Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Taze demlenmiş kekik gibiyim (?).. Ama hala eksik.. Böyle bi, tadı yok gibi..

Bir an için yaşıyorum sandım.

Kötüyüm. Bu haftasonu hem düğün hem sınav var. Günler birbirine girdi aşırı meşgulüm. Bi' an önce bu haftayı atlatıp nefes almayı planlıyorum.

Hayat bazen çok güneş yanığı Canım acıyor

İyi gibiyim lan. Valla öyle bak. Ne mani var ne depresyon. Sıradan mal gibi bir insanım hamdolsun. Özlüyor insan diğerleriyle aynı hisleri paylaşmayı. Beraber yorulmayı, beraber üzülmeyi. Gerçi ilaçlar üzüntü kısmını pas geçirse de içten içe hissedebilmek bile güzel. Sıradan basit bir gün sadece.

sular kesildi çok sinirliyim

pro gay centipede ray recep tayyip erdogan

Güzel bir anagram ha :D

Mide ağrısı sezonu açılmıştır artık sabahlar olmaz.Bakalım bu sefer kaç gün sürecek

Utanıyorum şu anda, karanlığa kaçmak istiyorum sürekli. Yarın sınava girmek için okula gittiğimde kimsenin yüzüne bakmıycam. Dışarı çıkasım da yok.

http://www.youtube.com/watch?v=FjRNbjiVuDA

bu harika ya çok iyi şuan nasılım gülüyorum işte nasıl olcam

Yeni tüfeğimi denedim sesi beklediğimden yüksek çıkınca kulaklarım hafif bir şok yaşadı hala düzgün duyamamaktayım

http://img691.imageshack.us/img691/7891/sfdcaktanaf0layane7ocuk.jpg

Aha böyle.

bir resmi anlatmak ne derece kolaydır...ressamı bilemezsin,zihnine girsen dahi tüm hücreleri gerekir sana.şu an bana onun aşık olmasını dilemekten başka hiçbirşeye konsantre olamıyorum.hiçlik hala benden çok uzakta.sadece farkındayım.

Sürekli benimle uğraşan birileri var ve bunun kim olduğu sorusuna cevap aramaktan yoruldum. Bu konuyla ilgili ne yapmam gerektiğini de bilemiyorum. Aklım, duygularım çok karışık anlayacağın.

Bir sigara yakmak en iyisi...

İş yapmamak için her yolu deniyorum sanki? Aylardır tek kelime yazmadığım forum başlıklarına yazılar yazıyorum, yıllardır açmadığım siteleri açıp geziniyorum, "bi kahve daha içeyim"ler, "ay dur ben bir şeyler yiyeyim"ler... Bir insan bu kadar mı soğur işinden? Hayrettir... Hayır basit de bir şey ama kafamda dönen tilkiler izin vermiyor bir türlü çalışmama!

2 sene öncesini düşünüyorum. burukluk var içimde. izmirde yaşıyordum o zamanlar. karataşta oturuyordum. ev full deniz manzaralıydı. çok sevdiğim huysuz bir kedim vardı. evde yırtmadığı perde kalmamıştı. sallanıp duruyordu perdelerde vatan haini ya. perdelerde ev sahibinindi kötü bir kiracıymışım kardeşime ben bakıyordum evden atılmıştık. o da evi geneleve çevirmişti sağolsun. salona bile yatak atmıştı en son. dingonun ahırı gibi ankaradan gelenlerin dinlenme mekanı olmuştu ev. çok mutluydum be bir zamanlar. işimi sevmiyordum hatta bu yüzden mesleği bıraktım ama olsun. güzeldi eğlenceliydi. hüzünlendim

NaTa yazını okuyunca ben de hüzünlendim ve İstanbulda yaşadığım zamanı özledim Ne ara akşam oldu ne ara sabah oldu hatırlamazdık. Yeri gelirdi 1 hafta evden çıkmadığımız olurdu. Her gece tanımadığımız bir sürü insan eve gelir partiler günlerce sürerdi. Hey gidi günler hey. Ama en çok da Ayşegül'ü özledim. Kadim dostum , çocukluk arkadaşım ve kardeşim. Bir yıldır görüşemiyoruz. Benim işler onun okul vs. Artık önce kim evlenirse düğünde görüşürüz diye kendimi avutuyorum

İşimi sevmediğimi düşündüğüm ilk zamanlar, -4-5 yıl önce- bunun tecrübesizlik yüzünden yaşadığım bir korkaklıktan ileri geldiğini düşünmüştüm. Sonrasında abuk subuk insanların altında çalışıp eşek gibi koşturmaktan pek fazla düşünme şansım olmadı... 2. defa aklıma geldiğinde; mesleğim delik deşik olmuştu ve yapabileceğim hiçbir şey yoktu... Son olaylar da hepten tuz biber ekti.. Büyük hayal kırıklığı... Hala bundan kurtulmaya çalışıyorum...

