Yaşadığım Deneyim

Merhaba arkadaslar. Sizlere deneyimimden bahsetmek istiyorum. Oncelikle hic normal bir hayatim olmadi. 24 yasindayim ve defalarca doktora gittim tedavi gordum. Anksiyete ve panik atak teshisi kondu. Su anda her seyi birakmis durumdayim. calisamiyorum okula gidemiyorum. Resmen bedenimin disinda yasiyorum. Kendimi izliyorum sanki. Bedenimi bana ait gormuyorum. Ellerim ayaklarim butun vucudum baska birine ait sanki. Ben bu bedenin icinde bir ruhum. Insan olmak cok tuhaf geliyor aynada kendime bakinca olmadigim bir bedende gibi hissediyorum. Butun bunlar bir sene once basladi. Gece yatarken birden enkaz altinda eziliyormus gibi hissettim kalbim deli gibi carpmaya basim donmeye basladi butun vucudum titriyordu ve dislerimi sikiyordum. Panik atak gecirdigimi dusunup kendimi sakinlestirmeye calisirken birden gozlerim kapandi rahatladim ve yukari dogru suzuldum kendi bedenimi asagida gordum ve taniyamadim bu kim ben neyim bana ne oluyor dedim ve sonra bu yasadiklarim basladi. O gunden beri aynada farkli birine bakiyorum. Yeni dogmus bir bebek gibiyim. Ellerimi ayaklarimi inceliyorum. Nefes aldigimi dusununce otomatikten manuele geciyor. Bazen ayni anda nefes almak, yurumek ve butun vucudumu denge de tutmak cok zor geliyor gun icinde ara ara uykuya daliyorum bu yuzden. Hicbir is yapamaz oldum. ailemin ailem oldugunu biliyorum ama benim gercek ailemin olmadiklarini bu hayatta bana verilen bir rol oldugunu hissediyorum. yani onlara bakinca hicbir sey hissetmiyorum ve bu beni dehsete dusuruyor. bu hayatin bana verilen bir rol oldugunu dusunup oyle yasiyorum. adima bile yabanciyim. butun hayatim silindi ve yeniden dogdum. benim yasadiklarimi baska yasayanlar varsa deneyimlerinden bahsedebilir mi acaba?

Bazen bende çok ileri safhada olmasa da bedenimin benimle ayrı hareket ettiğini düşünüyorum ama saniyelik bazen dakikalık hislerle. Sizinki çok enteresan bunubyaşayanlar var mı başka merak ettim

Bu topic benim yorumuma ne kadar açık bilmiyorum ama çok ağır bir psikoz durumu yaşıyor olabilir misin? Yada olmaması gerektiği kadar ani bir farkındalık dönemine girmişsindir; kendini, hayatı, evreni ve kendini farkedip kavrayacağın, hepimizin yaşadığı ''o'' dönem?

Her insan böyle evrelerden geçer diye düşünüyorum, kimimiz hafif kimimiz ağır atlatır. Kimimiz ise ana o kadar kapılır ki anlattığın gibi ileri raddelerde sorunlar yaşar. Duruma bu kadar kuşbakışı bakabiliyor ve hakim olarak konuşabiliyorsan, atlatabilecek mental sağlığın olduğuna eminim. Sadece yön arıyorsun kendine.

Gerçek bir tedavi arıyorsan psikoterapi yada toplum ruh sağlığı merkezlerini önerebilirim. Yok hayır şahıslardan birşeyler duymak isterim dersen buna yanıt verebilirsin.

22.04.2023 - 15:28 tarihinde, marcellinee yazdı:

Merhaba arkadaslar. Sizlere deneyimimden bahsetmek istiyorum. Oncelikle hic normal bir hayatim olmadi. 24 yasindayim ve defalarca doktora gittim tedavi gordum. Anksiyete ve panik atak teshisi kondu. Su anda her seyi birakmis durumdayim. calisamiyorum okula gidemiyorum. Resmen bedenimin disinda yasiyorum. Kendimi izliyorum sanki. Bedenimi bana ait gormuyorum. Ellerim ayaklarim butun vucudum baska birine ait sanki. Ben bu bedenin icinde bir ruhum. Insan olmak cok tuhaf geliyor aynada kendime bakinca olmadigim bir bedende gibi hissediyorum. Butun bunlar bir sene once basladi. Gece yatarken birden enkaz altinda eziliyormus gibi hissettim kalbim deli gibi carpmaya basim donmeye basladi butun vucudum titriyordu ve dislerimi sikiyordum. Panik atak gecirdigimi dusunup kendimi sakinlestirmeye calisirken birden gozlerim kapandi rahatladim ve yukari dogru suzuldum kendi bedenimi asagida gordum ve taniyamadim bu kim ben neyim bana ne oluyor dedim ve sonra bu yasadiklarim basladi. O gunden beri aynada farkli birine bakiyorum. Yeni dogmus bir bebek gibiyim. Ellerimi ayaklarimi inceliyorum. Nefes aldigimi dusununce otomatikten manuele geciyor. Bazen ayni anda nefes almak, yurumek ve butun vucudumu denge de tutmak cok zor geliyor gun icinde ara ara uykuya daliyorum bu yuzden. Hicbir is yapamaz oldum. ailemin ailem oldugunu biliyorum ama benim gercek ailemin olmadiklarini bu hayatta bana verilen bir rol oldugunu hissediyorum. yani onlara bakinca hicbir sey hissetmiyorum ve bu beni dehsete dusuruyor. bu hayatin bana verilen bir rol oldugunu dusunup oyle yasiyorum. adima bile yabanciyim. butun hayatim silindi ve yeniden dogdum. benim yasadiklarimi baska yasayanlar varsa deneyimlerinden bahsedebilir mi acaba?

