Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Güzel sade bir double espreso... Bir adet cigara.. Hafif serin bir hava.. Bir de Billie Holiday... Hayal kurmak güzelde işte.. Neyse..

Gizlilik mi Hayır beyninin içini kemirinceye kadar!

3-4 kaşık fındık ezmesi... Ve biraz açılır kara bulutlar... Şekersiz kalmış meğer bünyem...

Karnım çok ağrıyor; bir bardak sıcak çikolata, güzel bir film ve sana ihtiyacım var. Sonra da dizlerine yatmak ve senin bana kitap okuyuşunu dinlemek istiyorum.

şu pluto denen gezegeni havaya uçurmak lazım benim haritada 11. evimin içine etmiş durumda

Şu mesleği bıraksam, Ege'de bir sahil kasabasına yerleşip kitap çevirmenliği ve dandik bir cafede fal bakarak geçim sağlanır mı ki acaba Gerçi tarotta sıkıntı var onu geliştirmek gerek biraz... Hem yabancılara da fal bakarım ki

Yine ayaklarım yere basmıyor... Fazla sancı çekme sonrası arkama bakmadan her şeyi bırakıp gitme hevesi oturdu kursağıma... Uçurtma gibi dalgalanıyorum havalarda...

param olsa terkedicem bu diyarları,dünyayı tavaf edecem 80 günde.gezmedik diyar,görmedik canlı bırakmayacam.tabi önce zengin olmak lazım.o zamana kadar bu basit pesba hayata devam->

Kafamın içinde yoğun gri bir sis var. Düşünceler ve hisler öyle karışık öyle karmaşıklar ki. Çözmeye kalkarak çözülecek şeyler değil bu içinden çıkamadığım konular. Oturdum ve geçmesini bekliyorum. Kafamın içindeki sisli sokaklarda kaybolmuş gibiyim. Ne olacağına neler yaşanacağına dair hiçbir fikrim yok. Öyle belirsiz ki...

Canım yanıyor. Kaybolmuş ruhları, bitik bedenleri, yorgun yürekleri, ağlayan çocukları gördükçe canım yanıyor. Yolun sonu diyorum. Yolun sonu şimdi. Olmaması gereken ne varsa oldu çünkü. Artık tükeniyoruz diyorum. Biri gülümsüyor oradan. Tekrar bir umut diyorum. Ama bu defa daha da çok canım yanıyor...

Rüyalarımdan tutup çıkarıp seni, köşe bucak döşedim her yanımı seninle. Değişimini izlemekten daha can yakıcı bir şey olamazdı, izledim. Gitmene katlanmak imkansızdı, katlandım. Yalanlarına inanmak için aptal olmak lazımdı, onu da oldum. Ama tükendim. İçimdeki sen, bir değil senle. Bana değil, kendine dön döneceksen eğer. Orada bulacaksın beni de.

Kafamın içinde yoğun gri bir sis var. Düşünceler ve hisler öyle karışık öyle karmaşıklar ki. Çözmeye kalkarak çözülecek şeyler değil bu içinden çıkamadığım konular. Oturdum ve geçmesini bekliyorum. Kafamın içindeki sisli sokaklarda kaybolmuş gibiyim. Ne olacağına neler yaşanacağına dair hiçbir fikrim yok. Öyle belirsiz ki...

Kurumuş bir yaprak gibi savruluyorum yol kenarına. Rüzgar... Rüzgarı seven bir yaprak düşünün. Her estiğinde başka bir köşeye savruluyor ve gücü biraz daha tükenmiş oluyor haliyle ama vazgeçmiyor rüzgarı sevmekten. Bir ağacın altındaki çimenlere uzanmış gökyüzündeki yıldızları seyrediyor şimdi yaprak. Kontrolü onun elinde değil; nereye gideceğini ne yaşayacağını seçemiyor. Buna rağmen rüzgar essin istiyor. Aklını kaçırmış sanki. Oturmuş rüzgarı bekliyor. Rüzgar dindiğinde hareket edemiyor, hissedemiyor, varlığına tahammül edemiyor. Ve ıssız bir sokaktaki apartmanlardan birinin penceresi açılıyor, boğuk bir kadın sesi yankılanıyor gecenin içinde, kaldırımlar bile üzülüyor, sesindeki acının desibeli belirsiz fakat şiddetinden sokak lambaları sönüyor. "Nerdesin?"

