İntikam Hissi

"Kendi çıkarlarını korumasını bilen kişilere, öç almak isteyen kişilerin bunu nasıl yaptıkları hakkında ne düşünürsünüz? Bu gibi kişiler kendilerini öç alma duygusuna kaptırdılar mı, bu duygu onların varlıklarında ne var ne yok her şeyi alır götürür. Kudurmuş boğalar gibi boynuzlarını eğip hedefinin üzerine yürür. Bu durumdayken onlara ancak önlerine çıkacak bir duvar engel olabilir. İçlerinden geldiği gibi davranan veya belli bir iş gücü olan kişiler böyle bir duvarla karşılaştıklarında bir an donup kalırlar...

...İşte, ben yapmacıksız bir insanı; onu özene bezene yaratan şefkatli doğa ananın görmek istediği gibi gerçek ve normal bir insan sayarım. Böyle bir insanı korkunç derecede kıskanırım. Yani böyle bir insan aptaldır! Onun aptal olup olmadığını tartışacak olursak, bunun aksini de söyleyecek değilim.

Belki de bu durumun kendine özgü bir güzelliği vardır. Bu konuda bazı kişisel düşüncelerim ve kuşkularım var. Şimdi normal bir insanın karşıtını, yani doğa ananın yarattıklarını değil de laboratuvarda imbikten geçmiş, üstün anlayışa sahip bir kişiyi düşünelim. (Gerçi bunda da mistik bir hava varmış gibi görünüyor, ama bundan tümüyle emin değilim.) İşte bu özgün ve ender kişi bazen kendi karşıtının önünde birdenbire öylesine çözülüverir ki tüm manevi üstünlüğüne rağmen, içtenlikle kendisini insanlıktan çıkararak, fareleşmiş gibi görmeye başlar. Gerçek üstü bir anlama yeteneği olmasına karşın, o sadece bir faredir. Oysa ki onun karşısında bir insan, yani kendisinden farklı birisi vardır. İşin en önemli yanı ise kimse ondan böyle bir şey istemeden, onun kendisini öyle görmesidir.

Buna dikkat etmenizi isterim; şimdi bu farenin neler yaptığına şöyle bir bakalım. Sözgelimi bu farenin birşeye gücendiğini varsayalım (ki bu çok rastlanılan bir durumdur.) Fare öcünü almak istemektedir. İçinde belki de doğa ve gerçek insandan daha çok kötülük ve kin birikir. Kendisini gücendirene, kendisine yapılan haksızlığa kötülükle karşılık vermek için iğrenç ve aşağılık bir istek duyar. Bu isteği belki doğa ve gerçeklik insanın'dan daha çok onun içini kemirmektedir. Çünkü doğa ve gerçeklik insanı doğuştan aptal olduğu için öç almayı kendinde hak sayar. Oysa, fare üstün anlayışı sebebiyle bunu yadsır. Eninde sonunda sıra, amacın yerine getirilmesine, yani öç almaya gelir.

Zavallı fare ilk küskünlüğünün yanına yeni sorular, yeni kuşkular eklemiştir. Çevresine çözülmesi gereken öyle çok problem yığmıştır ki ne yapacağı konusunda tam bir keşmekeşin ve kararsızlığın içine düşmüştür. Kuşkular ve iğrençliklere, açıkça alay etmeyi iş edinen müdür, yargıç kılığındaki kişilerin tükürüklerinden oluşan pis bir çamurla, uğursuz bir bulamaçla kuşatılmıştır etrafı. Böyle bir durum karşısında farenin gidebileceği tek yol, herşeyden vazgeçip yapmacıklı, kendisinin de inanmadığı, küçümseyen gözlerle kendi deliğine kaçmak olacaktır. Bu pis ve leş kokan bodrumda alay edilmiş, hakarete uğramış, aşağılanmış farecik hemen ve kesin, öldürücü ve özellikle de uçsuz bir nefrete gark olur. Bundan sonra kırk yıl boyunca hiç aksatmadan uğradığı aşağılanmayı ve utancı en küçük ayrıntısına dek anımsayacak, kendisi de birşeyler ilave ederek bu uydurmalarına üzülecek ve sinirlenecektir. Öte yandan beyninde kurduklarından utanır, kafasına takılan kuruntuları büyüttükçe büyütür ve bunlara eklemeler yaparak, bağışlamayı da hiç aklına getirmez. Hatta öcünü almaya bile kalkışır ama bu eylemin masum, sinsi bir şekilde öç alma hakkına ve başarısına inanmadan yapar. Bu girişiminin öç almak istediği kişilerden yüz kat daha fazla kendisini üzeceğini, diğerlerinin kılının bile kıpırdamayacağını da en başından beri bilir. Ölüm döşeğinde tüm bunları bir kez daha, hem de birikmiş faizleriyle birlikte anımsayacaktır.

