Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Şaka maka canim çok yandı. Ailem ile aram hiç değil. Gozyasim göz pinarimdan akmıyor çünkü buna fırsatı yok. Zamanı yok. Canım çok yandı bu gece. Çok kötü yandı. Bi parça koptu içimden. Derin bir kırgınlık. Sorun? Sorun, benim sorumluluklarimi yerine getirmeme rağmen (hem de fazlasiyla) kiymetinin bilinmemesi. Sorun ailemin dahi beni görmemesi.

Şaka maka canim çok yandı. Ailem ile aram hiç değil. Gozyasim göz pinarimdan akmıyor çünkü buna fırsatı yok. Zamanı yok. Canım çok yandı bu gece. Çok kötü yandı. Bi parça koptu içimden. Derin bir kırgınlık. Sorun? Sorun, benim sorumluluklarimi yerine getirmeme rağmen (hem de fazlasiyla) kiymetinin bilinmemesi. Sorun ailemin dahi beni görmemesi.

Işıkları kapattık hatun, bundan sonra bizi bulmak isteyen kendini yaksın.

Şaka maka canim çok yandı. Ailem ile aram hiç değil. Gozyasim göz pinarimdan akmıyor çünkü buna fırsatı yok. Zamanı yok. Canım çok yandı bu gece. Çok kötü yandı. Bi parça koptu içimden. Derin bir kırgınlık. Sorun? Sorun, benim sorumluluklarimi yerine getirmeme rağmen (hem de fazlasiyla) kiymetinin bilinmemesi. Sorun ailemin dahi beni görmemesi.

Görmemeyi seçen insanlar...

Şöyle bir anlığına tüm sorumlulukları omzumdan atıp alkole gömülesim var...

bogulacak gibiyim şaka değil ya nazara geliyorum gercekten de

Nazar duası oku ağağağağağağağağ

Ağağağa nedir ya. Ben şok.

Hastanelerden hoşlanmıyorum. Doktorlara güvenmiyorum. Çünkü ben insanların işini severek yaptığına inanmıyorum şu noktada. Korkuyorum. Hem yalnız bırakasım gelmiyor hastanelik işi olan insanları, hem gidip de o stresi çekmek gereksiz geliyor. Bilmiyorum.

Neyin anlamlı, neyin manasız olduğunu hiç bilmiyorum.

İnsanların neye nasıl kafa yürüttüğünü anlıyorum, hak veriyorum ama kendim ne düşünüyorum, neyi doğru buluyorum bilemiyorum zaman zaman.

Bir tuzağa düşmüş gibiyim dünyada.

Öfkeleniyorum, canım acıyor, üzülüyorum, korkuyorum.

Geri dönmek istiyorum; önce çocukluğuma, sonra anneme ve en son yokluğa.

Bir var bir yokmuş gibi hatta sadece yok olmak istiyorum.

Ama ölmekle yok olunmuyor. Kemiklerim, mezar taşım, fotoğraflarım varlığımı sürdürmeye devam ediyor.

Beni taşıyanların kalbinde bir iz gibi kalıyorum, hem de kanlı yanık bir iz gibi.

Ben kazınmak istiyorum oysa. Varlığa verdiğim bütün parçalarımı geri alarak yok olmak istiyorum.

Çok gerginim. Kusacağım birazdan.

Hesap kitap yapmaktan başım döndü. Ama birisinin de yapması lazım.

Umuda inanmadığı halde en ufak şeyi kendine umut eden biri ve her umudunda hayal kırıklığına uğrayan biri. İnanmadığı şey için yaptığı mücadeleden dolayı mı acaba? Yoksa yanlış yerlerde yaşadığı duygular için mi?

Kabul etmeli miydim teklifleri? Baş mı kaldırmalıydım? Neden hala kendime bir rehber arıyorum? Hala neyin kararını veremiyorsun? Ne bu zayıflık lanet kız?

Anka kuşu demişti biri. Umut olmuştu çünkü ona, inanmamasına rağmen. Yüzünü güldürmüştü birinin.

Sen benim umudum ol hep demişti biri ve anka demişti. Çünkü kendine anka demiş ve onu da kendi üzerinde onu inciler ile süslenmiş şato'ya götürmüştü. Tüm insanlardan uzak, bulutların üzerinde...

Ama çıkamadı hala... Verdiği sözü tutup seslenemedi lanet. Haklı, karanlıkta nasıl bulabilir seni?

Oda haklı. Korkuyor hala. Gideceği yerin bulunduğu yerden daha kötü olabileceği korkusu var hala. Halbuki yeraltından daha kötü bir yerin olamayacağının farkında...

Zengin bir akademisyen olmaktan başka çarem yok. Zira aksi halde içimdeki bu yaşama isteğini kimse doyuramaz.

Ben dengemi yitirmişim, nereye gelmişim, nolmuş? Hala düşünebiliyor muyum? Öyle değil, dert etmek değil, beynini kullanmaktam bahsediyorum. İkisinden birini yapabiliyordum da unuttum hangisiydi şimdi.

Fena halde yorgunum, yine de neden gözüme uyku girmiyor?

gündemde ki haberlerden midem bunalıyor,ruhum daraldı

Ben yarın nasıl uyanacağım ya?

