Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Bir bakmışsın insanların deli gözüyle baktığı sen olmuşsun, yürüyüşünle bile dalga geçer olmuşlar. Sonra oluyor leth arkadaş edinmen gerek bu böyle gitmez, sen önce arkadaş olmaya değer orjinal ve farklı birini bul.

Uyumadığım iyi olmuş uzun zaman sonra yağmur ile tekrar karşılaştım.Geçen gün bana verdiği keskin acı ile yaklaştığını sezmiştim ama yine de şaşırdım.Özlemişim

Yoksun, hiç olmadın da..

Böyle trafiğin Allah bin belasını versin be.

Böyle trafiğin Allah bin belasını versin be.

sana bir şey diyim mi? öyle bir gün gelecek ki, şimdi ki trafiği arayacaksın istanbul'da. aha şuraya yazıyorum. dünyanın şuana kadar görmediği inanılmaz bir trafik görecek istanbul.

sana bir şey diyim mi? öyle bir gün gelecek ki, şimdi ki trafiği arayacaksın istanbul'da. aha şuraya yazıyorum. dünyanın şuana kadar görmediği inanılmaz bir trafik görecek istanbul.

sana bir şey diyim mi? öyle bir gün gelecek ki, şimdi ki trafiği arayacaksın istanbul'da. aha şuraya yazıyorum. dünyanın şuana kadar görmediği inanılmaz bir trafik görecek istanbul.

Bilinçli motosiklet kullanımı her şeyi çözer.

Bilinçli motosiklet kullanımı her şeyi çözer.

motosiklete-bisiklete öcü gözü ile bakıldığı yada görmezden gelindiği yerde bir bilincin olacağını zannetmiyorum.

ama böyle daha iyi trafikte arabaların yanından geçerken çok iyi hissediyorum:devil:.

motosiklete-bisiklete öcü gözü ile bakıldığı yada görmezden gelindiği yerde bir bilincin olacağını zannetmiyorum.

ama böyle daha iyi trafikte arabaların yanından geçerken çok iyi hissediyorum:devil:.

motosiklet, bisiklet ve otomobil kullanıcısıyım aktif olarak. En keyifli olanı bisiklet diyebilirim. Yalnızca pedal çevirmenin çok daha ötesinde şeyler katan eşsiz bir araç bana göre. Ancak istanbul da etraftaki araçların duyarlılığı konusunda kesinlikle hemfikiriz.

her kuşu sevdik... sıra mermaidlerde.

Biri varmış, biri yokmuş.

"Astroloji de bir bilim sonuçta" diyen insanla ne konuşayım şimdi ben. "Loji"ni ve cahilliğini de al git demek istiyorum.

Şimdi, bazen annem ve babam olacak (seçme şansı bana verilmemiş insanlar) hayatım hakkında ve olası geleceğim hakkında eleştirel yorumlar yapıyorlar, olabilir tabi, normal. Amma ve lakin ben bunların hiçbirine aldırış etmiyorum zira 23 yaşındayım ve onların asla yaşayamayacakları bi hayat yaşadım, inşa ettim kendi ellerimle, yerin en dibinden, - ki oraya girmemdeki payları büyüktür.. en yükseğe çıktım ben. Parayla oynadım. Yıktım bozdum dağıttım yine yeniden daha iyisini yaptım. Iğrenç evlilikleri, olmayan kişilikleri, kusmuklu düşünceleri umrumda değil. Kendi mutsuz ve negatif beyinlerini, hastalıklı nefretlerini bana da bulaştıramayacaklar. Onlar gibi yaşamaktansa sürünmeyi tercih ederim. Asla bi karakter, asla bi hayal, asla bi amaç sahibi olamadılar. Ot gibi yaşamadım ben oysa. Hayatı tattım. Iliklerime kadar hissettim. Bugüne dek olduğu gibi bundan sonra da yine hiç kimsenin hakkımda ne düşündüğünü zerre kadar umursamadan ve kararlarımı iyisiyle kötüsüyle tek başıma sadece kendim istediğim için uygulayacağım. Bu eleştiriye açık olmadığım anlamına gelmiyor asla. Eleştirileri can kulağıyla dinliyor ve içinden almam gereken bir şey varsa gocunmadan kendimi yerden yere vurarak tenkite başlıyorum. Bu konuda bir sıkıntım yok. Ama bu hayatta hiçbir şey olamamış insanların hakkımdaki fikirleri ve geleceğim hakkındaki öngürülerinin canı cennete! Çünkü cehennem benim. Ve burası benim krallığım.