Bunlar sözünü ettiğim o garip zevkin anlaşılmaz özüdür...

İnsanın, adalet yerini bulsun diye öç almak istediği söylenir. Öyleyse, ilk sebebin bulunduğunu söyleyebiliriz: Adalet.

Bir kimse temel olarak adaleti alır ve bu, o kişiye aradığı iç huzuru sağlarsa artık tümüyle rahatlar ve doğru bir iş yaptığına emin olarak alır öcünü. Oysa, ben burada adaletle ve erdemle ilgili hiçbir taraf göremiyorum. Eğer ben öç almaya kalkışıyorsam, bunu yalnızca huysuzluğum yüzünden yapıyorumdur. Bunu böyle yaptığımı biliyorum. Bence, huysuzluk gerçekten tüm kuşkularımı yok edebilecek bir neden olmadığı için, temel neden yerine geçebilirdi, ama ne var ki öfkelenemiyorum bile..."

Dostoyevski - Yeraltından Notlar. 19. yüzyıl (Bireysel ve ruhsal dünyadaki gelişmeleri ve değişmeleri dış şartlar göz önüne alınmadan, sadece birey gerçeğinden yola çıkarak çözülmeye çalışılması...)

(Dostoyevski'yi anlamak için anahtar bir eser olan 'Yeralaltından Notlar'a aslında insanın kendi içindeki yolculuğu da denilebilir.) (Arka kapak.)

Bu adam nasıl bir yazar böyle, her kitabı efsane gibi... Bazı bölümlerde resmen kahkaha attırıyor insana, bazı kısımları oldukça düşündürücü... Sanki bir delinin ruhsal çözümlemeleri bunlar... Bakalım ilerleyen sayfalarda neler göreceğim. Fırsatını buldukça haftasonları eklemeler yaparım...

Ve birde sebepsiz intikam alma gayretine girişen insanlar var. Yani intikam peşine düşen kişinin sebebini ararsınız, ama bulamazsınız, sebebini ne söyler; hatta intikam peşinde olmadığını; sizi kuruntulu olmakla suçlar. Sanırım yazıda söylendiği gibi kişinin huysuzluğu buna sebep oluyordur. Ya da ben at gözlüğü taktığım için göremiyorumdur...

Kendi adıma söylemem gerekirse şu an doğru kararları vermemin en büyük destekçisi kindar olmam.

Ve beni yaşatan, güçlendiren mutlu eden gözümü her zaman açan bir hediye.

O yüzden beni her ne kadar yıpratsa da kinden ve nefretten hoşnutum.

Ve birde sebepsiz intikam alma gayretine girişen insanlar var. Yani intikam peşine düşen kişinin sebebini ararsınız, ama bulamazsınız, sebebini ne söyler; hatta intikam peşinde olmadığını; sizi kuruntulu olmakla suçlar. Sanırım yazıda söylendiği gibi kişinin huysuzluğu buna sebep oluyordur. Ya da ben at gözlüğü taktığım için göremiyorumdur...

İntikam almakla uğraşan insanların hep basit olduğunu düşünmüşümdür şimdi bazıları kızacaktır bana ama ben böyle düşünüyorum.Sonuçta insan kendisine yakıştırmadığı şeyleri yapıp da intikam almaz,doğru bulmadığı şeyleri yaparak da intikam almaz,istemediği şeyleri yaparak da intikam almaz,aklı başında olan kimse sırf karşısındaki kişi için kendisinden,kendi değerlerinden vazgeçip de intikam almaz.Ha sözde istemediği şeyleri yaparak intikam alıyorsa o zaman ya doğru bulduğu için yapıyordur o yaptıklarını yada hep yapmak istediği için yapıyordur sadece kendilerince kılıf uydurmuş oluyorlar sen yaptığın için yaptım gibi..öbür türlü intikam alan insanlar da hırstan gözleri kör olduğu için herşeyi yapabilecek duruma gelirler.

Kendi adıma söylemem gerekirse şu an doğru kararları vermemin en büyük destekçisi kindar olmam.

Ve beni yaşatan, güçlendiren mutlu eden gözümü her zaman açan bir hediye.

O yüzden beni her ne kadar yıpratsa da kinden ve nefretten hoşnutum.

Keşke sizin gibi olabilsem.Kindar olmayı çok istemişimdir ama aksine hiç kin duymam ne yaşarsam yaşayayım yani.Sadece uzaklaşır soğurum ama kin duygusu falan yoktur.Özeniyorum sizlere ya

Durun size daha hakiki bir şey söyleyeyim ..

