Ufolar Ve Teknolojileri

UFO (Unidentified Flying Objects) yani Türkçe adıyla Tanımlanamayan Uçan Cisimler. Yarım asırdan fazla bir süredir insanların en büyük merak konularından biri ufolar ve yeni bin yılda da en fazla ilgi odağı olacak gibi gözüküyorlar. Gerçek ya da değil; bir tek şey var ki o da UFO’ların güncelliğini hala ilk günkü gibi korumasıdır. Ve bu güncellik hiç bitmeyecek bir sürecin içinde varlığını sürdürecektir.

UFO Nedir: Bir çok fenomenlerde anlatıldığı üzere, bu tanımlanamayan uçan cisimler kimi zaman bir daire şeklinde, kimi zaman çok büyük boyutlarda bir elips ya da bir puro şeklinde görülmektedirler. Bir zamanlar hayal gücünün ve bilinçaltının insanlara bir oyunu olarak yorumlanan bu olgu, bugün inkar edilememektedir. Televizyon kameraları karşısında bilimselliği ve somut gerçekleri savunan ve bir adım geri basmayan, UFO olayını görmezlikten gelen bilim adamları, profesörler vb. kişiler, televizyon kameraları stop düğmesine bastıkları andan itibaren de bu olguyu onaylayıcı bir tavır sergilemektedirler. Ama son yıllarda kamuya açılan resmi dosyalar, hükümet bazındaki sözcülerin konuşmalarında UFOlarla alay ettiği dönemlerde bile konunun ne kadar ciddiye alınmış olduğunu göstermektedir. O dosyalar çok şey anlatmakta ve hem görgü tanıklarının, hem de bilinmeyen gök cisimlerinin radarda izleme olaylarının kayıtlarını içermektedir. Bu kayıtlarda askeri jetlerin UFOları kovalarken nasıl başarısız olduklarından tutunda, köylerdeki saman yığınlarının üstüne inenlere kadar bir dolu kanıt bulunmaktadır. Bu belgeler çeşitli tanımları içermektedir ve bu tanımlamalar da yanlış olmadığı gibi, hayal ürünü de değildir ve o cisimler dünyadaki hiçbir şeye de benzememektedir.

Bir de son zamanlarda en çok UFOlar tarafından kaçırılma olaylarının öne çıktığı görülmekte, kişiler yaşadıkları bu olayları anlatabilmek için olmadık yollara başvurmakta ve inandırabilecek birilerini bulabilmek için amansız bir mücadele vermektedirler. Kaçırılma konusu, daha az somut kanıt sunan bir konudur ve araştırmacılara göre, gerçek fiziksel anomalilere dayalı psikolojik olgulardır.

ZAMANDA YOLCULUK MÜMKÜN MÜ ?

Bugün için gerçek anlamda yakın yıldızlar ve galaksiler arasında bir şehirden diğerine yol almak kadar hızlı yolculukları düşlüyorsak ışık hızı bariyerini dolayısıyla bizi ve hız limitlerimizi sınırlayan/belirleyen zaman ve boyut faktörünü aşacak uzay araçlarına ihtiyacımız olacaktır. Bu anlayış içerisinde derin uzay yolculukları ve zamanda yolculuk konusunda ciddi adımlar atmaktan söz edeceksek bir üstuzay yolculuğunu düşünmüş olmamız gerekir..Üst uzay bizim toplumumuz için hala büyük bir sırdır.Ve henüz Albert Einstein üstadın genel görecelik ve yüzyılın kuantum fiziği ufkunda beliren kurt delikleri kuramları çerçevesinde anlaşılmaya çalışılan bu gerçek henüz tam olarak kabül görmüş ve anlaşılmış değildir.

EKİN ÇEMBERLERİ

Yüzyıllar boyunca yeryüzü, kimliği belli olmayan gizemli sanatçılar tarafından yapılan ,bir çok ilginç sanat eserlerine malzeme teşkil etmektedir.Bu konu klasik bilim içinde bir çok taetışmaya sebep olmuştur.Tartışma konusu bunların bir kişimi yoksa bir topluluğun işimi olduğudur.Bizimle bir şeylermi paylaşmak istiyorlar yoksa çok farklı bir yöntemle bizlere geçmişimizi mi hatırlatmaya çalışıyorlar.

