Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Kulunç diye bir şey varmış sırtımda kürek kemiklerimin orda. Ben de bilmiyordum. Sol tarafımı, boynumu, göğsümü, hatta kaburgalarımı dahi etkiliyor. Nefes alırken ağrısı battığı için bana kalp krizini andırıyor ve korkuyorum. Sonra panik atak geciriyorum ve bu bi kısır döngü oldu. Neredeyse her gece ekg çektiriyorum. Ağrı her tuttuğunda atak geçiriyorum. Çok yoruldum. Bu kulunç diye bilinen meret hakkında ne yapılabileceğini bilen yeşillendirsin. Hayatımda daha önce hiç bu kadar zor bir psikoloji yaşamadım ben. Ne depresyonlar, ne mani dönemleri, ne anksiyete bozuklukları yaşadım ama bu korkunç. Bu hastalık hiçbirine benzemiyor. Hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. :/ Yoruldum ve bi atak daha istemiyorum artık. Yemin ederim daha önce intiharın eşiğine geldiğimde bile bu atak anlarında hissettiğim kadar korkunç hissetmemiştim. Bu panik atak denen şeyi bi tedavi edeyim, bi normale döneyim, yemin ederim akıl sağlığımı kurtarıcam. Herşeye sıfırdan başlayacağım, melankoliyi gördüğüm yerde yolumu değiştireceğim. Psikolojimi bu kadar hirpaladigim icin kendime cok kizginim, elbette vucuduma ve ruhuma yasattigim herseyin uzun vadede bir geri donusu olacakti. Ama zaman geri gelmiyor. Bugün olsa oturup uzulmeyecegim oyle cok seye uzulmusum ki. Çivi çiviyi söküyor işte. En ufak bir fikir, tavsiye, herhangi bir yazı, bir şeyler varsa bildiğiniz öyle iyi olacak ki. :/ Belki bi çare işte... Bi tavsiye...

Kulunç diye bir şey varmış sırtımda kürek kemiklerimin orda. Ben de bilmiyordum. Sol tarafımı, boynumu, göğsümü, hatta kaburgalarımı dahi etkiliyor. Nefes alırken ağrısı battığı için bana kalp krizini andırıyor ve korkuyorum. Sonra panik atak geciriyorum ve bu bi kısır döngü oldu. Neredeyse her gece ekg çektiriyorum. Ağrı her tuttuğunda atak geçiriyorum. Çok yoruldum. Bu kulunç diye bilinen meret hakkında ne yapılabileceğini bilen yeşillendirsin. Hayatımda daha önce hiç bu kadar zor bir psikoloji yaşamadım ben. Ne depresyonlar, ne mani dönemleri, ne anksiyete bozuklukları yaşadım ama bu korkunç. Bu hastalık hiçbirine benzemiyor. Hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. :/ Yoruldum ve bi atak daha istemiyorum artık. Yemin ederim daha önce intiharın eşiğine geldiğimde bile bu atak anlarında hissettiğim kadar korkunç hissetmemiştim. Bu panik atak denen şeyi bi tedavi edeyim, bi normale döneyim, yemin ederim akıl sağlığımı kurtarıcam. Herşeye sıfırdan başlayacağım, melankoliyi gördüğüm yerde yolumu değiştireceğim. Psikolojimi bu kadar hirpaladigim icin kendime cok kizginim, elbette vucuduma ve ruhuma yasattigim herseyin uzun vadede bir geri donusu olacakti. Ama zaman geri gelmiyor. Bugün olsa oturup uzulmeyecegim oyle cok seye uzulmusum ki. Çivi çiviyi söküyor işte. En ufak bir fikir, tavsiye, herhangi bir yazı, bir şeyler varsa bildiğiniz öyle iyi olacak ki. :/ Belki bi çare işte... Bi tavsiye...

Aklıma çok dahiane bir öneri gelmiyor, denemişsindir de fakat... Bildiğim kadarıyla kasların kasılmasıyla ilgili bir durum. Çok fazla ağrı veriyor evet ama onun dışında bir problem yaratacağını sanmıyorum. O yüzden endişelendirmesin çünkü gergin olman daha çok tetikleyecektir. Hatta mümkünse (panik atak seviyesine getirecek kadar gerginsen ne kadar etki eder şüpheliyim ama mutlaka az da olsa yardımcı olacaktır) seni gevşetecek şeyler yap. Ilık duş mudur, melisa çayı mıdır, müzik midir bilmem. Çok da ağır olmayan düzenli egzersizler yapsan fayda edeceğine inanıyorum. Belki özellikle o bölgeyi hedef alan egzersizler bile bulabilirsin. Isı, sıcak su torbası vs ağrını hafifletir muhtemelen. Masaj da iyi gelecektir ama bu konuda tedbirli olmakta fayda var.

