Özeleştiri Yap

Hatırlıyor musun? Halüsinasyonlarımı bu tavsiye sayesinde yenmiştim.

Sanırım birilerine değer veremiyorum . Bazen veriyorum bazen veremiyorum,Çoğu zaman hepinizden nefret ediyorum diyesim geliyor.Ama kırılmasınlar diyede diyemiyorum.Gerçekten ama gerçekten kendime değer verebiliyor muyum emin deilim.veremiyorsam bu değeri bunun nedenlerini de biliyorum ama alt etmek için birşey yapamıyorum, ruh halimin sürekli deiğşmesi de bu yüzden sanırım,, tam bir çatlağım işte benim özeleştirim:D

Ve bu çatlağı japon yapıştırıcısıyla yapıştırmam gerek,kendime gelmem gerek, kendime , kendime,,..Böyle söylediime bakmayın bunu yazarken eğleniyorum hatta gülüyorum çünkü esprili yorumlar yazmak kadar beni keyiflendiren bişey yok.

Herşeyi boşladım, ne iş var ne ehliyet var ne O var ...O hariç bütün zamirler var hayatımda,,, O olmadan mutlu olamıyacağımı da biliyorum ,,zaten 24 yılın en mutlu anları onu gördüüm anlardı , neyse ,, toparlanmak gerek,hergün bunu söylüyorum ama duş almaktan başka beni kendime getiren birşey de bulamıyorum,,aramıyorumda üstelik, biran inferno serisinde , ara bulacaksın , ara ki bulacaksın sözü aklıma geldi,, ayaklarım ağrıyo kolay deil çatıdan aşağı uçtum, bütün şehri arasam bulurum birgün belki ama önce ayaklarımın iyileşmesi gerek,,ghostri nostri miydi neydi kendimi bilmem gerek:D en önemlisi de kendime inanmalıyım :=) alın size özeleştiri kendime inancım birazda iradem çok az..Özümü eleştirdim birazda çözümü eleştirmeliyim, kendi hayatına dair bir çözüm bulabilen var mı bu diyarlarda??

Hiçbir yere uyum sağlayamıyorum sürekli başka bir yerde olsaydım daha iyi olurdu diyorum.Daha sonra ortam ve insanlar değişiyor ve ben bu değişen şartlardan da memnun olmuyorum.Sanırım erken çocukluk yıllarımda arkadaş edinmek gibi basit bir yaşam yeteneğini kazanamadığım için yaşamım boyunca benim için hep zor olacak.

Hiç bir şey başaramıyorum. Koca bir girişimler yığını oldum ve bu yığın içinde boğulmak üzereyim. Öyle beceriksizim ki kafamı hiç bir şeye veremiyorum. Bayağı gerizekalı hissediyorum.

İnsan karakteriyle insanların aklını karıştırmamalı. Ama ben beni anlama girişiminde bulunanların kafasını nasıl da karıştırıyorum! Kendimi anlama çabamdaysa nasıl kıvranıp durduğumu anlatamam sanırım.

Her şeyi bir kenara bırakıp bir neden sonuç ilişkisi kurarsak eğer: Hayatımda istemediğim şeylerin neler olduğunu biliyorum lakin istediklerimi bilmiyorum veya unuttum bir şekilde. Çok uzak bir yerdeyim istediğimden. Bulunduğum eylemleri sevmeyi beceremediğim için de eylemi beceremiyorum.

Ya özgüvenim sıfır ya da harbiden gerizekalıyım.

Hevesim mi kaçık?

Odaklanamıyorum hayata.

Bugün ağzımdan kaçırarak bile olsa muhatabı olan insanları kırabileceğimi düşündüğüm ve içimde tuttuğum sözlerimin ,on katını yarın aynı kişilerin bana karşı en basit hatamda söyleyecekleri,çekinmeden beni kafalarının estiği biçimde tenkit edecekleri gerçeğinin farkındayım ama yine de insanları kırmaktan ve özellikle de fikirsel eğilimlerinin yönünü değiştirmekten-veya bu yönde bir sapma yaratmaktan- kendimi ısrarla alıkoymaktayım."Yanlışsın,yanlış yapıyorsun" demek çok zor geliyor.

