Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Ya delirmeyi başarma yolundayım ya da narsist bir s..tüğe dönüşüyorum. İkisinden biri. Farketmez ama umarım ikincisidir.

Ya delirmeyi başarma yolundayım ya da narsist bir s..tüğe dönüşüyorum. İkisinden biri. Farketmez ama umarım ikincisidir.

Bence şöyle bir durup sakinleşmelisin.

Bence şöyle bir durup sakinleşmelisin.

Kanka ya yıllarca dilediğim şeyler buna bağlı ise? Sakinlesmek bu noktada bana sadece kaybettirir.

Kanka ya yıllarca dilediğim şeyler buna bağlı ise? Sakinlesmek bu noktada bana sadece kaybettirir.

Öyleyse sakinleşme. Soğukkanlı davranmaya çalış stratejilerini gözden geçir risklerini bil. Ama kendine hakaret etme kendini yıpratma. Bu şekilde hedefine ulaşsan bile kıymetini yitirir.

Öyleyse sakinleşme. Soğukkanlı davranmaya çalış stratejilerini gözden geçir risklerini bil. Ama kendine hakaret etme kendini yıpratma. Bu şekilde hedefine ulaşsan bile kıymetini yitirir.

Sözlerini kulağıma küpe, telefonumun not bölümüne not ettim canım arkadaşım. Sağolasın.

Hızlı treni keşfettim az önce hahaha artık her Hafta sonu bi şehir gezerim eskişehire bile var ya çok iyi git sabah dön istanbula akşam güzel güzel bunu beğendim

Harikayım yani şuan

Istifa edeceğimi arayıp söyledim. Yarın müsait bir vakitte gidip daha detaylı konusucaz. Bir kötü hissettim ama. Mümkün olduğu kadar cici bir tavır sergilemem gerekecek. Sorun şu esas patron olan kadın çok sakat bir kadın. Sorguya cekilecegim. Korkuyorum Adnan.

Istifa edeceğimi arayıp söyledim. Yarın müsait bir vakitte gidip daha detaylı konusucaz. Bir kötü hissettim ama. Mümkün olduğu kadar cici bir tavır sergilemem gerekecek. Sorun şu esas patron olan kadın çok sakat bir kadın. Sorguya cekilecegim. Korkuyorum Adnan.

"Antalya'da hiçbir tanıdığım kalmadı ve bu şehirde yaşamak benim için zorlaştı. Kendimi daha çok geliştirebileceğim daha büyük bir yere taşınmak istiyorum." Bunu diyeceksin altı üstü.

Öğrenmek istemediği şeyle arasına çin seddi ören beynimi napacağım? Almak isteyen var mı?

