Yok

"senin benimle konuşurken kullandığın bu sözleri reddediyorum,beni rahatlatarak içine çekmeye çalıştığın bu söylemi,bir kabullenmenin varlığıyla beni tutmak için sıra sıra kullandığın sözcüklerin süresini,aramızda sadece bana hitap ederek yarattığın,yanıt vermeyen sessizliğime kadar kullandığın ilişkiyi,en çok da bu ilişkiyi geri çeviriyorum."

_"Kimsin sen?"

_"Bir söylemin yasasıyla anlaşmayı,söylemeyi reddetme özelliğiyim."

_"Peki gözyaşlarını,kahkahayı,yerinden kıpırdamayan deliliği mi yeğliyorsun?"

_"Konuşuyorum ama senin sözlerinde konuşmuyorum:konuşurken konuşmanı önlüyor,konuşmazken seni konuşmaya zorluyorum;senin için kurtuluş yok,senin bütün sözcüklerinde o sözcüklerden önce ben varım,benden bir an bile ayrılamazsın."

_"Senin akınlarından korunmak için mantığın büyük logos'unu buldum,bu logos özel olarak geliştirilmiş sözlerin rahatlığıyla konuşmamı,konuşurken de bilmemi sağlıyor."

_"Ama ben senin mantığında varım,kendini yasallaştırmış bir sertliğin baskısını ben açığa vurdum,yasal şiddetin maskesi altında kendini gösteren maskemle,düşünceyi anlayış ölçülerine boyun eğdiren şiddetimle ben de varım."

_"Şiirdeki düzensizliği,çarpışan sözcüklerin yanlışını,işaretlerin kesilmesini,yasak hayalleri ben buldum,ben söyledim,sana söyleyerek,seni susturdum."

_"Susuyorum ve sen hemen duyuyorsun beni,gecenin ve gündüzün derinleştiği yerde,sadece beni duymaktan başka bir şey yapmıyorsun,benim basit sözcüklerle anlattığım işkence çığlıklarını,mutlu insanların iç çekişmelerini,zamanın kasırgasını,uzayın karışmasını,artık dünyaya yayılan bütün bu uğultuları duyuyorsun."

_"Biliyorum,ihanet ediyorum."

_"Sen bana ihanet de edemessin,sadık da kalamazsın.Ben iman tanımam,giz gerektiren,dile gelemeyen,dilsizliğin ortaya koyduğu iletişim eksikliği,konuşan şiddetle kendini savunduğun sözsüz şiddet bile değilim."

_"Bununla beraber,yok sayarken onaylıyor,onaylarken yok sayıyorsam,düşüncesiz bir kopmayla ortalığı yakıp yıkarak,seni ele veriyorum,sen hiç telaffuz edilemeyen sözcüksün ya da başka bir söz kullanarak beni baştan çıkarmak için beni dilin düzeninin dışına atmak isteyen fazlalıksın.Beni rahat bıraktığın zaman bile,beni üzüyorsun,doğru,ama ben de seni üzebilirim:adalet,hakikat,hakikat,adalet, önceden gülerek bu terimleri dışlıyorsun,senin onları başkalaştırma çaba-larında bile onlar seni buluyorlar.Adaletsizce yıpratmanla bana iyilik ediyorsun,kendini hayırlı,iyi olan hiçbir şeye kaptırmayan İyiliksin sen bile diyebilirim."

_"Bunu diyebilirsin,ben her şeyi kabul ederim,herşeyde kendimi bulabilirim."

_"Ben tekrar kuşku duyayım,her şeyi dışlayan arkadaşlıktan bile kuşku duyayım diye kabulleniyorsun sen,çünkü daha önceden gündeme getirdiğin geri çevirme,hiçbir şeyi itiraf etmiyor,Ötekini çağıran o biricik söze daha yakın duruyordu."

_"Senin istediğin gibiyim ben,Biricik olanım."

_"Hayır,birlikte rahatlık sözü vererek,beni baştan çıkaramazsın,bu birliğin ötesinden sesleniyorum sana ben,sen istemeden de olsa inatçı üzgün bir yalvarmaya,sana duacı oluyorum."

