Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

6 dakika önce, Absoluta Virtute yazdı:

30 yaş krizi bu. Hayat asıl 30 dan sonra başlıyor. Tabiki güzel şeyler olabilir. Yeter ki onları fark etmey ogrenin. 

Mutluluklar

İnşallah dediğin gibidir bana da 30 da bitiyormuş gibi geliyor 2 senem kaldı bir şeyler yapmalıyım.

9 hours ago, Absoluta Virtute said:

30 yaş krizi bu. Hayat asıl 30 dan sonra başlıyor. Tabiki güzel şeyler olabilir. Yeter ki onları fark etmey ogrenin. 

Mutluluklar

Umarim dediğiniz gibi olur. Benim 30 yaş krizime geç kalmışlık duygusu da eşlik ediyor. Hayatı yakalamaya o kadar Konsantre oldum ki, iki üç kurduğum hayalleri de yaşayamadan veya başkalarının yaşadığını görerek geçiyor. Sürekli vardır bir hayır diyordum ama tekerlek patladı galiba artık.

Yorgunum, tatlı bir yorgunluk tabi ki, Avrupa'nın en büyük Rock festivalinden döndüm, rockstandextreme festival,,, bu vesile ile Romanya'yı özellikle şatoları gezme fırsatım oldu. Elbette en çok bran kalesi ilgimi çekti. 

4 saat önce, nevermore yazdı:

Yorgunum, tatlı bir yorgunluk tabi ki, Avrupa'nın en büyük Rock festivalinden döndüm, rockstandextreme festival,,, bu vesile ile Romanya'yı özellikle şatoları gezme fırsatım oldu. Elbette en çok bran kalesi ilgimi çekti. 

Vlad'ın yaşadığı yer mi yoksa, eğer öyleyse güzel bir gezi olmuş

2 saat önce, reincarnated yazdı:

Vlad'ın yaşadığı yer mi yoksa, eğer öyleyse güzel bir gezi olmuş

evet tam orası

Diyanet dijital platformlarda şirket kurmuş sanırım. Oyun ve sosyal medya uygulamaları üretecekmiş "diyanet".

Gülsek mi ağlasak mı? 

Kıyamete doğan bir nesil olduk ikibin kuşağı. 

Neden şimdi? Neden bitti? Niye başladı? Kim bunun sebebi? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi???

"Ezik miyim lan ben?" diyen Feriha gibiyim. 

Acayip güzel bir festivali daha bitirdik, yorgunluk şimdi anlaşılıyor ancak on yıldır oluşumunda içinde olduğum bu yıl ki ayağı oldukça sorunsuz geçti, 106 grup 6 gün 3 sahne, eleştiriler var elbette ama neyse, önümüzde ki sene anlaşacağımız grupların bazıları belli oldu bile o yüzden mutluyum.. 

11.08.2024 - 18:32 tarihinde, bpdI yazdı:

Diyanet dijital platformlarda şirket kurmuş sanırım. Oyun ve sosyal medya uygulamaları üretecekmiş "diyanet".

Gülsek mi ağlasak mı? 

Kıyamete doğan bir nesil olduk ikibin kuşağı. 

Ben sinirden gülüyorum artık ahahahah. Artık Subway Surfers yerine Sharia Surfers oynarız ya da Escape from Sharia 😂

hedefleri olan insanların hürriyetleri kendilerine bağlı değildir . Peki ya hedef hürriyetse ? 

Yıldızlar kalbimin derinliklerinde mesafenin çok da uzakta olmadığını söylüyor . Evet yer merkezli açıdan uzak olabilir , kaybolmuş ve yönünü kaybetmiş olabilirim . Eskiler mesafeleri kısaltmak arzusunu duyumsadıklarında , bilgilerinin kıvamını arttırmak istediklerinde yüzlerini haklı olarak gökyüzüne çevirdiler . Zaten herşeyin içinde olduklarını kavradılar ve yönlerini tayin ettiler . 

Alain Delon vefat etmiş . Ruhu ışıklar içinde olsun .

Sosyal medya algoritmalarını özellikle youtube u insanın evrenle olan ilişkisine benzetiyorum . Arama butonunu insanın şuurlu yada şuur kazanmaya yönelik davranış ve düşünceleri ile özdeşleştirirsek eğer insan kendisine göre bir algoritma oluşturabilir . Herkes çabasına  göre içeriklere ulaşabilir . Bu içerikler bilgi ,bilgelik , yetenek , sezgi ve ustalıklar  olabilir . Bu açıdan kimse bolluk ve bereket açısından kısıtlanmamıştır . İnsanı kısıtlayan en baştan kendisidir aslında .