Bazı şeylerin üzerinde çok duruyorum ve düşünüyorum.Biraz takıntılıyım belki birazdan da fazla.Belki de değer verdiklerimi kaybettiğim için geride kalanları düşündüğümden böyle emin değilim.Gelecek için plan yapmam lazım ama açıkçası o g.t bende yok.Lay lay lom havasındayım hala.Kaybettiğim o kadar şeyden sonra geriye dönüp baksam da ders çıkarmıyorum.Bildiğim doğrultusunda ilerliyorum.Hayatımın ilerleyişini düzenlemez isem ciddi anlamda kaybedenin önde gideni olacağım gerçeği beni yiyip bitiriyor.Ama dediğim gibi boş vermişlik hat saffa da.Beni hayata bağlayan pek bişey de yok aslında hangi seçim olursa olsun nasıl olsa geçiyor zaman havasındayım.Hayatla alakalı seçimlerim seçiyor beni anlıyacağınız.Piyon gibi hissediyorum.

Kıskancım biraz, ayrıca bazen çabuk sinirlenebiliyorum. Eskiden insanları kırmamak için susardım, sonra kırıldığımı fark ettim ve benim kırılmamında umurlarında olmadıklarını gördüm. O yüzden şimdi bende kırıyorum çatır çatır. Onlar bir ben iki. Taktik yok, bam bam! Onun dışında pamuk gibi bir insanım:))

Bence bu konuyu canlandırmak lazım yukarılarda tutmamız lazım diye yazıyorum

Aşırı ilgimden adım yavs.k diye çıkıyor. Kimseyi umursamamayi düşünüyorum, sonra gelip kimse bana sitem etmesin. Umurumda değil üzüntüleriniz. Düșünen de kabahat.

Artık hiçbirşeyin önemi yok.

hayır sitenin karanlık teması , senden etkilenip burda günah çıkarmıcam.

dinliomusun ?! , kime diorum.....

Despotum..ancak doğruluğuna inandığım şey için.. asla kotu niyetli değilim..insanlara yardım etmek onlara iyiyi öğretmek için yapıyorum bunu...ben hatalar yaptım onlar yapmasınlar diye....yada ortam sessiz ve huzurlu olsun o kişi temiz düzenli olsun diye...çalışkan olsun diye..önce zorla olur sonra alışkanlık diye..

Bu aralar fazla sinirliyim sanırım meditasyon iyi gelecek. Özellikle kendime karşı acımasızim, başkalarını affetmek kendime göre daha kolay. Hataya karşı daha toleranslı olmalıyım. Kısaca bu aralar çekilmez biriyim

O değil de kimisi özeleştiri yapamanın yanından bile geçmemişken, kimisi kendini tekme tokat dövmüş, meydanda linç etmiş adeta.

Özeleştiride tarafsız olabileceğimi sanmıyorum. :Bu bir kendini eleştiridir:

Çok vurdumduymaz olabiliyorum. İçimde herhangi bir tatsızlık, karmaşa, motivasyon eksiği, mental bi güçsüzlük varsa dış dünyayı askıya alabiliyorum. Bi konuya tamamen hakim değilsem hiç burnumu sokmam ve oldukça ilgisiz kalabilirim. İnsanlar bazı durumları kendi deneyimlesin veya bazı konularda ders alsınlar diye bir şeyler yapabilecek ya da yapabileceğim bazı şeyleri yapmayacak kadar kendi bilgisine ve fikrine güvenen kibirli bir insan olabiliyorum.