Unutma bu aslında kaslarının kasılmasından ibaret bir şey. O kaslar bir şekilde yumuşayacak! Ben bir keresinde tam olarak 'twisted' kalmıştım. Nazik davran kendine. Bir an evvel geçer umarım, ağrından kurtulursun...

-

Ben de devamlı mide bulantısı yaşıyorum bu günlerde. Aklından bir şey geçen varsa önerilere açığım. Mide bulantısı hoş değil. Hiç hoş değil.

Daha fazla sessiz kalamazdım ne zaman ofiste samimiyetsiz gülüşlere katılsam köşede siliüein belirir ve halimden utanırdım evet kendimle aram şuan çok iyi olmayabilir fakat ofis ortamında dönüşeceğim kişi hiç bir şekilde kabullenilemez pasif agresiflikte eriyemem hayata kırgın birine dönüşmemeliyim bütün vucudum ve bilinçaltım buna ikna olmuş olmalı ki zamanı geldiğinde kendini belli etti sonuç geldiğinde de bu sefer güzel çıkş sağladım.Kendi evimde iken karanlık bir odam vardı ne zaman canım sıkılsa oraya girer ve oradan motive çıkardım , ne yapacağımı bilmiyorum , evden buraya hiç gelmemeliydim oraya artk geri dönemem , ailemede haber vermedim ve yanlarında kalamam, ne yapacağımı nerede kalacağımı bilmiyorum fakat geri dönemeyeceğimi ve doğru yönde bir şeyleri kazanmak uğruna fedakarlıklarda bulunmam gerektğini biliyorum , umarım bu karanlıktan motive çıkarım , tehlikeli biri olmalıyım , tehlikeli biri olmadan erdemli biri olamam , hayır demeyi bilmediğim sürece evetllerimin bir anlamı yok , bol şans.

Birinizde desin ki bu Anafiel nerede? Çok özledim

Bir psikologla tanıştım ve hayatım 45 dakika içinde değişti. Önerileriniz için hepinize teşekkür ederim. Travma sonrası stres bozukluğu yaşadığım için alttaki depresyonun köpürdüğünü ve güçlü gözükebilmek adına hiç ağlamamayı tercih ettiğim için içime attıklarımın içimde patladığını söyledi bana. Panik atak değilmiş bunlar, travma kaynaklıymış. Ben ki doktorlardan nefret ederim, özellikle konu psikolojiyse, ama kadın beni bile dize getirdi. Bu sabah aylar sonra ilk kez uyandığım ve hayatta olduğum için ağlamadım. Iyileşiyorum...

Ben sadece milyonlarca ihtimalin varolmuş simulatif versiyonuyum. Babamdan çıkıp annemin yumurtasını ilk dölleyenim. Bazen diyorum acaba ben değil de, 2. 3. 1000. olsaydı? Acaba nasıl varyasyonlar olurdu? Belki de hemen benim arkamdan koşturan bir avukat olacaktı ve Stand By Me filmindeki adaleti sağlarken oldurulecekti. Belki üçüncüsü büyük bir çığır açacaktı müzik dünya'sında. Belki dördüncüsü bir katil olacaktı ve çoğu kişinin hayatının haksız yere mahvedecekti. Çünkü neden olmasın? Varyasyonlar. Keşke ilk ben kosturmasaydim ya da o gece bütün tohumlar hep beraber sifonun cekilisiyle yok olsaydık. Nasıl olsa başka lanetli geceler çok daha tohum annemin rahmine doğru cirit atardı. Eşsiz değilim.Hiçbirimiz değiliz. Ben sadece bir ihtimalden ibaretim. Bir zamanlar milimlik bir sıvıydım, şimdi ise 1.57 boyunda bir insanım. Ne kadar tuhaf..

En çok kendi tabularımız yüzünden.

Hadi bakalım, uğraş dur hayat... Beni acıtamazsın. Sadece zerre hoşlanmıyorum senden.

