Müzik Tarihi

Müzik , geçmişte ve günümüzde bilinen her toplumda bulunur ve kültürel bir evrensel olarak kabul edilir. [1] [2] En izole edilmiş kabile grupları da dahil olmak üzere dünyadaki tüm insanlar bir müzik biçimine sahip olduklarından, müziğin büyük olasılıkla ataların popülasyonunda insanların etrafa dağılmasından önce mevcut olduğu sonucuna varılabilir. Sonuç olarak, ilk müzik Afrika’da icat edilmiş ve daha sonra çeşitli enstrümanlar yapmak için çeşitli farklı malzemeler kullanılarak insan yaşamının temel bir bileşeni haline gelmiş olabilir. [3] [4]

Bir kültürün müziği, sosyal ve ekonomik organizasyon ve deneyim, iklim, teknolojiye erişim ve hangi dine inanıldığı dahil olmak üzere o kültürün diğer tüm yönlerinden etkilenir. Müziğin ifade ettiği duygu ve fikirler, müziğin çalındığı ve dinlendiği durumlar ve müzik çalarlara ve bestecilere yönelik tutumlar bölgelere ve dönemlere göre farklılık gösterir. Müzik tarihi, müziği (özellikle Batı sanat müziği) kronolojik bir perspektiften inceleyen müzikoloji ve tarihin ayrı bir alt alanıdır. 

MÜZİK ÇAĞLARI 
TARİH ÖNCESİ MÜZİK 
Prehistorik müzik daha yaygın bir ifadeyle ilkel müzik, jeolojik tarihin çok geç dönemlerinden başlayarak, okuma öncesi kültürlerde (tarih öncesi) üretilen tüm müziklere verilen addır. Prehistorik müziği, Avrupa’nın çoğunda (MÖ 1500) eski müzik ve daha sonra Avrupa’dan etkilenen bölgelerde müzik izler, ancak yine de izole alanlarda mevcuttur.

Tarihöncesi müzik teknik olarak, bu müzikle ilgili şu anda var olan tarihsel kaynakların ortaya çıkmasından önce var olan tüm dünya müziğini, örneğin okuryazarlık öncesi kabilelerin geleneksel Yerli Amerikan müziği ve Avustralya Aborjin müziğini içerir. Bununla birlikte, Avrupa dışı kıtaların “tarihöncesi” müziğinden – özellikle de hala hayatta kalanları – halk, yerli veya geleneksel müzik olarak bahsetmek daha yaygındır. Müziğin kökeni, kaydedilen tarihten önce olduğu için bilinmemektedir. Bazıları müziğin kökeninin muhtemelen doğal olarak oluşan ses ve ritimlerden kaynaklandığını öne sürer. İnsan müziği bu fenomeni, tekrar ve tonlama kalıpları kullanarak yankılayabilir. Bugün bile, bazı kültürlerin müziklerinin doğal sesleri taklit etmeye yönelik belirli örnekleri vardır. Bazı durumlarda, bu özellik şamanist inançlar veya uygulamayla ilgilidir.[5][6] Eğlence(oyun) [7] [8] veya pratik (avda hayvanları cezbetme) [7] işlevlerine de hizmet edebilir.

İlk muhtemel müzik aleti, insan sesiydi ve çıkarılan sesler geniş bir dizi olarak uğultu ve ıslık üzerine tıklayarak, öksürme ve esneme şeklinde olmuş olabilir. Diğer müzik aletleri gelince, 2008 yılında arkeologlar Hohle Fels yakın mağara Ulm, Almanya’da bir kemik flüt keşfetti. [9] [10] [11] Yaklaşık 35.000 yaşında olduğu düşünülen beş delikli flüt, V şeklinde bir ağızlığa sahipti ve bir akbaba kanat kemiğinden yapılmıştı. Bilinen en eski ahşap borular, 2004 yılında İrlanda Greystones yakınlarında keşfedildi. Ahşap kaplı bir çukur, porsuk ağacından yapılmış, 30 ila 50 cm uzunluğunda, bir ucunda sivriltilmiş, ancak parmak deliği olmayan altı oluktan oluşan bir grup içeriyordu. Bir zamanlar birbirine bağlanmış olabilirler. [12]

Yaşları 50.000 ile 60.000 arasında değişen bir mağara ayısı uyluk kemiği olan “Divje Babe Flüt” ün dünyanın en eski müzik aleti olduğu ve Neandertaller tarafından üretildiği öne sürülmektedir. [13] [14] Femurun gerçekten bir müzik aleti olduğu iddiaları, uyluk kemiğinin etoburlar tarafından delikler açmak için kemirilmiş olabileceği önerisi de dahil olmak üzere alternatif teorilerle itiraz edilmektedir. [15]

ANTİK MÜZİK 
“Antik müzik”, tarih öncesi çağın müziğini takip eden müziğe verilen isimdir. “Bilinen en eski şarkı” çivi yazısı ile tabletlere yazılmış 3400 yıl öncesine kadar uzanan dan Ugarit Suriye’de bulunmuştur. Hurrian şarkılarının bir parçasıydı, daha özel olarak Hurrian ilahisi no. 6. Anne Draffkorn Kilmer’in deşifre edilmiş ve eski gibi, üçte Ahenklerini olarak oluşan olduğu gösterilmiş olan gymel, [16] ve aynı zamanda bir ile yazılmış Pisagor ayarlama bölgesinin diyatonik ölçekteydi. Dünyanın herhangi bir yerinden müzik notasyonu da dahil olmak üzere eksiksiz bir müzik bestesinin günümüze kalan en eski örneği Seikilos kitabesidir ve MS 1. veya 2. yüzyıla tarihlenmektedir.