Bilinen en eski resimler tarihöncesi insanların yaşadığı mağaralarda kendini gösteriyorlar.Bu resimler genelde onların günlük yaşamlarını anlatsada, aralarında bir kategoriye sokmanın çok zor olduğu ve ancak bugün bir anlam verebildiğimiz, ilginç ve bir o kadarda esrarengiz resimler bulunmaktadır.Mesela ufologlara göre İtalya- Val Cremona ‘daki kasklarından ışıklar saçan esrarengiz beyaz figürler, dünyadışı ziyaretçileri anlatmaktadır.

Klasik bilim, tarihin karanlık dönemlerinden gelen bu garip eserleri ,fantazi dolu mitler ve efsaneler olarak kabul etmektedir.Mesela Anasazi yerlilerinin kaya şekilleri onlara göre “yıldızlardan gelen insanları ve onların gökten getirdiklerini” tasvir ediyor.Fakat klasik bilimin o bencil ve küçümseyici yapısı ,durmadan o toplumu “ilkel” olarak adlandırıyor.Eğer geleneksel tarih ,klasik zamanlamasını gözden geçirse ve yıldız insanlarının resimlerini,bir çok kere gök tanrıları olarak adlandırılan dünyadışı ziyaretçileri ciddiye alsaydı şu andaki tarih bilgimiz çok daha derin olurdu.

Yeryüzündeki diğer figürler çok daha belirgin ve daha çabuk göze çarpıyor.Güncel olarak, mesela ekin çemberleri (crop circles) alev alev tartışmalar yaratıyor zaman zaman.1686 yılında Oxford üniversitesi kimya yüksek öğretim görevlisi Robert Plot, bunlara geyiklerin yada büyük ve küçük baş hayvanların neden olduğunu belirtti.Tokyo’daki Waseda üniversitesinden profösör Yoshihiko Ohsuki ateş topları ve plazmalarla ilgili deneyler yaptı.Ve şöyle bir sonuca vardı; elastik yapıdaki plazma veya iyonlaşmış hava ekin çemberlerine neden olabilir.Diğerleri,Robert Bauval,Graham Hancock ve John West, ekin çemberlerinin, Eski Mısır matematik ve ölçüm bilimi ile çok benzerlikler taşıdığı konusunda hemfikirdirlerhttp://ufonet.be/UZAYLISANATI/onsozbolum2/victoria2.jpg

http://ufonet.be/UZAYLISANATI/onsozbolum2/wiltshire1995.jpg

1903 yılında Rus fizikçi Konstantin Tsiolkovsky, yıldızlar arası yolculuğun karşısındaki büyük engeli keşfetti: Bir roketin ulaşabileceği en yüksek hız, eksozundan çıkan gazın hızının iki katıyla sınırlıydı.Uzay mekiği, eksoz gazını saniyede beş kilometreden daha yavaş bir hızla püskürttüğünden, yukarıdaki hesap uyarınca saniyede 10 Km hızdan fazlasına ulaşamaz.Bu hızla da Güneş'in en yakın komşusu olan Alfa Centauri'ye ulaşmak 120.000 yılını alır.Bu yıldıza bir insan ömrü içinde varabilmek için, günümüzde kullanılan hidrojen ve kerosen (gaz yağı) gibi yakıtların sağlayabileceğinden 300 kat daha hızlı seyretmek zorunda.Bu durumda Robert Frisbee, nükleer tepkimelerin muazzam enerjisine başvurulmasını öneriyor ki, bunun için üç farklı yol var: 1- Nükleer Fisyon 2- Nükleer Füzyon 3- Karşıt Madde (Anti Madde ) Tepkimesi .

Fakat tüm bunları sağlasakta sıradan roketler, hatta bu karşıt madde roketlerinin ortak sorunu, her Mercury, Gemini, Apollo aracıyla, her uzay mekiğinin fırlatılışında ortaya çıktı: Uzay aracı itki sağlayacak yakıtın kütlesi yanında cüceleşiyor ve sonunda roket itkisinin en büyük kısmı, kendi yakıtını yerden kaldırmak için harcanıyor.Bu ilkel yöntem dünya yörüngesine çıkış ya da Ay yüzeyine kısa bir yolculuk için kabül edilebilir. Ancak, bir çok uzay mühendisi, başka yıldızlara yolculuk için, daha hafif daha kullanışlı, ürettikleri hız tüm roketlerinkini aşan hatta neredeyse ışık hızına yaklaşan yaratıcı itki sistemlerine gerek olduğu konusunda birleşiyor.Peki nasıl bir sevk sistemi bizi yıldızlara bir kaç dakikada ya da bir kaç gün de taşıyabilir?