Zaten iyice ev döndüren tip oldum. Hatta iki gündür zamanımın yarısını bulaşık yıkayıp yemek yaparak geçirdim .d Neyse ki biraz olsun keyif veriyor.

Nasıl olduğumu yarın falan düşünürüz. Kovalamayalım uykuyu şimdi...

Bodrum kattaki komşumuz yangın çıkartarak intihar etmeye kalkıştığı için yeni daldığım uykumdan uyandırıldım.

Neyin kafasıysa. Bin bir çeşit intihar yöntemi var.

Yanarak ölürsem cehennemde yanmam belki kafası mı? Yoksa alıştıra alıştıra mı gideyim dedi?

Belki de yanlışlıkla oldu da "bilerek yaptım" demek daha havalı diye mi?

Bize sordun mu ölmek istiyor muyuz diye?

Peki uyandıramadıklarını sanınca babamın adamı kırık pencereden süpürge sopasıyla dürtmesi ve takmayınca "iyi be yan o zaman!" diye atar yapması...

Ahahaha eğlendim de. Şimdi nasıl uyuyacağım ben?

Bodrum kattaki komşumuz yangın çıkartarak intihar etmeye kalkıştığı için yeni daldığım uykumdan uyandırıldım.

 

Neyin kafasıysa. Bin bir çeşit intihar yöntemi var.

Yanarak ölürsem cehennemde yanmam belki kafası mı? Yoksa alıştıra alıştıra mı gideyim dedi?

Belki de yanlışlıkla oldu da "bilerek yaptım" demek daha havalı diye mi?

Bize sordun mu ölmek istiyor muyuz diye?

 

Peki uyandıramadıklarını sanınca babamın adamı kırık pencereden süpürge sopasıyla dürtmesi ve takmayınca "iyi be yan o zaman!" diye atar yapması...

 

Ahahaha eğlendim de. Şimdi nasıl uyuyacağım ben?

Çok bencilce...İç ilacı git çok meraklıysan neden diğerlerini de sürüklüyorsun?

bir afrika mandası kadar yorgunum. çayırlarda yediğim haltları geviş getirerek geri kusuyorum. şırdanımın ucundan bir parça boynuzlarımda dünyanın yükü ama bufalo etim güzel olur siz yine de bu bilgiyi benden duymayın.

Ve bir bunalım öncesi daha Gnoxis sokaklarındayım...

Kaotik bir karanlıkta kalkanımı dik tutmaya çalışıyorum, Başarıyorum da sanırım. Alışmış olduğum ve aylar öncesi bitmesi gereken her şey şimdi yabancılaşmaya başladı. Pozitif enerjiye yönelmem ile çoğu davranışımı yapamıyorum ve bu bana acı veriyor, Ama yine de bazı şeyler - yanlış olsa bile - zevk vermeye devam ediyor.

...

Kafam ve olaylar çok karışık,ve kendime çekilmek ile zaman bulamamak arasında sıkıntıdan krizler yığını geçiriyorum *.*

...

Papatya çayının bile yatıştıramadığı bir gariplikteyim, Evrenin görüldü atmamasını temenni ederekten, Karanlık kule yollarına düşüyorum.

Uçan balıklarla dolu bir kabusun içinde, celtic müzik çalarken battığı yerden güneşin, iki yan flüt arasında kaybolmuş bir sübyan gibi ağlayarak, yalın ayak koşturup duruyorum. Ne yönüm var ne yordamım.

Kasıklarıma hızlı bir şut çekmiş mahallenin abisi, midem bulanıyor, nefesim kesik kesik... Bir sağa bir sola koşturuyorum da geçer diye, geçmiyor. Sanırım geçici bir hasar değilde, mutlak bir yaralanma.

Hatırlıyorum da, küçükken büyüktüm ben galiba. Sattığım sudan kazandığım para, bakkalın dondurmaya biçtiği fiyattan az olduğunda... İşte ben bunun ne demek olduğunu anladığımda, büyüdü bir anda dünya. Bense git gide küçüldüm. Cebimde ki para kadar... Satabildiğim su kadar...

Şimdi daha ne kadar küçülebilirim, bir karıncanın yeni aldığı ayakkabının altında ezilecek kadar mı? Yoksa karıncanın ayakkabısını kaça aldığını düşünecek kadar mı? Esaretin anahtar deliğinden geçebilir miyim acaba? Dışarıda ne var peki? Esaretin bedeli mi yoksa özgürlüğün serveti mi?

Hiçbir şey yapmasam ne olur ki sanki. Şuracıkta oturup delirsem ya... Çakıl taşlarına zımpara atar şahı vezire köle veziri şaha hükümdar kılarım belki.

Bir sigara içerim ben şimdi. Hiç düşünmemiş gibi, hiç küçülmemiş gibi... Sanki mücadele edersem özgür olurmuşum gibi. Bak... Sigara da biter diyor oradan kül tablası.

ah be gnoxis çok istedim elimde sihirli bir değnek olsun da tüm dertlerinize çare olayım. Ama yeryüzü saçmalama ve git daha doğru hayaller kur dedi.