Eski Yunanlılar tarafından kullanılanlar gibi çift pipolar ve antik tulumların yanı sıra vazolar ve duvarlar vb. Üzerindeki eski çizimlerin ve eski yazıların (Aristoteles, Sorunlar, Kitap XIX.12’deki gibi) gözden geçirilmesi. dönemin müzikal teknikleri, çok sesliliği gösterir. Aulos çiftlerindeki bir pipo (çift flüt) büyük olasılıkla bir drone veya “keynote” işlevi görürken, diğeri melodik pasajlar çaldı. İndus vadisi uygarlığı arkeolojik alanlarından yedi delikli flüt ve çeşitli telli çalgılar gibi aletler bulunmuştur. [17]

Hint klasik müziği (marga) Hindu geleneğinin kutsal metinleri olan Vedalarda bulunmaktadır. Dört vedadan biri olan Samaveda müziği uzun uzun anlatır.

Ravanahatha (ravanhatta, rawanhattha, ravanastron veya ravana hasta veena) Batı Hindistan’da popüler olan eğri bir keman türüdür. Kral Ravana zamanında Sri Lanka’nın Hela medeniyetinden kaynaklandığına inanılıyor. Bu yaylı çalgı, dünya tarihindeki en eski yaylı çalgılardan biri olarak kabul edilmiştir.

İran’daki müzikal gelişimin tarihi (Fars müziği) tarih öncesi döneme dayanmaktadır. Büyük efsanevi kral Jamshid, müziğin icadıyla tanınır. İran’da müzik, Elam İmparatorluğu dönemlerine (MÖ 2500-644) kadar izlenebilir. Ülke tarihinin çeşitli dönemlerine ait parçalı belgeler, eski Perslerin ayrıntılı bir müzik kültürüne sahip olduğunu ortaya koyuyor. Özellikle Sasani dönemi (MS 226-651), bize İran’da canlı bir müzik hayatının varlığına işaret eden çok sayıda kanıt bıraktı. Barbod, Nakissa ve Ramtin gibi bazı önemli müzisyenlerin isimleri ve bazı eserlerinin isimleri günümüze ulaşmıştır.

Erken müzik dönemi de dahil olmak üzere çağdaş ama geleneksel ya da halk müziği içerebilir. Asya müziği, Pers geleneksel müzik, Hindistan’ın müzik, Musevi müziği, Yunan müziği, Roma müziği, Mezopotamya’nın müzik, Mısır müzikleri ve İslam müziği genel müzik gelişiminde önemli yapı taşlardır.

YUNANİSTAN 

Yunanca yazılı tarih, Antik Yunan’a kadar uzanır ve antik Yunan tiyatrosunun önemli bir parçasıydı. Antik Yunan’da eğlence, kutlama ve manevi nedenlerle karma korolar icra edilirdi. Enstrümanlar arasında çift kamış aulos ve telli çalgı lir, özellikle kithara adı verilen özel bir türü vardı. Müzik, antik Yunanistan’da eğitimin önemli bir parçasıydı ve erkek çocuklara altı yaşından itibaren müzik öğretiliyordu.

SEMİTİK DÖNEM 

Easton’ın Bible Dictionary’e göre, Jubal müzik aletleri mucidi olarak İncil’de (Gen. 04:21) adlandırılmıştır. İbraniler müzik üretiminde oldukça başarılıydılar. Onların tüm tarihi ve edebiyatı, bununla ilgili bol miktarda kanıt sağlıyor.  

Semitik ve erken dönem Yahudi kültürünün tarihini ve antropolojisini inceleyen müzik ve tiyatro akademisyenleri, İbranilerin klasik kültürlerindeki teatral ve müzikal faaliyetler ile daha sonraki Yunan ve Romalı kültürlerinin kültürleri arasında ortak bağlantılar keşfettiler. Performans ortak alanı “adı verilen bir olgu sosyal bulunan ayin ,” bir dizi oluşan Dua biçimi çağrıları veya supplications . Journal of Religion and Theatre , litani’nin en eski biçimleri arasında, “İbranice litany’ye zengin bir müzik geleneği eşlik ediyordu:” [19]

ERKEN DÖNEM MÜZİK   
Erken dönem müzik, MS 476’da Roma İmparatorluğu’nun çöküşünden 18. yüzyılın ortalarında Barok döneminin sonuna kadar Avrupa klasik geleneğinin müziğidir . Bu muazzam zaman dilimi içinde müzik son derece çeşitliydi ve geniş bir coğrafi alandaki çok sayıda kültürel geleneği kapsıyordu ve Orta Çağ Avrupa’sının içinden geliştiği kültürel grupların çoğu, hakkında çok az şey bilindiği müzik gelenekleri zaten vardı. Orta Çağ’da bu kültürleri birleştiren şey Roma Katolik Kilisesi idi ve müziği bu dönemin ilk bin yılında müzikal gelişimin odak noktası oldu.

