Jump to content

Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?


Deaths_Expulsion

Önerilen Mesajlar

Şu an aşırı bombok bi haldeyim. Sebebini ise hala tam olarak çözebilmiş değilim. Anladığım kadarıyla açıklamaya çalışayım: Bana genel bi çerçeve içinde bakarsak, hava atmaya çalışmadan şöyle söyleyeyim, genel ortalamadan zeki bi insanım, hafızam kuvvetlidir, çok hızlı ve kalıcı ezberlerim ve çeşitli alanlarda yetenekliyim, ama kendimi bildim bileli bu yönlerimi ne zaman açığa çıkardıysam her seferinde takdir, arkadaşlık ya da onun gibi güzel şeyler yerine kıskançlık, nefret, ya da gereksiz dikkat çektim; bu yüzden kendimi insanlara açmakta ve insanlara güvenmekte oldukça zorlanıyorum ve kendimi olabildiğince gizlemeye çalışıyorum, bir nevi asosyalim. Bunun yanında fiziksel olarak ta güçsüzümdür (boy 1.90 kilo 65 desem güçsüzden kastımı anlarsınız heralde :D ) ve hayatımda bir kere bile kavga etmedim; aksine ne zaman etrafımda birileri beni çok sinir etse ve dayak yicek bile olsam kavga etmeye rahatsız olduğumda hep içimde bi şeyler beni "Boşver ya onun seviyesine mi iniceksin ne gereği var ki" gibi şeyler söyleyerek durdurdu, bu yüzden içimde çok insana karşı çok nefret var. Sarışın, mavi gözlüyüm ama yakışıklı veya karizma falan değilim hatta görünüşümle ilgilenmeyi birazcık bıraktığımda sıradan tipli bi insanken bildiğiniz tipsiz oluyorum.

 

Gece olduğunda bunlardan uyuyarak kısacık bi süre uzaklaşacağımı düşündüğüm an rüyalarım devreye giriyo ve kendimden daha çok nefret ediyorum, mesela yakın zamanda şöyle bi rüya gördüm: Bana aşırı derecede benzeyen, benden biraz daha çelimsiz ve 10-12 yaşlarında bi çocuk vardı ve tavırlarıyla hareketleriyle tam şerefsizin tekiydi (şunu da ekleyeyim küçüklüğümde de sürekli her kabusumda aynadan çıkan benim kopyam gibi olan ama kişilik olarak tam tersim, şerefsiz, pislik bişey beni sürekli kovalardı, bazen canımı da yakardı, rüyalarımda ondan kaçarken kolumu falan bi yere vurduğumda uyanınca kolumu vurduğum yer kızarırdı hatta bazen, o yüzden hala aynalarla aynı odada asla uyuyamam) neyse ben nedendir bilmem bu tipte aşırı derecede korkuyodum ve ne zaman ona bişey yapmaya kalksam bi şekilde korunuyodu benden, ya birileri toplanıyodu etrafına onu koruyodu, ya bi köpeği mi ne vardı o koruyodu onu sonuç olarak sadece korktuğumla kalıyodum, en sonunda bildiğiniz pes ettim, olduğum yere çömeldim cenin pozisyonunda, gözlerimi kapattım ve o pislik çocuğun kahkahalarıyla uyandım, bu rüyayı göreli 1-2 gün oldu ve ben hala kafamdan atamıyorum çünkü hayatım boyunca nasıl herşeyden kaçtığımı, kendimi korumak için bile bi halt yapamadığımı düşünüyorum sürekli.

 

İçimdeki bütün bu sıkıntılara rağmen hala sigaraya başlamadım ve düşünmüyorumda, içkiyi ise sadece arkadaşlarla toplanınca falan biraz çakırkeyif olup ortama uyum sağlamak için içerim ve asla dozunu kaçırmam, çünkü içimdeki bir parça mantık beni bu kadar fazla sorunun çözümünün bi parça kağıda sarılmış tütün ya da bi bardak alkol kadar basit bişey olamayacağına inandırmış durumda. Kafamı dağıtmak için ya bilgisayar oyunu oynarım ya da bulabildiğim bi müzik aletiyle falan uğraşırım (eskiden kendi elektronik orgum vardı onunla piyano çalıyodum, o da bozuldu artık onu yapamıyorum, telefonda piyano uygulamasıyla falan uğraşıyorum anca, elime blokflüt geçerse onunla bişeyler çalıyorum gitar geçerse onunla ritim arpej falan deniyorum hiçbişey bulamazsam şişe ağzına kenardan üfler ses yapar masada ritim tutarım müzik yapılabilcek ne bulursam yani) artık bunlar eskisi kadar işe yaramıyo o yüzden çıkıp en az 1 saat yürüyorum müzik dinleyerek biraz da olsa rahatlatıyo. Yürüyüş te işe yaramamaya başladığında ne yapıcam bilmiyorum sadece şunu biliyorum sigaraya ve ASLA uyuşturucuya falan başlamam çünkü dediğim gibi bunlar benim sorunlarımı sihirli bi şekilde yok etmez ya da çözüm getiremez o yüzden bi merakım da yok.

