Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Bugünümü kısaca özetleyen şarkı ahsj ; Bütün gün öyle oturdum evde, Tadım tuzum yok olur ya öyle. Duvarların da ağzı var dili yok .. Hadi kalk giyin gez toz dedim, Azcık da sen boz dedim, Aradım taradım kimse evde yok. Işıklı janjanlı girdim rastgele bir kapıdan, Meğer herkes burdaymış bi'habermişim dünyadan. Bu bana asılan herife gelsin ; Kızlarla laflarken sen göründün bir anda, Bi numaralar Allah Allah bu ne n`oluyor ya. Babababak havalara nasıl da geriniyor, Alain Delon`um benim nasıl da kasılıyor, No no no almayayım başkası alsın, Tipim değilsin üstü kalsın. (!) Buda boynuzsuz' un genel haline ; Nasıl da yalnız ve çıplak herkes, Mutsuz ve damsız herkes. Hüseyine de bir kız yok, Yok yok D:

Happy mothers day my pills, you re my lullabies.

İyi ki yazmışım, üstümdeki yük kalktı garip bir şekilde.

Bugün annesinin fotoğrafını sosyal medyadan paylaşmayanları dövüyorlar mı acaba diye düşünmekteyim.

Kimse için bir önem teşkil etmiyor olmam beni gülümsetiyor

Küçükken hep mektup arkadaşım olsun istemiştim. Helyum balanına mektup bağlamayı düşünmüştüm ama mektup uzaya kadar gideceği, kimseye ulaşamayacağı için vazgeçmiştim. Keşke gönderseydim, belki de şuan uzaylılarla iletişim kuruyo olurdum

Bu hafta içi hayatımla ilgili önemli bir kırılma noktasını yaşayacağım.Önemli bir yalanım patlayacak,naparım bilmiyorum.

Her yerde didik didik aradığımı ama bir türlü bulamadığımı,bulamayınca "sanırım burda/buralarda değil" diyip taa 2 ay sonraya ertelediğimi,hiçbirşey yokken yaklaşık 18-20 kişilik bir gezide sıkılıp ben yalnız gezicem biraz dediğimde gezerken yerde bulmam acayip ama acayip ilginç ve bir o kadar hoş. Ama işin garibi bunu tapınağın önünde bulmam

Wake up

Still no text

Sleep again till you die

...

Bir insan geceliğini, evin içinde nasıl kaybedebilir ? Evet, imkansızı başarıyorum.

Bitmek bilmeyen kaykay sevdam yüzünden dizlerim de en sevdiğim kotum da parçalandı.Dizimden kan akmasına rağmen eve kaykayla dönmem çok ayrı bir ironiydi zaten hsh

Evrenin benimle dalga geçtiğini düşünüyorum bazen. Bu foruma girdiğim gün bu forum vasıtasıyla tanıştığım birisinin ölüm haberini almak?! Yaptıklarımız, konuştuklarımız gözümün önünden geçip duruyor. Pişmanlıklar, keşkeler...

Ne kadar hayatlarimizda olmalarını istemesek te, hayatlarımızdalar. Ne kadar sevmedigimizi de söylesek, aslında hep içimizde bir yerlerdeler. Zaman zaman yüzeye çıkıp " ben hala buradayım diyor". Geçmiyor bazı şeyler. Geciremiyoruz da... Unuttuk sanıyoruz hep... Ya lanet yağdırıyoruz yada isyan ediyoruz. Rahatladik sanıyoruz...

Ne kadar rahatliyoruz? Rahatliyoruz muyuz ki....

Hmm.. Hiçbir şey için geç değilmiş, gerçekten de öyle.

Enjoy until come the day appointed for you.

Dæmon sigilleriyle ilgili olan başlığı okuyup kah gülüyor, kah acıyorum. Eğlenceli noktalara gelmiş

Dur bir yorum yazayım şuraya...

Özgürlüğüme köleyim , sakinliğime kızgın

Yalanlarıma dürüstüm , yüzsüzlüğüme kırgın

Özgürlüğüme köleyim , sakinliğime kızgın

Yalanlarıma dürüstüm , yüzsüzlüğüme kırgın

Sıradanlıktan kör oldu yüreğim, esaretime kızgın

Hayallere hasret gecelerim, gerçeklere kırgın

I am feeling Anathema's One Last Goodbye.

Elinde ucu açık kalem olan hayalperest , vucut hatları belli olan kadından daha çekicidir.

Nefesim titriyor.

Off çok acıktımmm çaycı gelse de tost istesem

Bir kez yaşadık ya o krizi.. Simdi bas üstünde tutuluyoruz. Bir evladinizin olduğunu hatirlamaniz için kendimizi kaybetmemiş mi gerekiyor?

Ama hala bazı şeylerde umurumda değilsiniz...

Çok yorgunum...