“İşte Benim Zeki Müren”Sergisi

Yapı Kredi Private Banking ve Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık işbirliği ile hazırlanan "İşte Benim Zeki Müren" sergisinde sanatçının Bursa’da dünyaya geldiği evden Bodrum’da inzivaya çekildiği yıllar arasındaki tüm anılarına tanıklık edebiliyorsunuz.

Yapı Kredi Kültür Merkezi’nde 20 Aralık 2014 tarihine kadar gezilebilecek olan sergide Müren’in sağlığında bir bölümünü düzenleyebildiği fotoğrafları, kostümleri, plakları, şiirleri, notları ve arşiv görüntüleri bulunuyor.

Hakkında az bilinen gerçekler

Bursa’nın Tophane Mahallesi’nde ahşap bir evde dünyaya gelen sanatçı, Mora Yarımadası göçmeni keresteci bir babanın oğlu olan Zeki Müren 10 yaşına kadar anne babasıyla aynı odada yatar.

İlkokula başladığı yıllarda dışarda top oynamak yerine bez bebekleriyle oynar, her yerde şarkı söylemenin yolunu arar. Evlerinin arka bahçesinde komşu çocuklara konser verir.

Zeki Müren’in annesiyle her zaman özel bir ilişkisi vardır. Birbirlerine duygusal mektuplar gönderirler.

Sanatçı ilk plağında Şükrü Tunar’a ait Bir Muhabbet Kuşu şarkısını okur. 500’ü aşkın plak dolduran Paşa “Manolya” adlı şarkısıyla Altın Plak Ödülü’nü kazanır.

1991 yılında devlet sanatçısı seçilir.

Paşa gazinolarda seyircinin ilgisini sürekli kendi üzerine çekebilmek için sahnede ilklere imza atar. Kostümlerini kendisi tasarlar, birlikte çalıştığı müzisyenlere tek tip kıyafet giydirir ve “T podyum” kullanır.

Üniversiteyi İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nde (Mimar Sinan Üniversitesi) Yüksek Süsleme Bölümünde okur. Zeki Müren’in gazinosuna kadınlar sabah erken saatlerinde bilet kuruğunda bekler, öğle saatlerine kadar örgü örüp çocuklarıyla ilgilenir, Paşa sahneye çıktığında onunla dans edip, şarkılar söyleyip kendilerinden geçerler.

Çocukluğundan beri en büyük hayali olan Yeni Dünya’yı ziyaretinde Paşa televizyondan büyülenir. Geceleri otel odasında eski filmleri seyreder.

Aspendos konserini sanatçı hayatının pırlanta sayfası olarak adlandırır. Türk müziğinin bayrağını erişilmez kaleye diktiği için onurludur. Son halk konserini 8 Eylül 1984’te Bodrum Kalesi’nde verir. 31 Aralık 1985’te Çakıl Gazinosu’nda yılbaşı gecesi sonrası sahne hayatını kapatır.

http://i.milliyet.com.tr/GazeteHaberIciResim/2014/11/22/fft16_mf5000331.Jpeg

Kıyafetlerinin en hafifinin 10 kilo, en ağırının 20 kilo çektiğini yazıyordu gazeteler. Apartman topuklu ilk çizmesini “Ayda Yürüyen Prens” kostümünün bir parçası olarak 1974’te giydi.

http://i.milliyet.com.tr/GazeteHaberIciResim/2014/11/22/fft16_mf5000332.Jpeg

Sünnet olduğunda ellerine kına yapmamaları için diretmiş, onun yerine oje sürdürtmüştü.

http://i.milliyet.com.tr/GazeteHaberIciResim/2014/11/22/fft16_mf5000333.Jpeg

Askerliğini yedek subay olarak yaptı.

http://i.milliyet.com.tr/GazeteHaberIciResim/2014/11/22/fft16_mf5000334.Jpeg

1963’te Amerika’ya gitti. Balmumu Müzesi’ni gezdi. Bu tecrübesiyle ilgili şunları anlatmıştı: “Uzun süre Marilyn’in karşısında durdum,

‘Sen ölecek kadın mıydın?’ dedim

http://i.milliyet.com.tr/GazeteHaberIciResim/2014/11/22/fft16_mf5000335.Jpeg

Dün tv'de, Zeki Müren'in seslendirdiği "Sana muhtacım" şarkısının eşiliğinde bir #etiketi reklamı görmüştüm. Üstünde pek durmadım acaba sergi reklamımıydı?