Empatlığın diğer adı Durusezi

vensevdiğim insanların yüz kıvrımları gözlerinden nerdeyse %90 hissettiklerini hissediyor içinden geçirdikleri kelimeleri birebir aynı olmasa da aynı anlama gelecek şeklinnde olanları tahmin edebiliyorum bu da mı duruseziye girer.hatta benim sevmediğim yabancı birinin bana baktığını %60 hissedip başka yöne bakarken, az çok aklından ne hinlikler geçirdiğini hissedebiliyorum.

Başlangıçta karşımdakinin gözünün içine bakıp oradan hissettiğimi düşünüyordum. Ve bunun yüz hatlarından, mimiklerinden kaynaklandığını... Bir defasında bir arkadaşım babasıyla olan bir sorununu anlatmıştı ve aynı acıyı hissetmiş, ağlamaya başlamıştım. O da ağlıyordu "sen niye ağlıyorsun ki?" demişti... Kendimi çok duygusal biri olarak görüyordum o zamanlarda... Zamanla daha da ötesine geçmeye başladı. İnsanların bir sonraki adımlarını hissettiğimde "zaten herkes birbirinin aynısı ve çok fazla kişi tanımak olasılıkları daha kolay elememi sağlıyor muhtemelen" diye düşünmüştüm. Ama zamanla daha da aştı... Neyse ki her önüme geleni hissedemiyorum...

Problem aslında bal alanın kaçması, gitmesi değil. Neyse fazladan ifade etmememin pek anlamı yok aslında.

Birde insan değer verdiği, sevdiği (eş, sevgili, anne - baba, akraba vs.) kişinin problemini bazen öyle bir içselleştiriyor ki; belki de o kişiden daha fazla etkileniyor yaşanılan problemden. Denge şart kısaca...

"Balını alan kaçıyor" sözün zaman zaman hissettiğim tükenmişliği anlatıyor resmen Yazıyı dönem dönem tekrar tekrar okumam gerekiyor... Hala başkalarından topladığım duyguları kendi duygularım sanıyorum bu da beni dengesizleştiriyor.

Gözlemlediğim ve empati kurduğumu söylerim her zaman. Herkesin dertleşmek için geldiği biriyimde ve bu bende otomatikman insanların dertlerini dinleme isteği yaraıyor bazen bağımlı olduğumu düşünüyorum daha bugün bir kız arkadaşıma sorunlarını anlatması için neredeyse yalvarıyordum. İnsanlarla bir el sıkışmam veya aynı ortamda bir iki dakika geçirmem gelecekte onlarla ne seviyede ilişkimin olacağını belirlemeye yetiyor. İnsanlarla ağlayıp gülüyorum bazen onlar ağlamasada onların sorunlarına ben ağlıyorum. Bir erkek olarak bazen gülünç veya güçsüz gözküyorum ama bunca duyguyu yaşayan biri olarak güçsüz olduğumuda düşünmüyorum. Bunlar bende brikintide yapmıyor tek sorunum beni benim gibi dinleyen birini beni tamamen anlayıp hissedicek biri yok çevremde. Ben herkesi anlıyor öneriler sunuyor onlarla ağlıyorum bunlar beni rahatlatıyor peki ya benim sorunlarım ne olacak ? diyorum kendime hep çünkü ne kadar konuşsamda empatiden yoksun önerileriyle halimden anlamayıp yaptıkları yorumlarla hiç bir faydası dokunmuyor insanların. Kesinlikle onları dinlemem fikir sunmamdan bir çıkar beklemiyorum ama beni anlıcak insanlar istiyorum artık ve bu özelliğimi daha çok geliştirmek

onuda geçtim bazen bu sezilerimi insanlarla sohbet eeerken kullanıyorum daha yeni tanıştığım insanlarla özellikle duygusal olarak hoşlandığım insanlarla konşmaya başladığımda bir daha ki yazıcaklarını söyliceklerini planlayıp veya hissedip konuşuyorum ki sohbet istediğim doğrultuda gitsin bu bazen kötüye mi kullanıyorum diye düşündürüyor. ama kimseye zarar vermiyorum deyip rahatlatıyorum kendimi

Problem aslında bal alanın kaçması, gitmesi değil. Neyse fazladan ifade etmememin pek anlamı yok aslında.

