-Gnoxis Diyarı-

BÖLÜM XXV- ÖFKE

Karakterler:

Sirius

Aurora

Yuntes-HolyBoy

Julie-masal perisi

Kinuha-ArpiA

Carlo-Paradoks

Boreadlar-Rain

Zayin-Ilith

Nevinost-electronicalev

Soil-Arec

Siren-Anafiel girl

Hayalet-Lethal

Holborn-Palyacho

Heretik-Cici Heretik

Hanne-adEda

Cubido-Sidar

George-PiaA

Taht salonu her zamanki ihtişamıyla şarkısını söylüyordu, yüksek pencerelerden sızan parlak güneş ışıkları salonun zemininde uykuya dalmıştı ve uçuşan toz taneleri konacak bir yer arıyordu avare avare bir oraya bir buraya uçuşup. Gnoxis Diyarı flamaları tatlı tatlı kıpırdanırken salon duvarlarında, sessizliği Sirius un işlemeli deri çizmelerinin sert ve parlak zeminde çıkardığı tok sesi bozdu. Sakin görünüyordu ancak endişeli oluşu ellerini arkada birleştirmiş oluşundan ve volta atarken arada bir sakallarını düzeltmesinden anlaşılıyordu. Bir gariplik olduğunu düşünüyordu tüm bu olanlarda, diyarın başına geçmeden önce kazandıkları savaş çok daha farklıydı.. O zamanlar Siren güçlerini toplayıp doğrudan saldırmıştı ve güçlü olan kazanmıştı lakin bu kez bir çok şekilde oyunlar oynamaya kalkışıyordu.. Anlaşılan mağlubiyetinden oldukça güçlü dersler çıkarmıştı ve bu durum Sirius u oldukça korkutuyordu... Korkutuyordu çünkü Sirius iyi biliyordu ki en ustaca büyülerle güçlendirilmiş bir duvarı aşmanın en kolay yolu, daha ustaca bir oyun oynamaktır. Siren bu oyunlarıyla insanları bıktırıp yanlış hamleler yapmalarını sağlayabilirdi ve eğer öyle olursa savaşı kolaylıkla kazanıp zulmünü tüm diyarlara taşıyabilir, güzel olan ne varsa hepsini karanlığa boğabilir. Tüm bu düşüncelerle var gücüyle savaşırken kadim kral Sirius, düşünceli halini George, Hanne ve Cubidonun içeri girişiyle sakladı ve mağrur bir duruşla ona doğru yaklaşmalarını izledi. Üçü de aynı anda eğilip krala saygılarını sundular ve meraklı gözlerle bir şey söylemeden beklediler, zira Sirius fazla sorulmasından hoşlanmazdı ve Sirius u kızdırmak hiç bir zaman akıllıca olmamıştır. Sirius

George un farklı bir duruşu olduğunu Sirius hemen fark etti. Öfkeli ancak kendisini kontrol etmeye çalışan birinin yüz ifadesine sahipti George. Öfkeliydi çünkü şehirde bir çarpışmanın yaşandığı oldukça aşikardı ve Sirius un bilerek onu uzaklaştırdığını düşünüyordu.. Ona hala güvenmiyordu, hala inanmıyordu savaşabileceğine... Sireni öldürme şansını bir kez daha elinden almıştı. Tüm bunları haykırarak söylemek istiyordu...

Sirius konuşmaya başlamadan önce bir şey bekliyor gibiydi. Sonunda Julie içeri girdi. Ellerinde bir tepsi taşıyordu ve tepside ahşap bir sürahi ve dört tane şarap kadehi vardı. Öyle güzel görünüyordu ki bir saray hizmetkarından çok bir prensese benziyordu. Saçlarını başının tepesinde dağınık bir halde toplamıştı ve dudaklarına şehrin en güzel mor meyvelerinin özleriyle yapılmış bir çeşit boya sürmüştü. Hafif kırmızı yanaklarıyla ahududu renginde dudakları adeta bir görsel şölen sunuyordu ona bakanlara. Sirius un büyülenmiş bakışları hepsinin dikkatini çekti ve şaşkınlıkla birbirlerine bakıp tekrar önlerine döndüler. Julie usulca masaya yaklaştı ve akıcı bir şekilde şarap servisini yaptı, Sirius a kar rengi dişlerini göstererek gülümsedi ve hiçbir şey söylemeden gerisin geriye gidip taht odasını terk etti.

