Adı Anne

Merhaba. Sizinle paylaşmak istediğim bir şey var fakat bunu ilk defa insanlara yansıtacağım. Bir ses bunu kimseye anlatmamamı söylüyor, hala yazmak ya da yazmamak.. çelişkideyim ama bunu yaşayalı zaman geçti ve ben insanların bu konu üzerindeki düşüncelerini merak ediyorum.

Anne, eşsiz güzellik. Dünyanın en güzel dişisi. Yazıya dökemeyeceğim kadar güzel. Gördüğümde yüzümü istemsiz bir gülümseme kapladı. 'İşte ben senin annenim, sarılmak istemiyor musun?' dedi o gece yarası. Hayatımda gördüğüm en güzel kadın. O insan değil. Zaten bir insan bu kadar güzel olamaz. Onu göreli baya oluyor ama hala her ayrıntısına kadar aklımda. Onu bir kağıda çizmeyi çok istiyorum ama gerçekten çizemeyeceğim, kimsenin çizemeyeceği bir şey. Beni defalarca kucaklamak istemişti. O an sarılsaydım şuan bunu burada yazamayacağımı biliyorum. Sarılmamın sebebi ne olabilir ki? Mantığı ne? Tanımadığım birine neden sarılmak isteyim? Fakat sarılmak istememin mantıklı bir yanı da var annenin çok çekici olması. Dişi veya erkek herkes bu çekiciliğe karşı koymakta zorlanır. Ayrıca adı neden anne? Annem değil, anne. Ona anne demem bile gereksiz. Fakat onun adı anne.

O gece yatak odasında yatıyordum, uyuyacaktım. Mutfak hemen yatak odasının karşısında. Yatak, mutfağa doğru olan yönde duruyor. Mutfakta bir kızın gölgesi belirdi. Mutfak loştu, gölge siyah. Onu gördüm. Anneme haber verdim, korkmuştum. Annem ışığı yaktığında kız kayboldu ve yerinde bir afet belirdi. Annemin hemen arkasındaydı. Anneme hiçbir şey görmediğimi söyledim. Uçuyordu, laciverte kaçan siyah saçları poyrazda kalmış gibi uçuşuyordu. Bembeyaz bir teni, kalın dudakları, küçücük bir burnu vardı. Pamuk beyazı uçan kadın iri ve uzun. Üzerinde hiçbir şey taşımıyordu, çırılçıplaktı. Öz doğallığı ile karşımdaydı. 'Ben senin annenim, anneye sarılmak istemiyor musun?' Sesi mükemmel bir tınıdaydı.

Ondan önce kaybolan kız benimle konuşmaya başladı. Ses var fakat görüntü yok. 'Gölgemden korkuyorsan, kendimi gösterdiğimde daha çok korkacaksın. Alışmalısın.' Anne bu sözlerin kardeşe ait olduğunu söyledi. Yani gölge kız, güzel annenin kızı mıydı? Annem durumun farkına varınca dua okudu fakat ben tanrıya çok inançlı değilimdir, duanın işe yarayacağını sanmam kimseyi inanç konusunda yargılamam bu benim düşüncem. Tanrıya inancım yokken, bunları görüp bunlara inanmam da biraz kafa karışıtırıcı. Aslında bir yanım hala halüsinayson gördüğümü söylüyor. Konuya dönelim, anneme sarıldığımı gördükçe. Güzel kadın anne kayboluverdi. Sesi kulağımdaydı. Anne ağlıyordu. 'Beni istemiyor musun? Ben senin annenim,dönüp dolaşıp bana geleceksin. Sonunda benim olacaksın çocuğum.' Bu olaydan sonra bayadır onu görmüyordum. Sonra geçen geçe salonda uyurken, pencerenin ardında yine onu gördüm. Sadece bakıyordu. İçeri girmiyordu. Pencere komşumuzun arka bahçesine bakıyor. Anne, bahçede öylece beni izliyordu.

Bu konu hakkında düşüncelerinizi almak istiyorum. Size anne gerçek mi yoksa benim hayal ürünüm mü? Eğer gerçekse adı neden anne, benim bir annem zaten var ve neden bana çocuğum diyor?

Eğer sana bir zararı dokunmayacaksa umarım gerçektir. Doğumun hakkında hiçbir şey hatırlamıyorsun ki Bence Anne ile konuş. Korkma ama tedbiri elden bırakma.

Sizce anne gerçek mi yoksa benim hayal ürünüm mü?

gerçekle hayal ya da hayal ürünü arasında ne fark var ki?

yani gerçek ürünü ve hayal ürünü, ikisi de neyin ne kadar ürünü? ikisi de bi şeylerin ürünü;

bin farklı yorumu olabilir belki, nereden bilebiliriz ki; siz ne hissediyorsunuz;

gerçekle hayal ya da hayal ürünü arasında ne fark var ki?

yani gerçek ürünü ve hayal ürünü, ikisi de neyin ne kadar ürünü? ikisi de bi şeylerin ürünü;

 

bin farklı yorumu olabilir belki, nereden bilebiliriz ki; siz ne hissediyorsunuz;

Bu felsefeye girersek iş uzar. Şu anın hayal, hayal sandıklarımızın ise gerçek olmadığı ne malum? Belki şizofrenler gerçeği görüyor, biz ise matrix evreninde yaşıyoruz Hiç o konuya girmemek gerek.

