Rubailer/J.L. Borges

JORGE LUIS BORGES

I

Bıraktım artık, Hayyam tartıyor, dizelerin o ağır biçemini

Anımsatıyor ona zaman, o özgün, eşsiz çizgisini

Dile gelmeyen düşler, binbir çeşit arzular mıydı onlar

Ve hangi gizil Tanrı'nın tütsüsü bu ve nasıl paylaşılıyorlar

II

Söylemeliyim ki biz; ölenlerimizin külleriyiz yalnızca

Toz olan soylarımız, ırmaklarda yanyana akmakta

Düşlerin parlaklığı, sen ve ben, gerçekte birer imgeyiz

Ölüşümüz ve unutuluşumuzda; sonsuzca ve hızla olmakta.

III

Diyebilirim ki anıtlar, görkemle yapıldı, o zorlu çabalarla

Ne saltanatlar, ne kafileler geçti, patikalarla, rüzgârlarla

Karşılaştırmak olası mı onları, Helios'un fırlattığı oklarla

Ve yarışan var mı ta başta; şimdi, şu an, gökteki tanrılarla.

IV

İzin ver de, uyandırayım, altın ötüşlü şafak kuşunu

Bir zamanlar şarkılar söylerdi, uzak ve solgun gecede

Mavilerde gezerdi sesler, gülümserdi yapayalnız yıldızlar

Gösterişliydiler, kibirliydiler ve o denli alçakgönüllüydüler.

V

Sessiz ol, kaleminden bir ay düşüyor bak dizelerine

Nasılsa bir gün onlarda inecek, imge bahçelerine

Har vurup harman savurduğun; şu baharın ortasında

Tıpkı bahçenden bakar gibi mi bakacaksın gelmelerine.

VI

Ayın altında gecenin dinginliğini yaşayabilmek

Su birikintilerine yansıyan, boynu bükük günlerin

Aynalardan dökülen ve hep geri dönen kimler orada

Dağılıp gidiyor sonsuzlukta; yitip gidiyor benzerlerin.

VII

Katlanmalıyız Farslı'nın boş lakırtılarına, kararsızlığına

Alacakaranlıkta altın ay; hep doğacak ve batacak

Tüm yüzyıllardır şu gün. Bütün dünyasın sen.

Toz olan yüzlerimiz kimdi öyleyse. Bizler geçip giderken

RUBAİLER - BORGES / Türkçesi: Ulus Fatih

teşekkürler ...rubailer başlığı biraz garip geldi ama:)