Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Fantasies... Got it now. In your fantasies, you are the one. U r the God, u r the devil, u r the ego. Whatever you want. But in reality. It's just full of with conflicts. There isn't any clue from fantasies. None dust of it. I blame. I blame everyone. Every creature, every existed shit. Yes, it looks cool but actually, it's not, it's just a normal language like Turkish.

knock knock! a little attention?

The Dream of Life

If you awaken from this illusion and you understand that black implies white, self implies other, life implies death (or shall I say death implies life?), you can feel yourself – not as a stranger in the world, not as something here on probation, not as something that has arrived here by fluke - but you can begin to feel your own existence as absolutely fundamental.

I am not trying to sell you on this idea in the sense of converting you to it, I want you to play with it. I want you to think of its possibilities, I am not trying to prove it. I am just putting it forward as a possibility of life to think about. So then, let’s suppose that you were able every night to dream any dream you wanted to dream, and that you could for example have the power within one night to dream 75 years of time, or any length of time you wanted to have.

And you would, naturally, as you began on this adventure of dreams, you would fulfill all your wishes. You would have every kind of pleasure you could conceive. And after several nights of 75 years of total pleasure each you would say “Well that was pretty great”. But now let’s have a surprise, let’s have a dream which isn’t under control, where something is gonna happen to me that I don’t know what it's gonna be.

And you would dig that and would come out of that and you would say “Wow that was a close shave, wasn’t it?”. Then you would get more and more adventurous and you would make further- and further-out gambles what you would dream. And finally, you would dream where you are now. You would dream the dream of living the life that you are actually living today.

That would be within the infinite multiplicity of choices you would have. Of playing that you weren't god, because the whole nature of the godhead, according to this idea, is to play that he is not. So in this idea then, everybody is fundamentally the ultimate reality, not god in a politically kingly sense, but god in the sense of being the self, the deep-down basic whatever there is. And you are all that, only you are pretending you are not.

-Alan Watts

I don't know if it creates despair or 'the feeling of freedom'. Both maybe. It may creates something else or nothing... don't know. It seems to be 'the truth', though.

Thanks, adEda. I've read it twice. However, are we real? I am questioning this so badly in these days. Are we living in a simulation? Is there any copy of me? What am I? When I smoke at the balcony, I just observe the buildings' architecture from the bottom to top and I remember The Sims game. It terrors me.

What is truth and what is fantasy is there a line between the two? If there is would be the truth we are living or the dream we are having? We are asking the questions that can echo through the void .I will wake tomorrow and forget all about it the thing that making me crazy is i live my life as everything gray even if i know the presence of black and white yeah yeah its all illusion there is no white nor black but it doesnt make it less real.

Even when we are talking i feel like i am insuting the words by using them why would anyone create such a harsh reality for thyself then why is everyone living the life that slowly poison them?

Lets say what watts said was real.There is no challenge in ones life that cannot be overcome or a journey that is not meaningful this is obviously a lie but lets believe that for a time to end this fairy tale with happy ending

Thanks, adEda. I've read it twice. However, are we real? I am questioning this so badly in these days. Are we living in a simulation? Is there any copy of me? What am I? When I smoke at the balcony, I just observe the buildings' architecture from the bottom to top and I remember The Sims game. It terrors me.

I thought that so many times before, but haven't been able to keep thinking of it for so long. Whether it's a simulation or reality didn't matter to me, for I weren't exactly able to define the difference between them. What is a simulation if life is it? And what is it -life, reality however you call- if it's not a simulation, which is more important? How would you react if you knew that it's a simulation, and how would you react if you were sure that it's not?

Annnndd... Well, put the blame on others or yourself. It's okay. However, what about calling it -whatever happened- blame?

What is truth and what is fantasy is there a line between the two? If there is would be the truth we are living or the dream we are having? We are asking the questions that can echo through the void .I will wake tomorrow and forget all about it the thing that making me crazy is i live my life as everything gray even if i know the presence of black and white yeah yeah its all illusion there is no white nor black but it doesnt make it less real.

Even when we are talking i feel like i am insuting the words by using them why would anyone create such a harsh reality for thyself then why is everyone living the life that slowly poison them?

