Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

İhtiyaçlarımın çoğu ne kadar ihtiyaç bunu tekrar gözden geçirmem gerekiyor. Nedense bunu gözden geçirme isteğim hep kredi kartımın ödeme gününe doğru oluyor. Ödedikten sonra bu düşünceler aklımdan uçup gidiyor ve yine iş güç arasında sistemin tam ortasına serbestçe salıyorum kendimi. Kendi başına ayakta durmaya çalışmak çok zor... İnsanlar her şeyden habersiz birçok alanda fikirler veriyorlar. Oysa bu fikirleri bulmak zor değil. Benim de o kadar aklım var. Sadece toparlanmam gereken süreçteyim. Keşke o ayakkabıyı almasaydım :/

Saçlarımı boyayacağım bugün. Pantene sayesinde mi yoksa yeniden çıkmaları için dua ettiğim için mi bilmiyorum ama saçlarım %70 toparladı kendini. Bana trilyon verseler şu saçlar tekrar çıktığı için mutlu olduğum kadar mutlu olamazdım. Uzuyorlar. Bal köpüğü sarısı yapıcam, siyaha aşıktım saç rengi olarak ama, çok oldu o renk değil ve o renk görmek istemiyorum saçlarımı. Bi' de bana şey oluyor. Bundan 3 yıl önceki fotoğraflarıma bakınca oha ne tipsizmişim diyorum. Ama her yil hep aynısını söylüyorum. Dış görünüş konusunda bir iddiam yok, hiç olmadı, ama bir stilim olduğu konusuna kefilim gerçi bugünkü goruntum hoşuma gidiyor.

Iç ses: Sen Oğlak'sin kendine gel oturup bu ay bir dünya harcama yaptığın için ağlaman lazım senin de, nedir bu Bohem mod.

Angelina Jolie'ye de bal köpüğü çok yakışıyor.

Eğer metroda ellerinde birer poğaça olan, bayılmak üzere olan gözleri şişmiş iki denyo görürseniz, anlayınki electronicalev ve PiaA ya bakıyorsunuz... :D

Eğer metroda ellerinde birer poğaça olan, bayılmak üzere olan gözleri şişmiş iki denyo görürseniz, anlayınki electronicalev ve PiaA ya bakıyorsunuz... :D

xdxd affedersin ama harbi iyi çarpıldık, metrodakilerin bakışlarını hala unutamıyorum

ne olduğunu anlayamamak çok canımı yakıyor. ne ara böyle oldu bilmiyorum. ama sanırım anksiyete başlangıcım var. bir hastalık adı duyuyorum mesela, kesin bende de vardır diye başlıyorum kurmaya kafamda. endişeli bir hale bürünüp aptalca araştırmalar yapıyorum. aptalca olduğunun farkındayım ama yapıyorum istemsiz bir biçimde. bir gün aids, bir gün kanser ertesi gün kalp krizi falan geçirmiş oluyorum. ve bu konuyla ilgili çok tek başıma hissediyorum, beni anlayan kimse yok her zaman olduğu gibi. çevremde ''bizim zamanımızda psikoloji mi vardı, iki tokat atardı anamız geçerdi'' kafasında insanlar var. ne yapmam lazım bilmiyorum. ilaç falan alıp beynimi uyuşturmak istemiyorum bu çözüm değil bence. gidip kan tahlili, check-up allah ne verdiyse yaptırırsam ve sonuçlar temiz çıkarsa kurmayı bırakır mıyım? belki. kötü bir şey çıkarsa da en azından emin olarak kurmaya devam ederim, daha az aptalca olur. eğer bu anksiyete ise sadece sağlıkla ilgili konularda açığa çıkıyor. geriye kalan hiç bir şeyle ilgili endişem yok gözlemlediğim kadarıyla. çok yorgunum be.

Şuan bir tramva travma artık hangisiyse ondan yaşadım sanırım. Hayatım boyunca unutmayacağım bir cümle okudum.

Ölü toprağı gibiyim

Yorgunum... Harcayacak enerjim kalmadığında olumlu duygularımı kemirmeye başlıyor adeta bünyem... hiçbir şeye yetişemediğimi, hiçbir şeyi düzenleyemediğimi hissediyorum zaman zaman. çarpık bir bakış açısıyla, evet... Çünkü düzene soktuğum birçok şeyi görmezden geliyorum yorgunluğun verdiği mutsuzlukla. Herkese ve her şeye yetişemiyorum. Ve bazen boyumu aşan sosyal ortamlara girmek zorunda kalıyorum. Bu denli sıkışık bir haftasonunu daha da nasıl sıkıştırabiliriz diye düşünülmüşçesine hazırlanan birçok yerden katılmak istediğim etkinliklere davetler aldım. Şimdi kaça bölüneceğimi bile düşünebilecek durumda değilim. Aslında en güzeli bir çay bardağına bir duble rakı koymak. İçip biraz gevşemek ve salmak her şeyi...

