Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

suanda tek istedigim sınırsız sonsuz delice tutkulu bir ask

bugün kütüphaneden testlerimi bitirdim yuppi keyfim yerinde şimdide arkılarla nescafe keyfi yanında sigara daha ne istim:)

kandırıldığımı hatırladım nedense cold seninle bi ilgisi olabilir mi acaba

kim beeeen hiçte sanmam ama durumları biliosun kızlar toplanmış çıkmak üzere olan bir kızcağızım yani üstüme gelme:D

pekde masum bi kızcağız iyi hadi tamam

öleyim tabiii:D ama sevmiorum kendimi pehh

peehhh

şuan başım birazcık ağrıyo umarım artmaz diye düşünmekteyim

Eniştem... Ama öyle enişte gibi değildir.. amca gibidir bana..

Bir hastane yatağında ve ölmek üzere artık hiç umut klmadığını söyledi oktorlar tüm ailesi yanı başında her an ölmesini beklemek zorundalar.Kendimi onların yanında duracak kadar güclü hissetmiyorum..iki kişinin babası bir kişinin kocası bir kaç kişinin kardeşi birinin evladı birinin...v.s

Ölmek üzere olan biri.. Ölüme yakın biri.. Gözlerinin önünde ölmeyi bekleyen birine bakmak..

Hissettigim şey yok oluş hissettigim şey... veda.... hissettigim şey bir boka yaramaz şımarıklıklarla hayatımızı zindan ettigimiz... Telefon çalacak ve birileri bir bitişi haykıracak diye ödüm patlıyor...

kendımı cok kotu hıss ettım arkadasım aynı seylerı yasamıstım bende ama sunu unutmamalı ölüm bi son bi bitis degıldır ............kacınılmaz son buysa metanetlı olmalı dimi..?.hersey gonlunce olsun........

pfffff..sınav aksamlarını sevmıorum hıc:confused:...cok garıp bı sey yazdım sankı

--------------------

eski sistemde kendıme pm atmak suretı ıle kendı kendımle dertlesıodum

bu özellıgı tekrar ıstıorum yoksa patlıcam

bu sitedeki bi arkadaş grubunu düşünüyorum ama izleniolarda bunuda düşünüorum

Bi arkadaş kendinden bahsetti daha demin bana.Sanki beni anlatıyo gibiydi.Ona anladığımı göstermeye çalışıyomuşum gibi kendimden örnekler vererek tasdikleyip tasdiklemeyeceğini görmek için her lafına atladım.Evet.Tasdikledi.En sonunda bende olanları saçtım.Onda da herşey böyle başlamış.Peki endişelenmesi gerekenler kim?

Ben değilim.

Şu an beni bu hale neyin getirdiğini düşünüyorum bi yandan da aklımın oyunlarıyla gerçekleri ayırt edebiliyo muyum bunu nereden anlayabileceğimi düşünüyorum.Benim ömrüm böyle geçti ve böyle geçeceği düşünülürse benim uzun yada kısa yaşamam benim adıma ne anlam ifade ediyo ki? Birilerinin yolundan geçmem için mi yolum bu kadar uzundu ve kim bilir bi bu kadar daha uzun.Daha kimlerin yolundan geçip gidicem?Ellerimdeki avuçlarımdaki o koca hiçten zerre eksilmeden daha kimlerin yolundan geçip gidicem?Değişmek istemiyosan neden değişesin ki? İstemediğimiz şeyler neden hep gerekli olur hem! Neden bu kadar kolayken bu kadar zor olur bazı şeyler? Onları zor yapan ne? Ben mi korkağım yoksa düzenin bozulmamak için hep bi B planı mı var çünkü ben sonunu göremiyorum bu işlerin. Şu ifadesizliğime rağmen akıllarda bi soru işareti bile olamayışıma ne demeli. Çok mu dertleri var acaba. En korktuğumda aynı şeyin benim için geçerli olması ihtimali. Nefret ettiklerimden olmak istemeyişimin sonucu iyiliğim yoksa ne kalbim iyi ne de düşüncelerim. Herkes bencik zaten ve evet bende bencilim. Zaten nasır tutmuş yüreğim ve hatta her durum için ayrı bi kişiliğim var.Sahneyi terk edip rolü acımasız olan bana terkederim sık sık.O indiğinde sahneden onun kahrını sahnedeki diğer ben çeker.Vicdan azabı! En çok duygusuz olan karakterimi seviyorum. O en güçlü olan. Aslında tek sorun onun işi bittiğinde sahneyi terketmesi. Dertler terketmiyo ki saklanıyolar sadece. Bi işim ters gitmeye görsün hepsi çıkıyo saklandıkları yerlerden. Bu durum hep kendini tekrar ediyo. Altın çağımı yaşıyorum derken bi ufak darbede darmaduman oluyo kalelerim ve ben kendimi yine köşelerde buluyorum. Bezmiş...Kendinden bile bezmiş. Ne istemediğini bilen ama ne istediğini bilmeyen ve hatta bilmek için çaba sarfetmek dahi istemeyen biri. Zaman öldürüyo ve kendini oyalıyo,avutuyo...bazen kandırmayı başarıyo ama kendine geldiğinde görüyo ki herşey daha da büyümüş yada kendisi küçülmüş. Hafızanı sil ve acıyı öğren. Yine yine ve yine. Oysa sadece zaman biraz çabuk geçsin istemişti. Bütün bunlara alışıyo insan. Bağımlısı olmuyo belki ama onlarsızda yapamaz aslına bakılırsa çünkü karakterine işlemiş artık. Hayat tarzı olmuş hatta. Bazen efkarının keyfini çıkarır olmuş. Offf ne diyorum ki ben. Saçmaladım iyice. Ne yazdığımıda bilmiyorum. Umarım gayet anlamsız bi yazı olmuştur. Anlamasın kimse. Bakayımda zaten silerim belki. Daha bi de ödev yapıcam:(

