Depresyon

depresifim...yaklaşık 7 yıldır ilaç kullanıyordum ama yeter dedim ve bıraktım. şimdi olacaklardan korkuyorum

Aslında merak uyandıran bir şey var, depresyon halinde beyinde gözüken tıkanıklar olumsuz düşüncelerin ürünü mü yoksa olumsuz düşünceler tıkanıklıkların mı ürünü ?

Aslında merak uyandıran bir şey var, depresyon halinde beyinde gözüken tıkanıklar olumsuz düşüncelerin ürünü mü yoksa olumsuz düşünceler tıkanıklıkların mı ürünü ?

Nedensellik döngüsü der ki...

http://i.imgur.com/hnzkM.jpg

Ben derim ki depresyona yaklaşmayın ,yaklaşmayın ki girmeyesiniz .Velev ki girdiniz ...

Ahir zamanın popüler hastalığı depresyon. Son yıllarda simetri ve melankoli ile birlikte insanı cool gösteren ruh hastalıkları arasında yükselişte. Yazıda ilgimi en çok çeken evli olanlarda depresyona daha az rastlanması. Evlilik bir hayat dostluğu. Ve yalnızlık da önemli bir depresyon nedeni.

Ben kendimi bildi bileli düzenli olarak mani-depresyon safhalarını geçiriyorum diyebilirim. Çok hareketli ve çok konuşan biriyim 3 saat uyuduğumda bile insanlar nerden geldi bu enerji sabah sabah diyebiliyolar aşırı neşeliyimdir bi neden olmadığı halde hayat mükemmeldir bir sürü terslik olduğu halde her şeye gülerim hatta eski sevgilim benimle sen ne içiyosan onu söyle ticaretini yapalım bak para kırarız diye dalga geçerdi .. ama bi süre sonra tam tersi oluyo hiç bi şey yapmak istemiyorum bıraksalar 20 saat uyuyorum bazen intiharı bile düşünüyorum. daha 17 yaşındayım ve dediğim gibi bu kendimi bildim bileli var bende iş sadece kendini kontrol edebilmekte birazda burcumla ve karekterimle ilgili olduğunu düşünüyorum yengecimde

Tek bir lafım var : İntihar Çözüm Değil !

kesinlikle. zaten ne olursa olsun bu konuda kendimi dizginleyebiliyorum en azından şimdilik dediğim gibi iş düşüncelerini ve duygularını yönlendirebilmekte..

kesinlikle. zaten ne olursa olsun bu konuda kendimi dizginleyebiliyorum en azından şimdilik dediğim gibi iş düşüncelerini ve duygularını yönlendirebilmekte..

Kanka her zaman dizginle kendini ya. Kaybetmek istemem seni =)

Bende de ortası yoktur. Ya fazla neşeliyim, ya depresonun dibine vuruyorum. Çok değişkendir hayatım. Mesela geçtiğimiz çarşamba depresyona girdim sebepsiz yere bir bıkkınlık geldi, yaşama isteğim çekildi gitti. Perşembe akşam sırt çantamı aldım otostopla yola çıktım izmir foçaya gittim kamp yaptım 4 gün bugün geri döndüm. Gerçekten iyi geldi ama bunu her zaman yapma fırsatın olmuyor işte. Sanırım bizi sıkan her günün aynı geçmesi, sistematik hayat. Yollardayken böyle olmuyor, yarın ne olacağını bilmediğin bir hayat yaşıyorsun.

Bir manik depresif olarak bazen avantajlarını görüyorum hastalığımın. Kendime aşırı güvendiğim dönemlerde yaşamak gerçekten çok çok ama çok keyifli. Hiçbir şeyi umursamamak, korkmamak, tüm kuruntularından sıyrılmak muhteşem bir his. Ölüm dahil hiç bir olay etkilemiyor, geri adım attırmıyor sana.

Sonrası ise ölümden beter. Of günlerce aklımı yitirmekten korkuyorum. Çektiğim psikolojik acının tarifi imkansız. Üzüntü, korku, kendini çok kötü hissetme değil bu klasik depresyonla karıştırmayın. Acı fiziksel bir hale bürünüyor. Bedenim yoruluyor. Nasıl anlatsam, aklımı yitirmek üzereyim biri bana yardım etsin diye sokağa koşacak kadar korkuyorum delirmekten o günlerde. Ölüm çektiğim psikolojik acıdan kurtuluş yolu olarak görünüyor evet. Kimse yardım edemiyor çünkü, o deliliği beynimle yenmek zorundayım. En kötü atak dönemi bitince ağır bir yorgunluk geliyor. Günlerce uyuyorum ve hissizleşiyorum. Sonra tekrar öz güven geliyor.. Bir kısır döngünün içinde hapsolmak gerçekten kötü.