Bilimin aydınlık yolunda ilerleyen ve yıldızlara yolculuğu içeren yeni sevk teknolojileri konusunda çalışma yapan bilim insanlarına öncelikle şunu ifade etmeliyim AY'a yolculuk insanların kendi gezen sistemlerinin dışındaki bir sisteme yaptıkları ilk yolculuktu.İkinci Dünya Savaşında Nazi Almanyasında Werner Von Braun' un geliştirdiği V2 roket teknolojisi, Amerikalıların savaştan sonra siyasi amaçlar doğrultusunda Ruslara karşı geliştirdikleri Saturn V Roketinin ortaya çıkamasını sağlayan ana teknolojidir.

Roket resimlerinde de göreceğiniz ''etki ve tepki prensiplerince inşa edilen'' bu roket motorları ile bu propulsion sistemleri ile ışık hızı ve ötesindeki hızlara ulaşmayı zorunlu kılan yıldızlar arası yolculuk hayallerimiz mümkün olmayacaktır.Sonsuz uzaydaki gezegen yüzeylerinde beliren her zeki yaşam formu kendilerini yıldızlara taşıyacak daha yenilikçi daha devrimci sevk sistemlerini geliştirmek zorundadırlar.Böyle mekanik, kaba ve hantal sistemlerle dev yakıt tanklarını alkolle, hidrojenle ve benzeri sıvı yakıtlarla doldurup derin uzayda yol almaya çalışmak yüksek bir zekaya ve akla uygun olmayan sevk metodlarıdır.Hadi en iyimser şekliyle bir anti madde roketi inşa etsek dahi bu şekildeki tepkimel itim metodları ile yıldızlara kabül edilebilir bir sürede ulaşmak yine mümkün değildir.Bu roket teknolojileri ile AY'a Mars'a hatta yakın gezegenlere insanlı yolculuklar düzenlenebilir.Ama bu yolculular ilk uzay yolculuğu deneyimi adına kabül edilebilir hayaller ve uğraşlardır.Fakat eğer yıldızlara yolculuk konusunda yeni sevk sistemlerine dair ciddi adımlar atmaktan söz edeceksek bunun için öncelikle Wormhole (solucan delikleri) ve Warpdrive teknolojileri konusunda çalışmalarda bulunmak gerekir

not:devam edecek....

ne ile basaracan bu hizli yolculugu merak ettim,, isik ile deme,,

onu cinler yapar, cünkü atesten yaratildilar,,

ISIK, ISI, LAMBA, bunlarda atesten dir,, birnevi isi verir,, cinlerde kendi elementlerinden oldugu icin girerler iclerine seyahate hosgeldin derler..

peki biz insanlar,, nasil olacak bu is..

.ufoda cin oyunudur,, ufo gibi teknolojininde üstüne gec..

gökyüzüne baktığında milyonlarca ışık yılı uzaklıktaki yıldızları grüyorsun bunlarda yaşam olmaması saçmadır madem yaşam yok iye onlar var kuran 18000 alemden bahseder

allahın kudretı sonsuzdur tum kaınatı sadece ınsan ıcın yaratmıs olabılır buda ınsanın onemını acıklar

doğruda madem gidemicez göremicez oraların sadece insan için olduğunu düşünmek ilginç

--------------------

birde kuranda gökyüzü ve yeryüzü diye bahsediliyor kuranda önce söylenen daha önemlidir buda gökyüzü oluyor

zoberyum elıne saglık guzle bı calısma ve katılıyorum dıger gezegenler sus ıcın yaratılmadı heralde onlarında bı yaratılıs nedenlerı olmalı ha tabı yaratılıs nedenlerı tabı oraların ınsanlarca ıstıla edılmesıde olmaya bılır ama bu sartlar altında ınsan dusununce bosuna yaratılmamaıstır dıo

daha 100 sene evvel aya çıkmak bile hayalken 100 sene sonra oralara ulaşamıyacağımız ne malum...bence gideriz.. umarım giden ilk kişide bir türk olur.. (tabii cem yılmazın karakterindeki bıyıklı türkler değil)

sağolun varolun

--------------------

bana inananların olduğunu görmek güzel

http://www.zamandayolculuk.com/cetinbal/AE/adamskiufoc1.jpg

UFO’LARIN TEKNİK YAPISI VE PROPULSİON SİSTEMLERİ

UFO’ların çalışma ilkesi gezegenlere benzemektedir. Elektrik ; çekim ve mıknatısiyetteki armonilerin ( uyumluluğun ) birleşmesi , gezegenleri döndüren , yörüngeye oturtan ve galaksilerin dönmesine neden olan gücü ortaya çıkartır. İşte UFO’ların enerji kaynağı da gezegenlerdeki statik (durağan,durgun) enerji alanlarından enerji çekmesi esasına dayanır.