BATI SANAT MÜZİĞİ 
Batı klasik müziğinin dönemleri, dönemleri ve hareketleri
Erken periyot
Ortaçağ dönemi    c.  500–1400
 • Ars antiqua    c.  1170–1310
 • Ars nova    c.  1310–1377
 • Ars subtilior    c.  1360–1420
Rönesans dönemi    c.  1400–1600
Ortak uygulama dönemi
Barok dönem    c.  1580–1750
 • Geç Barok    c.  1680–1750
Galant müziği    c.  1720–1770
 • Empfindsamer Stil    c.  1740’lar – 1780
Klasik dönem    c.  1750–1820
 • Mannheim okulu    c.  1740’lar – 1780
 • Sturm und Drang    c.  1770’ler
 • 1. Viyana Okulu    c.  1780-1830
Romantik dönem    c.  1800–1910
19. yüzyılın sonlarından 20. ve 21. yüzyıllara
Modernizm    c.  1890–1975
 • İzlenimcilik    c.  1890–1930
 • Dışavurumculuk    c.  1900–1930
 • 2. Viyana Okulu    c.  1900–1960
 • Neoklasizm    c.  1920–1950
 • Serilik    c.  1920–1975
Çağdaş    dan c.  1950
 • Minimalizm    dan c.  1960
 • Postmodernizm    dan c.  1960’lar
 • Postminimalizm    dan c.  1980
ORTAÇAĞ MÜZİĞİ 
Müzikal yaşamı erken dönemi kuşkusuz zengin iken Ortaçağ araçların sanatsal tasvirleri, müzikle ilgili yazıları ve diğer kayıtları da anlaşılacağı gibi dinseldi ve Gregoryen ilahisi olarak adlandırılan Roma Katolik Kilisesi bu anlamda öncüllük etmekteydi. Papa Gregory I adını müzik repertuarına veren ve kendisi de besteci olabileceği liturjinin müzikal kısmının yaratıcısı olduğu iddia edilmekle birlikte, katkısı hakkında ayrıntılı bilgi veren kaynaklar yüzden fazla tarihe sahiptir.

Pek çok bilim adamı, ününün efsane tarafından abartıldığına inanıyor. Tezahürat repertuarının çoğu, Gregory ve Charlemagne arasındaki yüzyıllarda isimsiz olarak bestelenmiştir.

9. yüzyılda birkaç önemli gelişme yaşandı. Birincisi, Kilise, birçok ilahi geleneğini birleştirmek ve birçoğunu Gregoryen ayinleri lehine bastırmak için büyük bir çaba gösterdi. İkincisi, organum olarak bilinen bir paralel şarkı türü olan en eski polifonik müzik söylendi. Üçüncüsü ve müzik tarihi için en büyük önemi olan notasyon, yaklaşık beş yüz yıllık bir aradan sonra yeniden icat edildi, ancak bir perde ve ritim notasyon sisteminin modern müzisyenlerin kabul ettiği hassasiyet ve esnekliğe sahip olarak gelişmesinden birkaç yüzyıl daha geçmesi gerekecekti.

1100’den sonraki dönemde birkaç polifoni okulu gelişti. Müziği genellikle tek bir sürekli çizgi üzerinde hızla hareket eden bir bölümle karakterize edilen St. Martial organum okulu ve Notre Dame okul besteciler dahil seslilik, Léonin ve Pérotin ve 1200 yıllarında en fazla iki bölümden ilk müzik üretti. Müzikal bir erime potası Santiago de Compostela içinde Galiçya, birçok geleneklerinden müzisyenler geç Orta Çağ’da bir araya gelen bir hac hedef ve site içinde hayatta kime ait müzik Codex Calixtinus ve müziği günümüze ulaşan İngiliz okuluWorcester Parçaları ve Eski Salon El Yazması . Müziği örneklendiği gibi mukaddes müziğin bu okullarda yanı sıra laik şarkının canlı gelenek geliştirilen ozanı, trouvères ve Minnesänger’di. Erken Rönesans döneminin daha sonraki seküler müziğinin çoğu, 13. yüzyılın başlarında Albigensian Haçlı Seferi sırasında kültürü büyük ölçüde ortadan kaldırılan âşıkların, saray şairlerinin ve gezgin müzisyenlerin biçimlerinden, fikirlerinden ve müzik estetiğinden gelişti.

13. yüzyılın sonlarında gelişen kutsal müzik biçimleri motet, letus, discant ve clausulaları içeriyordu. Alışılmadık bir gelişme Geisslerlieder, iki dönem boyunca dolaşan kamçılı grupların müziğiydi. 13. yüzyılın ortası (Kilise tarafından bastırılıncaya kadar) ve 1350 civarında Kara Ölüm sırasında ve hemen sonrasında, faaliyetlerinin canlı bir şekilde kaydedildiği ve notalı müzikle belgelendiği dönem oldu. Müzikleri, halk şarkısı stillerini tövbe veya kıyamet metinleriyle karıştırdı. 14. yüzyıl Avrupa müzik tarihinde ars nova tarzı hakimdir. Erken Rönesans idealleri ve estetiği ile pek çok ortak noktası olmasına rağmen, geleneksel olarak müzikte orta çağ ile gruplandırılan müzikti. Zamanın hayatta kalan müziğinin çoğu sekülerdir ve biçim düzeltmelerini kullanma eğilimindedir ve aynı isimlerin şiirsel biçimlerine karşılık gelen balad, virelai, lai, rondeauydu. Bu biçimlerdeki çoğu parça, muhtemelen enstrümantal eşlikli bir ila üç ses içindir: Ünlü besteciler arasında Guillaume de Machaut ve Francesco Landini yer alır.