Lets say what watts said was real.There is no challenge in ones life that cannot be overcome or a journey that is not meaningful this is obviously a lie but lets believe that for a time to end this fairy tale with happy ending

I often believe that everything that exists is real. It means all dreams, fantasies, even thoughts and the outcome of imagination... What can convince me to believe the fantasy is less important or meaningful than what we call reality? And what can convince me to believe 'the reality blah blah' is too fucking important not to take serious? They both exist. We experience the both. for example, what about the times you feel as if you had lived three times longer than the well accepted time period, beacause you thought (which also means 'you experienced') so many things in those times? So, I can't help loosing the sight of the line between what we call fantasy and reality.

The poisonus lives... The reason might be the strong desire to have control over our lives. Maybe stronger than the desire to be happy. The ones who commit suicide are usually the same ones who think they've lost control. A strong desire to have control might mean a strong desire to 'exist'. To exist by creating your own things...? However, it might be the reason why we cannot exist in another special manner. It's really so confusing. It all makes me feel so blind for sure. Just talking and thinking and talking... you know.

*whatever, thanks for anything collective. It might have the potential for a wider perspective.

'Hiç-bir şeyden zevk alamama' durumunun edebiyat kısmını bırakıp kimyasal sebeplerini incelemek üzerine kafa patlatıyorum bugünlerde. Dopamin'le aklımı bozdum resmen. Hayatımda gördüğüm en gerekli fakat en tehlikeli şey. Bu psikoloji işinin kimyasal boyutuna girmeyeceğim diyerek yıllarca uzak kalmaya çalıştım bu tarz makaleleri okumaktan. Asgari bilgiyi alıp kapattım hep internet sayfalarını. Fakat bu defa luzumlu bir merak sonrası tam ortasına düştüm yine belanın anasını satiyim. Sanırsın psikiyatrist olacağım. Seretonin olayını birkaç basit ilaç ile çözmüştüm zamanında ama, bu dopamin bambaşka bir dünya. Bir tür tatminsizlik hali, kısır döngü. Yaptığın eylem her neyse onun en başarılı halini gerçekleştirip nirvanaya ulaşıyorsun ve bir sonraki sefer bu nirvana seni mutlu etmiyor. Onun da üstüne çıkmak istiyorsun fakat öyle bir eşik yok, o eylemin sana verebileceği maksimum haz buydu, dahası yok. Peki ya sonra¿. Mükemmeliyetçi bünye, hakikaten de yaptığı eylem her ne ise mükkemmele ulaşıyor fakat bundan bi' haber çünkü hep "daha iyisini de yapabilirdim kafası". Hayatında zevk aldığın hiçbir şey kalmayana dek bir kısır döngü. Korkunç. Zevk veren şeyi sürekli tekrarlama fakat bu tekrarlardan ilk defaki kadar zevk alamama hali. Bir de beynin dopamin reseptörlerini sallayacak derecede sağlıksız yaşıyorsan da vah haline abi tabi bitmez o depresyon. Çevremdeki birçok insanın bugün neden bu halde olduğuna dair bir fikrim var artık. Sağlıksız bir beyin kendisi için iyi yada kötü olanı nasıl ayırt edebilir nasıl sağlıklı iletişim kurabilir ki. Haydarinnaaaaaağ.

Biraz önce arkadaşımı yolcu ettim. kendini büyük atfeden küçük bir şehirde yalnız kaldım. ne yapsam diye düşünüyorum

"Geçen zaman tuhaf bir şekilde hissettiğim sevgiyi dönüştürmüştü. Sahip ve ait olmak istemekten çok öteye geçmiştim. Uzun süre sadece yaşadığını bilmekle yetinmiştim. Geldiğimiz noktada seni sadece karşı cinse duyulan aşkla sevmiyordum, seni her insana ve her şeye karşı duyulabilecek tüm sevgiyle seviyordum. Bu noktada benim hem çocuğum, hem öğretmenimdin sen."

Aldım yüzlük beyazı olan bitenleri gozden geçiricem

Neden mutsuzuz lan bu kadar

Aldım yüzlük beyazı olan bitenleri gozden geçiricem

Allah'ım nasıl da muhteşem bir fikir. Ben bugün %1500 doz anksiyete krizi, 3 tüp kan, kalp ekg'si. 400 liraya yakın para. Ölsem daha iyiydi yada rakı içsem.