Paratoner gibi belayı üstüne çekiyor derler ya hani, ben de son 2 aydır olup olabilecek tüm kötü şeyleri, tüm problemleri, yaşanabilecek tüm aksilikleri anlamsız bir biçimde üstüme çekiyorum. Neyden korksam başıma geliyor. Neyden kaçsam ondan kurtulamıyorum. Başlamak istediğim her iş ters gidiyor. Mevcut sorunları bir çözüme ulaştırıp ilerleyebilmek adına kafa yoruyorum, soruna değil de çözümüne odaklanmaya çabalıyorum, lakin bu defa işe yaramıyor. Bu durumdan kötüsü kanser olayım, annem ölsün, ev sahibi evden kovsun. Öyle bir arap saçına döndü herşey. Bu hafta 3 panik atak geçirdim -ki bu yaşıma kadar ne depresyonlar yaşadım asla böyle bir şey olmamıştı, salak bir psikologa 'sen kalk ben oturayım' diyesim geldi, bence özel üniversitelerden tıp ile ilgili her diploma kaldırılsın. Hata bende ama, sen ilacı biliyorsun, doktorları da, ne gerek vardı. Bu arada panik atak adamı yerden yere vuruyormuş. Hiç böyle bir kafa yaşamamıştım. Şimdi ben ne yapmalıyım? Bir köşede sakince bekleyip bu talihsiz serüvenler dizisinin bitmesini mi beklemeliyim yoksa sorunları çözebilmek ve yeni başlangıçlar adına tekrar mı denemeliyim. Ve neden bu aralar neye el atsam kuruyor. Asıl soru bu olmalı... Buradan özeleştiri olarak; şanssız, endişeli, korkmuş ve kontrol yeteneğini anlık kaybedebilen bi' insan çıkarabiliriz.

Tembelim ve iflah olmuyorum asla.

Bugün dedim ki kendi kendime, I do the right thing, but not wisely. İyi dedim. Bu benim. İleride bir gün bu sözümü bugün bulduğumdan daha da doğru bulacağım belki de. Yalnızca doğru eylemlerde bulunmanın bana bireysel iyiliğimi getirmediğini gördüğümde. : )) Eğitime aç bi zihinim ben. Kendi kendimi öyle bi eğitmem gerek ki! Huzurdan uzağım, dolayısıyla da huzurdan uzak her şey gibi özünde ben de faydasızım. Bunu anlamamsa çok zor.

Ben: Psikolojik problemlerden ibaretim. Ruh hastasıyım. Anormalim ben.

Dışarı çıkınca ben: Bunların hepsi manyak, hepsi kafayı yemiş şunların haline bak sağlıklı insan davranışı değil ki bunlar, asıl bunlar anti depresanlık Allah belanızı versin

Hiç şaşmaz. Kısır döngü.

aşk , iş, para. bunlarda gelin güvey olma huyumdan aşırı derecede rahatsız oluyorum.

Hissiyattan uzaklaşıp, sadece hayata fokuslandığım için biraz pişmanım aslında. Ne olursa olsun büyük bir şeyler yapmasam da hislerimi ve düşüncelerimi fiziksel boyutta yaşadığım zamanları daha çok seviyordum ve çok daha huzurluydum bu yüzden de biraz kendime yoğunlaşmak istediğim yere geldim ve biraz daha kendimi geliştirip bazı kapıları önümde açabileceğim.

''Ruhsuzum. Kendimi iyi hissetmek için sürekli mutluymuş gibi davranıyorum,olumlu düşünmeyi çalışıyorum ama hissetmiyorum. Sadece kendimi kandırıyorum. Önceki halime göre daha planlı bir insan olmaya çalışıyorum bundan dolayı biraz sıkı bir plan hazırladım ve bu plana 2 haftada doğru düzgün uymayı becerdim fakat artık kendimi daha da ruhsuz hissediyorum. İşin tuhaf kısmı bir yandan da böyle olmayı hem seviyor hemde sevmiyorum.Sanki içimde bir hiçlik var ve bu hiçlik her gün daha çok büyüyor. Ve ben bir yandan bunu durdurmak istiyorum ama bir yandan da devam etmesini istiyorum.Evet dediklerim tuhaf ve bunun farkındayım.''

Kıçımın üstünde iki dakika oturamıyorum!

modum inanılmaz çabuk değişiyor

Mücadele etmek yerine, armut piş ağzıma düş bekliyorum.