Elektro çekimsel UFO , çevresindeki alanın yerel bir yönelmesi olan kendi ‘tepe’’sini oluşturur. Sonra kendi tepesini istediği herhangi bir yönde ve sınırsız bir ivme altında kendisiyle birlikte götürür.

UFO’lar pozitif polarlık kutbu olan iyice yüklü bir iletme kenarına gerek duyuyorlar. Bu tip yüklü kutup elektriksel bir korona* üretir. UFO’lara ısı engeli yada yüzey sürtünmesi söz konusu değildir. Aranan maddesel iletme kenarı , önündeki elektrikle yüklü alanın oluşturduğu bir boşluğa gider.

Çekimin hem sesle , hem de elektro-çekimsel yoldan kaldırılmasını temin eden “rezonans”dır.

UFO’lar elektro-statik manyetik araçlardır. Araç hız kazandıkça dış alan koronası , aracın ilerlerken kestiği güç hatları ile hızına izafi olarak genişler. Aracı çepeçevre saran bu korona kütlesi ile yüküne izafi olarak hızının enerji oranına göre parlak beyazdan , kırmızı , kavuniçi , sarı , yeşil , mavi ve mora kadar görünür. Spektrumun (tayfın) çeşitli renklerine bürünebilir.

Aracın dış ve iç kabuk yapısında birbirinden farklı madenler kullanılmakta olup ;

Dış kabukta; Magnezyum, Alüminyum, Titanyum, Kalsiyum, Baryum .

İç kabukta : Demir, Silikon, Sodyum, Lityum, Titanyum, Alüminyum.

İç ve dış kabukları ayıran , cıva alaşımıyla kaplanmış izolasyonundan ötürü araç ,bir yüklenmeye maruz kalır. Dolayısıyla , aracı negatif yüklü dış kabuk yüzeyinde taşıyan büyük bir çift levhalı pil sayabiliriz. Dış kabuğunda negatif bir polarlık yükü taşıyan bir uzay aracının dış yüzeyi hiç ısınmadan saatte binlerce millik bir hızla nasıl uçtuğunu böylece kavrayabiliriz.

* ( Corona ) Korona : İki iletken arasında yüksek voltaj tatbikinde meydana gelen elektrikli deşarj.

Gemiye hız veren güç , doğal olarak gravitasyon alanı niteliğinde bir şeydir. Bu güç , sadece aracın atomlarını etkilemekle kalmayıp, içinde bulunan pilot ve yolcuları da Aynı derecede tesiri altında tutar. Bizim uçaklarda durum tamamiyle aynıdır. Bizim jet yada pervaneleriniz var , bunlar yardımıyla aracımızın bir tarafına uygulanan itme gücü , aracımıza hız sağlamakta , fakat içindeki insanlara değil. İçindeki insanlar , altlarındaki koltuk hareket ettiği için , dolaylı bir yoldan hareket kazanırlar. Dolayısıyla biz , bir hız hissetmeyiz. Onların tek akselerasyon limitleri , kullandıkları alanın limitidir. Geminin orta bölmesinin tam üst kısmına rastlayan davul şekilli kısım diferansiyel akümülatörüdür. Esas olarak bir bataryadan ibaret olup , doğal enerji kaynaklarından herhangi biriyle şarj olabilir. Sözgelimi , bizim atmosferimizde , oldukça yüklü olan iyonize gaz tabakaları vardır. Uzay gemisi , Dünyanın yörüngesine göre bu tabakalara yerleştirildiğinde , bu enerjiden yararlanmak mümkün olmaktadır. Hem bu durumda uzay aracı, güneşten gelen devamlı enerji elektronları akımının etkisindedir.

