Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

..........................................

gülmeyi unuttuk

Dikkatimi toplamakta acayip derecede güçlük çekiyorum.Sesler,kafamın içinde yankılanıp duruyor.Sanırım doktora gözükmenin vakti geldi artık.

ya sen ne güzel bişeysin

Dikkatimi toplamakta acayip derecede güçlük çekiyorum.Sesler,kafamın içinde yankılanıp duruyor.Sanırım doktora gözükmenin vakti geldi artık.

...........

Dikkatimi toplamakta acayip derecede güçlük çekiyorum.Sesler,kafamın içinde yankılanıp duruyor.Sanırım doktora gözükmenin vakti geldi artık.

Insana çözüm doktorlar ve ilaçlarmış "gibi" geliyor bazen di mi? Genelde paranoya/halüsinasyon aşamasına gelince "Işte şimdi koşarak doktora gitmeliyim kesin şizofren oluyorum, başlangıcındayım!" diye panik atak geçiriyor insan. Bunları hissederken bir diğer taraftan da çevresindeki herkesten umudu kesmiş oluyor. Kendisinden de dostlarından da. Belki doktor bir çözüm bulur, tek bir cümle söyler ve hayatım değişir diye düşünüyorsun. Gitme. Kendine yapacağın en büyük iyilik antidepresan ve türevi ilaçlardan uzak durmak olur. Ben o ilaçlar yüzünden çok zarar gördüm. Vücudumda yarattığı tahribat öyle büyük oldu ki bir türlü kendime gelemiyorum. Gerçek şu ki yaşam stilini, çevrende seni mutsuz eden nedenleri/kişileri ve en önemlisi kafanın içini değiştirmediğin sürece hiçbir şey düzelmeyecek. Istersen dünyanın en başarılı doktoruna gidip çuvallar dolusu para dök. Sonuç hep aynı olucak. Kimyasal maddeler sayesinde maksimum 3 aylık bir bir rahatlama hissi, vücut ilaca alışınca yine eski semptomlar. Üstelik yan etkileri de cabası. Umarım bir an önce kendini toparlayabilirsin.

son zamanlardaki şanssızlığımı neye borçluyum bilemiyorum. neye elimi atsam kuruyor, çevremi bile etkiliyor. hani tamamen değil de yaşayacak kadar şans kırıntısı bırakılıyor, bende topladıkça sıfırlanıyorum.

depresif falan değilim şu an gayet iyiyim. 5 yıl olacak neredeyse. önemsemiyorum da pek çok şeyi yitirdim ve pek az şey kazandım. her zaman eşitlik bekleyemem bu düzenden ama uğraşlarımın karşılığını alsam..

Rüyamda pipetle kırmızı şarap içiyordum üstünde 45tlyazoyordu

Rüyamda pipetle kırmızı şarap içiyordum üstünde 45tlyazoyordu

Hangi kafayla bunu yazdım acaba

Hangi kafayla bunu yazdım acaba

Pipetle armut suyu içiyordum şuan.

Insana çözüm doktorlar ve ilaçlarmış "gibi" geliyor bazen di mi? Genelde paranoya/halüsinasyon aşamasına gelince "Işte şimdi koşarak doktora gitmeliyim kesin şizofren oluyorum, başlangıcındayım!" diye panik atak geçiriyor insan. Bunları hissederken bir diğer taraftan da çevresindeki herkesten umudu kesmiş oluyor. Kendisinden de dostlarından da. Belki doktor bir çözüm bulur, tek bir cümle söyler ve hayatım değişir diye düşünüyorsun. Gitme. Kendine yapacağın en büyük iyilik antidepresan ve türevi ilaçlardan uzak durmak olur. Ben o ilaçlar yüzünden çok zarar gördüm. Vücudumda yarattığı tahribat öyle büyük oldu ki bir türlü kendime gelemiyorum. Gerçek şu ki yaşam stilini, çevrende seni mutsuz eden nedenleri/kişileri ve en önemlisi kafanın içini değiştirmediğin sürece hiçbir şey düzelmeyecek. Istersen dünyanın en başarılı doktoruna gidip çuvallar dolusu para dök. Sonuç hep aynı olucak. Kimyasal maddeler sayesinde maksimum 3 aylık bir bir rahatlama hissi, vücut ilaca alışınca yine eski semptomlar. Üstelik yan etkileri de cabası. Umarım bir an önce kendini toparlayabilirsin.

