Nicklerimiz ve Anlamları

yalannn aslında hush derinden derine bir pussycatdolls hayranı ama çaktırmıyo hush söyle kurtul bence

hah pusilermiş yerim ben onları

mahkeme yakındır hadi bakalım:D

kaba sabah konuşan pasavatsız insan

bi ara turkcellin reklamında çıkmıştı

-nobran ne ya ?

-beşiktaşlı futbolcu, forvet

cok karmasık ama acıklayayım yesıl bır sıncap demek oluyor

worthless;

Değersiz , beş para etmez

Uçan kabak...

Şimdi bi tane kabak var tamam mı ?

Uçuyo o.

bir tür hastalık bi kitap araştırıyodum dikkatimi cezbetti

çok sevdiğim bir roman kahramanı

yesıl bır sıncap dıe tahmın edıyorum bende nıckımın anlamını

Metafizika...Sizce nedir?

Metafizika...Sizce nedir?

sen asdjklm yi bul.ben seninki bulmazsam en adiyim

bir tür hastalık bi kitap araştırıyodum dikkatimi cezbetti

veba .......

sen asdjklm yi bul.ben seninki bulmazsam en adiyim

asdjklm..

q klavye kullanan bireyin, sağ ve sol elleriyle random harflere basmasıyla oluşabilme ihtimali çok yüksek olan nick.

oldu mu ?

Serpentine'in sinsi, yılan, kıvrak gibi anlamları var. Birde maden türüymüş. Kayıt olduğumda uzun süre kalmak gibi bir düşüncem yoktu gnoxis'te lakin moderatör olup çıktım

Melusina, Yengeç burcunun perisi =)

asdjklm..

 

q klavye kullanan bireyin, sağ ve sol elleriyle random harflere basmasıyla oluşabilme ihtimali çok yüksek olan nick.

 

oldu mu ?

ı ı............

"......

Kalkıp haykırdım: 'Getirsin ayrılışı bu sözlerin!

Rüzgârlara dön yeniden, ölüm kıyısına uzan!

Hatıra bırakma sakın, bir tüyün bile kalmasın!

Dağıtma yalnızlığımı! Bırak beni, git kapımdan!

Yüreğimden çek gaganı, çıkar artık, git kapımdan!'

Dedi Kuzgun: 'Hiçbir zaman.'

Oda kapımın üstünde, Pallas'ın solgun büstünde

Oturmakta, oturmakta Kuzgun hiç kıpırdamadan;

Hayal kuran bir iblisin gözleriyle derin derin

Bakarken yansıyor koyu gölgesi o tahtalardan,

O gölgede yüzen ruhum kurtulup da tahtalardan

Kalkmayacak - hiçbir zaman!

Edgar Allan POE

Çevrede dolan spekülasyonlara bakarsananız yeni bir dinin adı ama öle değil sadece ismim

dark angel

karanlık melek

can adım kaya soyadım

Dokken Grubunun dinlemekten bıkamadığım Alone Again adlı şarkısının evrim geçirmiş ismi

Yakutsk Rusya federasyonunda özerk bir Türk devletinin baskentidir

herkez fılm sansada yok fılmle alakası ızlemedımde...bana herkez kontes derdi bıyerım kanadıgı zaman hep emerdim kanı 17 yıllık arkadasımda bıgun bana boyle soyledı sonra oyle kaldı kan emici kontes

Dünya tarihinin en iyi edebi eserlerinden ve şiirlerinden olan “Raven” eserinde kuzgun sürekli konuştuğu arkadaşı olur Poe’nin. Nevermore’dur adı kuzgunun.

.

http://2.bp.blogspot.com/__EiicyjtE6s/S_5JCTfQUMI/AAAAAAAAAu0/n12buQ-62hc/s400/Edgar_allan_poes_grave.jpg

Kasvetli bir gece yarısı, düşünürken zayıf, tasalı

Yabansı, tuhaf sesi üzerine eski, unutulmuş bilgilerin,

Uykunun eşiğinde düşerken başım öne, aniden bir tıkırtı geldi içeriye

Sanki biri usulca vurdu, vurdu kapısına odamın

"Bir ziyaretçi olmalı," diye mırıldandım, "bir ziyaretçi çalıyor kapısını

odamın

Yalnızca bu, başka bir şey değil."

