Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Zaman, düşündüğümüz gibi geçmişten, şimdiki zaman ve geleceğe doğru çizgisel uzanan bir akış değildir.

Zaman, bölünmez bir bütün; tüm olayların sonsuza dek somutlaşmış halini ve onların olağanüstü veya duyu ötesiyle algılanan anlamlı yansımalarını; ve doğrusal zamanda uzun zaman önce gerçekleşmiş olan şeylerin anlık görüntülerini içeren harika bir havuzdur.”

Frank Waters

Yaz gelicek yine di mi? Çok az kaldı hatta. Ne ara geldi anlamayacağız.

Pes edicem, az kaldı, çok az.

Şu saatte uyandığıma göre ölü taklidi yapmış olmalıyım. İlk kez bi kışı bu kadar hasta geçirdirdim. Tam toparlıyorum başa sarıyor. Yoruldum artık yihaa...

En büyük kankim zencefil!

Ursula'nın Yerdeniz serisini özel baskı halinde, tek cilt 90 liraya almış olmanın haklı gururu.

Çok pişmanım

Şu an imkânım olsa üyeliğimi kapatmıştım.

En yakın arkadaşım tam bi' ruh hastası. Evlense de kurtulsam arkadaş, karısı uğraşsa o çekse kahrını. Atsan atılmaz satsan satılmaz öyle de bi manyak işte. Peh.

Çok yorgunum... Uyanamadım bugün. Bir an evvel kendimi toplamam gerek.

tatlı bir uyuşukluk içerisindeyim

19:19 ya şuan acaba biri beni düşünüyor mudur ki?

'Fazla takılmıyorsam' eğer, ben her şeyi iyice içerliyorum sanırım ama bu 'benimle' ilgili bir mesele değil. Şahit olduklarımın canımı yakma sebebi bana dokunması olmaktan öte. Herkes öfkesine, kibrine, bilgisine yeniliyor. İnsanlar sırayla birer hayal kırıklığı oluyor gözümde.

Günün o saati her neredeysem, muhtemelen 'buradan ne zaman gideceğim?' diye düşünüyorumdur. Bu ders ne zaman bitecek? Bu insanlar ne zaman gidecek? Ben bu evden ne zaman kopacağım? Ne zaman yalnız kalacağım? Ait hissetmekten çooook uzağım. Evim yurdum bi kendim. Üç katlı perili köşk yani. Elimi bi yere attığımda ne fırlayacak, kapıları açtığımda karşıma ne çıkacak bilmiyorum. Olur mu olur. Kendimi terbiye ettiğimdeyse dış dünya beni sınıyor sanki. Ben kolları sıvayıp felakete girişiyorum diye birileri kontrolü kaybetmenin 'lüksünü' mü yaşayacak yani?

Neden? Oysaki herkes biraz benim gibi. Ben biraz herkes gibi...

Güzel olanı iğneyle kazdığımız mezarda arıyoruz sanki. Tek 'bacası tüten, müzik sesleri yayan o sıcak ev' nostalji mi? Yaratacak gücümüz kalmadı mı sahiden?

Hayat var olmak için güzel olmak zorunda değil zaten. Biliyorum, herkes istediğini yaratmak için çalışma özgürlüğüne sahip. İmkanım var, imkanımız var belki. Lakin ben bazen gerçekten yalnız başıma savaşıyormuş gibi hissediyorum. Yalnızlık da kabulüm. Bazen tek savaşanmış gibi hissediyorum. Bazen savaş zaten bitmiş gibi hissediyorum.

Ve inanmazsınız, bana bunları çorbayla dilimi yakmam yazdırdı. Belki günlerdir evden çıkmadım, ondan bu sıkıntı. Belki yine ortamı ben yatıştırdım. Belki kalbimi kırdılar. Belki internet çekmiyor da sinir oldum. Belki kırdığım vazoya sandığımdan fazla değer veriyordum. Belki kalemin ucunu açmayı defalarca becerememe alındım. Belki öksürüp durmaktan yıldım. Belki, belki... Belki ondan, belki şundan canıma tak etti. Ama yine de abartmadım hiç birini. Çorabım ıslanmasaydı da aynı şeyleri düşünürdüm, ama yazmazdım belki. Yihuu zaten kafamı da toparlayamıyorum. Bu bütününde anlam yayılmış bi metin olacaktı belki. Neyse ben hiç bişi bilmiyorum.