RÖNESANS MÜZİĞİ 

Müzikte Rönesans’ın başlangıcı, diğer sanatlarda Rönesans’ın başlangıcı kadar net bir şekilde işaretlenmemiştir ve diğer sanatların aksine, İtalya’da değil, kuzey Avrupa’da, özellikle şu anda merkezi ve kuzey Fransa, Hollanda ve Belçikaydı. Tarzı Burgonya ilk nesil olarak besteciler, Fransız-Flaman okul bilinir, aşırı karmaşıklığı ve yüzyıl sonlarında 14. grubundan huylu tarzı karşı ilk tepki oldu ars subtilior ve berrak, singable melodi ve dengeli içeriyordu sesliliktüm seslerde. 15. yüzyılın ortalarında Burgonya okulunun en ünlü bestecileri Guillaume Dufay, Gilles Binchois ve Antoine Busnois’tir.

15. yüzyılın ortalarında, Aşağı Ülkelerden ve komşu bölgelerden besteciler ve şarkıcılar, özellikle papalık şapeli ve sanatın aristokrat patronları (Medici, Este ve Sforza aileleri). Tarzlarını yanlarında taşıdılar. Kutsal veya dünyevi kullanıma uygun şekilde uyarlanabilen pürüzsüz polifoni. O dönemde kutsal müzik bestesinin başlıca biçimleri kitle , motet ve laude idi ve laik biçimler arasında chanson, frottola ve daha sonra madrigal vardı.

İcadı baskı müzikal stilleri yayılması üzerine oldukça etkili olmuştur ve Fransız-Flaman müzisyenler hareketi ile birlikte, Charlemagne altında ibadet müziği birleşmesi beri Avrupa müzikte ilk gerçek uluslararası tarzı kurulmasına katkıda bulundu. Fransız-Flaman okulunun orta kuşak bestecileri arasında, farklı dokuya ve kanonik cihazların ayrıntılı bir kullanımına sahip, kontrapuntal olarak karmaşık bir tarzda müzik yazan Johannes Ockeghem; 15. yüzyılın son on yıllarının en ünlü kitle bestecilerinden biri olan Jacob Obrecht ve Josquin des Prez, muhtemelen Palestrina’dan önceki Avrupa’daki en ünlü besteci ve 16. yüzyılda herhangi bir biçimde en büyük sanatçılardan biri olarak ünlenmişti. Josquin, kontrpuanın artan karmaşıklığını keşfettikten sonraki nesilde müzik, Muhtemelen en aşırı ifade, kontrapuntal karmaşıklıkları, canzona ve ricercar gibi erken enstrümantal müziği etkileyen ve sonuçta Barok fugal formlarla sonuçlanan Nicolas Gombert’in müziğidir.

16. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, uluslararası tarz bozulmaya başladı ve çok çeşitli stilistik eğilimler ortaya çıktı: Kutsal müzikte sadeliğe doğru bir eğilim, Trent Karşı Reformasyon Konseyi tarafından yönetilen, Giovanni’nin müziğinde örneklendirildi. Pierluigi da Palestrina, Ferrara School of Luzzaschi’nin avangart üslubunda ve yüzyılın sonlarında madrigalist Carlo Gesualdo’da aşırı ifadesine ulaşan madrigalde karmaşıklık ve kromatikliğe doğru bir eğilim ve Bazilika’nın mimarisini kullanan Venedik okulunun görkemli, gürültülü müziğiSan Marco di Venezia antiphonal zıtlıklar yaratacak. Venedikli okulun müzik gelişimini dahil orkestrasyon, süslü enstrümantal parçalar ve Continuo yaklaşık 1600 Ünlü besteciler onlarca yıllık bir zaman dilimi içinde gerçekleşen hepsi bas kısımlarını, Venedik Gabrielis dahil Andrea ve Giovanni yanı sıra Claudio Çağın sonundaki en önemli yenilikçilerden biri olan Monteverdi .

Yüzyılın sonlarına doğru Avrupa’nın çoğu yerinde aktif ve iyi ayırt edilmiş müzik gelenekleri vardı. İngiltere’de Thomas Tallis ve William Byrd gibi besteciler, kıtada yazılanlara benzer bir tarzda kutsal müzik yazarken, evde yetişen aktif bir grup madrigal, İtalyan formunu İngiliz zevklerine uyarladı. Ünlü besteciler arasında Thomas Morley, John Wilbye yer alıyor ve Thomas Weelkes . İspanya kendi enstrümantal ve vokal tarzlarını geliştirdi. Tomás Luis de Victoria, Palestrina’ya benzer rafine müzikler yazdı ve çok sayıda başka besteci yeni gitar için yazdı. Almanya, Protestan koroları üzerine inşa edilen çok sesli formlar yetiştirdi. Roma Katolik Gregoryen İlahisini kutsal müziğin temeli olarak değiştiren ve Venedik okulunun tarzını ithal eden (görünüşü orada Barok döneminin başlangıcını tanımladı). Buna ek olarak, Alman besteciler, JS Bach’ın çalışmalarıyla sonuçlanan daha sonraki Barok org tarzının temelini oluşturan muazzam miktarda org müziği yazdılar. Fransa, akımda Guillaume Costeley ve Claude Le Jeune gibi bestecilerle birlikte, laik chansonlarda kullanılan musique mesurée olarak bilinen benzersiz bir müzik diksiyon stili geliştirdi.