Ah, çok iyi anımsıyorun, solgun bir aralıktı

Ölen her kor bırakıyordu hayaletini döşemeye ayrı ayrı

Nasıl diledim nasıl, bir sabah olsa; -ödünç almak için aradım kitaplarımda

Acının ara verdiği anı boşuna -yitirdiğim Lenore'un verdiği acı-

O eşsiz, ay yüzlü masum kız, meleklerce konmuştu Lenore adı,

Sonsuzluğa karışan o yitik adı

İpeksi mor perdelerin üzgün, kararsız sesi

Ürküttü beni, o güne kadar hissetmediğim bir dehşetti kaplayan içimi

Hızla çarparken yüreğim, sürekli yineledim

"Bir ziyaretçi," dedim, "içeri girmeyi diliyor kapısında odamın

Geç kalmış bir ziyaretçi, girmeyi diliyor kapısında odamın

Hepsi bu, başka bir şey değil"

Ruhuma güç geldi aniden, artık ikircime düşmeden

"Bayım," dedim, "ya da bayan, diliyorum sizden affımı

Ancak şudur olan, uyukluyordum, çalındı kapım,

Çalındı belli belirsiz, kapımı tıkırdatan sizdiniz;

Öyle ki emin olamadım duyduğuma bir tıkırtı" - İşte açtım ardına dek kapımı;

- Yalnızca karanlık, başka bir şey değil

Karanlığın derinliklerini gözledim, uzun süre orada korkuyla merakla bekledim

Şüpheyle düşledim hiçbir ölümlünün düşünmeye cesaret edemeyeceği düşler;

Ama sürekliydi sessizlik ve hiçbir yanıt vermedi

Söylenen tek sözcük, fısıldanan bu addı, "Lenore?"

Fısıldadım, yankı bana fısıldadı yeniden, "Lenore!"

Yalnızca bu, başka bir şey değil.

Odama döndüğümde, bütün ruhum yanıyordu bedenimde.

Yeniden duydum daha güçlü bir tıkırtı,

"Eminim," dedim, "eminim, bu bir şey penceremin kafesindeki;

Bakmalı ne ise oradaki, çözmeli bu sırrı;

Yalnızca rüzgar, başka bir şey değil!

Kepengi açınca, gördüm kanat çırpan telaşla,

Geçmişin kutsal günlerinden gelen heybetli bir kuzgun,

Aldırmadan hiç bana, durup dinlemeden bir dakika,

Bir lord ya da lady edasıyla, tündei odamın kapısına,

Tünedi Pallas büstüne, duran kapımın hemen üstünde;

Tünedi ve oturdu, hepsi bu.

Bu abanoz siyahı kuş takındığı sert, kara ifadeyle,

Döndürdü karamsarlığımı bir gülümsemeye.

Dedim: "Kesinlikle korkak değilsin, kırık olmasına rağmen sorgucun,

Gecenin kıyısından gelen, ölüye benzeyen antik kuzgun,

Söyle nedir gecenin ölüler kıyısındaki adın!"

Dedi: "Hiçbir zaman!"

Şaşırdım bu tuhaf kuşun konuşmasına, böyle açıkça,

Çok kısa ve ilgisiz olmasına rağmen yanıtı;

Katılmadan edemeyiz bu fikre kutsanmamıştır hiç kimse

oda kapısının üstünde bir kuş görmekle;

Kuş ya da canavar tüneyen kapısının üstündeki büste,

anılan "Hiçbir zaman" gibi bir isimle.

Ama kuzgun tek başına oturarak sakin büstün üzerine;

Yalnızca bir sözcük söyledi, o sözcük taşıyordu sanki ruhundan;

Ne tek bir tüyünü kıpırdattı, ne de başka bir şey çıktı ağzından.

Ta ki ben zoraki mırıldanana kadar, "Daha önce diğer arkadaşları uçup gitti;

Yarın o da terk edecek beni, tıpkı uçup giden umutlarım gibi,

Ama kuş dedi: "Hiçbir zaman!"

