Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

bazı müzikler olmasa kafayı yerdim sanırım tek sakinleştiğim nokta müzik

bir de ne zaman bu üzülmelerin acısı çıkacak diye bekliyorum

Yağmur. Gökyüzü sana ağlıyor küçük. Nereye baksam o masum bakışlarını görüyorum, gözlerim doluyor. Sonra tüm vücudum öfkeyle, nefretle doluyor. Sana bunu yapanlardan hesap sormak istiyorum. Hapis cezasıyla, para cezasıyla olmaz bunlar. Kısasa kısas. Bunu yapanların hepsine aynısını yapmak istiyorum.

Annemle babamın bir gün gideceği fikri beni korkutuyor.Tek bir cümle sebep oldu buna:"Yaşlandılar." Allah kahretsin ya.Ben bunu düşünmek İS-TE-Mİ-YOR-UM.Aklıma bile getiremem bunu.Mümkün degil olamaz öyle bir şey.

Bence düşün. Bir gün ölecekleri mutlak. Kendimi her zaman kötünün en kötüsüne alıştırırım. Her ne kadar dayanmak güç olsa da, yok olmayacak bu acıya alışma sürecini hızlandırır.

Bazı şeylerin zamanlaması ilahi işaretler içeriyor gibi sanki. Bütün bir kış bırak karı doğru düzgün yağmur bile yağmayan, kullanıcı adıma müteakip kendimi kurumuş gibi hissettiğim Istanbul, gayet manidar bir şekilde son 2-3 haftadır neredeyse her gün Sonbahar. Hadi bakalım gel de otobüs camından dışarı bakarken dalıp gitme şimdi.

Herkesin Babalar Günü Kutlu Olsun

Her Kadında Biraz Babalık Vardır.

Müzik Dikkat Amaçlıdır

Bazı şeylerin zamanlaması ilahi işaretler içeriyor gibi sanki. Bütün bir kış bırak karı doğru düzgün yağmur bile yağmayan, kullanıcı adıma müteakip kendimi kurumuş gibi hissettiğim Istanbul, gayet manidar bir şekilde son 2-3 haftadır neredeyse her gün Sonbahar. Hadi bakalım gel de otobüs camından dışarı bakarken dalıp gitme şimdi.

Kendi yorumum ise bozulan denge. Yaz yağmurları değil bunlar ....

Tanımadığım insanları incelerim çok,ilgimi çekerlerse de bir daha karşılaşma olasılığım az olan karşılaşsamda hatırlamam çok zor olan bu insanları düşünüyorum.Şuan ne yapıyorlar acaba?

Benim morel sıffffır sıfffffır sıfffffır...

Benim morel sıffffır sıfffffır sıfffffır...

Suyun donma derecesi de 0 ama donmuyor azimle akmaya devam ediyor.asdaefsgrhdfh

...

hava ne kadar da güzel bu aksam

Suyun donma derecesi de 0 ama donmuyor azimle akmaya devam ediyor.asdaefsgrhdfh

...

 

hava ne kadar da güzel bu aksam

Odanın Hali Perişan Ben Perişan Kimse Yok İşime Karışan...

https://www.youtube.com/watch?v=D9r2t7lw3vE

Sanırım var olmanın en zor ve ağır hâli, insan olarak var olmak.

2 Gündür ağzım açık şahsiyeti izliyorum.Hikaye müthiş,renkler replikler vs olağanüstü mesela Haluk Bilginer zaten harika.Hikayede şimdilik hiç boş gitmiyor.Hakan Günday (izlediğim 4 bölüme dayanarak söylüyorum) ne müthiş hikayecimiş,ne menem bir senaristmiş be.Mutlaka bir göz atın...İlk işim param olduğu gibi kitaplarını almak olacak.