Dönemin en devrimci hareketlerinden biri, ironik bir şekilde gerici bir niyete sahip olan Florentine Camerata’nın çalışmasıyla 1570’ler ve 1580’lerde Floransa’da gerçekleşti. Çağdaş müzikal ahlaksızlıklar olarak gördüklerinden memnun olmadıkları için hedefleri, eski Yunanlıların müziği. Bunların başında astronomun babası Vincenzo Galilei ve Giulio Caccini geliyordu . Emeklerinin meyveleri, monodi olarak bilinen yüksek sesle melodik bir şarkı söyleme tarzı ve buna karşılık gelen sahneli dramatik bir formdu : bugün opera olarak bilinen bir formdu. 1600 civarında yazılan ilk operalar aynı zamanda Rönesans’ın sonunu ve Barok dönemlerin başlangıcını da tanımlar.

1600 öncesi müzik tondan çok modaldı. Böyle üzerindeki ölçeklerde yazıları gibi geç 16. yüzyılda birçok teorik gelişmeler, modlar tarafından Gioseffo Zarlino ve Franchinus Gaffurius yaygın uygulama tonalite gelişmesine yol açtı. Büyük ve küçük ölçekler eski kilise modlarının üzerinde baskın olmaya başladı, bu özellik ilk başta kompozisyonlardaki kadans noktalarında en bariz olan, ancak giderek yaygınlaşan bir özellikti. 1600 sonrası müzik, Barok döneminin tonal müziğiyle başlayarak, genellikle ortak uygulama dönemine ait olarak anılır.

BAROK MÜZIK  

Barok dönemi, Avrupa çapında Barok sanat tarzı geliştikçe ve bu süre zarfında müzik yelpazesi ve karmaşıklığı içinde genişledikçe, 1600-1750 yılları arasında gerçekleşti. Barok müzik, ilk operalar (orkestra eşliğinde dramatik solo vokal müzik) yazıldığında başladı. Barok döneminde, çoklu, eşzamanlı bağımsız melodi hatlarının kullanıldığı polifonik kontrapuntal müzik önemini korudu (orta çağın vokal müziğinde kontrpuan önemliydi).  Almanca, İtalyanca, Fransızca, Felemenkçe, Lehçe, İspanyolca, Portekizce ve İngilizce Barok besteciler yaylılar, pirinç gibi küçük topluluklar için yazdıVe Woodwinds yanı sıra, korolar gibi ve klavye araçlar boru organı , harpsichord ve clavichord. Bu dönemde, füg, icat, sonat ve konçerto dahil olmak üzere genişledikleri ve daha da geliştikleri sonraki dönemlere kadar süren birkaç ana müzik formu tanımlandı. [20] Geç Barok tarzı, çok sesli olarak karmaşıktı ve zengin bir şekilde süslenmişti. Barok döneminden önemli besteciler arasında Johann Sebastian Bach, Arcangelo Corelli, François Couperin , Girolamo Frescobaldi sayılabilir., George Frideric Handel , Jean-Baptiste Lully , Claudio Monteverdi , Georg Philipp Telemann ve Antonio Vivaldi .

KLASİK MÜZİK DÖNEMİ 
Klasik dönemin müziği, homofonik doku veya eşlik eden bariz bir melodi ile karakterize edilir. Bu yeni melodiler, bestecilerin müziğin odak noktası olarak şarkıcıların yerini almasına izin vererek neredeyse sese benzer ve şarkı söylenebilir olma eğilimindeydi. Enstrümantal müzik bu nedenle , müzikal izleyicilerin favorisi ve harika bestenin özü olarak opera ve diğer söylenen formların ( oratoryo gibi ) yerini hızla aldı. Bununla birlikte, opera ortadan kalkmadı: Klasik dönemde, birkaç besteci kendi ana dillerinde halk için operalar üretmeye başladı (önceki operalar genellikle İtalyanca idi).

Wolfgang Amadeus Mozart’ın besteleri klasik dönemin müziğini karakterize ediyordu.

Daha güçlü, daha net melodiler lehine sesin kademeli olarak yer değiştirmesiyle birlikte, kontrpuan da genellikle bir işin sonuna doğru veya tek bir hareket için kullanılan dekoratif bir süs haline geldi . Onun yerine, arpejler ve piyano müziğinde Alberti bas gibi basit kalıplar (tipik olarak sol elde tekrarlanan bir kalıba sahip bir eşlik), kafa karıştırıcı bir ek ses yaratmadan parçanın hareketini canlandırmak için kullanıldı. Günümüzde popüler olan enstrümantal müziğe birkaç iyi tanımlanmış form hâkim oldu: sonat , senfoni ve konçerto , ancak bunların hiçbiri şu anda müzik teorisinde olduğu gibi o zamanlar özel olarak tanımlanmadı veya öğretilmedi.. Her üçü de, hem bütün bir eserin üstte yatan formu hem de tek bir hareketin yapısı olan sonat formundan türer . Sonat formu Klasik dönemde olgunlaşarak 19. yüzyıl boyunca enstrümantal kompozisyonların birincil formu haline geldi.