Balı alıp gitmeleri sorun değil, sorun bendeki balın tükenmesi, enerjimin düşmesi Ben sadece sevdiğim insanlardan değil, ciddi ciddi herkesten topluyorum bu ağırlığı bir de... Bol bol arınmak şart. Çünkü dengede kalmak şart...

Empatlarin genel sorunu herkesi anladığımız için kimsenin bizi bizim onları anladığımız gibi anlayamaz ve bu çok büyük bir yalnızlık hissi oluşturur. Yalnızız galiba :/

Empatlarin genel sorunu herkesi anladığımız için kimsenin bizi bizim onları anladığımız gibi anlayamaz ve bu çok büyük bir yalnızlık hissi oluşturur. Yalnızız galiba :/

belkide empati ve hislerimize güvenerek kendimizi doğru yollara sokabiliriz peki ya duygular kendimize ait olan duyguları nasıl hafifletebiliriz. Galiba her birimize bir diğerimiz lazımız ve çevremde benim gibi hisseden birilerinin olduğunu düşünmüyorum. Onları pozitif yapabiliyorum ama beni kim pozitif yapabiir ki ?

belkide empati ve hislerimize güvenerek kendimizi doğru yollara sokabiliriz peki ya duygular kendimize ait olan duyguları nasıl hafifletebiliriz. Galiba her birimize bir diğerimiz lazımız ve çevremde benim gibi hisseden birilerinin olduğunu düşünmüyorum. Onları pozitif yapabiliyorum ama beni kim pozitif yapabiir ki ?

Kendimden yola çıkarak söylüyorum seni sadece sen mutlu edebilirsin. Sen mutlu olmak istemeyip kendine aciyıp olumsuz olmaktan zevk aldıkça kimse seni mutlu edemez. Sana yardım edebilecek yine sensin biz sadece yanında olabiliriz.

terazilerin de bir tür duru sezici olduğunu düşünüyorum.yoksa neden bazı insanlara alerjisi olsun durup dururken. kızdı yada yan baktı diye değil bence. ortamın ahenginin katilinin kokusunu alıp buluyorlar.ikizlerde keskin duyuları ile hisseder ama içselleştiremez.yengeç balık bunalım şeklinde hissediyo (ay bana bastılar burda hesabı). akrep işine yaramıyorsa hissetmesinin pek önemi yok her türlü çaktırmaz.ateş ve toprak grupları da sarı civcivlerin içindeki kara civcivi hareket etmeden bulamaz. bi de bi türlü ikna edemezsiniz böyle bir şey olduğuna dalga geçerler sizle.

terazilerin de bir tür duru sezici olduğunu düşünüyorum.yoksa neden bazı insanlara alerjisi olsun durup dururken. kızdı yada yan baktı diye değil bence. ortamın ahenginin katilinin kokusunu alıp buluyorlar.ikizlerde keskin duyuları ile hisseder ama içselleştiremez.yengeç balık bunalım şeklinde hissediyo (ay bana bastılar burda hesabı). akrep işine yaramıyorsa hissetmesinin pek önemi yok her türlü çaktırmaz.ateş ve toprak grupları da sarı civcivlerin içindeki kara civcivi hareket etmeden bulamaz. bi de bi türlü ikna edemezsiniz böyle bir şey olduğuna dalga geçerler sizle.

Aslan burcu olmasam daha fena olcam yani diyorsun böyle bile giderim varken

Aslan burcu olmasam daha fena olcam yani diyorsun böyle bile giderim varken

yükselenim yengeç belkide ordan kurtarıyorumdur ama zaman zaman raahtlattığı gibi zaman zaman sıkıntısınıda yaşıyoum karışık bir ruh halim var ya

Yazıda maalesef çelişkili ifadeler yer almaktadır. "Empat"lık durusezer demek değildir. Durusezer ve empat olanlar da şifacı veya medyum olmak zorunda değildir.

Öncelikle empati nedir, sempati nedir ona bakalım.