Yeşile uyanmak olsaydı ya şimdi... Beton duvarlar eriyip gitseydi ben uyurken. Sadece gökyüzü kalsaydı yaşamdan geriye. İdeolojiler, inançlar, zorbalıklar.... İnsana özgü ne varsa yanıp kül olsaydı... Kendimi bile feda edebilirdim sessiz sedasız bir gün doğumu uğruna...

Çok takılmamak, takılsan da belli etmemek lazım.Cem Yılmaz'ın bi lafı vardı. "Başarılı insanların ortak özelliği it gibi çalışmalarıdır, başka bişey ne duydum ne gördüm.. Gerisi traştır, süstür, dedikodudur." diye.Ne istiyosan bakıcan yolu neyse it gibi çalışıcan abi.Şahsen benim şaftım kaydı artık.Elim ayağım tutmuyor her konuda çalışmaktan.

Basamakları çıkıyorsunuzdur adım adım mesela. Ayağınızın ucu takılır basamaklardan birine, eğer kafanız gereğinden fazla başka bir yerdeyse düşersiniz basamakların sivri köşelerine doğru, içgüdüsel olarak kollarınızı uzatırsınız düştüğünüz yöne. Bu sebepten çok ciddi sakatlanmalar, yaralanmalar, berelenmeler yaşayabilirsiniz.

Veya çok da dalgın değildirsiniz, beyniniz takıldığınız sinyaline uygun tepkiyi ilgili sinirlere gönderip derhal gereğini yapmasını sağlar bedeninizin. Böylelikle çok ufak bir hareketle sizi bir ton dertten kurtarmış olur aklınız.

Peki bunu neden yapıyor?

Bedenin zarar görmüş olması onun da başına büyük belalar açacak, hatta uzun vade de bildiğin dert olacak. Vücudu onarmak bir kenara psikolojik olarak da çok derin yaralar açmış olacak.

Peki sadece psikolojik yaralar açan, hatta psikolojik darlanmışlık sebebiyle bedenine zarar verirken insan kendi kendine, bunu neden yapmıyor? Neden durup bir süre düşünüp doğru karar vermiyor.

Refleks olsa gerek.

E Kişi zaten kendine zarar vermek istiyor, tesadüfen de fırsat geçmiş eline bırak düşsün işte. Göz göre göre vicdanın mı el vermiyor yoksa?

Yo iç güdüsel olarak gerçekleşiyor işte.

Sen kendine bilinçsizce zarar verme diye hepsi.

Bilinçli olarak köprüden atlamak istiyor olsam dur demezmisin peki?

Bilmem bir denemelisin belki de.

Hiç düşündünüz mü zaman neden bu kadar hızlı ilerliyor?

Düşündünüz mü hiç eskiden hayatı kolaylaştıran ve zamandan tasarruf ettiren makineler olmadığı halde insanlar o kadar şeyi bir güne sığdırabiliyordu?

Neden perşembe sandığımız günler cumadır? Ya da salı sandığımız günler çarşamba?

Evet bende düşündüm..

Ne kadar çok teşkilat, o kadar çok müşkülat diyor bir eğitmen.

Zaman sabit, hatta belki de sabit olan tek şey zamanın akış hızı.

Ne hissettiğimi öğrenirse eğer; "gece" bi daha olmaz diye korkuyorum.

Kendimi serin sulara bırakıp, akışında öylece sürüklenmek istiyorum.

Öksürdükçe ağrıyan karın kaslarım sayesinde sanki six packim varmış gibi hissediyorum. Hastalık nedeniyle ağrıyan omuzlarım nedeniyle de sanki halter kaldırmış gibi hissediyorum. Ciğerlerimin derinliğine doğru rahat rahat nefes alamayışım nedeniyle de sanki bir günde 300 paket sigara içmişim gibi hissediyorum. Şimdi kalkıp eve gitmek zor gelmese, sanki enerjim yerindeymiş gibi hissediyorum

Moralim yerindeyken, forumdaki bazı başlıklara girmeye korkuyorum. Hemen atmosfer değişiyor benim için..

Uzun bi' aradan sonra Pazartesi yine psikolog

Umarım ölümüm ağrılar eşliğinde olmaz zamanı gelince huzurlu bir şekilde giderim

Here I am on the road again, here I go.. Turn the page.