Yukarıdaki açıklamada ‘yük’ ( charge) kelimesinden , akümülatörün kutupları arasındaki potansiyel farkı kastediliyor. Akümülatörün kutupları her zaman için hazır elektron ihtiva etmektedir. Kontrol mekanizmasıyla bu elektron akımları , aracın taban ve tavanında gördüğün güç bobinlerine ( force rings ) yöneltilir. Uzayda hareket eden bir elektronun etrafında , bir manyetik alanın oluştuğunu bilecek kadar elektro-dinamik bilgimiz var. Bu güç bobinlerinden dışarı doğru püsküren elektron akımı , esaslı bir manyetik alan meydana getirir. Bobinlerden çıkan bu elektron akımının yönü ve amplitüdü kontrol edilebileceğinden ( ki , bu çoğu zaman tek bir bobinle idare edilir ) alt ve üst kısımlardakibobinler arasında, yada aynı bobinin segmanları arasında , manyetik rezonans yaratabilmekteler. Yine biliyoruz ki , şiddeti değişen bir manyetik alan , bir elektrik alanı oluşturur ki , belirli bir anda, amplitüdü eşit , işareti zıttır. Ve manyetik alana göre dikey durumdadır. Bu iki alan karşılıklı rezonans hale geçtikleri zaman bir genel alanın merkezi , aracın gravitasyon merkezine uyarsa , bundan doğacak tek sonuç , aracın kütlesinin yukarı doğru hareketi olacaktır.

Genel gravitasyon merkeziyle , alanın merkezi uyuşmadığı zamanlarda , araç o merkeze doğru bir hız kazanacaktır. Bu alanı oluşturan sistem , aracın bir kısmı olduğundan , herhangi bir kesiklik olmadan , genel çekim merkezi aracın gravitasyon-alan merkezinin az ilerisinde olan bu alanı yaratacaktır. Ve bu alan , oluştuğu sürece , araçta bir akselerasyon görülecektir. Şöyle bir benzetme , anlayışı kolaylaştıracaktır:

Bir at arabasında oturuyorsunuz . Uzunca bir sopanın ucuna bir tutam taze ot bağlamışsınız. Bu ot demetini atın burnundan az ileride tutuyorsunuz. At , otu yemek için uzandığında arkasındaki arabayı da sürükleyecektir. Fakat siz , sopa ve ucundaki ot demeti hep birlikte hareket edeceğinizden , at hiçbir zaman ot demetine yetişemeyecektir , bu şekilde devamlı hareket sağlanmış olacaktır. Dikkat edilirse , bu sistem serbest enerjiye ( free energy ) bağlanmış değildir. Yada bizim daimi-hareket ( perpetual-motion ) dediğiniz durum yoktur. Aracı yavaşlatmak yada durdurmak için negatif akselerasyon yaratmak üzere sistemin alanı , genelgravitasyon merkezinin hemen gerisine kaydırılır.

Gemilerin içinde bulunan odalarda bulunan havayı kirletmeden daha ne kadar soluyabileceklerini merak edebilirsiniz. İçinde bulunan yolcu kabininde öteki bölmelerden hava akımını sağlayacak ufak delikleri , koltukların arkasında bulunmaktadır. Bazı araçlarda havayı yenileyici bir sistem bulunmayabilir, ama bir seferde dört kişiyi saatlerce idare edebilecek oranda oksijen her zaman saklanır. Diferansiyel akümülatörünün üst kısmında kontrol takımı yer alır.

Çetin BAL : Uzayda yolculuk konusunda ve özellikle derin uzayın keşfini ciddi anlamda düşünen insanlık uzay-zaman levhasına doğrudan etki ederek kendisini uzay-zamanın kafes çizğileri boyunca kaydırabilecek -elektromanyetik sevk- yöntemlerini geliştirmek zorundadır.Bunun için öncelikle Birleşik Alan Kuramı' nın tam olarak anlaşılması lazım. Albert Einstein bu konuya bir vurgu yaparak şunu der : '' Gravitasyon alanı ile elektromanyetik alanı tek bir yapı halinde birleştirmeyi başardığımız taktirde, bu, muhakkak ki, ileriye doğru atılmış büyük bir adım olacaktır.'' Eğer ışıktan hızlı yolculukların arkasındaki fizik ilkeler bilinmek isteniyorsa ''KUANTUM-ELEKTRODİNAMİĞİ'' bu yolculukta anahtar kuramlardan biridir. Işığın yapısı tam olarak anlaşılmadıkça aslında bir 'üstuzay yolculuğu' olan 'zaman yolculuğu'nun kendiside hiçbir zaman anlaşılamayacaktır.