Dört duvar arası... Bir diğer odada ütü yapan bir anne. Gri ve kasvetli bir hava. Sanırım Sonbahar. Fakat yağmur yağmıyor. Ders çalışıyor bir kız, henüz 17 yaşında. Odasının kapısı kapalı. Odaklanma sorunu yok. Bir iş yaparken kendini unutana yaşadığını unutana dek kaptırıyor çünkü. Hiçbir şey duymuyor. Elinde kalem, önünde bir test kitabı. Bir anda kafasını pencereye çeviriyor. Perdenin kenarı yamuk kalmış. Kafasını çevirip devam ediyor çözmeye. Fakat onu düzeltmezse ölür. Onu düzeltmezse o odanın duvarları dikenli tellere dönüp yakar canını. Kalkıp perdenin yamuk kalan kısmını kusursuz olana dek düzeltiyor. Derin bir oh çekip devam ediyor ders çalışmaya. O güne dek zihni cehennemdi, o günden sonra zihni bir volkana dönüyor ve ateşler püskürtüyor kızın saçlarına, ellerine. Herşeyi düzeltiyor ondan sonra. Dağınık kalan hiçbir şeye tahammül edemiyor. Yamuk, bozuk, kırık, yerinde olmayan, kopmuş, sökülmüş her ne varsa yerli yerine oturtuyor hiç durmadan. Sıra hayatına geliyor. Her adımını düşünerek atmaya, planlı yaşamaya başlıyor. Yaş tahtaya asla basmıyor. Bundan 1 yıl sonra hangi kazağı hangi gün giyeceğine kadar planlı yaşıyor.

Bir yatak. Beyaz ve sıvası bozuk bir tavan. 5 dakikalık bir şarkı. Sürekli aynı tamlama üzerine dönen şarkı sözleri. "Lost control" donuk ve boş gözlerle ağzındaki kekremsi sigara tadı ve hiçbir mevsimde ısınmayan elleriyle şarkıyı dinliyor kadın. Kontrol kaybı. Delirmek bir piyano tuşuna saklanırsa rengi siyah mı olur beyaz mı. Plan yok. Plan bu. Düşünmek yok. Plan bu. Hesaplamak yok. Zaten Matematik kötü. Sonuç; neyi neden yaptığına, ne hissettiğine, ne düşündüğüne, kimle neden konuştuğuna, kimle neden seviştiğine, kimi neden sevmediğine dair hiçbir fikri olmayan bir kadın. Sadece yaşıyor. Carpe diem mi dersin? Umursamazlık mı? Şımarmak mı yoksa tembellik mi. Belki sadece bilmiyordur ve belki sadece sonu 'bilmiyorum' kelimesiyle biten cümlelerinden korkuyordur. O kadar anlamlı, o kadar özenli ve özverili, o kadar düzenli, o kadar kurgulayarak yaşamıştır ki; hiçkimsenin bunu iplemediğini farkettiğinde vazgeçmiştir erdemli olmaktan. Ondandır bu hali. Ondandır bu anlamsız davranışları. Terlemeden, ayaküstü sevişmesi. İçki ayırmaması hem de en sevdiği içki 180 lira onun yudumladığı ise 60 lirayken.

Gece, baş ağrısı, ben kötüyüm! Erdem kimin adı? Bir bıçak sokarım içime ve cam kırıklarının üstünde sevişmekten bıktım derim. Dilsizim. Babam da yok benim.

@Witch Of Rain artık bizi takmıyor tamam öyle ise

@Witch Of Rain artık bizi takmıyor tamam öyle ise

Bi sorun bakayım Witch Of Rain'in kendi kendisini bile takmaya hali kalmış mı.