14.08.2024 - 03:01 tarihinde, nevermore yazdı:

Acayip güzel bir festivali daha bitirdik, yorgunluk şimdi anlaşılıyor ancak on yıldır oluşumunda içinde olduğum bu yıl ki ayağı oldukça sorunsuz geçti, 106 grup 6 gün 3 sahne, eleştiriler var elbette ama neyse, önümüzde ki sene anlaşacağımız grupların bazıları belli oldu bile o yüzden mutluyum.. 

Bize bir davet gelmedi

Resmen aldatıldım, yüzüstü bırakıldım. Yine güvenip yol aldığım kişilerin yanında kariyer hayatımda basamak basamak yükselirken koca bir tekme yiyip yine başa döndüm. 

Tam da herşey çok güzel gidiyor demeye başlamışken. 

Yine ve yine... 

Çok uykum var. Uyumayı düşünüyorum. Gnoxis'e uzun zamandır girmiyordum. O eski zamanları hatırladım. Çok özlemişim.

olgunluğumu, kendimi seven bir insandım. herkes yanlış ben doğruydum. şimdi kendimden nefret eder oldum çünkü ben, ben değilim. bu olmayı seçmedim. kontrol edemediğim hisler beni artık çıldırtmaya başladı ihanet etmeye başladı. bu şekilde hissetmek ve düşünmek istemiyorum. hissetmemem gereken insani duygulardan utanıyorum bu yüzden çoğu zaman ölmeyi yeğler oldum. ne kadar tarif edebildim, bu yazıları kim ne kadarıyla anlayabildi bilmiyorum; benim buraya bi iki satır sözde içimi dökmek yeterli oluyor. bir ömür boyu yüksek bilincin azabıyla yaşayacağım, bu bilinci umursamasam bu seferde asıl beni tatmin edecek şeyi yaşayamam, hayatım sahte şeylerle dolar. öyle ya da böyle her iki senaryoda da zorlukları yanımda

On 10/31/2024 at 12:32 AM, Anafiel girl said:

Resmen aldatıldım, yüzüstü bırakıldım. Yine güvenip yol aldığım kişilerin yanında kariyer hayatımda basamak basamak yükselirken koca bir tekme yiyip yine başa döndüm. 

Tam da herşey çok güzel gidiyor demeye başlamışken. 

Yine ve yine... 

Aynı döngü içinde kalmak ve çıkamıyormuş gibi hissetmek. Sanki huzur haram ve bitmemiş bir iş gibi. Ne değişirse değişsin o sınırda var olan bir duvara her seferinde kafayı çarpmak ve aynı acıyı tekrar tekrar yaşamak. Aslında hepsinin var bir sebebi. Belkide tek isteği bir soruyu uyandırmak kalbinde...

O eski günler ve o eski eşsiz dostluklar, sonu gelmeyen sohbetler denizinde kaybolmak. Hepsi birer nostalji ve dilek mezarlığına attığım bir bozukluk gibi. Susuz kalmışcasına içtiğin hiçbirşeyin bu susuzluğuna bir çare olamaması.

Tadınca Aşk'ın şarabından girdi gönlüme zehri, parçaladı içimi sonu gelmez hasreti.

Sigara gibiydi her dumanı zarar, çektikçe geldi keyfi azar azar.

Varlığı boğarken kalbimi, yokluğu tırmalayor krizi.

Nergisim ben üstünde sinekkuşları uçuşan . Rüzgarın ve dağın esintisi ile var olan . Dağlar şahidimdir yanımdan ve denizler şahidimdir . Ne geleceğe bakıyorum ne geçmişe üstümde uçan sinekuşlarının özgürlüğü benim için nafile .

kaybolmuş hissediyorum.

Bir şey söylemek istiyorum etrafımdakilere. Ama benden daha güçlü bir irade buna izin vermiyor sanki. Ağzım kenetleniyor, söyleyemiyorum. Bir soru sorulmasını bekliyorum ama o soru sorulunca daha güçlü bir şekilde baskı hissediyorum, söyleyemiyorum. Soru sorulunca içim bambaşka olmasına rağmen yüzüme hiçbir şey vurmuyor sadece gülümsemekle yetinebiliyorum. Bir dahakine diyor içimden bir ses ama benimle dalga geçtiğini biliyorum, yalan söylediğini ikimizde biliyoruz. Kudurtuyor bu beni ama içimden gülüyorum kendime. Sonra da kendime hakaret ediyorum. Zihnimde benimle dalga geçiliyor ama elimden hiçbir şey gelmiyor.