_"İyi,sen bana duacı olmadan önce,ben seni yanıtlıyorum,seni ebediyen yanıtımın sorumluluğundan yükümlü kılıyorum,ben ne kadar hafifsem sen de o kadar ağır oluyorsun."

_"Sana boyun eğmeyeceğim,seni benden uzak tutma arzumda bile sana boyun eğerek,kendimden uzaklaşacak;benim dileklerim,benim gücüm,benim arzumun yorgunluğuyla seni yıpratmayayım artık:sadece aklandığım için sana karşı hep borçlu kalacağım."

_"Bunu da kabul ederim.Ama şimdi madem ki iyiyim,hatta iyi sözün-müjdenin-kendisiyim,uysalca seni uyarıyorum:sen benim eski yerimi aldın,söylemsiz söylem,sözsüz gecelerin kıpır kıpır mırıltısı,inleyen uğultu oldun,iyilik de gözetmiyorsun,kötülük de,bununla birlikte sürekli uyanıksın,hep dinliyor, her türlü anlaşmayı,her türlü yanıtı olanaksız kılıyorsun."

_"Evet,ben o mırıltıyım,sen de o mırıltısın,gene de ikimiz de birbirimizden ayrıyız,mırıldanırken hiçbir şey demeyenin iki yakasındayız,bu uğultu bizi bozuyor ne yazık ki."

_"Şahane bir şey bu."

_"Sadece şunu söyleyerek akıyor:akışını izlemekte."

alıntıdır.

Maurice Blanchot

Öteye adım,yok ötesi

syf:144-146

arch öncelıkle hos geldın:)senı tekrar görmek cok güzel

kıtabı arastırmadım ama tahmınen 'ben'in ayrışmasından bı sahne sanırım?öyle degılse bıle cok güzel tşk ederım.sessizlık ve pesısıra kendı sözlerının yankısı ınsanı kendıne yabancılastırarak cıldırtabılıyor:confused:

yine ilk sen farkettin beni.duyarlılığın için teşekkürler.

bu metin beni de çok etkiliyor şu sıralar .okudukça tekrar okuyasım geliyor.

arch cok tşk ederım,beni her seyi kaynagından ele alıp kaynagını silen bu yazarla tanıstırdıgın ıcın ...dediği gibi yazmak yazanın varlığııu sürdürmüyor sımdıyi birebir karşılamıyor dolayasıyla bu kuru bir teşekkür olarak ne kadar uygun düşer burdan bılemıyorum.ama bir sey bılıyorum kı yanında olup onu okurken hissetiklerimi canlı ama çaresiz sözcukler olarak aktaramam -her ne kadar cok ıstesem de- önemli değil,hem sadece benım ıcın degıl senın ıcın de...evrenin bir yerinden varlığımızın gölgeleri uzanırken zamana,sınırlarını kavramaya çalıştığım herşeyin boşlukta yankısını duyuyorum ve bu payın altında aynı paydada-bu ortak begenı ıle- buluştuğumuz ıcın sevınıyorum.Zor okumalar demıssın zorluğu kesınlıkle dilinin agırlığından kaynaklanmıyor,hissedebılmekten gecıyor anlamak ve bu herkese acık bir konu ıken ansızın bir sırra dönüşüyor,herkes ıcın aynı olmayan ve kişi için bile değişmesi an meselesi olan,alevlenen,parlayan,korlaşan ve en sonunda sönen bir sır.

bu sırrın öznelliği olsa da varlığından haberdar olman haberdar etmen ve bundan ıkımızın de haz duydugunu bılmek hoşuma gıttı tekrar tşk ederim.

enfes secimlerin var bın karma dahi yetmez

Paylaşım için teşekkürler ArchangeL.. Tekrar tekrar okumam gerekicek.. Yazarın ''karanlık thomas'' adlı kitabıyla Kata sayesinde tanıştım, onun kaynağıda sen oluyorsun sanırım (: Anlaşılmasını güç bulsamda takip edeceğim bir yazar.. Teşekkürler ikinize de.

Ellerin dert görmesin..Hoşuma gitti..Okuyacak çok kitap var..listeme ekledim =)