Uzun yol. Otobüs. Cam kenarı. Gece. Neden kaçıyorum? Neden kaçıyorum şehirden! Sigara içmemek için müzik dinlememek. Şile/Riva tabelaları. Sis. Ah! Viyadük. Viyadük çok yüksek. Anathema-Barriers. DRCK XL'daki belki biraz bendim ama. Taburemin önüne yanan sigara fırlattılar. Hadi biraz daha kaçalım.

Ayaklarımı uzatıyorum,rüzgar bir perdeyi itiyor ,diğerini dışarı çekiyor.Penceremin altındaki ağaçta kırlangıçlar,serçeler daldan dala sıçrıyorlar.Meltemle çarpışan lodos iki yandan gelip coşturuyor,dağıtıyor kuşları.Bir ak turna,yorgun, kanat çırpıyor;kendini önce göklere sonra denizin maviliğine bırakıyor.Bir kadın yol kenarında ,elinde çiçeklerle bekliyor,hiç kıpırdamadan.Karşıdan market arabasını sürerek ve tutunarak yaşlı bir kadın geçiyor,peşinden bir çocuk bağırıyor,kadın duymuyor veya duymazdan geliyor.Caddede arabalar akıyor,sokaklar yol kesiyor,haydutluk yapıyorlar;arabalar duruyor ışıkta,parlak gözlüklü mavi giysili adam koşarcasına geçiyor karşıya,geçer geçmez de telefonunu çıkartıp hızlı hızlı bir şeyler yazmaya başlıyor.Bir motosikletli, ışıkta beklerken kasklı kafasını geriye düşürüp gökyüzüne bakıyor,bulutları değil bıraktıkları izi görüyor,kümeler halinde toplanmış uçan kuşları.....Yeşil yanıyor,onlar ana caddeye doğru sürüyor,ben Akdeniz'e varıyorum.Kadın topu yere çarpıyor bıkkınlıkla,rüzgar bir iki döndürüp olduğu yerde bırakıyor onu,kadın yere oturuyor bir damla göz yaşı yüzünden süzülürken,karşısındaki koşarak geliyor, onu bağrına basıyor,"tamam ,hepsine tamam" diye fısıldıyor.Kargalar,ak güvercinler kumrular,martılar;denizin dibinde zarganalar,kırlangıçlar,açıklarda orfozlar,köpek balıkları,nesli tükenmekte olan akyalar...Bir duyguya doğru akıyorum,bir neşeye,bir ırmağı takip ediyorum yukarı doğru,kentler,köyler ,yollar geçiyorum.Genç bir kadın, boya içinde parmaklarıyla resim yapıyor,bir yandan neşeyle hızlı hızlı bir şeyler anlatıyor yanındakilere,birden susuyor,ürperiyor ,hissediyor , esmer tenli arkadaşına bakıyor.Beyaz bir mum yakıyorlar sonra.Masa köşelerine takılan süngerleri görüp hayret ediyorum.Kendim için her köşe başında tuzak kurup kendime yakalanıyorum.Denizin yüzeyine çıkan kumu izleyerek yolumu buluyorum.Kapılar gürültüyle ve cereyan etkisiyle sallanıyor,titriyor.Rüzgar iki perdeyi de içeri itiyor,ayaklarımı uzatıyorum,kapı iki üç kere çalıyor."Gelme" diyorum kardeşime,geliyor.Yüzünde ciddi bir iş yapıyormuş ifadesiyle yaklaşıp arkasına sakladığı tabancayı çekiyor,bana doğrultup tetiğe basıyor......Yüzüm su içinde kalıyor.Kahkahalarla gülüyoruz.Sonra hiç öfkelenmeyişime şaşırıp, çıkıp gidiyor.Bir yudum içiyorum soğumuş kahvemden.

