Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

23 saat önce, akuma yazdı:

Bullet chess is NOT the real chess.

Bullet de iyi olanlar genelde klasikte kötü oluyor denk rakiplerine göre . ;)) 

2 hours ago, Adam Kadmon said:

Bullet de iyi olanlar genelde klasikte kötü oluyor denk rakiplerine göre . ;)) 

actin mi hesap, acinca atabilirsin ozelden profili bu aralar tekkrar oynamaya basladim

Şu an mevcut olan , insanın ihtiyacı olandır . Eğer bu durum gerçek değilse algı kendini cehenneme sürükler . 

Objeler hakkındaki tasavvurlarımızı idrak edebiliriz ,ve bu bizim alanımızı belirleyebilir . Yani iradeyi oluşturabilir . Bir nevi önkoşullara göre izlenimleri olan ardından bu izlenimleri nesnel bir hakikatmış gibi tasavvur eden bir alana sahibiz . Bu alan kavramından dolayı özgür iradenin varlığından pek bahsedemiyoruz . Bu alan sanki bizim mahremimiz bir gibi hareket ediyor . 

Ülkeye geri dönüyorum diye üzgün hissediyorum, bu seferki dönüşüm uzun bir ayrılış için hazırlık olacak, her şey iyi giderse 1 sene ülkede vakit geçireceğim.

anlatmak istediğim, içimde delice dönen şeyler var. ilk baş meseleyi buraya yazacaktım fakat sildim, olayı anlatmadan sadece derdimi dillendireyim dedim onu da sildim. gerçeğin asla bilenemeyeceği hakikatli olayları anlatmaya gönlüm el vermiyor çünkü ne olduğu belirsiz. sadece hayat garip. yaşarken mi ölüyorum, ölürken mi yaşıyorum.

dediklerime istinaden; rüyanızda boyut aşıp öldüğünüz oldu mu merak ediyorum?

// bu başlığı kimse açıp bakmıyordur o yüzden nokta atışı olmayacak. spesifik bir olay anlatmasamda yine de yazmak iyi geldi. 

 ek olarak kendimi anlatacak olursam ben hep suskun bir sahiptim ama bu sefer duygularımı yitirdim. olaylara tepeden bakıp her şeyi görüp, düşünüp mana biçebiliyor olmaktan insani olan her şeyi ve duygularımı kemirip bitirdim. bu durumdan ötürü kendimi insan olarak değilde sadece “varlık” olarak hissediyorum. beni artık hiçbir şey ne üzüyor ne de şaşırtıyor. olan sadece oluyor. 

Atina da metrekareye mitoloji düşüyor . Sanırım uzatacağım .

On 7/15/2024 at 4:33 PM, Adam Kadmon said:

Atina da metrekareye mitoloji düşüyor . Sanırım uzatacağım .

Valla burda Metrekareye bira düşüyor , uzatabilirim şeytan doldurursa

19.07.2024 - 04:52 tarihinde, akuma yazdı:

Valla burda Metrekareye bira düşüyor , uzatabilirim şeytan doldurursa

Uzatamadım geldim . ;))

Piyasada siyah şamdan , mum ve tütsülük vesayre bulmak zor artık  . Kardeşim biz pluto akrep kuşağıyız alışmışız siyah beyaz evrene 

Malesef zamanında uygulanan yasalardaki gevşekliklerden dolayı daha çetin yasalar var oluyor ,ama o da nihai çözüm getirmiyor bir yerde insan gevşek olduğu buyrukları yeniden dinlemek ve üzerlerine yeniden doğmak zorunda kalıyor daha acı şekilde . Bugün köpekler hakkında verilen karar acı verici ve nihai çözüm getirmeyecek . keşke önce onları daha çok sahiplenseydik . Bende bu konuda geriyim . 

Döndüm. 

On 7/25/2024 at 9:13 PM, Adam Kadmon said:

Piyasada siyah şamdan , mum ve tütsülük vesayre bulmak zor artık  . Kardeşim biz pluto akrep kuşağıyız alışmışız siyah beyaz evrene 

mum ve şamdan ikeada vardı. istanbuldaysan kadıköyde oyun atölyesi karşısındaki tütsücüye de bakılabilir.