Bu hafta söylediklerime ve yazdıklarıma dikkat etmem gerekiyordu.Ben ne yaptım?Herşeyi berbat ettim:wallbash:

Eskiden yalnız kalmaktan it gibi korkardım, şimdi yalnız kalamamaktan korkuyorum.

Eskiden çok güçsüzdüm, şimdi güçlüyüm.

Eskiden her şey iyi gitse de mutsuz olurdum, şimdi kaosun arasında dahi mutluyum.

Beni kendi kabuğumdan çıkarmayın!

"Her şeyi bırakıp dans edin, gerisi hep biraz yalan." Bazen böyle düşünüyorum.

25.02.18 - Defterime "Bence her şey dansla ilgili. Bir ara anlatırım." diye not aldım.

06.04.18 - Bununla ilgili bir hikaye yazdım, ama pek de iyi anlatamadım. Yine de gariptir ki bununla birini ağlattım.

Bazen hayatın ortasında durup avanak avanak bakıyorum etrafima.

ımbudöngüyükırmamlaz

şayet kırabilirsem 23,26,4,10,19 şimdiden kutlamış olayım...

Beni niye sevmedin diye soramıyor insan.

Dinginlik... Yorgun geçen bir sürenin ardından her şeyi kenara atıp sakince hayatın akıp gitmesini izleme vakti. Huzurlu hissediyorum. Kendimle, işimle ve çevremle ilgili yapabileceğim her şey yapıyor olmanın verdiği rahatlık.

Sanırım insan içinde akıp giden duygulardan hangisine tutunacağını seçebiliyor zamanla. Hangi duyguya odaklanırsam, onu çoğaltıyorum. Bu ara çoğaltmayı seçtiğim duygu huzur galiba. Yorgunlukların getirisi olabilir.

Beynimde bugün artık nasıl bir kombinasyon varsa çok enerjiğim. :D

Tipik bir aslan burcu egosu...

Gereksiz bir yönlendirme ya da yem ya da sevilmek isteyip de yanından kaçıp sandalyeye sürtünen kedi, sandalyeye yönelirsin gider koltuğa sürtünür. Daha zekice bir şeyler lütfen. Bak ben buradayım, sen de gel tavrı. İnsan okumakta üzerime tanımam.

I can't express my feelings anymore. Languorously. Ready to decay. I've already decayed. I have certain traumas but I don't wanna accept that. They fucked me last year. They fucked my soul, fucked my brain, fucked me as physical as well. Now, i am alone in this ship. Completely. As if stuck in a labyrinth, the labyrinth is society. As if these dark, devilish clouds will never disappear again. I am not trying anymore. I mean, getting mad. Getting mad. As if i'll lose the control. I will jump from this cliff. Devastation is close. Supressing the reality. Inside of you. Fucking hard, do you get the point? I suffer from these impulses, urges. I am talking with you, i am smiling to you, i reflect myself as a healthy individual to you. But, no. I wake up because of nigtmares. Every night.

I dont know who the fuck you are writing for but i wil answer as you are writed to me with my fucked up english.

I started to text by thinking that i wll give a adivce but then i realised i am not at that point and we already know what to do this is not the main problem.

I wonder if the dreams we had is because we are trying to make our pathetic life make bearable or we should just contiune to dream until tthe point where the pain is so unbearable we dont have a choice other then becoming our idea or the other option the real reason to us not getting better is because we want to get better the pain is only comes from illusion of ego what we really need to is just stop and embracing the shit we are.

For me right know ,,,, i will go with first because i need to believe things that aren't real how else they can become?

Actually, I didn't write this to anyone, today I had an important interview and I understood that I should use my English more in daily life. Are you talking about dreaming about a wish or just the dream itself (you know, when we sleep, that kind of things also dreams)? Everything is unbearable if you ask me. Even dreams. Even second life. You feel disgusting afterward, after dreaming of fantastic dreams, a different you, completely different environment, different variants of your life. Simulations. Controls. Deja vu. Flashbacks, foreshadowings. Paths are limited. To notice this is also unbearable. I fucking hate society. Of us. Mankind. We are the term "unbearable" itself in the dictionary.

By dreams i meant fantasies , fantasies that you broke someones nose fantasies that makes you feel like main chracter.I really dont believe there is something to fix about someone else i think all of my problems caused by me and i have no one / nothing to blame.And i also believe what i think as i am is far away from me when we talk in english it makes look cooler isnt it but its just two edgy snowflakes talking each other thinking that one will understand another anyway the hornless guy coming. I will be back.