Muallakta var olmak

MUALLAKTA VAR OLMAK

Sen ben değilsin dedi kız aynadaki yansımasına

…

Kim olabilirdi ki? ? ?

Gözlerinin içine baktı ve gülümsedi.

Herkese yaptığı gibi..

Suratı daha bir düştü ardından.

Nasıl da belliydi! ! !

Gözlerinden yaş gelmiyordu evet ama belliydi işte! Ağlıyordu…

İçin için ağlıyordu artık.

Traji komik ama gözyaşlarını daha kötü günler için saklıyordu.

Yumruğunu sıktı.

Öfkeliydi.

Birine öfkeli olmayı dilerdi.

Suçlayabileceği birini…

Suçlu yoktu ama nasıl oluyorsa bir suç vardı.

Vardı..vardı evet..

Öyle ya.. Suç değilse neydi?

Yanlıştı belkide.. Kim bilir? ! ?

Ama şu var ki kesinlikle doğru değildi.

Kesin hiç birşey değildi aslında.

Belkide hiç birşeydi.

Arada aklının erişemediği ince bi çizgi vardı.

Ya da bir hiçi herşey yapmıştı.

Zaten olmayanı yok etmek için uğraşmak mıydı yaptığı?

Yoksa..Off bak işte herşey yine bir birine karıştı.

Ya da hiç birşey.

Aman yaa! Var işte! Nasıl kafamı karıştırabilir ki olmayan birşey.

İstemeden kaşlarını çatmış olduğunu fark etti.

“Neler oluyor bana böyle? ! ?”

Gevşedi.

İsteği dışında oluyordu her şey.

Kontrol uzun zamandır.. Çok uzun zamandır onda değildi.

Anlamsız yaşantısına anlamsız bir bakış attı.

Yumruğunu aynanın üstünden çekti.

Ayna da kendisi gibi paramparça olmamalıydı.

Nitekim bir bütün olabildiği tek yerdi aynaların karşısı.

Yansımalarda birleşiyordu parçaları.

Göğsü ardı ardına inip kalkıyordu.

Odadaki tüm havayı içine çekebilene dek deneyecek gibiydi.

Yetmiyordu.

Hiç bir şey yetmiyordu…

Odalar dolusu nefes göğsüne dar gelen ciğerlerine nasıl yeter? ! ?

Dünyalar yetemezdi ki ona.

Nasıl yetsin ki Dünyalar? ! ? Dar gelir iken bedeni ruhuna.

Muallâkta var olmak…

Şu sıralar tek derdiydi bu.

Neden vardı ki sanki.

Ölmek isterdi yaşıtları.

Ne kadar da saçmaydı.

Ölmek istemezdi çünkü ölüm onu kesmezdi.

Hiç var olmamalıydı ama yok olmayı dilemek içinde çok geçti.

Tanrı merakını yok etmeliydi önce.

Daha sonrasında var olmakta, yok olmakta kolaylaşırdı belki.

Belki de karşısına yeni yeni engeller çıkardı.

Dili bütün bunların duasına gidemiyordu bile.

İşte o kadar merak ediyordu.

Neden vardı?

Tanrı bu aciz kulu neden yarattı?

Birgün soracaktı.. Buydu tek tesellisi.

Bekliyordu ve ölümün yokluğunda yaşamakla oyalanıyordu.