Spiritüel yolculuk ve destek dışında birbirinden beklentisi olmayan bir grup veya çember gerçekten çok zor. Bu ara doğal seçilimle toplumdan silinmemek için verdiğim çaba epey bunalttı beni. İnsan olma vazifesi sanırım bana ağır geliyor bu ara. En azında şuraya yazayım da sabah hiç bir şey olmamış gibi devam edeceğim

Çözüm bulmak için pes etmediğim zamanlara içiyorum bu gece . 

Sokak hayvanları konusunda endişeli ve üzüntülüyüm. Bir canlıyı böylesi hiçe sayan kimse insan olamaz, kalpleri balçığa batmış. Hayvan katlini destekleyen ve onaylayan herkesten acısının bir bir çıkmasını diliyoruz... Tanrı öcünü alsın masum canların. 

Hayatta etki tepki mekanizması var işte , etki olunca ya adaptasyon olacak yada tepki . Tepki etki ile aynı titreşimde o yüzden pek bir şey değiştirmiyor . O yüzden algıların genişleyip etkileri öngörmesi ve onlara karşı adapte olması lazım . 

Bu tarz meziyetler içerisinde ciddi insanlar olan savaş sanatları , askeri ,majikal veyahut bilimsel localarda bulunuyor . Bazen bireylerde olsa da kolektiflerde nadir . Nietzche nin lafı  vardı delilik bireyde olabilir ama kolektif te neredeyse kanundur diye . Bu çoğunlukla haklı olan argümanın arkasında algı tutulması - seyrelmesi veyahut donuklaşması denilen bir fenomen var . Bu da tepkinin düzeyinden kaynaklanıyor . Tepkinin düzeyinin bayağılığı da adaptasyon eksikliğinden kaynaklanıyor .Spinoza da bu etki -tepki olayının sonsuz bir zincir halkasının olduğunu ve dünyada özgür seçim olmadığını dile getirmişti .  Şu an dünyada var olan siyasi ,kapital ve sosyolojik problemler için o kanal dan yapabileceğimiz ne kadar şey var tartışılır. Bence bütün problemleri taşımalı , göğüs germeli  , dersleri almalı ve onları bir kaldıraç olarak kullanmalıyız . Kaldıraç olabilmeleri için yeni bir dünya inşa etmeli ve herşeye rağmen yeni niyetlere odaklanmalıyız . Ne demişti efendim deli  ve tarottaki joker kartı olan nietzche ?  Her şeye rağmen evet diyebilmek işte dionysos olan budur . 

  İnsanlar acı duymaktan neden bu kadar keyif alırlar? Ölmeyi düşün, parayı düşün, insanlardan şikayet et, yalnızlıktan şikayet et. Hayat kurtaran bir tavsiye. Sıcaktan şikayet etmeyi bırak ve dokuz ay sıra bekleyen mevsimin tadını çıkar.

  Karamsarlığa gerek var mı? Elbette hayır. Bunlar hayatımızın her evresinde böyleydi, her zaman bir problem olarak kalacaklardır. Yalnız senin için değil herkes için bu böyle. 

  Umutsuzluk seni içinde bulunduğun alanda kalmaya itiyor. Risk alıp kabuğundan çık, yaşanmamış potansiyelini ortaya koymuş olacaksın. Başarısız olduğunda, istediğin hiçbir şey olmadığında bile eğer ki zihnini temizlemeyi başarabilirsen. Sana aradığın mutluluğu verecektir.

instagramda tek başıma kaldım ya. arkadaşima saniye başi reels atiyodum :(

Hep korkuturlardı denizden. Yüzmeyi bu sene tek başıma öğrenmeye başladım. Kız başına, yalnız denize mi gidilir, tek başına kahve mi içilir, sen kendini koruyamazsın sen bir başına var olamazsın dediler bizi bizden mahrum ettiler. Kendimizle aramıza öyle setler örülmüşler ki her seferinde aşmaya çalıştıklarımız hâline geldiler. Kendimize ait sandığımız, başkalarının gölgelerinde karanlıkta kalıyoruz aslında. Yine aynı döngü yine aynı döngü gençliğimin verdiği acemilikten midir bilemedim kabuk çıtırdasa da çatlamıyor içinden kelebek bir türlü çıkamıyor. 