NaTa yazını okuyunca ben de hüzünlendim ve İstanbulda yaşadığım zamanı özledim Ne ara akşam oldu ne ara sabah oldu hatırlamazdık. Yeri gelirdi 1 hafta evden çıkmadığımız olurdu. Her gece tanımadığımız bir sürü insan eve gelir partiler günlerce sürerdi. Hey gidi günler hey. Ama en çok da Ayşegül'ü özledim. Kadim dostum , çocukluk arkadaşım ve kardeşim. Bir yıldır görüşemiyoruz. Benim işler onun okul vs. Artık önce kim evlenirse düğünde görüşürüz diye kendimi avutuyorum

ah ah yaşlanıyoruz ya da yaşlandık bile ..

İşimi sevmediğimi düşündüğüm ilk zamanlar, -4-5 yıl önce- bunun tecrübesizlik yüzünden yaşadığım bir korkaklıktan ileri geldiğini düşünmüştüm. Sonrasında abuk subuk insanların altında çalışıp eşek gibi koşturmaktan pek fazla düşünme şansım olmadı... 2. defa aklıma geldiğinde; mesleğim delik deşik olmuştu ve yapabileceğim hiçbir şey yoktu... Son olaylar da hepten tuz biber ekti.. Büyük hayal kırıklığı... Hala bundan kurtulmaya çalışıyorum...

kesinlikle ben bıraktım.. hala arkadaşlarım arıyor, büro açanlar vs. ben bıraktım diyorum barodan kaydımı sildirdim. inanmıyorlar. insan nasıl bırakabilirmiş. insan olduğumu hiç bir zaman iddia etmemiştim zaten . tiksindiğin zaman çalışamaz duruma geliyorsun. umarım toparlayabilirsin sen.

İnandığım adaletin sağlandığını gördüğüm zamanlar kendimi biraz daha iyi hissediyorum.. Ya da ücretsiz yardımlar yaptığımda... Yok ben zengin olamam o anlaşıldı

Yaz gününde takır takır kuru öksürüğü, boğaz ağrısı olan bir hastalığa tutulup, doktora gidince de sigortanın süresinin bittiğini öğrendiğinde insan nasıl hissediyorsa öyleyim işte.

İş yapmamak için her yolu deniyorum sanki? Aylardır tek kelime yazmadığım forum başlıklarına yazılar yazıyorum, yıllardır açmadığım siteleri açıp geziniyorum, "bi kahve daha içeyim"ler, "ay dur ben bir şeyler yiyeyim"ler... Bir insan bu kadar mı soğur işinden? Hayrettir... Hayır basit de bir şey ama kafamda dönen tilkiler izin vermiyor bir türlü çalışmama!

Yoğun depresif halde kilitleniyor insan. Ben de okulda en son aylarda hiçbir evrak işini yapmadım. Dersleri yapıyordum sadece angaryaların alayını sallıyordum. Yine de sonu hastanede bitti gerçi. İyiki de yapmamışım sanki madalya mı takacaklardı. Ben hastanede yatarken geçmiş olsun yerine anca çıkınca rapor ayarlayıp göndermeyi unutma dediler o oldu. Onda da bizim akrabalar aradı gerçi benim beyin ve beden hala iptal durumdaydı. Ama ben işi bırakmıcam büyük ihtimalle. Madem beni onlar delirtti bu deli halimle idare etsinler bakalım. Sen de sakın takma bir şeyi kafana aura. Olan sana oluyor seni seven bir kaç kişi üzülüyor. Meslektaşlar ya da yönetimin umurunda olmuyor.

acımasızım. riddick günlüklerini oturdum baştan izlemeye başladım. acımam zamanıma ben. yerim o boncuk gözlerini keltoşum.

Börek yedim yanında da karpuz.Damacanadaki suyun da fisini soktum buz gibi oluyor suan onu lıkır lıkır içicem bundan büyük mutluluk olamaz.Olur ama olamıyor.Henüz hazır olmadığım söylendi.Bir hata yaptım ve bedelini ödüyorum iste.Zaman,ah herseyin ilacı zaman umarım umutla beklediğim o günler de gelecek.Simdilik ufacık seylerle mutlu olmayı öğrenmem gerek..