Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Bence bu varoluşun raf ömrü çoktan doldu. Kaldırılıp çöpe atılması gerek. Ancak böyle huzur bulacak rahatsız ruhlarımız.

bu pazartesi sendromunu anca 3 şişe bomontiyle atabilirim bırakın beni evime gitmek istiyorum diye bağırasım var uykulu gözlerle monitöre bön bön bakıyorum yazık bana ya

ben de surekli masada bi evraklar kaybedip duruyorum az once burdaydu?!? noldu ki simdi?!? diye tirim tirim arana arana gun bitti be... tum evraklar da ust uste yakinda ben kaybolacagim masada...

çöküşteyim sayılar beynimde horon tepiyor .

hafta sonu derbi var hazırlıklar başlasın

B*k gibiyim!İçimden ful saydırıyorum derse de hocasına da :wallbash:saçma sapan halleri yaptıkları haksızlıklar yüzünden bu kadar süründüm yazık oluyor aylarıma!Bu kabus bir an önce bitsin n'olur..

eve 22.00de girip dogruca yatmaya gittim... sabah 07.45'te uyanip resmen kosarak evden çıktık. Trafik de cabası... Hala uykuluyum... Bugün sakin geçsin n'olur!!!

günü dilimlere ayırdım kahve zamanı.. Öğlen yemeği.. Çay zamanı.. Bi kahve daha.. Eve gitme vakti şuan öğlen yemeğine yaklaşıyoruz. 2. Evre bitse de daha çook var çok

Mutluyum huzurluyum. Lallalallalala : D

Tek yapabildiğim fosforlu sarı kalemlerle beni anlattığını düşündüğüm paragrafların altını çize çize kitap okumak. Başka hiçbir şey yapamadığıma yemin edebilirim. Kendimi bitki gibi hissediyorum. Pazar kahvaltılarını yapan mutlu ailelerin balkonunda öylece duran bir saksı fesleğeninden hiçbir farkım yok günlerdir. İçeride çalışan çamaşır makinesi sesinden rahatsızım. Günün bir bölümünü sirkeli suyla evdeki ölü topraklarını temizleyerek geçirdim. Şu anda da kendime nasıl bir kötülük yapabilirim diye uzun uzun düşünüp Cem Adrian'ın yeni albümünü dinlemeye karar verdim. Bu ne kadar sürecek bilmiyorum ama bir gün c4 gibi büyük bir gürültüyle patlayacağım orta yerimden ve arkamdaki toz bulutu yok olduğunda ben çoktan kayıplara karışmış olacağım. Ona eminim.

bir an bile vazgeçmedim kendi yolumdan..

[video=youtube;CSx53-fsofw]https://www.youtube.com/watch?v=CSx53-fsofw&spfreload=10%20Message%3A%20Unexpe cted%20end%20of%20input%20(url%3A%20http s%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3D CSx53-fsofw)

Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret

Yüzüne söyleyince kırılıyor sanki arkasından konuşsam daha mutlu olacak...

Mehmet Pişkin'in videosunu izledim kanım dondu. Kendimden korktum. Aynı sonu yaşar mıyız diye düşünüyorum. Tepkiler, rahatlık, gelişmeler uyumlu. Onun kadar cesur olabilir miyim acaba.

şuan aşırı derecede yorgunum lanet olsun ki kendi elimle 4 dersin labını aynı yüne birleştiricem diye dişim ağrıdı.Yaptık da noldu şimdi sabah 8.30 akşam 4 okuldayım ölüm gibi BU ARADA GERÇEKTEN DİŞİM AĞRIYOR

"Çok uzun zamandır mutsuzum ve intihar benim için yeni bir şey değil. Elbette bardağı taşıran şeyler oldu. Ancak, taşan bir bardaktan bir kaç damlayı bunun için sorumlu tutmak doğru değil."

Güne erken başlamak iyi oluyor. Sabah 5.30 da kalk okula git. Sonra gel yemek yap ye, sonra spor salonuna git gel ve en son her zamanki final. Bol miktarda alkol alarak günü tamamla. Hepsi tamam da şu alkol kısmını bi azaltamadık . İçimizdeki boşluğu o dolduruyor sadece.

Her gece aklım dalar gider engine.

Ağlarım, inciler dolar eteğime.

Sevdalıyım, şarap dayanmıyor bana:

Kafam baş aşağı çevrik bir tas mı ne!

butun gun adliyede kosturdujtan sonra eve giderken sofor koltugunda olmayi sevmedigimi fark ettim.. yayilip camdan disariyi izleme ihtiyaci icindeyken bir suru tiple ugrasacagim simdi yollarda :/

İçimde hiç kimsenin kapatamayacağı bir boşluk var. Hayır, boşlukta değilim. Boşluğun kendisiyim. Sonradan oluşmadı bu, böyle şeyler sonradan oluşmaz. Kendimi bildim bileli vardı o boşluk. Zamanla büyüdü ve beni kendisine benzetti. Huzurlu bir kadın olmak istiyordum oysa. Sakin ve güçlü bir kadın. Kendi kendine yeten bir kadın. Tek istediğim buydu.

Benim görebildikleri ve hissettiklerimi anlasalar . Çoğu kişi dehşete düşerdi şüphesiz .

Bugün bir değişiklik yapıp ayık olayım dedim. Bir şeylerden tat almaya başlıyorum sanki. İlk kez gelecekle ilgili planlar yapmaya başladım. Koyvermiş gidiyorduk. Sadece 2 ayda hayatım baştan aşağı değişti. Değişim sancılı bir süreç belki ama buna değer.

To see the world,

things dangerous to come to,

to see behind walls,

to draw closer,

to find each other and to feel.

That this is the purpose of ‘Life’

Tuhaf hissediyorum açıkçası. Veli toplantısında bir çok velinin ortak olduğu fikir;" Çocuklar size çok güveniyor ve inanıyor. Kendilerine de güvenleri geldi şimdi kendiliğinden ders çalışıyorlar" . Sahi ne yaptımki acaba bunun için. Çok yaramazlar, kavgacılar ancak şu sayfayı yapın dediğim de tüm sınıfın yapıyor olması ya da tüm sınıfın derste aktif olması da ayrı bir gariplik . Biz çocukken hoca bizi kaldırmasın diye gözlerimizi kaçırırdık bu bebelerin nerdeyse hepsi birden parmak kaldırıyor . Yeni bir nesille birlikteyiz orası kesin.

Hayattayım ancak yaşamaktan çok uzaktayım. Sadece üzerime düşen "sorumlulukları" yerine getirmek için çırpındıktan sonra geceleri yastığa başımı koyduğumda, ne uğruna nefes aldığımı soruyorum kendime, yanıt değişmiyor: HİÇ.