sıkılmışşın belli git düzgün bi çocuk bul takıl gez toz emin olun bizde yaşadık bu dönemleri kendini özel hissetmeler felan herşeye anlam yüklemek gibi bu yaşlar seni kişiliğin oturma dönemleri,okuluda asma ögretmenlerinle iyi geçin..

Ben de yakışıklı olduğumu söyleyemem. En beğendiğim özelliğim ikna yeteneğim olması ve bir ortama çok hızlı bir şekilde ayak uydurmam. Ben 18 yaşındayım ve kiloluyum baya arkadaşlarım tarafından sevilmem yani çok aksi bir insanım. Senin yaşadığın şeyleri yaşıyorum. Bir ortama girdiğim zaman sanki herkes bana bakıyor gibi. Bir grubun sempatisini kazanıyorum diğer grubun düşmanlığını. Ama şuan takmıyorum fazla. Arkadaş çevremi sürekli değiştiriyorum. Onlara değer veriyorum ama asla umursamıyorum. Yani umursayamıyorum. İçimden gelen bir şey değil yani.

Yelpurum öncelikle şunu söylemeliyim ki sen asosyal birisi değilsin kendini o şekilde adlandırma asosyal olan birisi sohbet ederken cana yakın davranamaz hep bi çekingen ve mesafeli durur sadece kendi kabuğunda yaşar etrafla bağlantısını keser halbuki ben senin öyle birisi olduğunu düşünmüyorum ki kaldı ki çevrendekiler sana o kadar destek çıkıyorlarsa bu onların seni ne kadar sahiplendiklerini ve sevdiklerini gösterir.Ve bu durumun dış görünüşünle de ilgisi olmaz manken gibi kız da olsaydın 0 beden diyorlar ya hani sendeki o sıcaklığı görmedikleri sürece yine uzak duracaklardır.Dikkat çekme konusuna gelirsek,senin yaşlarında herkesin başına gelmiştir eminim neden herkes bana bakıyor yakın davranıyorlar yada neden uzak duruyorlar diye dert edenler de vardır.bunlar,bu yaşlarda olan şeyler biraz zaman geçsin o zaman herkesin kendi halinde olduğunu göreceksindir.Sana tavsiyem bu durumdan rahatsız olmak yerine tadını çıkar ve mutlu ol çünkü seni seven bir sürü insan var

İnsanların korumacı içgüdülerine hitap edici bir dış görünüşün vardır muhtemelen benimde lise zamanında pek takmadığım takılmadığım ama koruyup kolladığım kişiler olmuştur. Sen sesini çıkartmıyorsun kendini savunmuyorsun bunu senin yerine başkası yapıyor sende böyle alıştığın için artık kendini savunma ihtiyacı hissetmiyorsun ama bu durum böyle devam etmez ilerleyen yıllarda açılmalısın biraz davranışların hafif tombiş orta boylu halinle birleşince sevimli birşey oluyorsundur muhtemelen

Fazla kafaya takma ama fazlada alışma bu duruma yavaş yavaş kendi ayakların üzerine kalkmaya başla biraz sesin çıksın

Doğuştan bioenerjisi fazla olan insanlarda görülen bir durum. Senin yanında duran insanlar senin bioenerjinden faydalanırlar tabii ne sen ne de onlar bunu bilir. Ama içgüdüsel olarak faydalandığın şeyi korursun bu da beynin oyunlarından biri işte Vücudunda durup dururken iğne batma hissi oluyorsa bazı yerlerde ve bazen aşırı terliyorsan ayrıca suyu ve yüzmeyi seviyorsan (su fazla enerjiyi alır) sende de bu var demektir ben 2 yıl önce keşfettim bu özelliğimi bi yerde okumuştum umarım faydalı olur

Doğuştan bioenerjisi fazla olan insanlarda görülen bir durum. Senin yanında duran insanlar senin bioenerjinden faydalanırlar tabii ne sen ne de onlar bunu bilir. Ama içgüdüsel olarak faydalandığın şeyi korursun bu da beynin oyunlarından biri işte Vücudunda durup dururken iğne batma hissi oluyorsa bazı yerlerde ve bazen aşırı terliyorsan ayrıca suyu ve yüzmeyi seviyorsan (su fazla enerjiyi alır) sende de bu var demektir ben 2 yıl önce keşfettim bu özelliğimi bi yerde okumuştum umarım faydalı olur

ne giyersem giyeyim kışın bile terden ölüyorum , yüzmeye gittiğim zaman sabah 9 da girip akşam 10 da bir zenci olarak çıkıyorum

ekleme: yorumlarınız için teşekkürler ama ben erken ergenlik geçirdim ve öğretmenlerimle benim bir sorunum yok, kendimi savunabiliyorum ama benim yerime başkaları yapıyor, konuşmak istemediğim zamanlar birisi gelip söyleyeceğim aynı şeyleri​ o kişiye söylüyorlar buranın altını çizmek isterim.