Erken Klasik dönem, Johann Stamitz , Franz Xaver Richter , Carl Stamitz ve Christian Cannabich gibi bestecileri içeren Mannheim Okulu tarafından başlatıldı . Joseph Haydn ve onun aracılığıyla sonraki tüm Avrupa müziği üzerinde derin bir etki yarattı . Wolfgang Amadeus Mozart , Klasik dönemin merkezi figürüydü ve onun tüm türlerdeki olağanüstü ve çeşitli çıktıları, dönem algımızı tanımlıyor. Ludwig van Beethoven ve Franz Schubert müziğin mevcut türleri, biçimleri ve hatta işlevlerinin genişlemesiyle Romantik döneme öncülük eden geçiş bestecileriydi.

ROMANTİK MÜZİK 

Romantik dönemde müzik, edebiyat, sanat ve felsefeyi kapsayacak şekilde genişleyerek daha etkileyici ve duygusal hale geldi. Ünlü erken Romantik besteciler arasında Schumann, Chopin, Mendelssohn, Bellini, Donizetti ve Berlioz bulunur. 19. yüzyılın sonları, orkestranın büyüklüğünde ve kent toplumunun bir parçası olarak konserlerin rolünde dramatik bir genişleme gördü . Yüzyılın ikinci yarısından ünlü besteciler arasında Johann Strauss II, Brahms, Liszt, Tchaikovsky, Verdi ve Wagner bulunmaktadır. 1890 ve 1910 arasında Grieg , Dvořák , Mahler , Richard Strauss, Puccini ve Sibelius’un da aralarında bulunduğu üçüncü bir besteci dalgası, daha karmaşık ve genellikle çok daha uzun müzik eserleri yaratmak için orta Romantik bestecilerin çalışmalarını temel aldı. Dvořák, Sibelius ve Grieg gibi figürlerin örneklediği gibi, 19. yüzyılın sonlarında müziğin önemli bir işareti, milliyetçi coşkusudur. Yüzyılın diğer önde gelen figürleri arasında Saint-Saëns, Fauré, Rachmaninoff, Franck, Debussy ve Rimsky-Korsakov bulunmaktadır.

20. VE 21. YÜZYIL MÜZİĞİ 

Radyo 1920’den sonra dinleme alışkanlıklarını değiştirdi

Her türden müzik de giderek taşınabilir hale geldi. 20. yüzyıl, radyo dünya çapında popülerlik kazandıkça ve müzik kaydetmek, yakalamak, yeniden üretmek ve dağıtmak için yeni medya ve teknolojiler geliştirildikçe müzik dinlemede bir devrim gördü. Performansların yayınlanması ve kaydedilmesiyle müzik performansları giderek daha görsel hale geldi. [21]

20. yüzyıl müziği, önceki dönemlerin kabul edilen müzik kurallarına meydan okuyan yeni müzik tarzları ve biçimleriyle yeni bir özgürlük ve geniş deneyimler getirdi. 20. yüzyılın ortalarında müzikal amplifikasyonun ve elektronik aletlerin, özellikle de sentezleyicinin icadı, klasik ve popüler müzikte devrim yarattı ve yeni müzik biçimlerinin gelişimini hızlandırdı. [22]

Klasik müziğe gelince, yüzyılın gidişatını iki temel okul belirledi: Arnold Schoenberg’inki ve Igor  travinsky’ninki. [23] 

POPÜLER MÜZİK  
Popüler müzik, tipik olarak müzik endüstrisi aracılığıyla geniş kitlelere dağıtılan geniş çekiciliğe[24] sahip müziktir. Bu formlar ve stiller, müzik eğitimi çok az olan veya hiç olmayan kişiler tarafından yapılabilir ve icra edilebilir . [25]

Terimin orijinal uygulaması, Amerika Birleşik Devletleri’nde 1880’lerin Tin Pan Alley döneminin müziğine yöneliktir.[25] Popüler müzik bazen “pop müzik” olarak bilinmesine rağmen, bu iki terim birbirinin yerine kullanılamaz. [26] Popüler müzik, popülasyonun geniş bir kesiminin zevklerine hitap eden çok çeşitli müzik türleri için genel bir terimdir.[27]  Buna karşılık pop müzik genellikle popüler müzik içindeki belirli bir müzik türünü ifade eder. [28] Popüler müzik şarkıları ve parçaları genellikle kolayca söylenebilen melodilere sahiptir . Popüler müzik şarkı yapısı yaygın olan, bölümlerin tekrarını içerir ayetve bir parça içinde kontrast ve geçiş bölümü sağlayan şarkı ve köprü boyunca koro veya kaçınmadır. [29]