Uzay/zaman çerçevesi dediğimiz şey elektromanyetik bir enerji havuzudur.Bu bir tür kozmik enerji kafesidir.Bu kafes enerjisi sıfır nokta enerjisi dediğimiz bir en alt enerji düzeyinde bir sıfır denge içerisinde bulunur.Bu sıfır dengesi, her bir elektromanyetik nokta denen uzay-zaman noktalarına ait zaman akım hızına karşılık gelen eş hız frekansı dediğimiz eşzamanlılık uyumunu ifade eder. Uzaydaki her bir noktaya bağlanmış zaman akım hızının bir diğer noktayla olan zaman akım hızı uyumu düz uzay/zaman geometriği denen( kuantum köpüğünün uzay/zaman kırışıklıkları olsada) bir genel alanı ifade eder.İşte bu genel alandaki kozmik şimdi denen eşzamanlılık alanı zaman esnemelerinide içeren bir tek parça alanı ifade eder.Bu pasif konumdaki durgun sıfır noktası enerjisi aktif hale geçirilirse( özel açılarda kesilmiş piramidal kristaller yardımıyla) dev uzay gemilerini bile ışık hızında sevk edebilecek bir güç kaynağına dönüştürülebilir.Bir nevi uzay/zamanda yolculuk için yine uzay/zamanın kendisini bir güç kaynağı olarak kullanıyoruz.Bunuda uzay/zamanın yapısını yönlendirerek yapıyoruz.Bu boşluk enerjisi dediğimiz kafes enerjisi ya da uzay/zaman çerçevesi kendi içerisinde genel kutbiyet dengesine sahiptir.Burdaki kutbiyet bir zaman fazı dengesidir.Uzaydaki noktalar kümesi arasında- makroskopik ölçekte- fark edilebilir bir sapma gözlenmez. Uzayda iki nokta arasındaki kutbiyet farkı bu noktalara bağlı zaman akım hızındaki senkronizasyonun bozulumu ile kendini gösteren bir zaman fazı uyuşmazlığıdır.İşte bu uzaydaki noktalar kümesi arasındaki zaman örtüşmesinden doğan eşzamanılık bozulumu uzay/zamanın sıfır dengesini bozarak bir kutbiyet yaratır.Biz bunu uzayın ''n'' boyutlarında bir sapma ya da bir zaman kayması etkisi ya da uzay/zamanın düz çizğilerinde bir eğrilme olarak gözlemleriz.Kozmik kafesin enerji dengesi (her bir noktanın birbiriyle uyumlu olan zaman akım hızı örtüşümü /senkronizasyonu) bozulduğunda ya da aynı şeyi ifade eden bir zaman sapması fenomeni yaratıldığında bu zaman sapması etkisi yönlendirilebilirse bir çeşit ''çekimsel sapan etkisi'' yaratılarak maddeler ve eşyalar bir iç uzay düzlemi boyunca -gravitasyonik bir tünel etkisi boyunca-uzay/zamanın diğer noktalarına doğru kaydırılabilir / ışık hızında fırlatılıp atılabilir. Böylece cisimlere uzay/zamanın uzak noktaları arasında anlık atlamalar yaptırılabilir.

Sonuç olarak denebilir ki BOŞLUK, sıfırda dengelenmiş bir enerji potansiyeli taşır.Bu yere kozmik kafes denir.Kozmik kafesin fiziği yıldızlar arası yolculukta anahtar fiziktir. Tüm zamanı ve mekanı aşma gücü! o kozmik kafesin bir mekaniğidir.Kozmik kafesin fiziğini kullanarak şu anda şu yerde bir insanı alıp onu sihirli bir biçimde evrenin öbür yanına -sizin için hayal edilemez uzaklıkta bir yere-aktarabilmek mümkündür.Eğer uzay/zaman kafesinin dengesini kasten bozacak olursak o noktada hafif bir zaman değişimi yaratmış oluruz.Bu durum 'uzay enerji vakumuna' ait her bir elektromanyetik noktanın zaman çerçevesini değiştirmek anlamına gelir.Bir uzay/zaman noktası olan kuantın uzay/zaman çerçevesi nasıl değiştirilebilir? Zaten uzay/zaman çerçevesini yansıtan kuantın kendisidir.Uzay/zaman hologramı bir kuantlar kümesinden kuruludur. Bir kuant kendi içinde bir yansıma ve yankılaşım noktacığı ve alanıdır. Bir kuantın hangi ''n'' boyutunu resmedeceği hız frekanslarına bağlıdır. Bir kuantın varoluşunun tanınabilmesi ve ölçümlenebilmesi için onun boyutlardaki eyleminin ve bir yerde süratinin -hız dinamiğinin-ve bununla görünen enerji ve zaman yapısının bilinmesi lazım.Bir kuant sonuçta eylemsel bir noktadır.Ve uzay/zamansal bir sürekliliğe sahiptir.Ya da bu sürekliliği yansıtan süreçsel bir yapıdır da denebilir.Bu da enerjinin bir işlevi olarak karşımıza çıkar. Işık hızını aşan bir kuantsal eylem süreci bizim boyutumuzun boy, en, derinlik çatısı altına sığamaz.Öyleki bir kuant kendi eylem hızını ışık hızını aşacak şekilde hızlandırırsa kendi zaman/uzay kafesinden kaçıp giden özgürleşen bir kuş gibi bir üst boyuta bir anda yansıyarak ortadan kaybolur.Ve artık o başka bir uzay/zaman sürekliliğini yansıtan bir enerji yapısına bürünür.