Bu tedbirsizliğe rağmen hayattayız . Bunu şanstan başka bir kavramla açıklamak mümkün değil. Gün bitmeyecek sandım.  Bu kadar sakin bitmesine de şaşırdım.Zeus'la meselenin doğrudan bir ilgisi yok. Deniz suyu sıcaklığı olayın en suskun sorumlusu.Evet felaket benim olduğum yerde yaşandı(Aslında olmam gereken yerde). Ve hayır o sırada ben orada değildim. İyi haber, mahalleye düşen bir meteor değilmiş.

Iş işten geçince isteğim olacaksa hiç bir önemi yok

Ne istediğimizi bilmiyorken bir sürü plan yapıyoruz.

ımbudöngüyükırmamlaz

 

şayet kırabilirsem 23,26,4,10,19 şimdiden kutlamış olayım...

kıramadım döngüyü.. :/ çok bunalmış hissediyorum.

gelmişken: purplewind ve yasemin ceren, geçmiş doğumgününüz kutlu olsun.

Yalnızlıktan küçücük bir çocukmuşum gibi hayali arkadaşlar yaratıp onlarla oynamam gerekecek yakında.

I wanna get away all those wreckages. It's weary, you know. I envisaged all the possibilities and now I'm here. Everything is because of my unnecessary indulgences. It was the worst hindrance for me all the time. Indignation repels itself out from my mind. All those cavities in my life, cause the encountering the sordid ones. Cursed Ones. You can see that striking diligence when you stare at me, that grumpy little girl. Then, it's time to contradict. Vacate you vague. Spill the fragrant perfumes to your floor. Stop crying on the broad shoulders. You will never see them again. You are so famished. Famished to avidity. Drag yourself to that heap then. Surpass the illusions. That's your inclination. Sustain the winds. Decline the phone calls. Mildly. Don't forget this is your disposition. Distribute your literary works. Arise! Exceed! Contribute to the destruction...

(Harbiden böyle güzel ingilizce çalışılıyormuş, yeni öğrendiğiniz kelimelerle anlamsız da olsa bir şeyler yazın, şu an farkettim ki kelime eksiği çok olan biri olarak 2 günde baya baya kelime ezberledim)

Düşündüklerimi neden eyleme geçiremediğimi düşünüyorum

Kendime niye güvenmiyorum?

Çünkü yanlış kararlar alıyorum.

Neden yanlış kararlar alıyorum?

Çünkü kendime güvenmiyorum.

Şaka bir yana habiden kendimce delice bulduğum fikirler yerine başkalarından duyduğum rahatlııcı ve mantıklı çözümleri dinlemek beni daha iyi yapmıyor daha iyiye götürmüyor kendi yanlışlarımda başkalarının doğrularından daha çok şey öğreniyorum eğer hayatımı kurtarmak ve davranışlarımdan daha memmun olduğum bir hayat sürmek istiyorsam yanlış olmaya ve hayal kırıklığı yaşamaya izin vermem gerek

Olağan dışı bir kış yaşanıyor.Aslında çok çok soğuk diyemem(En azından bu şehir için).Sadece bir anormallik var doğada.Bu konuda en çok güvendiğim hava tahmin araçlarım kuşlar.Onların bile kafası karışık gibi.Günün belli bir bölümünü onları izleyerek geçiriyorum.Birinin işaret ettiğini diğeri yalanlamıyor gerçi ama daha önce hiç görmediğim işaretler veriyorlar bazen.Tuhaf...Ne yalan söyleyeyim şu hortum vakasına kadar bu havalar beni epey eğlendirmişti.Zır deli gibi yağmurun altında koşmak , koşarken kahkahalarla gülmek istiyordum(bunu neden yapmadım ki?Daha anormal şeyler yapmışımdır halbuki.).Derken konu doğal afetler kapsamına girdi.O gün oraya yolu düşmüş yaşlı sayılabilecek bir adam çıktı dedi ki, "Burada olan oldu.Olası şeylerdi" falan filan...Diğerleri onu alkışladı.Ellerine baktım, gerçekten el.Bildiğin beş parmaklı filan...Adama baktım adama benziyor mu?Benziyordu.O konuşan var ya, o işte, adama oldukça benziyordu.