George kadehini kaldırdı ve tek yudumda bitirip usulca masaya koyduktan sonra gözlerini Sirius a dikti;

George, Sirius un sözleriyle daha da öfkelenmeye başlamıştı. Hazır olduğuna emindi. Sirenle yüzleşmeli ve intikamını almalıydı. Yumruğunu sertçe masaya vurdu ve ayağa kalktı. Hanne onu kolundan tutmaya çalıştı ancak gücü yetmedi, Cubido ise tepki vermedi çünkü az çok George ile aynı şeyleri düşünüyordu. Sirius şarabından küçük bir yudum daha aldı.

George masandan bir kaç adım geriye gitti ve kollarını iki yana açıp sessizce mırıldanmaya başladı. İki elinin arasında alev rengi ince bir halka oluştu. Saçları dalgalanmaya başladı ve ayakları bir kaç santim yerden kesildi. Açık kahverengi gözleri şimdi alev tuğlası gibi içinde kor ateş taşıyordu. Alev rengi halka iyice kalınlaşmaya başladı ve sonunda George un kolları etrafında dönüp duran ateşe dönüştü, git gide tüm vücudunu sardı.

Hanne korkuyla ona yaklaşmaya çalışıyordu ama etrafı sarmış alevler buna izin vermiyordu. George un ailesine olan özlemi ateşle can bulmuştu adeta. Sirius hala istifini bozmamıştı. Sonunda işaret parmağında ki zümrüt bir yüzüğü çıkardı ve Cubidonun masada duran elinin üzerine koydu. Yüzük Cubidonun tenine değer değmez Cubido kaskatı kesildi, göz bebekleri bile hareket etmiyordu. Ardından yavaşça ayağa kalktı ve George a doğru yaklaştı. George vücudunu sarmış alevleri hızla kollarını çevirip Sirius a doğru yönlendirdi ancak Sirius rüzgara karşı yürürmüş gibi alevlerin içinde yürümeye devam edip George un bir karış yakınına kadar geldi, sağ eliyle boynunu kavrayıp George un bedenini iyice kendine yaklaştırdı. Alevler git gide zayıflıyordu, George un nefesi kesildikçe ateşin kaynağı da nihayete eriyor gibiydi. Alevler tamamen söndüğünde George nefes alamadığı için mosmor kesilmişti. Hanne hemen Siriusun kolunu kavradı ancak o kadar sıcaktı ki hemen elini geri çekti ve öyle yüksek sesle bağırdı ki sesi geniş taht odasının her köşesinde yankılandı;

Sirius, Hannenin çığlığı üzerine George un boynunu kavramış olan elini gevşetti ve suratını George un suratına burun buruna gelene kadar yaklaştırdı;

George durumun ağırlığı altında zaten yeterince ezilmiş olsa da bu sözün karşısında yaşaran gözlerini tutamadı. Sirius un artık onu bırakacağını düşünüyordu ki Sirius tüm gücüyle George u bir kum torbasıymı gibi savurdu ve savrulan bedeni bir kaç metre yükselip büyük bir şiddetle zemine çarptı. Kraliyet muhafızları kapıda hazır ve panik halinde bekliyorlardı lakin araya girmeye ve hamle yapmaya korkuyorlardı, gözleri Siriusdan gelecek en ufak bir komuttaydı. Ancak bu komut gelmedi, Sirius hiçbir şey olmamış gibi pelerinini düzeltti ve masada donup kalmış Cubidonun yanına gidip yüzüğünü geri aldı. Yüzükle teması kesilir kesilmez Cubido kendine geldi, yaşanan her şeyin farkında olduğu için gözleri yaşarmıştı. Hızla kalkıp öfkeyle Sirius un gözlerine baktı;