Pazar günü henüz 3 saat uyumuşken 5.30'da sessiz bir ağlama sesine uyandım, tanıdık bir enerji; çizginin kırılıp yön değiştirdiği noktalardan biri. Hayatımın, iki yıldır verdiğim emeğe karşılık umduğum yönün tam aksine gideceğini öğrendim. Yataktan kalk, iki üç kahve ile bedeni diri tut, ağlayanı sakinleştir, dinle saatlerce. Herhangi bir şehre taşınma, telefon numaralarımızı değiştirme kararı, dahası. Bir kez daha, hayatını gözlerinin önünden geçirerek avaz avaz ağlamaya başlasın. Saat 7.55, yüzünü yıka; 8.10, sokağa çık-

Uyanılan andan beri boş gözler, nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Hiç olmazsa kendime verdiğim eğitim zamansız, gelinen noktadan sonra yapılabileceklere odaklıyım; ama enerjim çok derine gömülü, yüzeye çıkma sürecini hızlandırmak için dış etkenler ile nasıl bir uyarma sağlayabileceğimi düşünmeliyim.

Satürn, sana ne kadar düşkün olduğumu bilirsin; kuralları sen bozdun, içtenlikli bir işbirlikçin yok. İşbirlikçin olmama "farkında" olduğumdan engel olamam, nesnenin bir kere farkında olan insan ne yaparsa yapsın işbirlikçidir; karşı gelmek ya da hiçbir tepki vermemek de işbirlikçiliğin bir parçası, hafızanın hinliği. Farkı ise, sebatla göğüs geren değil; dikbaşlılıkla göğüs gerenim. Good luck Waneta.

[video=youtube;-UdMx9irBDk]

Burası An-talllll-ya

Geceleri masal olur

Girmezsen eğer koynuna

Dolanıverir boynuna....

Daha gereksiz insanlarla tanışamazmışım, bilge kılıklılık böyle bir şey. Venüs'ün varisi olacağım, herkesi bağrıma basacağım, bir tek bu bilgeleri dışlayacağım. Fanusta durup izlesin bunlar, kendileri hariç herkesi fanusta sanıyorlar zira, etiketçiliğin zirvesi. Üst bilinçten söz ederler bir de, karşında senin idrak edebileceğinden daha değerli bir insan olabileceği ihtimalini sindirememişken mi? 7 Jüpi aç, çocuk aç aç.

Canıma tak ediyor. Tak. Tak. Tak. Günde üç kere beş kere değil. Kırk kere, seksen kere. Yok olmuyor. Alışamadım ben bu düzene. Hatta kabullensem bile belki de.

Yarın yine terapi var. Bu ikinci olacak. Işe yaradı mı? Daha önce her gün yaşanıyorken 10 günde tek bir atak olarak sayının ciddi şekilde azalması ile aşikar aslında. Bu esnada geçmişe dair bir sürü rüya ve şeytani kabuslar da sığdırdım araya. Keşke herşey her zaman bizim kontrolumuzde ilerleyebilse yada müdahale edebiliyor olsak yaşayacaklarımıza. Kendi kendimi bitirmeye yemin etmişçesine yaşadığım zamanlar da oldu. Ama kendimi daha çaresiz hissettiğim bir dönem hatırlamıyorum. 'Ölüyorum' zannettiğim ve hâlâ hatırlayınca ölüyormuşum gibi hissettiğim bir dönem vardı 3 yıl kadar önce. Kendimi tüm hor kullanma limitimi o olayda bitirmişim ben. Yada limitimi değil direk kendimi bitirmişim ben de bilmiyorum. Çok dayanıksız hissediyorum kendimi artık. Ayrıca hâlâ bir doktora gittiğime inanamıyorum. Sanırım insanın kendine yaşatabileceği olumlu/olumsuz herşeyin bir dozu var. Bu limiti asla tam olarak bilemiyoruz, ama limit bir şekilde aşıldığında ya bir daha asla eskisi gibi olamıyoruz yada sahiden buna sadece mental sağlığımız değil fiziksel sağlığımız da tepki veriyor. Önce sağlık çöküyor. Kalp ve mide. Tansiyon ve hipotermi. Bir dünya ilaç. Hayatımda belki ilk kez normal olmayı ve zırhsız yaşamayı denediğim bir dönemde TSSB ile tanıştım. Diğerleri gibi davranmaya çalışıyordum. Herkes gibi yaşamaya. Asgari müşterekte de olsa uyum sağlamaya. Pişmanım. Eski Yosun'u it gibi geri istiyorum. Sahi, onu nasıl geri getirebilirim. Onu geri getirmeye çalışmak doğru mu yoksa şoföre kızdığım için otobüsü değiştirmek mi olur bu? Yeni bir düzende yaşamayı seçtim ve ağır bir sıkıntı yaşadım, peki ya bunda kurmak istediğim yeni düzenin suçu neydi? Neden ilk önce yeni hayat stilimi gözden çıkartıyorum ki? Alışmadık dalda yaprak mı durmuyor yoksa yine mi en kolay olanı seçip gerçekle yüzleşmekten kaçıyorum. Hiç-bir şey ve hiç kimse için rotamı değiştirmeyeceğim. Her iki rotada da eşit derecede sıkıntılar yaşanacaktı. Bunun çözümü vazgeçmek değil inandığın değerlerden. Daha iyi savaşmayı öğrenmen ve düştüğünde ağlamayı bırakman gerektiğinin sinyali bu. Bırak ilacı, alkol dahi kullanmadan şu son 1 buçuk ayda 10'dan fazla atak ve hastalık atlatıp hala buraya yazı yazmak istiyorsun. Silkelen...