Çevremizdeki maddelere bilinen boyutsal kalıbını veren şey maddeleri oluşturan atomaltı parçacıkların iç bünyesindeki yoğunlaşmış elektromanyetik enerjinin ışık hızındaki temel titreşim hızıdır.Bu hız kuanta bağlı bir zaman akım hızına karşılık gelir. Bir kuant noktası kendi bünyesinde devirsel bir iç titreşime sahiptir.Bir kuant uzay-zamanın birbiriyle kaynaştığı bir noktadır.Buna göre uzay-zamanın devreden titreşim frekansı bir sürekliliği bir zaman boyutunu yansıtmış olur.Zaman akımı denen şey kuantın devirsel iç titreşim hızından kaynaklanan değişim dönğüsüdür.Bu da süreklilik ve hareket dediğimiz şeyi ortaya çıkarır. Bununla birlikte hareket cisimlerin(ya da cisimleri oluşturan enerji yoğunluğuna ait eylem kuantının) bir niteliğidir. Öyleyse zaman da cisimlerin(kuantların) bir niteliği olmalıdır.Yani bir uzayda cisim yoksa orada hareketten bahsedilemeyeceği gibi zamandan da bahsedilemez. Zaten madde, yoğunlaşmış uzay/zaman' dır. Ki madde enerjidir. Enerjide kuantlardan kurulu bir sistemdir.Bir kuant' ın kendiside uzay/zaman' sal bir bileşke noktasını ifade eder.''Zamanı hareketle ölçüyoruz ve hareketi de zamanla'' buna göre zaman ve hareket aslında aynı olayın iki ayrı algılamasıdır.Bu hareketi cisimlerin ve moleküllerin hareketleri olarak değil atomları ve atomaltı parçacıkları oluşturan enerjinin bir iç titreşimi olarak görmek lazım.Enerji daima sıfır nokta enerjisi denen sıfır hareketsizliğin olamayacağı kinetiksel bir salınım enerjisi değerine sahiptir. Işık titreşimlerinin hızı sıfır noktası denen bir durgunluk sınırına gelsede enerji orda daima daha da altına inemeyeceği bir salınım değerine sahiptir.Ve asla yok olmaz.Kuantum düzeyinde sıfır hareket denen bir durumdan bahsedilemez.Yani makroskopik fizikte yer alan bir cismin durup yavaşlamasından bahsedilmesi gibi mikroskobik ölçekteki eletromanyetik vakumda eletrik ve manyetik alan dalgalarının sıfır titreşim ve enerjiye sahip olması diye bir hareketsizlik söz konusu olamaz.

Mekan dediğimiz geometrik çatı kuruluş tarsına göre hız, zaman ve boyutsal görüntü farklılığına sahiptir. Yani bir eylem(emplus/etki) yapısında olan kuantın hız yapısı boyut çatısının niteliğine göre bir görünüm alır. Şu halde bir eylem noktası olan etki kuantının bize verdiği kendi boyutsal resmi mekan dediğimiz geometrik bir sistemi meydana getirir.Etki kavramı bir işi bildirir.Bir eylemi ifade eder. Enerji ile zaman' ın çarpımını ifade eder.Enerji, ölçülen kütle ile aynı şey olduğuna göre biz etki'yi ölçülen kütlenin zaman ile çarpımı olarak ta alabiliriz.Buna göre kütle bir miktar enerjiyi ifade eder.Bu ise belli bir orandaki etki'ye karşılık gelir.Bu da kinetiksel bir hız düzeyine bir iş gücüne bir etkinlik dalgasına karşılık gelir.Bu ise matematiksel uzay/zaman noktasının, fiziksel karşılığının, elektromanyetik alanın bir birimi olan bir kuant noktası olarak karşımıza çıkması demektir.Bu anlamda zaman akışıda enerjiyle bağlantılı bir işlev olarak karşımıza çıkar.Böylece Einstein'ın dört boyutlu matematiksel zaman boyutu üç boyutlu enerji görüntüsünün bir devamı niteliğinde olan fiziksel bir üst boyut uzamına dönüşür.Öyleyse zaman'ın kendiside fiziksel bir boyuttur.Rölativite mekaniğinde uzay yerine hep uzay-zamanı koymak isteriz, o yüzden de, bir ''bölge'' artık tek başına sadece bir hacim olarak değil, belli bir zaman süren bir hacim olarak ele alınmalıdır.Enerji, bir olayı bir durumu içeren bir etkinliktir.Boşluk bile bir enerji havuzu olduğuna göre uzay/zaman içerisinde heryerde olaylar vardır diyebiliriz.Ve olaylar bir uzay/zaman sürecinin yansımasıdırlar.Olaylar Uzay/zaman'dan bağımsız olarak düşünülemezler.