----------

Düşünüyorum olmuyor, düşünmüyorum düşünüyorum. Düşüneyim diyorum, düşünemiyorum. Düşeyim diyorum düşmüyorum. Jeton da düşmüyor. Yak yık diyorum, öyle diyince yakasım yıkasım kaçıyor. Calm down honey. Kızım huzur öyle bi şey değil. Eğleniyorum, mutlu olmuyorum. Sonra hoop level down eğlenmeyi de bırakıyorum. Gülsem yapay oluyor, bu hoşuma gitmiyor. Gülmesem bu çevremdekilere koyuyor. Hayır sussam koca bi dert, konuşsam üç beş altı yedi dert. Yahu derdim falan yok benim, desem yalan süsü alıyor. Beni mutsuz sananlar olduğum yeri hiç tanımıyor. Depresyon kelimesi popülasyonun ağzında sakız, ondan dilim varmıyor. Zaten, bilmem dışarıdan nasıl ama, içeriden depresyon gibi de durmuyor. Hayır hayır memnun değilim olduğum yerden. Ama sanki bundan sıyrılacak gücüm yok. Asık suratım midemi bulandırıyor. Aynaya uzun uzun bakıyorum ve soruyorum; gözlerimin içinde ışık var mı? Huhuu içeride bir ruh var mı? Var tabi kızım, yoksa tüm bunları kim hissetmiyor? Hayır kendimi sevmiyorum. Yine gidip kendime tutunuyorum. Manzarayı geniş tutunca sanki benden başka var olan hiç bir şey yok. Ben de cızırtılı bir ses, piksel piksel bi görüntüyüm. Savunamam hiç bir şeyi. Belki de hiç sindirmeyecektim bu kadar şeyi. Hani sınırlar, hani? Yok. Hani özgürlük o zaman? O da yok. Kulağa şairane geliyor, ama içi boş boş boşş... Bir kez daha boşlukla ilgili bir şey dersen kusmuğumla sana gargara yaptıracağım. Ağır tehditler. Dürüst olmak gerekirse hoşuma da gidiyor. Ne yapacak olsam diyorum ki ben bunu ne diye yapıyorum? Ne yaptıysam, ben bunu niye yaptım? Tutarsızlıktan ölüyorum lakiiğn bir insan yaptıklarının bu kadar farkındayken nasıl bu kadar pişman, bu kadar memnuniyetsiz, bu kadar "ee?" olur? Anlamıyorum. Belki de henüz anlamamış olduğumdan yaşıyorum. Sanki gülen, ağlayan, düşen, kalkan, dinleyen, anlatan herkes oyun oynuyor. Ben de. Ama benimki on beşinde kızılderilicilik oynuyormuşum gibi, bi sekiz-dokuz yaş küçük geliyor. Bu ifadeler kulağa kibirli geliyor. Çünkü mevzu bahis algıların yüksek olduğu bir konum. Yo hayır hayır, öyle onurlu bir yer değil. Gerçek şu ki on yedimde salıncakta sallanıyorum, yok trapezden hala düşmedim. Nasıl bağladıysam, nasıl sıkıştırdıysam, nasıl sabitlediysem kendimi. Sallanıyorum sallanıyorum sallanıyorum... Hala elim kolum tutuyor ipleri ki buradayım, bu şaşırtıyor. Var olma ihtimalim olmama ihtimalimden kat be kat büyükken hala var olmam önce garip geliyor, sonra diyorum ki kızım bu ihtimal zaten bir tek var olduğun ihtimalde hesaplanıyor. Bunları düşünüyorsun da noluyor allasen? Hay ben böyle işe, aklımdan ne geçtiyse yazdım, neden hiç hafifletmiyor... Dur bakalım, buraya bi smiley yakışır. Heh.

"Antalya'da hiçbir tanıdığım kalmadı ve bu şehirde yaşamak benim için zorlaştı. Kendimi daha çok geliştirebileceğim daha büyük bir yere taşınmak istiyorum." Bunu diyeceksin altı üstü.

Patronumu tanimiyorsun.

PiaA kayboluyor gençler. Siliniyor tarihten...

PiaA kayboluyor gençler. Siliniyor tarihten...

Tarihi marihi boşver de, pia, sen nereye ya? Sen de gideceksen ohoooooo..ooo...o....o..

https://karikaturistan.files.wordpress.com/2013/07/beyin_gocu_yigit_ozgur.jpg

(of inşallah güler amin)

Son zamanlarda hiç bu kadar korkmamıştım.

Bu gece karar vermiştm zaten aynı güne denk geldi Alev.Filmlerin etkisi herhalde çıkarken bir şeyleri kırabiirim diye düşünüyordum öyle olmadı,iş yerideklerlede br problemmi yoktu zaten yerime brini bulun öyle çıkarım dedim.

DMP terapi diye bir şeye katıldım ve geçmiş yaşamlarımdan biriyle karşılaştım. Tuhaf bir deneyimdi... Hala etkisi altındayım. Belki kollektif bilinç, belki reenkarnasyon hala karar verebilmiş değilim ancak yaşadığım her şeyin gerçekliği, duygular, bugünkü davranışıma etki eden kilit olaylar... Bugüne alışmakta zorluk çekiyorum.

Sonra bir müzik ilişir kulağıma...

Içim paramparça olur...

Hani ne kapatabilirsin o müziği ne de dinleyebilirsin...

Sonra bi anda ellerini başına götürüp boşver değer verseydi böyle olmazdı dersin...