Cubido istemeye istemeye selam referansını yapıp George un yanına gitti ve arkadaşının acı içinde ki bedenini kaldırmasına yardım etti. George bayılmak üzereydi o yüzden tüm ağırlığını Cubidoya verdi ve yavaşça taht odasının çıkışına ilerlediler... Hanne de onlara katılmıştı ki aniden geri dönüp Sirius a doğru yürüdü, masaya yaklaştı ve utanır halde kısık sesle konuştu;

Sirius, Aurorayı beklerken kadehinde kalan şarabı da bitirdi. Yenisini doldururken Aurora yorgun bir halde içeri girdi ve ağır adımlarla masaya yaklaşıp referansını yaptı. Sandalyelerden birini çekti ve yığılır gibi sertçe oturum gözlerini ovuşturmaya başladı. Hanne nin yarın kalmış kadehini önüne çekip bir yudum aldı ve isteksizce dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı;

Aurora tam cevap verecekti ki yüksek pencerelerden birinden gelen tıkırtı dikkatini dağıttı. Kıpkırmızı bir kuş pencereden geçip onlara doğru süzüldü ve Sirius un omzuna kondu. Aurora nın şaşkınlığı yüz ifadesinden belli oluyordu. Heyecanlı bir sesle tepki gösterdi;

Aurora biraz utanarak gülümsedi ve sonra tekrar merak ve heyecanla izlemeye koyuldu. Sirius kuşu avucuna aldı ve notu küçük bacağından koparıp aldı. Not kopar kopmaz ' puff ' diye bir ses duyuldu ve minik kuş Sirius un avucu içinde tek bir gül yaprağına dönüştü. Bu Siriusa her şeyi anlatmaya yetmişti zaten. Notu açtı ve okumaya başladı. Okudukça gülümsemesi tüm yüzüne yayılıyordu;

George, Hanne ve Cubido nehir kıyısında ki eve varmışlardı. Nehir, diyarın en ilginç bölgesiydi. Şehre yakın tarafı aydınlıktı ve kuşlar uçuşuyordu, ağaçlar yemyeşil görünüyordu. Lakin diğer tarafı karanlık ve korkutucu bir görünüme sahipti. İnsanlar oraya baktığında sessizliğin sesini duyuyormuş gibi oluyorlardı, ne gökyüzünde bir kuş görünüyor ne de cırcır böceklerinin sesleri duyuluyordu... Mutlak sessizlik ve karanlık...

Siren, ormanın en uzak ve en karanlık yerlerinde yavaşça ilerliyordu. Buralara hiç bir insanoğlu daha önce ayak basmamıştı çünkü hiçbiri buraya gelebilecek kadar çok yaşamamıştı. Ya gölgeden çıkan yaratıklar tarafından parçalanmışlardı ya da yollarını kaybedip açlıktan ölmüşlerdi.

