Steve Jobs Ölüm Anında Ne Gördü?

İnsanlar, hayvanlar, bitkiler her şey yaşamaya çalışıyor. Para, mal, iyilik, tedavi olmak, şehirler inşa etmek, uzaya açılmak, zevk, haz, şehvet, kahkahalar, sevgi, aşk, ağlayışlar, zırlamalar, denizleri botla aşmaya çalışan mülteciler... Hep yaşamak için. Hep uyuşmak için. Çılgınlar gibi yaşamak istiyor yaratılanlar. İntihar edenler, intihar etmeden önce ellerinde sihirli değnekleri olsa, onu kullanıp delicesine yaşamak isterler. Biraz daha fazla yaşamak için harcanan paralar. Ölümsüzlüğü arayışlar...

Çünkü ölümün bilinmezliği var. Dna mıza işlenmiş ürkütücülüğü var. Yok olmak... Ahiret inancına sahip olanlarda da yine bir hüzün, özlem... Çünkü yok, bir tane geri dönen yok. Yaşamın en büyük gizemlerinden biri ölüm.

Dün gece uyumadan önce şu videoyu dinledim de aklımda bir şey oluştu. Ölüm öylesine güzel ve tarifsizdir ki belki de; yaratılanı bir süre istekli bir şekilde bu gezegende tutabilmenin tek yolu belki de dehşet verici o güzelliğin dehşet uyandırıcı bir korkuya dönüşmesini sağlayarak geçici hayatı devam ettirebilmek... Sonsuzluğun mükemmelliği (yani ölümün) karartılmasıyla bu dünyanın illüzyonuna kapılmamızın nedeni budur kim bilir...

Ömründe yalnızca birkaç kere vay canına diyen bir insanın ölüm anında böyle cümleler kurmasını öğrendiğimde aklımda bu fikir oluştu ister istemez...

Ölüm Bir İyilik midir?

"...Bir başka açıdan düşünürsek, ölümün bir iyilik olduğunu umduracak nedenler olduğunu da görürüz. Ölüm iki şeyden biridir: Ya hiçlik yani büsbütün bilinçsizlik durumudur veya herkesin dediği gibi, ruhun bu dünyadan ayrılarak başka bir dünyaya geçmesidir. Ölüm bir bilinçsizlik, deliksiz ve rüyasız uyuyan bir kimsenin uykusu gibi bir durum ise, o ne kusursuz, ne tam bir kazançtır! Bir kimse, uykusunda, hiç rüya görmediği bir gecesini düşünerek, bunu hayatının öteki günleri ve geceleriyle karşılaştırsaydı, bütün hayatında bundan daha iyi ve daha hoş kaç gün ve kaç gece geçirmiş olduğunu da bize söyleseydi, sanırım ki herkes, değil yalnız sıradan kimseler hatta Büyük Hükümdar (yeryüzündeki zenginliğin sembolü olarak kabul edilen Pers kralı) bile, hayatında böyle pek az gündüz ve gece bulurdu. Ölüm bu çeşit bir uyku ise, büyük bir kazançtır, çünkü öyle olunca, zamanın bütün akışı, tek bir gece gibi gözükecektir. Ama ölüm bizi bu dünyadan başka bir dünyaya götüren bir yolculuk ise ve herkesin dediği gibi, bütün ölenler başka dünyada yaşıyorlarsa, yargıçlarım, bizim için bundan daha büyük nasıl bir iyilik olabilir ki!

Gerçekten öteki dünyaya vardığımızda, bu dünyada adaletli olduğunu iddia eden kimselerden kurtularak, denildiği gibi asıl adaleti veren gerçek yargıçları, Minos'u, Rahadamanthos'u, Aiakos'u, Triptolemos'u veya doğrulukla yaşamış olan yarı Tanrıları bulacaksak, bu yolculuk hiçbir zaman bir ceza olamaz. Bir kimse orada, Orpheus'a, Musaios'a, Homeros'a, Hesiodos'a kavuşacaksa, bunun için neler vermez ki? Hayır, bu doğru ise, bırakınız bir daha, bir daha öleyim. Hele Palamedes ile, Telamon oğlu Aias ile haksız bir hüküm yüzünden ölen eski kahramanlarla buluşmak bizim için ne yüce bir şey olacaktır! Kendi sonumu onların sonu ile karşılaştırmak benim için ne büyük bir zevk! Hepsinden önemlisi, burada olduğu gibi öteki dünyada da gerçek ve sahte bilgeliği ilerletebileceğim; kimin bilgiç, kimin cahil olduğunu anlayabileceğim..."

Sokrates'in Savunması - Platon

Sayfalar: 51, 52 ve 53

"Maddenin Dönüşümü...

...Ölümsüzlüğün karşısında bu ucuz bahaneyle teselli olmak ne büyük korkaklık! Bilincin dışında doğada meydana gelen bu süreçler, insanın aptallığından daha aşağıdır, çünkü aptallıkta bile bir bilinç ve irade mevcuttur; süreçlerde ise buna eşdeğer bir şey yoktur. Yalnızca ölüm karşısında saygıdan çok korku duyan bir korkak, bedeninin zamanla bir otun, taşın ya da kurbağanın içinde yaşayacak olmasıyla teselli olabilir. Maddenin dönüşümünde kendi ölümsüzlüğünü görmek, kırılan ve artık faydasız olan değerli bir kemanın kutusuna parlak bir gelecek öngörmek kadar gariptir."