Kenneth Rexroth’tan

ÖĞRENMENİN YARARLARI

Hırsları olmayan bir adamım ben

Ve çok az dostu olan, hiç becerikli olmayan

Para kazanma konusunda, gençleşmeyen

Günden güne, bir felaketten paçasını ancak sıyırmış

.Yalnız, kötü giyimli, ne fark eder?

Geceyarısı kendime kocaman bir tas,

Yırtık gri ropdöşambrım ve eski beremle

Oturup soğukta şiirler yazıyorum,

Eğri büğrü kenarlarına çıplak kadın resimleri çiziyorum.

On altılık azgın kızlarıyla

Çiftleşiyorum düşlerimin.

HANGİ GEZEGENDE

Bütün kırlarda aynı anda

Belli belirsiz denize doğru esiyor ılık hava;

Donuk suların üzerine sürükleniyor

Güz sisi çizgi çizgi;

Beyaz balıkçıllar bekleşiyor mavi bataklıkta;

Havada yüzüyor dağlar:

Tamalpais, Diablo, St. Helena.

Avcılar Tepesi’ne tırmanırken

Dağlarla denizin birbirleriyle

Sarmaş dolaş oluşunu seyrediyoruz elli mil ötede.

Çarpık bir bacadan yukarı doğru,

Gözlerim tam küçük bir mağaranın

Düzeyine gelince, iki beyaz baykuş

Havalanıyor sessizce, yüzüme yakın.

Gün ışığından şaşkın, dönüp duruyorlar,

Sonra kayboluyorlar uçurumun oyuklarında.

Bütün gün yeni bir dağcıyı seyrediyorum,

Açık sarı saçlı, güvenli,

Tatlı bakışlı bir genç kızı.

Yavaş yavaş, ustalıkla tırmanışını

İnceliğini hiç yitirmeden.

İpleri toplarken,

O olağanüstü günbatımında,

Bana dönerek yumuşak bir sesle,

“Kim bilir, gün ne güzel batar,

kitabını okuduğum anda, güzel süpriz oldu...

Güzel, gerçekten sadece güzel (aşka kelime anlatmıyor)