Doğuştan bioenerjisi fazla olan insanlarda görülen bir durum. Senin yanında duran insanlar senin bioenerjinden faydalanırlar tabii ne sen ne de onlar bunu bilir. Ama içgüdüsel olarak faydalandığın şeyi korursun bu da beynin oyunlarından biri işte Vücudunda durup dururken iğne batma hissi oluyorsa bazı yerlerde ve bazen aşırı terliyorsan ayrıca suyu ve yüzmeyi seviyorsan (su fazla enerjiyi alır) sende de bu var demektir ben 2 yıl önce keşfettim bu özelliğimi bi yerde okumuştum umarım faydalı olur

ahhaha şaka gibi bunu yaşıyordum ve hormonlarıma bağlıyordum o iğne batmaları durduk yere hava buz gibi olsada terlemeler suya denize doyamamalar.. Ayrıca purpleangel'in ilgi çekme özelliği falan.. Çok tuhaf.. Ama beni öyle tüm milletin koruduğu yoktu yani. Hocalarımda hep sevmiştir beni.. İstisnalar dışında

Başka fikri olan yok mu?

İnsanın, kendisini, evrenin küçük bir merkezi gibi hissetmesi durumu pek hayra alamet bir durum olarak kabul edilemiyor. Asosyallik, insan ilişkilerinde kendini geri çekme gibi bir durum, kişinin kendi hayal dünyasını genişletmesine, çokça düşünmesine, hayal kurmasına, bir süre sonrada bu hayal dünyası ile gerçek dünya arasında istem dışı bağlantıların oluşmasına neden oluyor. Yani hayalinizde kendinizi tanımladığınız biçim ile gerçek hayattaki biçiminiz bir nevi örtüşüyor gibi düşünüyorsunuz. Bu noktadan sonra gerçeklik bilinci tamamen kayboluyor, gerçekliğin yerini kendi hayal dünyanızda oluşturduğunuz bir simülasyon bir ilüzyon dolduruyor. Her olayı, her sözü, her eylemi, bu gerçeklik duygusu yitirilmiş bilinç altında yorumlamaya başlıyorsunuz.

Sıradan ve basit tepkiler size olağan dışı bir durummuş gibi geliyor. Farklı biçimlerde yorumluyorsunuz. Bu durumun sizin yaşamınıza olumsuz yönde etkileri olacağını bilmelisiniz.

İnsanın, kendisini, evrenin küçük bir merkezi gibi hissetmesi durumu pek hayra alamet bir durum olarak kabul edilemiyor. Asosyallik, insan ilişkilerinde kendini geri çekme gibi bir durum, kişinin kendi hayal dünyasını genişletmesine, çokça düşünmesine, hayal kurmasına, bir süre sonrada bu hayal dünyası ile gerçek dünya arasında istem dışı bağlantıların oluşmasına neden oluyor. Yani hayalinizde kendinizi tanımladığınız biçim ile gerçek hayattaki biçiminiz bir nevi örtüşüyor gibi düşünüyorsunuz. Bu noktadan sonra gerçeklik bilinci tamamen kayboluyor, gerçekliğin yerini kendi hayal dünyanızda oluşturduğunuz bir simülasyon bir ilüzyon dolduruyor. Her olayı, her sözü, her eylemi, bu gerçeklik duygusu yitirilmiş bilinç altında yorumlamaya başlıyorsunuz.

 

Sıradan ve basit tepkiler size olağan dışı bir durummuş gibi geliyor. Farklı biçimlerde yorumluyorsunuz. Bu durumun sizin yaşamınıza olumsuz yönde etkileri olacağını bilmelisiniz.

düşünceniz için teşekkürler @lightshadow ama ne hayalperest biriyim ne de gerçekle hayali ayırt edemeyen bir deli. Ben sadece bana kötü duygular veren, bana bir şeyler katamayacak kadar boş insanlardan uzak duruyoum ki bu da toplumun büyük çoğunluğu oluyor malesef. Ayrıca bütün sorunumu 'asosyallik' üzerine yıkmanızdan da biraz incindim doğrusu.