ruh zaten bedene ait olmadığı için ve de aileyi hayatın gereği verilen rollerden ibaret olarak görmen aslında oldukca normal çünkü olan bu. bende seninle aynı şekilde düşünüyorum aile konusunda fakat kendimle alakalı bi problemim yok. düşüncelerin normal ama yaşadıkların ve psikolojin sıradışı olduğu için @Novaedexe katılıyorum. 

Öncelikle merhaba çok geçmiş olsun. Yaşadığın durum yoğun kaygıya bağlı ya da başka etkenlerin tetikleyicilerinden ortaya çıkan bir semptom olabilir. Bahsettiğin şey depersonalizasyon ve derealizasyon ile ilgili. İnternette birebir aynılarını göreceksindir -bu gördüğün her şeye inanman ya da kendine tanı koyman anlamına gelmiyor oraya dikkat edelim-. Eskiden yoğun olarak yaşıyordum şu anda ise dönemsel olarak tetikleniyor bende. Çözüm önerisi olaraksa hem yaşadığın diğer sorunlar hem de bu konuyla ilgili düzenli terapi almanı söyleyebilirim. Eğer maddi durumun yeterliyse özel hastanelere değil, kendi muayenehanesi olan bireysel çalışan uzman bir psikiyatrisle tedavi sürecini aksatmadan devam etmen hem uzun hem kısa vadede en garanti ve güvenilir çözüm olacaktır. Merak ettiğin ya da konuşmak istediğin bir şey olursa yazabilirsin, sağlıcakla kalın.

22.04.2023 - 15:28 tarihinde, marcellinee yazdı:

Merhaba arkadaslar. Sizlere deneyimimden bahsetmek istiyorum. Oncelikle hic normal bir hayatim olmadi. 24 yasindayim ve defalarca doktora gittim tedavi gordum. Anksiyete ve panik atak teshisi kondu. Su anda her seyi birakmis durumdayim. calisamiyorum okula gidemiyorum. Resmen bedenimin disinda yasiyorum. Kendimi izliyorum sanki. Bedenimi bana ait gormuyorum. Ellerim ayaklarim butun vucudum baska birine ait sanki. Ben bu bedenin icinde bir ruhum. Insan olmak cok tuhaf geliyor aynada kendime bakinca olmadigim bir bedende gibi hissediyorum. Butun bunlar bir sene once basladi. Gece yatarken birden enkaz altinda eziliyormus gibi hissettim kalbim deli gibi carpmaya basim donmeye basladi butun vucudum titriyordu ve dislerimi sikiyordum. Panik atak gecirdigimi dusunup kendimi sakinlestirmeye calisirken birden gozlerim kapandi rahatladim ve yukari dogru suzuldum kendi bedenimi asagida gordum ve taniyamadim bu kim ben neyim bana ne oluyor dedim ve sonra bu yasadiklarim basladi. O gunden beri aynada farkli birine bakiyorum. Yeni dogmus bir bebek gibiyim. Ellerimi ayaklarimi inceliyorum. Nefes aldigimi dusununce otomatikten manuele geciyor. Bazen ayni anda nefes almak, yurumek ve butun vucudumu denge de tutmak cok zor geliyor gun icinde ara ara uykuya daliyorum bu yuzden. Hicbir is yapamaz oldum. ailemin ailem oldugunu biliyorum ama benim gercek ailemin olmadiklarini bu hayatta bana verilen bir rol oldugunu hissediyorum. yani onlara bakinca hicbir sey hissetmiyorum ve bu beni dehsete dusuruyor. bu hayatin bana verilen bir rol oldugunu dusunup oyle yasiyorum. adima bile yabanciyim. butun hayatim silindi ve yeniden dogdum. benim yasadiklarimi baska yasayanlar varsa deneyimlerinden bahsedebilir mi acaba?

 Benzer sorunlar yaşayan arkadaşım vardı. Açık sözlü olarak söyleyeceğim, kliniğe yatırdılar. Bir süre klinikte kaldı psikiyatrda düzelmez dedi. Klinikten çıktığında kendini eve kapattı ne bir işi var, ne de bir sosyal hayatı. Ağır ilaçların etkisinde sürekli uyuklar bir biçimde yaşıyor. 

  Tabi ben, bana anlatılan kadarını biliyorum. Belki de sorunlarınız benzer bile değildir. Kliniğe yatmadan önce çok şiddet eğiliminde sağa sola saldırıyordu. Şimdi ise daha çok insanlardan iğrenir bir tavır içerisinde.