--------------------

Hmm beğendim:ermm:

şunu düşünüyorum bi süre bendne korkacakalr karşı binadakiler hepsi birdne ışıkalrını kapadılar

bazen şu insancıkları düşünüorumda nekadar a..lar herkez değil tabi karşı apartmandakilerden bahsediom onların piyonlardan bi farkının olmadığını düşünüyorum pislik olduklalrını ölmeleri gerktikelrini düşünüyorum bide parapisikolojiyle ilgilenen bi kaıdn var onuda düşünüyorum beceriksiz dengesiz olduunuda rahatladığımıda düşünüyorum:D

gecenin ilerleyen saatleri ne demek bunu düşünüyorum. Ne kadar ilerler ki gece. Sadece güneşin doğuşuna kadar değilmi? Ya ben ne kadar ilerlerim gecede, ne zaman ulaşırım öz güneşime

sisin içindeyim el yordamıyla yolumu bulmaya çalışıyorum...

uykumu aldım keyfim yerinde...sakladıklarımı arıyorum...

yanlış yere yazmışım :@

tv izlemeyi düşünüyorum

aldığım 3 anti depresan ve diğer ilaçların etkisiyle hafiften sersemledim ama kalbim hala acıyor...

yalnızlığımı düşünüyorum umutsuzluğa kapılıyorum duygulardan uzaklaşıp hissizleşiyorum bir çift kol sıcaklığına ihtiyacım var imkansız biliyorum....

bu gece kendimi terk edilmiş hissediyorum yapayalnız duvarlar ıslık calıyor sanki bombosum içimde ifadesi mümkün olmayan bir acı var bunun sebebi ne onuda bilmiyorummm:(

Lanet olsun bu zamana :devil:

slaakların sayısının gidereka rttıını hissediyorum hmed eçok lanet büyüsü düşünüyorum akrşıdaki apartmandakilere aa yetti

dark willow' un karşı apartmandakilerden ne istediğini merak ediyorum. ama fazla merak edersem bana da lanet büyüsü yapar mı diye de merak ediyorum. sabah sabah bu kadar merak iyi mi diyorum ayrıca :D

ben neden böyleyim...

aşaı tkrsen bıyık, yukarı tkrsen sakal bir hayatın içindeyim. kaç bin yıllık hayat, sakallarını yüzüme yüzüme sürtüp içimdeki gençlik isteklerini yakıyor. hayat, yüzümdeki ayva tüylerini... gitmek mi zor kalmak mı? ölmek mi zor, yaşamayı göze almak mı?