Benim sorunum etrafta çalan şarkıların sürekli zihnimde dolanıp durması.Her türlü düşünceyi kafamdan uzaklaştıra biliyorum ama iş işitsele geldiğinde çıldıracak noktaya geliyorum.Ders mi çalışacağım,dinlediğim bir şarkı zihnimin içinde çalmaya başlıyor.Birini bitirsem öteki başlıyor.Çekiçle kovalar gibi kafamdan kovmamayı,akan su gibi serbest bırakmayı deniyorum ama yok arkadaş.Olmuyor.Cidden hayat kalitemi bozuyor bu durum son 2 yıldır.En son resim yapmak veya örgü örmek gibi aktif meditasyon tekniğini denyeceğim artık.Şu an ki durumumdan çok daha iyi bir durumda olabilirim.Biliyorum ama zihnim bana oyunlar oynuyor.Bu sadece ders çalışırken de olmuyor.Resim çizerken de batıyor bu lanet şarkılar,kitap okurken de sokakta öylece yürürken de.Sürekli kafamın içindeler.Bende biliyorum aslında ilacın çözüm olmdığını,bu dikkat dağıtan düşünceleri bırakmanın bir yolunu bulmalıyım.Bu da kendimle ilgili sorun neredeyse onu bulmaktan geçiyor...

Benim sorunum etrafta çalan şarkıların sürekli zihnimde dolanıp durması.Her türlü düşünceyi kafamdan uzaklaştıra biliyorum ama iş işitsele geldiğinde çıldıracak noktaya geliyorum.Ders mi çalışacağım,dinlediğim bir şarkı zihnimin içinde çalmaya başlıyor.Birini bitirsem öteki başlıyor.Çekiçle kovalar gibi kafamdan kovmamayı,akan su gibi serbest bırakmayı deniyorum ama yok arkadaş.Olmuyor.Cidden hayat kalitemi bozuyor bu durum son 2 yıldır.En son resim yapmak veya örgü örmek gibi aktif meditasyon tekniğini denyeceğim artık.Şu an ki durumumdan çok daha iyi bir durumda olabilirim.Biliyorum ama zihnim bana oyunlar oynuyor.Bu sadece ders çalışırken de olmuyor.Resim çizerken de batıyor bu lanet şarkılar,kitap okurken de sokakta öylece yürürken de.Sürekli kafamın içindeler.Bende biliyorum aslında ilacın çözüm olmdığını,bu dikkat dağıtan düşünceleri bırakmanın bir yolunu bulmalıyım.Bu da kendimle ilgili sorun neredeyse onu bulmaktan geçiyor...

Ben tabiki bir uzman değilim fakat şu an anlattığın sorun dahil onlarca sorun yaşadım, ne yazık ki üzülerek hic kimsenin başına gelmemesini dileyerek...

Bu ve buna benzer takıntılara yorumum şu; beyin, dalında uzman bilim adamları tarafından bile hala ne olduğu çözülememiş bir gizem taşıyor. Beyinle alakalı hersey henüz çözülebilmiş değil. Bazen tıpkı bu anlattığın şarkı mevzusundaki gibi garip takıntılar edinmiş buluyoruz kendimizi ve hasta olduğumuzu düşünüyoruz. Dünyada bu durum cok ender rastlanan cok az insanın başına gelen bir şeymiş gibi hissediyoruz. Halbuki bu obsesif durumlar 70 milyon insanın 69 milyonunda var. Biri dinlediği bir şarkıyı 5 gün zihninde replay yapıyor biri günde 50 kez ellerini yıkıyor diğeri duyduğu bir konuşmayı veya kendi ağzından saniyeler önce çıkan cümleleri içinden sessiz bir biçimde tekrarlıyor. Eğer bu durumun üzerine düşüp bunu kafanda büyütürsen dikkatin sürekli bu konuda olursa, durum içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Sanki olmuyormuş gibi yokmuş gibi davran zihninin sana oynadığı bu aptal oyunu yoksay. Üstüne düşmediğinde şikayetlerinin azaldığını göreceksin. Bir de en önemli püf nokta aktif olmak. Aktif ol. Ya düzenli ve yoğun tempolu bir iş bul kendine yada bütün gün kendine meşgale yarat. Bulmaca çöz, dışarı çık, insana işe yaramaz gibi gelse de günde 2 saat yüksek tempoda yürü. Adhd veya obsesif kompulsif gibi duruyor anlattıkların. Dikkatini bi türlü toparlayamaman filan. Ama tanı koymak çok kolay, ilacı basmak da. Önemli olan sorunu çözmek. Kendin başarabilirsin bence doktora ihtiyacın yok. Beyin senin, zihin senin, işitsel duyarlılık da senin. Ve bunları kontrol etmeyi bir tek sen başarabilirsin.