Çoook çok uzun zaman önce, 7-10 yaşları arasında küçük bir çocuk iken benzer bir deneyimim benimde oldu. Şu anda düşününce parça parça hatırlıyorum o zamanları, hayaldi, çocuk beyniydi vs diye geçiştiriyorum. Gerçekliğinden şüpheliyim. Bir tarafım hem o zamanları merak ediyor, hemde düşünmek istemiyor. Bir ara hipnoz terapisi görmeyi bile düşündüm sadece tam manasıyla hatırlamak için. Belki zaman bir şeyler getirir.

Daha deneyimli arkadaşlar yardımcı olacaktır sana

İnsanlarla kafa bulmaya, dalga geçmeye bayılan metafizik varlık türü olabileceği gibi kendi sanrılarınız da olabilir. Her iki durumda da tedavi şart.

İki seçenekten hangisi olursa olsun size gösterilenlerin yalan ve hayal mahsülü olduğunu unutmayın. Bunlara inanmayı bırakırsanız, görmezden gelirseniz belki etkileri zayıflayabilir.

Ciddi bir durum. Çoğu zaman inançsızlık (tanrıya olan pozitif enerjili inançtan bahsediyorum) negatif enerjilerin etki alanını artırır.

Bu felsefeye girersek iş uzar. Şu anın hayal, hayal sandıklarımızın ise gerçek olmadığı ne malum? Belki şizofrenler gerçeği görüyor, biz ise matrix evreninde yaşıyoruz Hiç o konuya girmemek gerek.

 

Daha deneyimli arkadaşlar yardımcı olacaktır sana

peki bu yorumdan/konudan ne çıkmasını umuyoruz ki; bekliyoruz ki;

örneğin bi rüya yorumu; bi çok yorumu/cevabı olabilir;

gerçeklik bilginiz/bilgimiz sınırlı ise yorumlarımız/yorumlamalarımız- sınırlı olur;

gerçeklik bilgimiz-evrensel-kesin-sel ya da matematiksel değilse yorumlamalarımızda sezgisel-düşünsel-çıkarımsal olur;

biz bu durumda ne diyebiliriz ki; paylaşıyoruz ya da paylaşıyor paylaşan;

biz de duygularını paylaşıyoruz-empati kuruyoruz ve anlamayı deniyoruz;

bunda öte bi rehberlik sunmak- biz gerçeğin bilicileri miyiz?

varsayımlar düşünceler ya da sezgiler sunuyoruz ya da bazen diyecek bi şey bulamayıp okuduğumuzu paylaştığımızı belirtmek için bi cevap sunup geçiyoruz, ne diyelim;

ne diyelim örneğin;

bi geçmiş yaşam anısı/deneyimi (ya da belirmesi-ruhsal çözümleme) olabilir;

bi bedensiz karşılaşması olabilir;

beşinci seviye (ölmüş yakın-eski yakın- eski yaşam yakınları vb.) ile iletişim/etkileşim) olabilir; kişinin değilse bile ortamla (ya da başkasıyla-bi yakınıyla ilgili) ilişkili vb. benzer şeyler olabilir;

bi ruhsal rehberlik iletişimi/etkileşimi olabilir;

tam aksine kötü niyetli ruhsal tehditin kullandığı bi imge ruhsal tuzak olabilir;

böyle şeyler hiç olmayabilir;

zihnin/beynini uydurmaları olabilir;

psişik duyarlılık ve sanrılar olabilir;

parçaların-parçalarından yap-boz yapmak;

anlamayı deniyoruz,

Eğer sana bir zararı dokunmayacaksa umarım gerçektir. Doğumun hakkında hiçbir şey hatırlamıyorsun ki Bence Anne ile konuş. Korkma ama tedbiri elden bırakma.

gerçekle hayal ya da hayal ürünü arasında ne fark var ki?

yani gerçek ürünü ve hayal ürünü, ikisi de neyin ne kadar ürünü? ikisi de bi şeylerin ürünü;

 

bin farklı yorumu olabilir belki, nereden bilebiliriz ki; siz ne hissediyorsunuz;

Ben gerçek olmadığını düşünüyorum ama gördüğüm, konuştuğum bir şey gerçeklikten ne kadar uzak olabilir ki? gerçek ya da hayalin arasındaki farkı soruyorsanız gerçekle hayalin arasındaki fark bana göre soyutluk ya da somutluk acaba ben ona dokunabilir miyim, onu hissedebilir miyim? hissedersem o benim için gerçektir. sizin değindiğiniz konu başka kapıları açabilir dediğiniz gibi bin farklı yorum yapılabilir gerçeklik için. konu ben bu gördüğüm şeye dokunsam hissedebilir miyim sizce dokunmak da istemediğimden soruyorum

İnsanlarla kafa bulmaya, dalga geçmeye bayılan metafizik varlık türü olabileceği gibi kendi sanrılarınız da olabilir. Her iki durumda da tedavi şart.