Robert Christgau, Collier’s Encyclopedia (1984) için popüler müziğin tarihi üzerine bir denemesinde, “Bir tür popüler müzik, onu tüketecek kentsel bir orta sınıf olduğu sürece var olmuştur  Onu her şeyden önce ayıran şey estetik düzeydir. Kültürel elit, müziğe her zaman kendini beğenmiş olmasa da yüceltilmiş bir dini veya estetik statü bahşederken, kırsal halk için pratik ve bilinçsizdi, saha çalışmasına veya periyodik kaçış sağlayan festivallere eşlik etti. Ama Roma ve İskenderiye’den bu yana, profesyonel eğlenceler şehir sakinlerini şarkılar, marşlar ve danslarla yönlendiriyor ve eğitiyorlar ki, iddiaları arada bir yere düştü. ” [30]

AVRUPA DIŞINDA KLASİK MÜZİK  
AFRİKA 
Sahra Altı Afrika müziği, bu geniş bölgenin tüm bölgelerinde ortak özellikler sergileyen güçlü bir ritmik ilgi gereğidir, bu nedenle Arthur Morris Jones (1889–1980) birçok yerel yaklaşımı tek bir ana sistem olarak tanımlamıştır. CK  aynı zamanda yaklaşımın derin homojenliğini de teyit etmektedir. Atlantik üzerinde taşınan Batı Afrika ritmik teknikleri, Amerika’nın çeşitli müzik tarzlarının temel bileşenleriydi.

BİZANS 
Bizans müziği (Yunanca: Βυζαντινή Μουσική) Bizans İmparatorluğu’nun tören, festival veya kilise müziği olarak Yunan metinlerine bestelenmiş müziğidir. Yunan ve yabancı tarihçiler, dini tonların ve genel olarak Bizans müziğinin tüm sisteminin eski Yunan sistemiyle yakından ilişkili olduğu konusunda hemfikirdirler. Bu, icra tarzı ve (5. yüzyıldan itibaren artan doğrulukla) bestecilerin adlarının ve bazen her müzik eserinin koşullarının ayrıntılarının bilindiği, günümüze kadar gelen müziğin en eski türü olmaya devam etmektedir.

ASYA  
Asya müziği; Arabistan, Orta Asya, Doğu Asya, Güney Asya ve Güneydoğu Asya’nın müzik kültürlerini kapsar. 

HİNDİSTAN 
Hint müziği, dünyadaki en eski müzik geleneklerinden biridir. [31] İndus Vadisi medeniyet dansı göstermek sol heykeller [32] ve müzik aletleri (bazıları artık kullanımda), yedi delikli flüt gibi. Sir Mortimer Wheeler tarafından yürütülen kazılarda Harrappa ve Mohenjo Daro’da çeşitli telli çalgılar ve davullar bulunmuştur . [33] Rigveda metre ve şarkı söyleyen modu göstermek için bir nota ile mevcut Hint müzik öğeleri vardır. [34] Erken Hint müzik geleneği ayrıca “Samagan” (Sama melodi ve Gan şarkı söylemek anlamına gelir) olarak bilinen üç aksan ve vokal müziğinden bahseder. [35] Hindistan’ın klasik müziği iki ana geleneği içerir ki güney Karnatik müziği ve kuzey Hindustani klasik müziği . Hindistan’ın klasik müzik geleneği bin yıl sürmektedir ve günümüzde Hintlilerin yaşamları için dini ilham, kültürel ifade ve eğlence kaynağı olarak önemini korumaktadır.

Hint klasik müzik (marga) tek sesli ve tek melodi hattı veya dayanan raganın ritmik aracılığıyla organize talasdır. Karnatik müzik büyük ölçüde adanmışlıktır ve şarkıların çoğu Hindu tanrılarına hitap eder. Sevgiyi ve diğer sosyal konuları vurgulayan pek çok şarkı vardır. Karnatik müziğin aksine, Hindustani müziği yalnızca eski Hindu müzik geleneklerinden, Vedik felsefesinden ve yerli Hint seslerinden değil, aynı zamanda Afgan Babürlerin Farsça performans uygulamalarından da etkilenmiştir. Hint klasik müziğinin kökenleri en eski kutsal kitaplardan, Hindu geleneğinin bir parçası olan Vedalardan bulunabilir . Dört vedadan biri olan Samaveda müziği uzun uzun anlatır.

ÇİN  
Çin klasik müziği, Çin’in geleneksel sanatı veya saray müziğidir. Üç bin yıldan fazla uzanan uzun bir geçmişi vardır. Kendine özgü notasyon sistemlerine, müzik akort ve perdesine, müzik aletlerine ve tarzlarına veya müzik türlerine sahiptir. Çin müziği pentatonik-diyatoniktir ve Avrupa’dan etkilenen müzikte olduğu gibi bir oktava (5 + 7 = 12) on iki nota ölçeğine sahiptir.  