Aslında boşluk enerjisini kullanabilmek bir nevi ''zaman akımı enerjisini'' kullanabilmekle eşdeğerli bir olaydır. Zamanı bir enerji olarak değerlendirdiğimizde bu enerjiyi kontrol edebildiğimizde kendimizi zaman akımına bağlayıp bu akımın hatları boyunca uzayda ışık hızında yerdeğiştirmek olanaklı hale gelir.Fizikte zaman ve enerji temel kavramlar olduklarından bu kavramlar içerik olarak tam anlaşılabilmiş değildir. Eğer zaman akışı ile boşluk enerjisi arasındaki ilişki anlaşılabilirse bu boşluk enerjisine ait olan gücün evren boyunca bütün etkinliğin ve hayatın destekleyicisi ve devam ettiricisi olduğu anlaşılabilir Bu sonsuz enerji denizi, sonsuz bir zekayı temsil eder. Elektro-gravitasyonel bir sevk yönetimiyle yıldızlara doğru olan ışıktan hızlı yolculukların sırrıda bu potansiyel konumdaki evrensel gücü aktif hale geçirebilmekte saklıdır. Bir uzaygemisini çevreleyen manyetik radyasyon alanı, kuantum enerji vakumuyla örtüşen uzay/zaman çizğilerine manyetik rezonans frekanslarınca bağlanarak, gemi kendi güç alanı çigilerini bozarak kendisini içerisine alan uzay/zaman çizğilerinin geometrisinide bir yöne eğriltip bükebilir.Böylece gravitasyonik bir asılım dalgası sayesinde gemi yer/zaman ilintisi boyuca ışık hızında(ve boyutsal atlamayla ışıktan hızlı bir şekilde)kayarak uzak yıldızlara doğru ilerleyecektir.

Gemi, boşluk enerjisi denen elektromanyetik bir güç denizinde gravitasyonel etkinlik dalgası sayesinde uzay/zaman'ın hatları boyunca kaydırılabilir.İnsanlığın en gelişmiş uzay araştırma kurumu olan NASA'nın hala daha roket tepkimesi metoduyla dev yakıt tankları üstünde uzaya insan göndermesini ve bu şekilde patlayan/ yanan gazların eksozdan püskürtülmesi esasına dayanan jet itimi yöntemiyle etki-tepki prensiplerince derin uzayda yol almaya çalışmalarını son derece tuhaf ve ilkel bir düşüncenin ürünü olarak görüyorum.NASA 'nın sıfır nokta enerjisiyle ilgili yeni sevk- itim sistemleri üstünde çalıştığını biliyorum fakat bu konunun henüz tam olarak pratiğe geçirilememiş olmasını son derece garip buluyorum.Aslında mantık son derece basittir ; Eğer ki, uzayda tam 0 (sıfır) olan bir vakum mümkün olsaydı, jet itim kuvvetinin tamamen çalışmaz durumda olması gerekirdi. Çünkü bu jet itişleri, itecek hiç bir şey bulamayacaklardı. İşte bu manevraların yapılabilmesine neden olan şey evrensel dokunun (uzay/zaman çizğilerinin) kendisidir.Fakat bir elektro-gravitasyonel sevk sisteminde temel prensip, uzay aracından yayılan elektromanyetik kuvvet alanları sayesinde ''alan rezonansı'' etkisiyle uzay/zaman alanına(uzay dokusuna) doğrudan bağlanıp uzay/zamanın yapısını yönlendirmekle yaratılacak bir yerçekimsel asılım potansiyeli altında uzay aracını hareket ettirmekten ibarettir.

ALINTI

çok güzel bi paylaşım süpersin

çok güzel bi paylaşım süpersin

Teşekkur Ederim Kardeşim