kalbim onlarca parçaya bölünmüş. her parçasını dağıttığım yitik aşklar var. kaç kişiyi seviyorum böyle, kaç kişiyi birden özlüyorum, kaç kişiden birdne nefret ediyorum. bendeki kalp dediğin şey o kadar büyük mü tanrım! dudakalrım cam kırıklıkları dolu. yumruk sallayıp dişlerini kırmak istiyorum bazen. kimin, hüzünlerin mi? ikinci bir emre kadar bütün hüzünleri rafa kaldırmıştım. şimdi içimde bir savaş hali. seferberlik kağıdı, nefretimden kaygılarıma kadar ulaştı. mutluluk ambargosu var üzerimde hayatın. silahlarımla kendi yüreğimi vuruyorum...

yüreğinin götürdüü yere git demişti susanna. yüreim kör topal. hayat ışıksız, aydınlıksız. yüreğimi kaybettiğim yer, yüreksizleştiim yaşamaya... yaklaşamıyorum beni iten kollarına... bir deprem oldu geçenlerde. içimde kaç bin masum ümit öldü kucak kucağa. üşeniyorum hepsi için ayrı bir mezar kazmaya. bir yağmur yağar ve hepsini de ıslatır diye bekliyorum. burnumu cama dayanmış, içimdeki yağmurları bir ılık kış güneşi kuşatır diye bekliyorum. son ümit bu. içimdeki son martı. ya ben özgür bırakacaktım martıları, ya martılar içimi içimi oyacaktı.

ruhumu gıdıklıyosun demişti bir abla. bense hızla giden bu trende, pencereden bakıp güzellikleri görmeye korkuyorum. bu silinik yüzün bir anlık seyir için kalbini bırakmasının ne önemi var! hayaldan başka varlıı bulunmayan bir hayata sımsıkı yapışıp mutluluk istemenin ne gereği var. o koşsun peşimden. yakalasın, sobelesin. akacaksa o aksın içimden. kan gibi usul usul, kalp atışım gibi derin...

sobe! birgün elinde orakla simsiyah bir varlığın duymayı beklediğim sesi bu. sobe! kabuklarıma sığındığım bu saklambaçta yüreğim bir inci, hırçınlıklarım onu saklayan midyesi bu. sobe! hangi günahın karşılığı, hangi yanlışın fidyesi bu!

ellerimdeki çizgileri yorumlamayı bırak falcı! kehanetlerin hep boş çıktı, hep boş çıkacaktı! hayat hangisi içlerinden; susuz bir filiz, kanayan bir dudak mı? kalbim, kalbim, seni nereye saklasam! rüzgar soldurur güllerimi, hangi çiçeğe uzansam, hangi gülü koklasam! kalbim, kalbim, seni yerle bir ederim! benle ugraşmayı bırak, seni söküp atarım içimden, yemin ederim! korkuyorum beni ele vereceksin, seni nerde saklasam! mühürlesem içlerimi, günahlarımı serbest bıraksam.

ne savaşacak gücüm vardı, ne GÖK'lere HAN'dım artık. ne dudaklarım üşüyecekti, ne uçsuz bir ummandım artık. içimdeki midyelerde denizin sesi var. içindeki bir yerlerde bir palyaço elbisesi var. burnuma kırmızı bir erik geçirip gıcıklığına sırıtıyorum. GÜNEŞ yüzlüme burnumla nanik yapıyorum! üç ölü doğan bebeğe kalbimde üç tabut koydum. gömmeden acısını içlerime, adlarını deniz, mercan ve yakut koydum. hayata bir yerlerden yapışmak gerek demiştin... japon yapıştırıcı denesen faydası yok. hayat çıkmaz bir tutkal gibi yapışık zaten yüreğine... artık ağlamıyorum birgün dah içimde yaşaman için. gözlerimde kanlı gözyaşı yok...

kanlı bir düştü, tüm uykulardan uyandım artık... gittiğim yere kadar gittim, gözlerinsiz hayata zor dayanırım artık. ne olur beni de al götür. istediğin yere götür. gerdanındaki kolyede solmuş bir güneş diye götür. ben de senin kadar ve yanacagım kadar yandım artık! her gece düşlerimden korkularla uyandım artık! ruhumda birbirine çarpan aysbergler... ne savaşacak gücüm vardı, ne GÖK'lere HAN'dım artık. kaderim belli, ellerimdeki çizgileri yorumlamayı bırak falcı!

neden imkansızlıklara bu derece hapsolduum diye düşiünüyorum acıyı hissediyorum uyumak..