 

Bütün bunların üstüne, bunları rahatlamak için nerdeyse hiçkimseye anlatamam çünkü dediğim gibi insanlara kendimi açma istediğim ve insanlara olan güvenim çok az ve buraya yazamadığım pek çok ayrıntı var ve kimsenin kafasını kendi sorunlarımla şişirmek istemiyorum, ayrıca karşımdaki kişinin "bunlara mı takıyon kafayı ya, mal mısın nesin amk" gibi bi karşılık verip te bana kendimi daha da boktan hissettirme ihtimali var.

 

İşte böyleyim, bunları düşünüyorum, bunları hissediyorum. Umarım bütün yazıyı baştan sona okumaya uğraşmazsınız çünkü her ne kadar içimi bi şekilde dökmek ve rahatlamak istesem de kimsenin canını kendi sorunlarımla sıkmak istemem :D . İyi akşamlar Gnoxis ailesi, herkese iyi forumlar :)

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Ben; aynı şarkıyı 100 kere dinleme manyaklığı olan,sabah suyu yüzüne çarparken suyun bileklerden dirseklerine akmasına uyuz olan, buzdolabını açıp boş boş baktıktan sonra kapayan, kulağında mp3 ile gezerken klip tadında yürüyen, çift bölmeli çakmakta her iki tarafta gaz seviyesini dengeleme ihtiyacı duyan, girdiği kapalı bir mekanda ilk önce çıkış kapısının nerede olduğunu arayan, masaya oturduğu zaman ilk olarak ayaklarını koyacak yer arayan, küçükken radyodan kaset dolduran, iki eli birden doluyken elektrik düğmesini burnuyla açıp kapayan, otobüsü kaçırınca gurur yapıp arkasından koşmayan, hayatında hiç lost izlememenin eksikliğini hissetmeyen, yolda giderken kaldırımdaki karo taşların çizgilerine basmamaya özen gösteren, gülünmemesi gereken yerde gelen gülme krizinin verdiği haz ve acıyı birçok kez yaşamış olan, bir türlü insanlara güvenmemesi gerekirken her defesında aynı hataya düşen, kazanmışlıkları ve kaybettikleriyle güçlenen hayatı sil baştan yaşamayı seçen koca dünyanın bir nedeni de ben olayım diyen bir insanım.. :)

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Kar yağmasın, kar yağınca özlüyorum, dışarı çıkıp dolaşmak izlemek yada araba sürmek gelmiyor içimden hepsi eksik çünkü hepsi anlamını yitirmiş benim onu yitirdiğim günden sonra yeni anlıyorum, kar yağıyor ben üşüyorum ama asıl sorun benim üşümem değil o üşürse kimin ısıttığı. Özlüyorum sanırım çok derinden özlüyorum bu sefer, kar yağmasın.

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Daha iyiye gidiyormu?

Yada daha iyi hissediyormusun

Sanırsam hayır benim herşeyim

Bitti bu düzlükte son buldum

Ömrüm genç başladı genç yaşta bitti

Yaşıyormuyum hala?

Yaşamaya hakkım varmı acaba?

Neden hala aynı hikayeyi yazıyorum

Neden hala ölmüyorum son bulmuyor

Bu çektiğim acılar ızdıraplar uykusuzluklar.

 

Hayal dünyasında yaşayan ben.

Her gece ölüyor, her gece yeniden doğuyordum, yeniden...

Sanırsam şizofren oldum kimsem kalmadı ömrüm

Bomboş geçiyor boş bi ekrana bakarak ölüceğim

Heralde aile 'm kardeşim sevdiklerim hepsimi

Uçtu herşeyim elimden kaydı gitti çaresiz

Bi şekilde oturup yardım bekliyorum o yardım

Kimden gelicek kimseden gelmiycek heralde

Sanırım en iyi şey ölüm benim için ama

Lanet olsun ölemiyorum dünyaya

Boş geldim boş gidiyorum

Erken doğdum erken yaşta ölüceğim.

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Yıllardan sonra ilk defa kar yüzü gördüm

Dışarda laba laba kar yağıyor ama ben

Herşeyden ümidini kesmiş bi şekilde

Hayattan tad almayan bi tavırda

Birşeyler bekliyorum kar yağıyor

Kafam nerede aklım nerede benim?

Tüm yaptıklarımın 1-1 gittiğini

Anladım herşeyin yalan olduğunu...

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Sohbete katıl

Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.

Misafir
Bu konuyu yanıtla...

×   Farklı formatta bir yazı yapıştırdınız.   Lütfen formatı silmek için buraya tıklayınız

  Only 75 emoji are allowed.

×   Bağlantınız otomatik olarak gömülü hale getirilmiştir..   Bunun yerine bağlantı şeklinde gösterilsin mi?

×   Önceki içeriğiniz geri yüklendi.   Düzenleyiciyi temizle

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Yeni Oluştur...