KAYNAKÇA  
 

1. “3.1C: Kültür Evrenleri” . Sosyal Bilim LibreTexts . 27 Temmuz 2018.
2. Gottlieb, Jed (21 Kasım 2019). “Her yerde müzik” . Harvard Gazetesi . Alındı Agustos 4 2020 .
3. Wallin, Nils Lennart; Steven Brown; Björn Merker (2001). Müziğin Kökenleri . Cambridge: MIT Press. ISBN 978-0-262-73143-0.
4. Krause, Bernie (2012). Büyük Hayvan Orkestrası: Dünyanın Vahşi Yerlerinde Müziğin Kökenlerini Bulmak . New York: Küçük Kahverengi / Hachette
5. Hoppal 2006: 143 Arşivlenen 2 Nisan 2015 de Wayback Machine
6. Diószegi 1960: 203
7. Nattiez: 5
8. Deschênes, Bruno (3 Ocak 2002). “Inuit Throat-Singing” . www.mustrad.org.uk . Alındı Mart 28 2018 .
9. Conard, NJ (2009). “Güneybatı Almanya’daki Hohle Fels Mağarası’nın bazal Aurignacian’ından bir kadın heykelciği”. Doğa . 459 (7244): 248–52. doi : 10.1038 / nature07995 . PMID 19444215 . S2CID 205216692 .  
10. Wilford, John N. (24 Haziran 2009). “Flütler Taş Devri Müziğine İpuçları Veriyor” . The New York Times . Erişim tarihi: 29 Haziran2009 .
11.  “Schwäbische Alb: Älteste Flöte vom Hohle Fels” . epoc.de . Alındı Mart 28 2018 .
12. Tahta pipo buluntusu İrlandalı arkeologları heyecanlandırıyor”. abc.net.au . 10 Mayıs 2004 . Alındı Mart 28 2018 .
13. “Neandertal Flüt” . Divje-babe.si . 1 Şubat 2018 . Erişim tarihi: 13 Kasım 2019 .
14. “Neandertal flütü – dünyanın en eski müzik aleti (60.000 yıl)” . Slovenya Ulusal Müzesi . Erişim tarihi: 13 Kasım 2019 .
15. Cajus, Diedrich G. (1 Nisan 2015). ” ‘ Neandertal kemik olukları’: Avrupa mağara ayı sığınaklarındaki mağara ayı yavruları üzerinde Buz Devri lekeli sırtlan süpürme faaliyetlerinin ürünleri . Royal Society Açık Bilim . 2 (4): 140022. doi : 10.1098 / rsos.140022 . PMC 4448875 . PMID 26064624 – Royal Society aracılığıyla .  
16. Kilmer, Crocker, Brown, Sessizlikten Sesler , 1976, Bit Enki, Berkeley, Kaliforniya, LCCN  76–16729
17. Massey, Reginald; Massey, Jamila (28 Mart 1996). Hindistan Müziği . Abhinav Yayınları. ISBN 978-81-7017-332-8. 28 Mart2018 tarihinde Google Kitaplar aracılığıyla alındı .
18. Easton’ın Kutsal Kitap Sözlüğü , “Müzik”, 1897
19. Dünyadan Önce Bir Tiyatro: İbranice, Yunan ve Roma Dini Töreninin Kesişiminde Performans Tarihi” The Journal of Religion and Theatre, Cilt. 5, No. 1, Yaz 2006.
20. “Barok Müzik, Elaine Thornburgh ve Jack Logan, Ph.D.”trumpet.sdsu.edu. 5 Eylül 2015 tarihinde orjinalinden arşivlendi . Alındı 27 Ekim 2015 .
21. Dünya Popüler Müziğinin Sürekli Ansiklopedisi: Performans ve üretim. Cilt II . A&C Siyah. 2003. s. 431. ISBN 978-0-8264-6321-0.
22. Michael Campbell (2012). Amerika’da Popüler Müzik: The Beat Goes On . s. 24. ISBN 978-1-133-71260-2.
23. Edward T. Cone, ed., Perspectives on Schoenberg and Stravinsky (1972)
24. ” Popüler müzik “tanımı | Collins English Dictionary” . www.collinsdictionary.com . Alındı 15 Kasım 2015 .
25. Popüler Müzik. (2015). Funk & Wagnalls Yeni Dünya Ansiklopedisi
26. SHIP, Bill. “Pop Müzik Tanımlı” . Eğlence Hakkında . About.com . Erişim tarihi: 13 Kasım 2015 .
27. Allen, Robert. “Popüler müzik”. Pocket Fowler’ın Modern İngilizce Kullanımı . 2004.
28. Laurie, Timothy (2014). “Yöntem Olarak Müzik Türü”. Kültürel Çalışmalar İncelemesi. 20 (2), s. 283–292.
29. Sadie, Stanley, ed. (2001). “Popüler Müzik: Biçim”. New Grove Müzik ve Müzisyenler Sözlüğü . 20 . New York: Grove. s. 142–144. ISBN 978-0-333-60800-5.
30. Christgau, Robert (1984). “Popüler Müzik” . Halsey’de William Darrach (ed.). Collier Ansiklopedisi . Alındı 19 Haziran 2020robertchristgau.com aracılığı -.
31. World Music: The Basics, Nidel Nidel, Richard O. Nidel (s. 219)
32. Dünya Tarihi: Geçmişin Toplumları, Charles Kahn (s. 98)
33. Dünya Tarihi: Geçmişin Toplumları, Charles Kahn (s.11)
34. World Music: The Basics, Nidel Nidel, Richard O. Nidel (s.10)
35. Hindistan Müziği Jamila Massey, Reginald Massey (s. 13)