Gün geliyor ki üçe kadar sayamam. Ki bu hep benim yüzümden. Gün geliyor ki her şey mümkün. Tabi ben kendime çelme takmazsam. Beni motive edenin, yüreklendirenin, harekete geçirenin veya durduranın ne olduğunu kimi zaman her şeyden çok merak ediyorum. O en arkada duran şeyi. Her neyse ona ait hiç bir fikir yerleştiremiyorum. Çünkü sanki mantık böyle çalışmazmış gibi geliyor, sanki hırslar sıkılıp da böyle kendini kuyuya atmaz, sanki sevgi böyle işlemez. Sanki hiç bir şeyin üstünde yürümüyormuşum gibi hissettiriyor ama her şeyi adım adım çiğneyip geçiyor bile olabilirim. Anlayamadım ki. Olması gerektiğine inandığım gibi yapmaya çalışıyorum her şeyi. Zaten belki de tek özgürlüğüm istediğim tavrı takınma özgürlüğüm.

Bu gün bir yaş daha yaşlandım ama mutlu da oldum.

"Akışa karşı çıkamazsın Yosun, herşey er yada geç olması gerektiği gibi olacaktır, ne yaşanması gerekiyorsa o yaşanacaktır. Sen akan suyun önüne dizilen taş değilsin, akışa engel olamazsın, herşeye müdahale edemezsin Yosun, kontrol etmeye çalışmaktan vazgeç Yosun, lütfen en iyi bildiğin şeyi nasıl yaptığını hatırla ve artık biraz bencil ol Yosun, fazla hassas davranıyorsun Yosun, kendine gel bu sen değilsin Yosun, kim olduğunu ve ne istediğini hatırla Yosun, kontrol etmeye çalışmaktan vazgeç, kontrol etmeye çalışmaktan vazgeç, olaylara ve insanlara hükmedebilecek merci sen değilsin, hayat tabağına ne koyuyorsa ye ve bir kez olsun dikleşme Yosun, biraz nefes al, seyret, rahatla, gevşe, dinlen yoksa zaten yaşanacak bir hayatın kalmayacak be Yosun."

-

Put aside all the possibilities. Considerably, you have to duplicate your calamity. To your future. I know you forecast everything you've done, You make up for the lies, You tackle with the guys who have dreadlocks. You carry out some tickling projects. It dies out. The extinction increases drastically. Particularly, your own essence. You are barely happy. Give out all your reactions. It is unlikely that to be compensated. Put out your cigarette. You have to put up with all those indignations. Conduct a real scenario. You brought about that devastation. Now, handle with it. Flourish your shining. Refrain from unhappiness.

Yaşlanmaktan çok korkuyorum. Ölümden de değil. Ama yaşlanmaktan. Yine de zaman geçiyor işte. Ve ben bu korkumun farkına iyice vardıkça zaman daha da daralıyormuş gibi hissediyorum. Ben kendimi tanıyamadan, özgür kalamadan yok olmak istemiyorum. En azından yaşama isteğimin varlığına dair bir işaret bu. Bu isteği sürekli diri tutabilsem keşke. Yaşama küsen yanımın dilini kessem. Gerçekten var olmak istiyorum. Var olamayacaksam da saçmalığın içinde tatmin ve öfkeye bulanıp boğulmamak. Manipüle olmak istemiyorum. Yalnızca insanlar tarafından değil. Kendim tarafından. Herhangi bir yanımca. Sık sık kendimden koşarak kaçmak istiyorum. Kendimi o kadar dikkatli izliyorum ki bunun doğal olmadığına inanmaya başlıyorum. Lanet gitsin ben çok gencim daha neden bu kadar korkuyorum. Korkunun beni sürekli dürttüğünü düşünmek güzel olsa da kimi zaman çaresizlik hissine ittiği de ayrı bir gerçek. Dış dünyadansa kulak kabartmaktan öte bir yardım bekleyemem çünkü deneyimlediğim yaşamın ondan ibaret olmadığına iyice ikna oldum. Bir insan olarak değil belki de ama bir varlık olarak yapayalnızım, biriciğim. Benim gerçeğim başkalarının gerçeğinden farklı.