Vahşet Tiyatrosu ve Antonin Artaud

ARTAUD, Antonin (1896 Marsilya - 1948 Ivry):

Fransız oyun yazarı ve şair; avangart tiyatronun kuramcısı. 1920’de Paris’e geldi, ünlü yönetmen Dullin’in yanında öğrenim gördü, Lugne-Poe ve Jouvet gibi yönetmenlerin yanında oyunculuk ve sahneye koyuculuk yaptı; A. Breton, R.Vitrac ve L. Aragon’la birlikte, gerçeküstücülük hareketini başlattı, Révolution Surréaliste ve Nouvelle Revue Française’de yazdı, ancak 1927’de gerçeküstücülerden bağlarını kopardı; 1928’de Vitrac’la birlikteyi kendi yazdığı La Mére folle (Çılgın Anne) oyunuyla açtı; 1930’ların sessiz filmlerinde oynadı, 1936-37’de Meksika ve İrlanda’ya geziler yaptı, sinir çöküntüleri yüzünden 1943’e kadar çeşitli psikiyatri kliniklerinde yattı. Artaud, ilki 1932, ikincisi ise 1933’te olmak üzere, iki kez, “vahşet tiyatrosu

uzun zamandır araştırıcam diyodum bu konuyu hep tembelliğime geliyodu... Tembellik yapmasam senden önce açcaktım ama sen açtın.

ellerine sağlık, güzel ve tiyatro açısından fazla bilinmeyen bi konu...

teşkr ederm Birun:)

Tanrı ve tanrının işlevi ve yaşam biçimleri üzerine bu kadar ağır ve üstünlük kurma çabası içinde olan bu zihniyet içersinde ruhun kozmik birliğe ulaşımı ile ''0'' rakamının yani bir hiçin ortaya çıkacağını dile getiren artuad tamamen insan, ve insanın evrensel bilgi niteliği taşıyan sözleri üzerinden ilerleyip aslında dolaylı yoldan ruhun gelişi adına olan ego-acı kavramını algılayarak,uyguladığı tanrısal yaşam ve felsefe biçimi ile bir acı mekanizması haline gelmiş, ama bu bir farkındalık ve bilinç seviyesi içersinde yaşamı içinde hazzettği Antonin nin tatminkarlık buluşu,onun içsel yapısı içinde bir dengesizliğe götürebilir bir mantık yolu açıyor.Bu noktada felsefesinin hitab eden kesimi ağır bir melankolik yapısı içersinde varolabilir.

Uyguladığı tiyatro biçimi içindeki felsefesi ise bir noktada mantıgının içinde olamadan insanın trajik acı arzusunun matematiğini kuruyor.

Abimizin uyguladığı biçim ise kendi kendini rahatlatmadığının ve sitemli oldugunun göstergesi sayılabilir sanırım.

Bu kısa tanımlama hikayesinin ardından Vahşet tiyatrosunun tanımını ve hitap etme yolu içersinde:

Vahşet tiyatrosu üzerinde ilerleyen oyuncunun orgazm (son olana) mantığına ulaşmaya çalışması oyunucunun ve Antonin 'nin hisler ve parapsikolojik mantık içersinde sahnede bir inanç biçimini oluşturma çabası ve gerçeklik üzerinden 1 kişinin kurduğu inanç sisemi içersinde mantığın ve zihniyetin tavanına ulaşmış teatrellik içersinde ki konumu nu amaç edinmiş bir mantıktır bir ihtimalle.

Vahşet tiyatrosunun ise dünyada ses çıkartamaması en basit ve genellleştirilmiş başlıkları ile ;

toplumun zihniyetini tümden kaybetmesi,

Antoninin oluşturduğu inanç sisteminin din,ahlak ve dünyasal konu başlıkları ile olumluluk üzerine gitmemesi en basit başlıklarıdır bir mantıkta.

Vahşet tiyatorsunun kurucusu antonin 'nin kendini ifade etmek adına kurduğu bir zihniyet.

Benim kafamda bıraktığı soru;bir bilinç seviyesinde olan antonin'nin neden tanrıyıı oynamayı seçtiği.sadece oynamasının seçiminin yolundan farklı kapılar açtırmadığı.

Bu soruyu yöneltebiliyorum çünki kendi açıklamalarından yönlendiği noktadan bir anda tepe takla aşağı ve geriye yönlenmesine engel olamayışının göstergesi görülmekte.

Tümden inandığı kavram üzerinden ve inanc'ın tanımı üzerinde durmaması,

bir yandan kurdugu inanç biçimi içinde oluşturmaya çalıştıgı hislerin manasal boyutu sanırım Vahşet tiyatrosunu Antoninin kendisine hitap edişinin,bir noktada evrensel niteliği seçmemesinin göstegesi.