Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

reco teyyo ürkü kolu

yine iş başında

sakın gelip mezarımın başında ağlama

orada yokum ben,

değilim uykuda

benim o esen şiddetli rüzgâr

elmas tanesi gibi parlayan kar

başak tanesine vuran güneşim ben

o sakin yağmurum,

sonbaharı süsleyen

uyandığında sabahın sessizliğinde

benim o gücü veren bedenine

benim o sessizce çember çizen kuşlar

geceleri şefkatle parlayan yıldızlar

gelme mezarımın başına ağlamaya

orada değilim ben

hayattayım, hayatta…

Bu distopyada hayatta kalabilir miyim onu düşünüyorum.

Bu sitenin instagram hesabı var mı? 

Bugün de pek sessiz buralar... 

kolu kanadı kırık kuşlar gibiyiz ayrı diyarlarda..

Bir zamanlar burada tanıştığım çok değerli bir insanı özlüyorum. Mektuplaşırcasına sohbetler ederdik, her biri eşsiz, kriptografik ve aklını baştan alıcı. Bu foruma sadece bir parça nostalji için giriyorum artık. O sohbetlerin tadına başka hiç bir şey benzemiyor.

Duyduğun ses bir tür yakarış, öfke, nefret ve bu kadar negatif unsur arasında bir tür kendimi belli etme çabam!

distopya cehennemin içinde cinler demonlar ve 72 padişahın bile usulca umutsuzluğa çöktüğü bir realite. insanın etinden başka meta yok. kalan her şey şekilsiz dumandan bir boşunalıktan ibaret. günlerce süren uykusuzluk. hayatta olmanın verdiği buruk bir boşuna dalga sesi. uzaylı istilası ya da depremler ya da türk spiritüalist cemiyetinin 2050 de gördüğü süptil kıyamet kehaneti bile ufukta umutsuz bir hayal gibi sönerken neye tutunabileceksin sabah 8 akşam 5 otomatı ? babadan holding zengini ya da havvas ehlinin boklu konaklarının sahibi değilsin faşizan ütopyanın içinde parçalanacak bir et beden ürünüsün. ama olsun halen oyalanacak parapiskolojik zamazingolar var. yok efendim wiccaydı demondu demon diyetiydi falan. uzayın karanlık maddenin sonsuz hükümranlığı içinde tüm pagan tanrıçaları bile ölür. yalnızca bunu farketmek zaman alır. serebral korteksine acı gerçekler ne zaman girecek? higgs bozonu tüm tütsü ilahlarının yapay kütlelerini doldururken ancak burada fizik ötesi mastürbasyonlar yaparız. ama güzel oluyor bunları seyretmek. deliliğin dağlarının arkasından dünyevi uğraşları seyreden zincire vurulmuş prometheus gibi. çocuk yapan herkes lanetlidir ve cehennemin piyonu olmuştur. hayırlı ramazanlar selametle.

Heyooo ben geldim!

On 4/6/2023 at 1:52 PM, AurorA said:

Heyooo ben geldim!

Hoşgeldin 🥳

yine yolculuk vakti............

uykusuzluk, yeme bozukluğu, depresyon, insan ilişkileri ve arkadaşsızlığın kazdığı derin bir kuyudayım. kaybolmuş ve yalnız hissediyorum. hayallerimin anısına katlanıyorum tüm strese

sürekli kâbuslar, karabasanlar duyuyor/görüyorum. depresyonumdan dolayı çok fazla negatif düşünceye maruz bırakıyorum kendimi (özellikle geçmişi düşünüp üzüldükten sonra geleceği düşünüp kendimi strese sokarak, şu an da yardımcı olmuyor pek) ve antidepresan da bir yere kadar işe yarıyor. spiritüel farkındalığım geçmişe kıyasla çok arttı ancak meditasyon vb. için içimde güç bulamıyorum. istediğim tek şeyse deniz kenarında olmak :

umarım okuyanlar olarak bu tür duygulardan uzaksınızdır ve her şey yolundadır

Kendimi sakinliğe , akışa bırakmam gerek.

Bu sitede 5 yildan daha  eski mesajlarim var, arada girip ne sacmalamisim diye bakiyorum. Birkac mesaj yuzumu bile utandiriyor suan. Ama o zamanki derinligimi suan goremiyorum kendimde. Yetiskin oldukca sığlaşmışım. bunu yazım biçiminden düşünce akışıma kadar net bir şekilde görebiliyorum.

pleasure, pain and addiction.

güzel ya buralar

Hikaye, mekanik derken kayboldum yine. Buralarda mıyım? 

Mmm şey gibi... Şiddetli yağmur öncesi esen rüzgar gibi. Ve yağmurun ardından gelecek bahar gibi... 

Kendimi sakinliğe , akışa bırakmam gerek.

Emlakçıların  anasını **********************

8.04.2023 - 17:46 tarihinde, pyromantic yazdı:

uykusuzluk, yeme bozukluğu, depresyon, insan ilişkileri ve arkadaşsızlığın kazdığı derin bir kuyudayım. kaybolmuş ve yalnız hissediyorum. hayallerimin anısına katlanıyorum tüm strese

sürekli kâbuslar, karabasanlar duyuyor/görüyorum. depresyonumdan dolayı çok fazla negatif düşünceye maruz bırakıyorum kendimi (özellikle geçmişi düşünüp üzüldükten sonra geleceği düşünüp kendimi strese sokarak, şu an da yardımcı olmuyor pek) ve antidepresan da bir yere kadar işe yarıyor. spiritüel farkındalığım geçmişe kıyasla çok arttı ancak meditasyon vb. için içimde güç bulamıyorum. istediğim tek şeyse deniz kenarında olmak :

umarım okuyanlar olarak bu tür duygulardan uzaksınızdır ve her şey yolundadır

Gece uykuya dalarken “gamadan deltaya” beyin dalgalarını dinleyeceksin kulaklıkla , sabah ilk kalktığın zaman da “deltadan gamaya” beyin dalgasını dinlemeni tavsiye ederim. Bunu bir beyin ve ruh senkronizasyonu olarak görebilirsin. 1 hafta kadar bu işlemi yaptıktan sonra ise birkaç nefes egzersizi içerikli meditasyon yaparsan depresyonu yok etmiş olacaksın.. En önemlisi de tüm bunları yaparken o depresyonun yok olacağı inancıyla hareket etmek. Soyutsal , Anti-madde içerikli düşüncelere inanmakta zorluk çekiyorsansa depresyonu küçücük bir varlığa benzetebilirsin , küçücük bir komik fare gibi düşün depresyonu , tam kalbinin ortasın da küçücük bir fare , onu küçük bir varlık olarak görmen çok önemli , 2. Dönem yani meditasyon döneminin sonun da o fareye bir tekme salladığıbı hayal edeceksin , tam kalbinin ortasından bir tekmeyle fırladığını hayal edebilirsin , eğer düşüncelerine inanma konusun da sıkıntı ediyorsansa bunu söyledim sadece.. Düşüncesel boyutta ki manevi verilere inanabilme kabiliyetine yardımcı bir eleman olarak görebilirsin bu nesnel içerikli hayal evrenin de ki kurmacayı.. 

İyi bayramlar🙂

Bir daha asla `O` eski Yosun olamayacağımı bilerek, çoğunlukla sadece hayatta kalabilmek üzerine kurulu, kalbimin artık atmadığı atamadığı neyse...

I feel stupid as long as I work with backend