Ürktüm sessizliği bozan bu yerinde yanıttan,

"Kuşkusuz," dedim, "bildiği bu birkaç sözcüğü,

Öğrenmiş, insafsız belaların kovaldığı mutsuz bir sahipten;

Şarkıları tek nakarat oluncaya kadar kovalanan o mutsuz kişiden.

Öğrenmiş, umudun ağıdı olan şu kederli nakaratı:

"Hiç-hiçbir zaman!"

Ama kuzgun hala döndürüyordu hayalimi gülümsemeye;

Oturdum kuşun, büstün, kapının önündeki koltuğun üstüne;

Gömüldükçe kadife yastığın içine, gömüldüm hayalden hayale,

Düşündüm geçmişten gelen bu uğursuz kuşu;

Geçmişten gelen bu zalim, tuhaf, korkunç, sıkıcı, uğursuz kuşu.

O tekrarladı ilençli sesiyle, "Hiçbir zaman!"

Oturup, tahmine koyuldum tek hece söylemeden kuşa,

Ateşli gözleri kalbimi dağlayan kuşa;

Tahminimi sürdürdüm yaslayarak başımı;

Lambadan süzülen ışığın aydınlattığı yastığın kadife kumaşına,

Lambanın aydınlattığı menekşe moru kadife şekilleniyordu ışıkla;

O hiç yaslanamayacak, ah! Hiçbir zaman, bir daha!

Sanki hava ağırlaştı gizli bir buhurun kokusuyla; sallandı yer,

Ayaksız meleklerin adımlarıyla, ayak sesleri dönüştü tüy kaplı zeminde

çıngırak seslerine.

"Zavallı," diye bağırdım kendime, "Tanrın gönderdi bu iksiri sana

melekleriyle,

Unutasın diye bir an Lenore'un anılarını.

İç, kana kana iç bu ilacı, unut artık şu yitik Lenore'un aşkını!"

Kuzgun dedi: "Hiçbir zaman!"

"Peygamber!" dedim, "ilençli varlık! -kuş ya da şeytan, yine peygamber!-

Bir kışkırtıcı mıydı seni gönderen, ya da fırtına mı bu kıyıya getiren,

Yine de çok cesursun bu ıssız, büyülenmiş yerde-

Korkunun terk etmediği bu evde -yalvarırım bana doğruyu söyle-

Var mı? Var mı umar Tur-i Sina'da? -söyle- yalvarırım söyle!"

Kuzgun dedi: "Hiçbir zaman!"

"Peygamber!" dedim, "ilençli varlık! -kuş ya da şeytan, yine peygamber!-

Üzerimizde uzanan cennet adına, ikimizin inandığı tanrı adına;

Söyle bu hüzün yüklü ruha, o uzak cennette,

Sarılabilecek miyim, meleklerin Lenore diye adlandırdığı o kutsal kıza?

Sarılabilecek miyim meleklerin Lenore diye andığı o eşsiz, ay yüzlü kıza?

Kuzgun dedi: "Hiç - hiçbir zaman!"

"Bu sözcük ayrılığımıza işaret olsun kuş ya da iblis!" diye bağırdım.

"Geri dön fırtınana, dön gecenin ölüler kıyısındaki diyarına!

Tek bir kara tüyünü bile bırakma, işareti olarak ruhunun söylediği o yalanın!

Yalnızlığımı bozma! Kapımın üstündeki büstü terk et!

Gaganı çıkar yüreğimden, bedenini kapıdan al git!"

Kuzgun dedi: "Hiçbir zaman!"

Kuzgun bir an olsun ayrılmadı, oturdukça oturdu,

Oturdukça oturdu oda kapımın hemen üstündeki Pallas büstünde;

Benziyordu gözleri hayal kuran bir şeytanın görüntüsüne,

Vuruyordu kara gölgesini yere lambadan yansıyan ışık;

Kapalı kaldı ruhum bu kara gölgenin içinde,

Kurtulamayacak - Hiçbir zaman

EKTE ŞİİRİN ORJİNAL HALİ VAR. (PDF FORMATINDA )2e0d978e2a3831f5c4613f6d5026f3e921a40cb6.pdf

Dotadaki warlock adlı herodan aklıma geldi ama 0 lar bambaşka oldu

endless ailesi ... baknız SANDMAN