Hatırladığın ilk anı nedir?

Gecmişe dair hatıralar çoktur, fakat hatırlananların ilki aynı zamanda hatırlanan ilk farkındalıktır.

Birçok hatıranın içinden hatırlanan ilk anıyı kronolojik olarak tespit etmek çok zor sanırım.

Hafızanızdaki ilk veriyi yazabilirsiniz buraya. Ben biraz daha düşünmeliyim, sıralamayı oturtamadım henüz. : p

hatırladığım anım yok :rolleyes:2 dk düşündüm de ...:ermm:içim geçmiş benim herhalde ,üstüme toprak atanım yok:rofl:

Atların fink attığı bir bahçesi olan ormanın ortasına bir ev.Rüya mı gerçek mi bilmiyorum...

İlkokul birinci sınıfa git, sonra oradan gerisin geri yürü, mutlaka çıkar bir şeyler.

hatırladığım anım yok :rolleyes:2 dk düşündüm de ...:ermm:içim geçmiş benim herhalde ,üstüme toprak atanım yok:rofl:

Eski evimizin arkasindaki cayırda bir büyük tas üzerine basil güneşin batışını izlemem..arkadaşların ve ablamin hadiiii diye bağırışları..ve benim tamam geliyorum 1dk diyerek gülümseyerek güneşin kızıllığına bakisim guşumseyip hissederek...söylenene gore 4 yaş civarındayım o zamanlar...şu an bile gözümün önünde..keşke o ana dönsem ve orada taşa dönüp orada kalsam...yaşamamış olsam yaşadıklarımı..olmazmı..bazen bir taşa bir ağaca imrenerek bakarım asırlarca öyle durmak...yaradanın gücüne gitmesin...

3-4 yaş herhalde evin kenarındaki kum birikintisine çatıdan atlıyorduk

2-2,5 yaşlarındayken tatile gittiğimiz bir yerde evin yanından akan zifte oturmuştum. Çok net şekilde oradan hiç kalkamayacağımı ve orada öleceğimi düşündüğümü hatırlıyorum. 1 yaşlarındaki kuzenim karşıdan bana bakıyordu ve onun da paniklediğini hatırlıyorum.

Salondayız. Televizyon ışığı gibi hafif bir ışık var odada. Babam sigara içiyor. Küllüğe çarpıp deviriyorum, yere sigara külleri düşüyor. Halı yanıyor benek benek, iz oluyor. Bu sanırım. Ne kadar küçüğüm bilmiyorum.

Sanırım hatırladığım ilk anı doğduktan sonra ilk altımı ıslatışım olmalı.O hafifleme hissi ileriki dönemlerdeki davranışlarıma da yansımış olabilir.Bilemiyorum aklıma başka bişey gelmedi rofl :

okula ilk girdiğim günlerdendi kapının dibinde ağlıyordum okulda durmayı istemiyorum diye anneeee diye

2 buçuk - 3 yaşlarımda köydeki evin salonundayım, saat sabah 9 - 10 gibi. Güneş kapının üzerindeki camdan içeri giriyor ve gün ışığı odada havada uçuşan tozları sevimli gösteriyor. Dinginlik ve neşe veren bir ışık huzmesi...

İskemlenin üzerindeki tepsiye kahvaltılıklar yerleştirilmiş, bardaklar henüz boş. İçimden; "Evdekiler bir toplansa da, hep beraber kahvaltı etsek." diye geçiriyorum. Aklımda çaya ekmek banıp yemek var...

Salonda aynali vitrine bakıp küçük yüzümü inceliyordum . Birgun büyüyünce yüzüm nasıl bir şekil alacak diye düşünüyordum.

odamda yatağa uzanıp uyumaya çalıştığımı hatırlıyorum.

Havale geçirdiğim an, 1 yaşında bile değildim

Konuyu hastalık diye okudum ve aklıma küçükken bronşit olduğum geldi. Bir ay yataktan kalkamamıștm. Bir ay sonunda da 3 ay kadar öksürüğüm devam etmişti. Krizler geçiyordum durmak bilmiyordu. Ne berbat günlerdi

Şimdi hatırladım çocukken çayırda atılmış ilaçları şeker diye yemem...ablam görmüş gelmişti dediki bırak onlar şeker değil ben şekerre diyordum..bıraktım..sonra ablam gidince tekrar çayıra koşup şeker işte şeker bunlar diye ağzıma attığımı hatırlıyorum..hayret hiçte acı macı demiyordum hatırladığım hop hop ağzıma atıyordum...demekki çocukların tat alma duyusu yok? 2 yaşlarındaymışım..sonrası yok? hastanede midem falan yıkanmış...

-- https://www.bbc.com/turkce/vert-fut-37237392