Yarın Bodrum'a dönüyorum. 24 haziran bir noktada geleceğimi, kararlarımı belirleyecek. Ya burada yaşamaya devam edeceğim ya gideceğim. Bir yanım daha çok gitmeyi istese bile diğer yanım da azımsanmayacak derecede kalmak istiyor. Ama her yer anılarla dolu. Nereye baksam artık var olmayan insanlar görüyorum, sesler duyuyorum. Geçmişin hayaletleri hiç bırakmıyor peşimi. Bu derece geçmişe saplanıp kaldıkça ileriye gidemiyorum. Belki de 24 haziran sadece bahane benim için. Yine kalmak için kendime bahane yaratmaya çalışıyorum. O gün geldiği zaman belki yine kendime yalan söyleyeceğim.

Twitter'da 1 milyon takipçisi olan adamlar takip etmeye başladı beni bilmediğim bir ifşa'm mi çıktı ne oluyor a...

Durduk yere vuran bir gerginlik. Durduk yere dökülen yaşlar. Durduk yere, ne diye? Caaanıım bilinç altım kim bilir nereden ne buldu da...

edit: ya bu ne çok komik niye böyle oluyor

edit2: of neyse geçti galiba ama komik.

Vodafone'un dükkanına gittim bugün iş için,öğrenci olduğum için almadılar.Sürekli eleman lazımmış.Önceki başvurduğum biri deneyecek olmazsa sana da bakarız dedi ama bakmadı.Yarın tekrar bakacağım neler olacak acaba?..

Nedir bahsettiğin şey merak ettim.

Sanatsal bebek yapımı ? psikopatca olmus biraz

Birinin seni anlamasını bekliyorsan boşa geçiyor zamanın ,kendimi anladığım vakit ererim.

Vodafone'un dükkanına gittim bugün iş için,öğrenci olduğum için almadılar.Sürekli eleman lazımmış.Önceki başvurduğum biri deneyecek olmazsa sana da bakarız dedi ama bakmadı.Yarın tekrar bakacağım neler olacak acaba?..

Üniversite öğrencisi iseniz:

http://www.gnoxis.com/ogrencilere-3-aylik-yaz-tatilinde-4-bin-800-tl-odenecek-63855.html#post926880

Bir de 'Belediyelerdeki İnsan Kaynakları' biriminin İş Başvurusu bölümüyle görüşebilirsiniz.

Bu Gün 22 Haziran 2018

Amasya Genelgesinin 99. Yıl Dönümünde Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk Ve Tüm Silah Arkadaşlarını Saygı İle Anıyorum...

Üniversite öğrencisi iseniz:

http://www.gnoxis.com/ogrencilere-3-aylik-yaz-tatilinde-4-bin-800-tl-odenecek-63855.html#post926880

 

Bir de 'Belediyelerdeki İnsan Kaynakları' biriminin İş Başvurusu bölümüyle görüşebilirsiniz.

Üni öğrencesi değilim,teşekkürler.

Geri dönmek istemiyorum. Kaçayım derken, 13 saatlik yol gelmişim. Hadi bakalım bu böyle daha ne kadar sürecek? Köşe kapmaca. Sonu yok bunun, daha kötüsü sonucu da yok. Sanki zehirli bir lotus çiçeğini koparıp saçlarıma takmışım. Ben onun büyülü tesiriyle karanlıkta dans ederken kendimi sonsuz bir kısır döngüye soktuğumdan zerre kadar haberim yokmuş. Böylesi kulağa daha kabul edilebilir geliyor elbette, ama gerçek bu değil. Böyle olacağını biliyordum. Ama böyle devam etmemesi için elimden gelmeyeni bile yaptım. Yorgunum. Tek başıma hissediyorum. Hep öyleydim aslında? sadece iki kolum var, iki kişilik yaşayamam. Iki kişiyi taşıyamam. hiç bir savaşın tek başına kazanıldığını duymadım. Sadece "bir şeyin geçmesi için gereken süre yüzlerce defa doldu." Ama geçmedi. "Hadi!" diyorum kendime, bi daha. Son defa. Ama yaşanacakları tahmin etmek için müneccim olmaya gerek yok bu hikâyede. Yok oluşun serüveni işte böyle başladı.

Ooo colt gelmiş