Sidar biramı çaldı be

Sidar biramı çaldı be

Affedersin ama orada olsaydım bütün biralarini calmistim

Bundan üç saat önce kendimi koltuktan sarkıtmanın önüne uzun süre geçemeyecek kadar yorgun olduğum için annem yatağımı açtı. İlacını içtin mi, dedi. Gerek yek yihaa uykum var zaten .s .s, dedim ve yatağa girdim. Kutsal cuma günleri yaptığım gibi bugün de içmeseydim, ilacımı direk alırdım gerçi. Çünkü ben kendimin ne mal olduğunu biliyorum, yatağa yapışacak kadar bitkin olacağımı ama uykuya düşmeyi bir türlü başaramayacağımı, sonra amaçsız bir enerjinin açığa çıkacağını, o yataktan da kopacağımı, falan filan. İşin kötüsü bugün içince falan da hafiflemedim, duygusallaşmadım, delilenmedim... normalde olduğu gibi olmadı kısaca. Hiç kara mizah çevirmedim mesela. Gerçekten canlı olduğumu hissettiğim, keyif aldığım tek an ciddili ciddili gecenin ikisinde üçünde müzik dinleyip relaks relaks dans ettiğim zamanlar olmaya başladı ashgdjsjdf, o da arada oluyor işte. Hala duygusal olarak bir şey hissedemiyorum. O kadar sıkıştım ki çok yakın çevremdeki bi kaç arkadaşımı tepkisizliğimi ve keyifsizliğimi kişisel algılamamaları konusunda uyarma zorunluluğu hissettim. Yalnız cidden sıçtım ben ya. Napıcam ben. Ölüler dolanıyor arkadaşlaaar, ölüler, hayaletler var. Neyse the pill's effect is loading, ölü-diri geceler kürkçü dükkanı. Beni manipüle etmesin diye bir şeylere direndiğimde aslında bi noktada kendimi manipüle etmiş oluyorum çoğu kez. Bu, bunu görmek, çok fena canımı sıkıyor. Her lades biraz bile olsa bile bile. Bu da canımı sıkıyor. Her şey bejin hangi renk, hangi ton olduğundan binlerce kat daha belirsizken insanlar nasıl oluyor da bu kadar peşin yükümlü? Hadi öyleyiz tamam, kanımız bozuk tür olarak da hiç mi rahatsız etmiyor, hiç mi dürtmüyor yani? Bakın bunlar çok ciddili canımı sıkıyor. Hepsi de değil, ama canımı biraz daha sıkamam. Sonra kendimi portakal falan sanacağım. Ahahhhaa. Komiğim he yine. Yok yok, bunlar hep canım sahiden de çıkasın diye.

Alkolü bırakmam lazım. :/

Ekmeği bırakmam lazım

Kuzenim o benim kardeşim o benim her şeyim kahretsin nasıl da atlattı beni abla diyişiyle

Bir Beyonce kuralı: "Kötü bir sey olduğunda oturup kendime acımak ve ağlamak için sadece 1 gün veriyorum, ertesi gün kalkıp savaşmaya devam ediyorum."

Uygulanabilir bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyor musunuz? Başarılabilir mi acaba böyle bir şey.

Ölüyorum... Sen git 12 saat korkunç bir baş ağrısı ile sıkışarak yolculuk et, ise zar zor yetiş ve ders vermeye çalış... 3 saat daha ders vericem sonra bitecek o yeah. Ayaklarım topukludan çok aciyor ve ders anlatırken uyumamak için kendimi zor tutuyorum. xd

Alkolü bırakmam lazım. :/

Sen de mi çalmayı düşündün yoksa?

Adama yaranilmiyor.heralde bir 3-4 bira ismarlandı kendisine hic tanımadığı kişiler tarafından hemde.Geliyor buraya 2 3 yudum aldık birasından onu yazıyor. Takilmayacam artik .

Çok sinirliyim, en aşırısından böyle. Biri bi dokunsa parça pinçik edicem o derece sinirliyim. Ha sinirimin nedenini de biliyorum aslında. Şimdi hayatımda bombastik büyük değişiklikler olacak olması beni it gibi korkutuyor açıkçası. Epey bir gerginim, uykum var, ayağım yara oldu, işte it gibi yoruldum. Hırsım da çok aşırı olduğu için şu an bütün pozitif enerjimi istemeden ateşleyip negatife çeviriyorum. Şu kasımı atlayalım bi please.

Eskiden sokaklardan eve dönmezdim ,şimdi işten eve dönemiyorum.Evle ilgili bir sorunum yok aslında.Arada sırada mahalleyi komple havaya uçurmayı düşünsem de (bu bir şakaydı sayın emniyet birimleri,saygılar) arada ben de eve gelmek istiyorum.Biliyorum biraz daha zamanım olsa bunu serserilik yapmak için harcayacağım.Evde kaldığım zamanın da tamamına yakını okuyarak ve yazarak geçiyor.Uykuyu az önce denedim.Fena bir deneyim değildi.Bir kez daha denerim yarın.Sonuç:Uyarı alarmları çalmaya başladı.Gidiyorum.

Herkesin uyuduğu saatlerde uyanıyorum. Herkesin uyuduğu konulara karşı uyanık kalmak zorunda olduğum gibi...

Benden kimsenin söylediği laf çıkmaz. Bayılıyorum kendime.

Dünyada sandığımdan çok daha fazla sorun var ve inanın bunların hepsini çözmek isterdim elimde sihirli bir değnek olsa

15 saat koma kafa yaşamak neymiş ya... Ölüyorum..