Ativan da olmasa halimiz harap valla.

"Bizim zamanımızda her şey çok daha güzeldi, en azından bir anlamı vardı".... 

Evet teyzecim, amcacım haklısınız. Bizler de büyüdükçe anladık. Sahi her şey eskiden ne kadar güzeldi dimi? Ülke, insanlar, yaşam sevincimiz, heveslerimiz, sevdiklerimiz,dostluklarımız, hatta bu site bile eskiden daha güzeldi. Hâlâ öyle midir sizce? Yıllardan beri kaydolmuyordum eski hesabıma ulaşamadığım için, tekrar kaydoldum. Umarım eski tadı alabilirim. 

"Hayatım boyunca kendimi kurtarmam gerektiğini düşünerek yaşadım." Son 2-3 aydır her şeyi sorgularken buluyorum kendimi. Sanki yaptığım her şey hatta her mücadele günün sonunda aslında anlamsız gibi geliyor. 31 yıldır aradığım anlamı yanlış yerde mi aradım hep diye düşünüyorum.  @Diosadelaluna'nın bahsettiği gibi eskiden her şey daha güzel, daha anlamlıydı. Kötü olan şeylerde bile sanki daha fazla anlam vardı. Fakat "Hadi geçmişe dönüyoruz seç bir yıl" deseler geçmişe dönmek istemiyorum da. Çünkü oradaki ben de çok iyi durumda değildim. Öyle bir boşluk, öyle bir arafta hissediyorum kendimi. Bir süredir yapmam gereken her şeyi erteledim, yapacak güç bulamadım çünkü bu zamana kadar ayakta tutan o anlamlı bulduğum her şeyin anlamı sanki bir anda kayboldu gibi. Kötü şeyler olmuyor, fakat iyi şeyler de olmuyor artık sanki. Tarot bilenler Kupa 8lisinde anlatılan durum gibiyim..

Öyle iste.. Ertelediklerim beni kovalarken umarım bu sefer de kurtarabilirim kendimi. Artık güzel şeyler de olabilir mi biraz..? Siz neler hissediyorsunuz?

6 saat önce, Despina yazdı:

"Hayatım boyunca kendimi kurtarmam gerektiğini düşünerek yaşadım." Son 2-3 aydır her şeyi sorgularken buluyorum kendimi. Sanki yaptığım her şey hatta her mücadele günün sonunda aslında anlamsız gibi geliyor. 31 yıldır aradığım anlamı yanlış yerde mi aradım hep diye düşünüyorum.  @Diosadelaluna'nın bahsettiği gibi eskiden her şey daha güzel, daha anlamlıydı. Kötü olan şeylerde bile sanki daha fazla anlam vardı. Fakat "Hadi geçmişe dönüyoruz seç bir yıl" deseler geçmişe dönmek istemiyorum da. Çünkü oradaki ben de çok iyi durumda değildim. Öyle bir boşluk, öyle bir arafta hissediyorum kendimi. Bir süredir yapmam gereken her şeyi erteledim, yapacak güç bulamadım çünkü bu zamana kadar ayakta tutan o anlamlı bulduğum her şeyin anlamı sanki bir anda kayboldu gibi. Kötü şeyler olmuyor, fakat iyi şeyler de olmuyor artık sanki. Tarot bilenler Kupa 8lisinde anlatılan durum gibiyim..

Öyle iste.. Ertelediklerim beni kovalarken umarım bu sefer de kurtarabilirim kendimi. Artık güzel şeyler de olabilir mi biraz..? Siz neler hissediyorsunuz?

30 yaş krizi bu. Hayat asıl 30 dan sonra başlıyor. Tabiki güzel şeyler olabilir. Yeter ki onları fark etmey ogrenin. 

Mutluluklar