"Empati, sempati ve antipati karıştırılabilmektedir. Özellikle empati ve sempati. Empati çok sık ifade bulmaktadır. Karşıdakiyle ağlayıp onunla gülmek empati zannedilebilmektedir. Bu aslında sempatidir. Sempati başkasıyla fikir birlikteliği ve duygudaş olma durumu. Halbuki empatide anlamaya çalışma etken. Kendimiz için anlamlandırma değil." (Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu kapmasında telif hakkı sahibinin talebiyle ekleme: "empati, sempati ve anlam(landırma) " başlıklı makalenin tüm hakları Psk. Dnş. Yetkin KUŞAN'a aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (TavsiyeEdiyorum.com Uzman Tavsiye Portalı) kütüphanesinde yayınlanmıştır.)

Görüldüğü üzere, karşıdaki kişinin duygularını birebir yaşamak sempatidir. Bunu günlük hayatta "terör sempatizanı" şeklinde sıkça duyabiliriz. Suç olan terör yapanlarla aynı şeyi hissetmek ve öyle yaşamaktır. Ama empati yapmakta sorun yoktur. Çünkü empati sadece o kişinin bakış açısını kavramamıza ve duygularını anlamamıza yarar.

Sonuç olarak, karşıdaki kişinin hislerini hissedip bunu biz de yaşıyorsak sempati vardır. Biz deneyimlemiyorsak ve onun bakış açısını anlayıp hissediyorsak empati vardır.

Bu açıdan empatlık diye tabir edilecek şey, onun duygularını yaşamak ve kendisinin de aynı şeyleri yaşaması değildir. Bunu buradan ayırdıktan sonra, empatlık ne olabilir dersek (empat kelimesini yıllar önce de eleştirmiştim popüler kültürün çıkardığı kelimelerden birisidir), empatlık karşıdaki kişi ile empati kurabilmektir. Bunun parapsikolojik bir yönü yoktur. Empati kurabilir veya kuramayabilirsiniz. Empati yeteneği gelişmiş kişilere empat derseniz belki havalı durur ama parapsikoloji açısından bir anlam ifade etmez. Empati psikolojinin konusudur. Empatinin geliştirilebilmesi de psikolojik uygulamalarla sağlanır.

Sempati, empati ve "empat"tan sonra durusezi nedir ona bakmak lazım. Durusezi adından da anlaşılacağı üzere sezgi yeteneğidir. "Duru-" diye türetilen kelimeler tek bir özellik üzerinden bazı bilgileri almayı anlatan kelimelerdir. Durugörüde görerek bilme vardır, duruişitide duyarak bilme vardır. Durusezide ise sezerek bilme vardır. Bu seziş her şeye dair olabilir. Yani karşıdaki insanın duygularıyla sınırlı değildir. Duruseziye aslında sezgi yeteneği veya altıncı his yeteneği de diyebiliriz. Bu kavramlar aslında aynı şeyi anlatıyor. Durusezi duyguları sezmek (hissetmek) olabileceği gibi bir olayı önceden sezmek (hissetmek) veya olmuş olayla ilgili bilgileri sezgiye (hissetmeye) dayanarak bilmeyi de kapsar. Bu sebeple, çok cüz'i bir alana hitap eden empati kavramı ile durusezi (sezgi, altıncı his) kavramını bir tutamayız. Kaldı ki, empati parapsikolojik bir olgu değil, psikolojik bir olgudur. Durusezi ile karşıdaki insan size açılmamış anlatmamış olsa bile onun duygularını hissediyor veya hem hissediyor hem de birebir yaşıyor olabilirsiniz. Bu durusezinin empatlık gibi daha dar bir kavram içine sokulması için geçerli bir sebep oluşturmaz.

Şifacı ve medyumluğa girmiyorum bile. Sadece durusezi yeteneğine sagip olmanın şifacılık veya medyumluk anlamına gelmeyeceği aşikardır.

Söz konusu yazının kendi içerisindeki tutarsızlıklara da girmiyorum. Çünkü girince uzayacak bu açıklamalar. Bu değindiğim noktalar bile kavramların birbiriyle karıştırıldığını göstermek için yeterlidir.

Bir empatım fakat aşırı düşük seviyede. Geliştirmek isterim ancak nasıl olacağını bilememekteyim.