Eğer bir insanı kullanmak istiyorsanız ona bir iyilik değilik , Aşağı bir konumda olduğunu fark ettirecek bir şey yapın .

İyilik bir yükümlülük , İntikam ise bir zevktir .

Başarılı bir patron yada bir iş adamı ; Eski bir düşmanını işe alır , Çünkü kendisine kanıtlayacak çok şeyi vardır .

Çok eski bir hiledir bu . İnsanlık böyle yaratılmış . İntikam denilen his : Motivasyon ve konsantrasyonu arttıran bir şeydir ...

İntikam almakla uğraşan insanların hep basit olduğunu düşünmüşümdür şimdi bazıları kızacaktır bana ama ben böyle düşünüyorum.Sonuçta insan kendisine yakıştırmadığı şeyleri yapıp da intikam almaz,doğru bulmadığı şeyleri yaparak da intikam almaz,istemediği şeyleri yaparak da intikam almaz,aklı başında olan kimse sırf karşısındaki kişi için kendisinden,kendi değerlerinden vazgeçip de intikam almaz.Ha sözde istemediği şeyleri yaparak intikam alıyorsa o zaman ya doğru bulduğu için yapıyordur o yaptıklarını yada hep yapmak istediği için yapıyordur sadece kendilerince kılıf uydurmuş oluyorlar sen yaptığın için yaptım gibi..öbür türlü intikam alan insanlar da hırstan gözleri kör olduğu için herşeyi yapabilecek duruma gelirler.

 

Keşke sizin gibi olabilsem.Kindar olmayı çok istemişimdir ama aksine hiç kin duymam ne yaşarsam yaşayayım yani.Sadece uzaklaşır soğurum ama kin duygusu falan yoktur.Özeniyorum sizlere ya

Ben şefkatli bir "aptal" ım aslında ama son 1.5 ayın ilk zamanlarını bu "aptal"lığım yüzünden üzülerek geçirdim. Hatta dağılmıştım ve kendimi toparlayamıyordum. İyi niyetim yüzünden sadece kendimi suçluyor başkaları ne derse önemsemiyordum tek suçlu bendim ve bunun verdiği acıyla ölü gibi dolaşıyordum. Sonrasında karşımdaki insanın yaptığı bazı davranışlar ona karşı duyduğum hisleri saf nefrete dönüştürdü. Artık güzel olan hiçbir şeyin önemi yok. Belki bir "fare" oldum. Belki intikam için planlar yaptım ve önümüzdeki günlerde işleme koncaklar ve evet bunları kendimede yakıştırmıyorum ama bu nefreti kini intikamı önüme gelen herhangi bir insan için harekete geçirmiyorum. Sadece bir kişi için ve vicdan azabı duymayacağım bir "fare"lik bu ondan sonra aslında pek hoşuma gitmeyen "fare"liği bırakıp "aptal" bir insan olmaya devam edicem ama benim güçlü durmamdaki en büyük sebep kendime inancım ve ona olan nefretim. Ben bir fareyim o zaman ve o kişiden intikam alcam ama emin olunabilir ki en iyi kalpte bende olabilir. Bazen bazı koşullarda insanlar değişmek durumunda kalır. Benim bu kişiyle alakalı olan kısmımdada intikam var ve rahatlayacağım güne kadar böyle gidicek. Ama bununla sınırlı kalıcak çünkü karnımı haketmeyen insanları üzecek acizlikte gören biri değilim. Hakediyorlarsada intikam bir uyanış bir güçtür o insanalra vurulan bir balyozdur

kendi hayatına odaklanamayan insanlar arada bu tür hislere kapılabiliyorlar ya da karakteri geregi böyle hastalıklı düşüncelere kapılabiliyorlar intikam enerjiyi dûşûrmekten başka bir seye yaramaz hiç bir şeyi bu kadar umursamaya değmez ônem verilecek o kadar çok şey varken

Açıkçası İntikam alan insanların basit olduğunu düşünmüyorum. Yani sürekli üzülmek neden hep bana oluyor ya diye hayıflanmaktansa,

böyle mahvolarak geçeceğine zamanın intikam almanın daha doğru olduğunu ve gerçek intikamı alabilenlerin daha güçlü olduğunu düşünüyorum. Her ne olursa olsun negatif enerjiyle dolu bi Dünya'da yaşıyoruz bence kısasa kısas olmalı intikam her zaman alınmalıdır. İnanın çok üzülüyordum yıpranıyordum, kalbim kırılıyordu ve kin duymuyordum, fakat bi noktadan sonra silkelenip kendine gelmen gerekiyor bu histe nefret hissi yani seni ayakta tutuyor. Bence almaya değer,tabi öyle gereksiz yere değil sana istemediğin şeyi yapan bi insana seninde ona yapman gerekiyor kafası bassın.