 

İki seçenekten hangisi olursa olsun size gösterilenlerin yalan ve hayal mahsülü olduğunu unutmayın. Bunlara inanmayı bırakırsanız, görmezden gelirseniz belki etkileri zayıflayabilir.

 

Ciddi bir durum. Çoğu zaman inançsızlık (tanrıya olan pozitif enerjili inançtan bahsediyorum) negatif enerjilerin etki alanını artırır.

Doğru söylüyorsunuz inançsızlık şuan bende bir sorun oluşturuyor zaten, çelişkiler beynimi yiyor.

Anneye sarılmayı denedin mi dostum?

Dostum bence anlatmaman gereken bir şeyi anlattın sana özel bir şey keşke açmasaydın...

Bu işlerden anlayan birine görün iyi mi kötü mü anla. İyi bir Anne ise ne ala memleket Güzel bir kız da bulsun sana

Dostum tekrar Anneyle karşılaştın mı şu sıralar? Son durum ne?

Mama filmi geldi aklıma. Daha önce çekilmemiş olsaydı iyi bir senaryo çıkarmış bu olaydan. Değişik yani

Bence iyi huyluda olabilir kotu huyluda boyle olaylar gördüm fakat kendini anne diye tanıtan bir varlık ... bence su an yapılabilecek en iyi şey bu işleri bilen birini bulmak.

Dostum bence anlatmaman gereken bir şeyi anlattın sana özel bir şey keşke açmasaydın...

Dostum tekrar Anneyle karşılaştın mı şu sıralar? Son durum ne?

anneye sarılmadım ve onu hiç görmüyorum eskiden duyuyordum artık duymuyorum da belki de insanlara anlattığım içindir

Bence iyi huyluda olabilir kotu huyluda boyle olaylar gördüm fakat kendini anne diye tanıtan bir varlık ... bence su an yapılabilecek en iyi şey bu işleri bilen birini bulmak.

şuan bir tılsımım var zaten inanmasam da onu taşıyorum ve onu uzun zamandır görmüyorum duymuyorum

Belki kötü bir etki bırakacak ama ya harbiden o senin annense bir bedensiz varlık ile bir insanın çocuğunun olmasıda mümkündür , şey geçen bir bedensiz varlık da olabilir eksik aldığın ama farkında olmadığın bir maddeden dolayı halisünasyonda görebilirsin aklıma bu ka geliyor.

Benimde odam tam mutfağa bakıyo evde karanlık... nasıl olucak şimdi camdan falan bakmasın

Dostum anne maddi bir varlıksa, insan görünümlü birşeyse eskizini çizebilir misin? Karakalem de olabilir.Burada paylaşırsan herkesin bir fikri olabilir.Belki peri falan da olabilir.

Ben de bir dönemler Anne adında bir varlığı sürekli görüyordum, hatta kuzenim de gördü benimle beraber. "adı Anne" başlığını görünce heyecanla atladım, ama sanırım aynı varlık değil.. Benimki inanılmaz derece çirkin ve ürkütücü bir kadındı.

Bence yatağına uzanıp gülümseyerek onu izlemeliydin. Belkide sormalıydın ne açıdan senin annen? Ben olsam sen benim annem değilsin ama dostum olabilirsin derdim.

Hala cinsiyetini bilmediğim birisi vardı benimde. Ne yüzünü gördüm ne sesini duydum. Gece 2-4 civarları muhakkak gelirdi. Kapının arkasında dikilirdi. Dil ile değilde his yolu ile konuşmayı denemiştim çoğu kez. Hiç bir zaman cevap vermedi. En fazla yarım saat beni izleyip giderdi.

Bir gün 3 kişi geldi. 2 si yine kapı arkasındaydı ve o ise odanın ortasına gelmişti. Normalde sıcak basar insana ya böyle durumda, onlar varken hep üşüyordum ama terliyordum. O gün korktuğumu hatırlıyorum ve ısrarla kim olduğunu sormuştum, ne istediğini.

Yine susmuştu ama. Arkasını dönüp 2 kişi ile konuştu. Sonra bana döndü, seni hazırlıyoruz der gibiydi, çok yakında seni götüreceğiz dedi sanki. Bunun üzerinden 1-1,5 yıl geçti. Ne geldi nede geldiğini hissettim.

Özlüyor gibi hissediyorum nedense, her ne kadar korkmuş olsamda bir bağ oluşmuş ona alışmış gibiydim.

Bazen bu yüzden deli olmayı seviyorum. Gelmiyor artık çünkü tedavi oldum.

Her Anne özeldir...