Sürekli sinirlendiriliyorum başımın arkası ağrımaya başladı artık

Ben hayatta Istanbul'da yaşayamam dedikçe evren üstüme gerçekten calisabilecegim işler atıyor. Tam bana göre ve sıkılmayacagim işler. Wtf evren, ne yapıyorsun?

Karanlığın dibi. Yıkılan kule. Her şeyin son bulduğu yer.

Yeni bir çağ başlıyor.

Sonunda yalanlarınızla, basiretsizliklerinizle, iki yüzlülüklerinizle, çirkinliklerinizle dönüştürebildiniz beni.

Kurmuyorum artık. Hiç-bir-şeyi.

Kurmuyorum, korkmuyorum.

Sadece duruyorum. Bütün kendinizi kandırmacalarınıza şahit, hiçbirinize şefkat olmuyorum artık.

Ne kadar güçlüyüm? Ne kadar güçlü olmak zorundayım? Nerede devam etmeli, nerede bırakmalıyım?

...

Uzungeceler.iyigeceler.gülüşmeler.

sıcak.heyecan.kalpçırpınışı.açlık.

kıskançlık.kavga.19haziran.

ikilem.gitmek.kalmak.yolayrımı.

kırgınlık.hata.hatalar.hayat.

bitmek.gitmek.belki.görüşmek.

ikilem.

Kadıköy akademia kitapevinde calışmaya başladım hem ekstra para için hem de zevk için . Uğrayanı beklerim..

Alkol için ertesi gün hapı yok mu la ? yaklaşık 10 senedir agrı kesici kullanmıyom da ama malakovski gibi hissediyorum ..

Kadıköy akademia kitapevinde calışmaya başladım hem ekstra para için hem de zevk için . Uğrayanı beklerim..

 

Alkol için ertesi gün hapı yok mu la ? yaklaşık 10 senedir agrı kesici kullanmıyom da ama malakovski gibi hissediyorum ..

Yeni işin uğur getirsin Sid. Biz Oğlak'lar boş duramıyoruz zevkine çalışan insan modeli işte biz oluyoruz o. Alka-Seltzer kullanıyorum ben hangover için. Iyi geliyor toparlıyorum. Bi sor eczaneye istersen.

uzun süredir ishak'ı kurban etmek üzere olan ibrahim gibi dolaşıyorum.

PiaA beni unuttu.

Yine yine yine ve yine beni unuttu. Beni hep unutuyor.

PiaA beni neden unuttun?.d

Ruh halim saat başı değişiyor.

Senin gibi bir lanet ay görmedim ben allah'in belası pis şubat bit artık

son sigara günü... paket bitseydi iyiydi... yarın sabah paketi görmeseydim daha kolay olurdu. paketi camdan aşağı atsam, acaba gece uyanıp pişman olur muyum? daha sabah olmadı ki diye kendi kendime cehennem yaşatır mıyım? neyse... en güçsüz zamanımda, güçlü durma vakti. en iyisi paketi camdan aşağı sallamak olacak galiba. şu izmaritleri de ortadan kaldırmak yerinde olur. irade konularında kendime hiç güvenmiyorum ama bu defa kendimi şaşırtmak da istiyorum aslında. hayatımın en kötü döneminde, hayatımda en zorlandığım şeyi yapmak ne tür bir manyaklık bilmiyorum ama... hadi bakalım.