Burada insanın yaşadığı şeyler de önemli. Fakat kin gütmek yerine olaylar karşısında anında tepki verebilse insan, yani aylarca yıllarca içinde tutup daha da kızgın bir hale gelmese daha faydalı olur sanırım. Sonuçta intikam alınca kendimi bana zarar veren insandan daha da kötü biriymiş gibi hissediyorum. Ne bileyim, geceleyin kapısını çalar insanın yaptıkları ettikleri...

Kendi adıma söylemem gerekirse şu an doğru kararları vermemin en büyük destekçisi kindar olmam.

Ve beni yaşatan, güçlendiren mutlu eden gözümü her zaman açan bir hediye.

O yüzden beni her ne kadar yıpratsa da kinden ve nefretten hoşnutum.

Burada insanın yaşadığı şeyler de önemli. Fakat kin gütmek yerine olaylar karşısında anında tepki verebilse insan, yani aylarca yıllarca içinde tutup daha da kızgın bir hale gelmese daha faydalı olur sanırım. Sonuçta intikam alınca kendimi bana zarar veren insandan daha da kötü biriymiş gibi hissediyorum. Ne bileyim, geceleyin kapısını çalar insanın yaptıkları ettikleri...

Katılıyorum şu beğenme butonları kalkmayaydı iidi.

Ben her insanın yaptığıyla günün birinde yüzleşeceğine inanıyorum. Ha bu tatmin eder mi zarara uğrayan kişiyi? Beni etmez açıkçası. Bazı şeyler de kısasa kısas mantığını savunuyorum. Eden bulur, zarar verenin aynı zararı yaşamasını bazı durumlarda içimden geçiririm. Kin güttüğümden değil, empatinin öğrenilmesi için. Empati kuramıyorsa kişi, aynısını yaşasın ki, empati kanalları açılsın ve bundan sonra bir eylemde bulunurken önce oturup bir düşünebilsin...

İntikam almakla uğraşan insanların hep basit olduğunu düşünmüşümdür şimdi bazıları kızacaktır bana ama ben böyle düşünüyorum.Sonuçta insan kendisine yakıştırmadığı şeyleri yapıp da intikam almaz,doğru bulmadığı şeyleri yaparak da intikam almaz,istemediği şeyleri yaparak da intikam almaz,aklı başında olan kimse sırf karşısındaki kişi için kendisinden,kendi değerlerinden vazgeçip de intikam almaz.Ha sözde istemediği şeyleri yaparak intikam alıyorsa o zaman ya doğru bulduğu için yapıyordur o yaptıklarını yada hep yapmak istediği için yapıyordur sadece kendilerince kılıf uydurmuş oluyorlar sen yaptığın için yaptım gibi..öbür türlü intikam alan insanlar da hırstan gözleri kör olduğu için herşeyi yapabilecek duruma gelirler.

 

Keşke sizin gibi olabilsem.Kindar olmayı çok istemişimdir ama aksine hiç kin duymam ne yaşarsam yaşayayım yani.Sadece uzaklaşır soğurum ama kin duygusu falan yoktur.Özeniyorum sizlere ya

Ben her insanın yaptığıyla günün birinde yüzleşeceğine inanıyorum. Ha bu tatmin eder mi zarara uğrayan kişiyi? Beni etmez açıkçası. Bazı şeyler de kısasa kısas mantığını savunuyorum. Eden bulur, zarar verenin aynı zararı yaşamasını bazı durumlarda içimden geçiririm. Kin güttüğümden değil, empatinin öğrenilmesi için. Empati kuramıyorsa kişi, aynısını yaşasın ki, empati kanalları açılsın ve bundan sonra bir eylemde bulunurken önce oturup bir düşünebilsin...

İnsanlar empati kurmayı öğrenebilse zaten ortada sorun denen birşey olmayacak lakin öyle bir dünya yok herkes işine geldiği gibi yaşıyor..

Özgür yaşamak en iyisi, ne bileyim tutup da birini kullanmaya kalksam; hem beceremem hem de bunu yapsam kendimi bk gibi hissederim.

Durun size daha hakiki bir şey söyleyeyim ..

 

Eğer bir insanı kullanmak istiyorsanız ona bir iyilik değilik , Aşağı bir konumda olduğunu fark ettirecek bir şey yapın .