Pişman olursan, ucubelikten ışığa döner ya suretin... İçimdeki ucube bu dünyaya ait değilmiş gibi güçlü ve inatçı. İyi yönlerimle ne kadar ışık tutuyor olsam bile çekip gitmiyor ruhumdan. En güzel, en doğru anlarda, en doğru ve en iyi insanların canını yakıyor. Bundan zevk alıyor ve ben her gece yatağıma geçtiğimde büyük bir savaşa giriyorum onunla... Dostlarıma dostluk yapmak konusunda üzerime yok evet, iki elim kanda olsa her zaman ben olurum yanlarında. Nasıl ve nerede düştükleri önemli değil. Lakin ne zaman dokunsa bir dostum ruhuma, dokunduğu elinden başlıyor içimdeki karanlık onu da sarıp sarmalamaya. Ya bu savaşı kazanacağım ya da iyi olan ne varsa içimde karanlığın üzerine salacağım. Bırakacağım tüketsinler birbirlerini... Geriye bir şey kalırsa ne ala...

Böyle davranmamın sorumlusu kim? ben mi, siz mi?

Küçükken... çok ama çok küçükken. ben sevgiden başka bir şey bilmiyordum. herkese yetecek kadar sonsuz sevgim vardı. Sonra büyüdükçe... kazık yedikçe ve arkamdan oyunlar döndükçe bir şeyler değişmeye başladı. şimdi nefret daha ağır basıyor. böyle mi olması gerekiyordu? yaşattıklarınız yüzünden ben istemediğim birine döndüm.

Her tanıştığım insana ön yargıyla yaklaşmama sebep oldunuz. bazılarına kötü davrandım. bazısı hak etti ama bazısı hak etmedi. belki onların da içindeki sevgiyi mahvettim. yarattığınız zincirleme etkileşimin farkında mısınız? sevgiyi hiç hak etmeyenler var aranızda bu doğru ama hepiniz aynı değilsiniz bunu da biliyorum. daha fazla iletişim kurmam gerek, daha fazla anlamam gerek.. sevgiyi de hak edenlere kanalize etmeyi öğrenmem gerek. Beni istemediğim birine çevirmenize izin vermeyeceğim, nefretiniz sizde kalsın. sürekli diken üstünde yaşatmanıza da izin vermeyeceğim.

benden aldıklarınızı çok iyi biliyorsunuz... ama bitti.

Bu gece karar vermiştm zaten aynı güne denk geldi Alev.Filmlerin etkisi herhalde çıkarken bir şeyleri kırabiirim diye düşünüyordum öyle olmadı,iş yerideklerlede br problemmi yoktu zaten yerime brini bulun öyle çıkarım dedim.

bana da ocak'ta sömestr arası çık dediler, çocuklar seni çok seviyorlar halleri nice olur dediler, benim de işime geldi aslına bakarsan.

ya ben niye evde yalnız kalmaktan korkuyorum bir rakı yuvarlasam iyi olacak sanırım...

Müzikle sırf laf olsun diye uğraşıp "yea çok basit" diyenler aşırı sinirime dokunmaya başladı.Belki de 85. defa sigarayı bırakmaya çalıştığım içindir.Gerçekten müzisyen olmak bu sıfatı kendine yakıştırabilmek, hakkıyla icra edebilmek.Çok zor ya.Ama işin güzel tarafı sevdiğiniz işi yaparken iş hiç gözünüze gelmiyor.Saatlerce çalışabilirim yani.

İnsanlar... Soğuğa ve hayata rağmen eğlenebiliyorlar. Gitar çalıp şarkı söylüyorlar sokakta. Ben ise hayatın tüm yorgunluğunu birkaç saatlik uykuyla hafifletip rehabilite etme peşindeyim kendimi... Kedimin "geleyim mi abla?" bakışlarını görmezden gelerek bir sigara yakıyorum, onu reddetmek yerine tercihini değiştirmesini sağlamak için. Biraz resim çizmek lazım. Biraz dağılmak ve sonrasında yeniden toparlanmak için...

Hiçbir şey için ekstra çaba gösteremem. Şu hayattan öğrendiğim tek şey yanınızda olmak isteyen, siz istemeseniz bile bir şekilde yanınızda.

Forumda yine aynı alınganlık. Çok çocuklașmadın mı gnoxis?

Dileyen herkes bunu üzerine alabilir -ki muhakkak alınır zaten.

Bazen istikrarlı oluşum çok komik geliyor gözüme... :D