Ya olm ben 4 yıldır bu forumdayım, ulan şuraya gelen tipler hiç mi değişmez be hocam yeter be lkmxzclköasdklmas bi değişin artık ne sıkıcı forummuş. Benim yorumum şahsen, herkes alınabilir üstüne yani.

Sende hiç değişmemişsin

Bana kimse Emrah demesin, kanım kurudu üzüntüden.

Bodrum aşkımı eylül ayında söndüreceğimi söyleseler inanmazdım. Deniz hayallerimi filan şu an gerçekleştirmeyi düşünemesem de, Yine de geldiğime mutlu olmama sebep olacak sebeplerim var ;3

Ve fırtınalara karşı olan sevgim yakında bana çok güzel manzaraların ortaya çıkacağını söylüyor }~{

Bana kimse Emrah demesin, kanım kurudu üzüntüden.

Bu ülkede hepimizde istisnasız doğru düzgün trafik anlayışı yok.Önüne gelen araba alıyor anasını satayım.Ben hiç ehliyet bile almayacağım mesela.Kendime güvenemiyorum bu konuda çünkü.Tek bir dikkatsizlikte bir insanın hayatı mahvolabilir.Ve ben bunu söylediğimde ailem bana şunu dedi "Araba almayıp otobüslerde mi sürüneceksin?" Birinin araba sürmemeyi bilmemesi anormal kaçıyor çünkü.Bin türlü pislik insan var trafikte.Ve hçbiri sorumluluğunu bilmiyor.Düğün konvoyu yapıp terör estiriyor.O konvoyda da havaya ateş açarak can alıyor.Bunların hepsine şahit oldum ben.Ne diyebilirim ki,kelimelerin kifayetsiz kaldığı yer burası sanırım.

Aynı şeyi bende diyorum, önüne gelen ehliyet alıyor. Ağır şartlar olmalı bence bu konuda, insan hayatı söz konusu.

Bırakıyorum abi içkiyide iddaayı da

Bırakıyorum abi içkiyide iddaayı da

Bırakmazsın, var mısın iddiasına .d

Araba konusu ayrı bir dava mahkemede görülüyor hala diyesim geldi . Arabada en acı olay direksiyonda sen varken kaza yapman olur, üstüne yaşayan bir tek sen isen vay haline...

Arada dalıyorum böyle düşüncelere motor üstünde arkanda biri, bir kaza oluyor bam!

Tüm hayatın bitmiştir. Burada motorun tehlikeli oluşundan bahsetmiyorum, sorumluluk duygusunun ağırlığından bahsediyorum ama buda herkesi etkilemez biraz kafayı yormak lazım.Tabi bu da bir düşünce olduğundan ben halen motora sahip degilim . Çok kaybediyorum böyle saçma düşüncelerde kendimi.

Neye yeteyim, nereye yeteyim, kime yeteyim? Aklımı neye vereyim? Peki peki niye vereyim?

Bu şehit bizim şehitimiz, bu şehit benim köyümün gururu. Seninle gurur duyuyoruz.

Bırakmazsın, var mısın iddiasına .d

Vallahi bak bu gün evden bile çıkmadım

Uzaylılar yesin beni. Hiç itici gelmedi mesela bu düşünce şuan. Ne yapacağımı şaşırmış hissediyorum.