@Witch Of Rain artık bizi takmıyor tamam öyle ise

Sen takma onu o takmaz bazen böyle:D taktımıda tam takar.insanları aşağılar ,sevdiği bir arkadası olsa bile..ööyle değil mi yosuncum? olay iyice şu tekerlemeye döndü [h=3]Al şu takatukaları, takatukacıya götür.

Takatukacı takatukaları takatukalamazsa,

Takatukaları takatukalatmadan geri getir

yanlış anlama patenos kimseyi kırmak istemiyorum:rofl:daha cok ban yemek istiyorum sinirlerim bozuldu gece gece..tüh tüh[/h]

Sen takma onu o takmaz bazen böyle:D taktımıda tam takar.insanları aşağılar ,sevdiği bir arkadası olsa bile..ööyle değil mi yosuncum? olay iyice şu tekerlemeye döndü Al şu takatukaları, takatukacıya götür.

Takatukacı takatukaları takatukalamazsa,

Takatukaları takatukalatmadan geri getir

yanlış anlama patenos kimseyi kırmak istemiyorum:rofl:daha cok ban yemek istiyorum sinirlerim bozuldu gece gece..tüh tüh

 

Yerin dibindeki, suyun en derin yerindeki bir insan diğer insanları nasıl aşşağılayabilir ki. En aşşağıdaki kendisi zaten. Siz yüzeydeki ve karadaki insanları bulanık görüyorum ben sadece. Herkes de hıncını benden çıkarıyor bugünlerde. Kafanıza meteor düşse Yosun yaptı diyeceksiniz. He canım. Çektiğiniz tüm acıların tüm kötü anılarınızın tüm öfkelerinizin sorumlusu benim. Evet ben şeytan olabilirim fakat yaşamlarınızın sorumlusu ben değilim, sizi bu dünyada yaşamaya mahkum eden Tanrı'ya yürüyün. Bana değil.

Ben şeytana inanmam canım:)

Issız bir adaya vuran cesetler kadar cansızım bu gece. Al ve geri getirme umutların umursamaz yarınlarını, ben bu günde yaşıyorum. Bu güne ihtiyacım var. Bu güne hiç olmadığı kadar ihtiyacım var.

Tanımsızlık tak etti canıma, saldıracağım!

En son ne zaman diye Başlayan cümlelerin devamı bir sonra ki geceye kalıyor. Ben, ben olmaktan o denli sıkıldım ki, takındığım kılıfların gerçekliğini hissettiğimde korkuluklar üşüşüyor baş ucuma.

Sudan çıkmış bir ceset daha! Yüzünde silik bir ifade, kimdi şimdi bu? Lanet olsun, kimdi bu?

Off gene uyku düzenim aşt üst oldu

Tüm yükleri attım omuzumdan . Bazen cidden iyi ve anlayışlı bir insan olmaya çalışıyorum. Sonra neden bir canavara dönüştüğümü tekrar tekrar yaptıklarıyla hatırlatıyor o insanlar . Rol yapmak cidden yorucu.

Hüznün ihtişamı, tutku ve kırmızı.

Çok yalnızım...

Harika bir gün olacak. Yemin ederim. Tanrının veremediği sözü kendime veriyorum.

Şu an diyaliz merkezindeyim. Karşımda bir adam yerleri siliyor ve ben elinden alıp kendim silmemek için zor duruyorum. Vileda görünce dayanamıyorum ben arkadaş.

Oturduğum yerde -ki kendisi vantilatörün bizzat karşısı- "hmm bu odayı toplamak gerek... hımm önce kapının arkasındaki eşyaları kaldırayım sonra takı dolabının üstündekileri kaldırayım... hımmm sonra pc masasının üstünü toplayayım... hmm sonra çantalarımı kaldırayım... hımm sonra yerleri süpüreyim... hımm tüm evin yerlerini süpürüp bir de silersem mis... arada biraz da toz alırım" diyerek akşamı ediyorum sonuç: yapılması istenen ama yapılmamış bir sürü şey...

ama bugün yaklaşık 2 haftadır yapayım dediğim şeyi yaptım... gittim şu dövizi bozdurdum sonunda.

Ağrıyor ağrıyor ve ağrıyor !