Siren tek başınaydı ve düşünceli görünüyordu. Biraz daha yürüdükten sonra büyük bir gölün kıyısına vardı. Göle vuran ay ışığı olmasaydı, onu fark etmek imkansız olurdu. Siren suya iyice yaklaştı ve bir süre gökyüzüne baktıktan sonra yavaşça pelerinini çıkardı. Şimdi üzerinde yalnızca uzun, mat, siyah renkli bir elbise kalmıştı. Elbisenin omuz askılarını iki yana sıyırdı ve elbise özgür bırakılmış gibi süzülerek Siren in vücudundan kayıp yere düştü. Sirenin kalbi ne kadar kötülükle doluysa bunun tam zıttı şekilde bir o kadar güzeldi. Bembeyaz bir teni ve kusursuz vücut hatları vardı. Gecenin karanlığı Sirenin beyaz teni üzerinde akıp gidiyor ve onu etkileyemiyordu adeta. Saçlarının siyah rengi geceden daha karanlıktı ve bir kuzgunun kanatları gibi hayat doluydu. Rüzgar esmese bile kendi kendine hafifçe dalgalanıyordu. Çıplaklık Sirenin hep hoşuna gidiyordu çünkü şehveti de hırsları kadar sınırsızdı. Sertleşen meme uçlarına dokunup gülümsedi ve gölün derinlerine doğru yürümeye başladı. Su göğüslerine dokunana kadar yürüdü ve sonunda kollarını öne doğru kaldırıp parmaklarını birbirine kenetledi ve zarif bir hareketle dibe daldı. Yaklaşık bir dakika kadar dibe yüzdükten sonra bir mağara ağzına benzeyen dar bir geçidin içine girip yüzmeye devam etti ve bir yer altı mağarasına çıktı. Vücudunu sudan çıkardı ve bir kaç adım ilerleyip derin bir nefes aldı. Saçlarından süzülen su damlaları inatla vücudundan ilerleyip ayaklarından zemine yayılıyordu. Saçlarını sertçe iki yana savurdu ve durduğunda hiç suya girmemiş gibi kupkuru bir hal almıştı. Ellerini omzundan başlayarak vücudunda gezdirmeye başladı ve elinin değdiği yerlerde ilk olarak ince bir karaltı belirdi ve saniyeler içinde karaltı siyah parlak bir elbiseye dönüşüverdi. Şimdi ıslak mağara tabanında çıplak ayaklarıyla öylece duran şık bir kadın vardı.

Bir kaç dakika oracıkta hiçbir şey yapmadan bekledi ve sonunda pürüzlü mağara duvarlarından biri erimeye ve şeffaf bir hal almaya başladı. Duvar ortadan kalktıkça arkasında iki devasa silüet belirmeye başladı. Sonunda duvar tamamen ortadan kayboldu. İki yeraltı muhafızı şaşkınlıkla Siren i süzüyordu. Muhafızların gözleri yeraltında ki gazlara dayanabilmelerine yönelik gelişmişti, gözlerinde göz kapaklarından ayrı şefaf bir zar vardı ve yüzleri bir yılanınki gibi pullarla kaplıydı. Tüm bunlara rağmen korkutucu görünmüyorlardı. Daha çok güçlü ve yenilmez görünüyorlardı. Sivri kenarları olan kaya rengi füme zırhlar giyinmişlerdi ve ellerinde normal bir insanın taşıması çok zor olan büyük baltalar taşıyorlardı. Siren onlara küçümser bir bakış fırlattı ve geçide doğru yürüdü;

Siren inanılmaz bir çeviklikle muhafızın boğazını kavradı ve muhafız içi havayla doluymuş gibi sönmeye ve küçülmeye başladı. Gözlerinde ki dehşet ifadesi yok olana kadar söndü ve sonunda bir tutam toza dönüşüp ıslak zemine yayıldı.

Siren, yeraltı kralı Yuntes in evine gelmişti. Yuntes, Sirenin en eski ve en güçlü yandaşıydı. Çok büyük bir çıkarı olmadan asla savaşlarda taraf tutmazdı. Siren buraya geldiğine göre ona verecek çok değerli bir şeyi olmalıydı. Yuntes in krallığı tüm diyarlardan ve tüm kadimlerden kendini ayrı tutardı çünkü görülmemeiş bir kibir taşıyorlardı yüreklerinde. Yaptıkları tüm kötülükleri çıkar uğruna yaparlardı ve son derece güçlü bir orduyu bünyesinde barındırıyordu. Üst dünyada Yuntes in adını duyduğunda korkmayan kimse yoktu. Herkes bilirdi ki, Yuntes bir şeyi isterse onu alırdı...