Sonra manik depresifken panik atakta geçirmeye başlayabiliyorsun. Hastalık üstüne hastalık biniyor. Hastalıklar farklı şekillere bürünüyor ilaç tedavileri iyice değiştiriyor seni.

Geçmişi zaten hiç kurcalamayacağım çektiğimi bir ben bilirim bir de hastane duvarları. Sonuç olarak, ruhunuza iyi bakın arkadaşlar. Yaşamak eziyet olmasın size de.

şeytanı bütün baş döndürücülüğüyle üzerinizde hissettiğinizde ateşinden size tattırıyor demektir çünkü sizi onunla dönüştürecek sabret dostum çok önemli bir sınavdan geçiyorsun

şeytanı bütün baş döndürücülüğüyle üzerinizde hissettiğinizde ateşinden size tattırıyor demektir çünkü sizi onunla dönüştürecek sabret dostum çok önemli bir sınavdan geçiyorsun

müslüman olarak katılıyorum ama dünyevi olarak bakınca aynı fikirde olamıyorum.

depresyon sosyal fobi anksiyete bozukluğu bağımlı kişilik bozukluğu ve bordeline kişilik bozukluğu teşhislerim vardı...hepsini atlattım sayılır... daha doğru tanımla kontrol altına aldım ..

http://i.hizliresim.com/PE7vpN.jpg

Böyledir.

Kimi zaman dayanılmaz olur.

Sık Hayal kırıklığı sonrası olur çok kötü bir şey

http://i.hizliresim.com/PE7vpN.jpg

 

Böyledir.

Kimi zaman dayanılmaz olur.

Bence bu bile yeterli herseyi anlatmak icin...

Birgün,er ya da geç depresyona gireceğim.Kendi kendimş batırmak gibi çok özel bir yeteneğim var çünkü.

Yahu kendimi bildim bileli depresyondayim. Çocukken arka arkaya yaşadığım o bütün travmalar çok alakasız bi anda geliyor. Lanet olası bi ses benim rizam olmadığı halde lak lak lak çene çalıyor. Test ettim. Günde ortalama 27360 düşünce geçiyor aklımdan. Kendimden kurtulursam bu depresyondan kurtulurum diyorum ama maalesef kendinden kacamiyorsun.

Yahu kendimi bildim bileli depresyondayim. Çocukken arka arkaya yaşadığım o bütün travmalar çok alakasız bi anda geliyor. Lanet olası bi ses benim rizam olmadığı halde lak lak lak çene çalıyor. Test ettim. Günde ortalama 27360 düşünce geçiyor aklımdan. Kendimden kurtulursam bu depresyondan kurtulurum diyorum ama maalesef kendinden kacamiyorsun.

benden de o kadar. depresyon bir yaşam tarzı oldu artık.

Öyle Heretik aldığımız nefese kadar bi anlamsızlık var

Öyle Heretik aldığımız nefese kadar bi anlamsızlık var

Hayatım boyunca kalbimde ve zihnimde hep buna benzer bir ruh haliyle yaşadım . Hayalleri olan bizlerin ve yine sadece hayal etmekle yetinen bizlerin her zaman depresyon halinde olması öyle normal ki ..Bugün ağabeyim bana aynen şöyle dedi;

''Alper ne olacak senin bu halin lan.Hiçbir şey seni mutlu etmiyor ne söylesem öyle cevaplar veriyorsun ki bazı şeylerin anlamları benim için bile yok oluyor ..Ne yapmak istiyorsun para vereyim git istediğin yere takıl 1 hafta..''

Ve benim cevabım şu oldu ne yazık ki ;

'' Yok abi sağol kendimle baş başa kalacağım bir tatil beni şu an olduğumdan daha beter eder daha fazla çalışmak istiyorum beynimin içinde ki sesi ne kadar oyalayabilirsem o kadar çok yaşayacakmışım gibi...'

"Vuhuu s**mişim depresyonunu müperim lan ben" diye girecektim başlığa, oturdum bipolar eğilim var mı lan bende diye düşünmeye başladım. Var mı?

Herhalde en alasını lohusayken yaşamışımdır. Şimdi anlatmak istemiyorum, çok sıkıntılı günlerdi tekrar hatırlamak istemem. Ama asla ve asla öyle korkunç berbat günler değildi, çünkü dünyada daha kötülerinin de olduğunun farkındaydım. Belki de zor geldiğinden yazmıyorumdur bilemem

Ben şunu farkettim kendimde; ne zaman depresif hale bürünsem, kendimi dış dünyadan soyutlasam, çevremdeki insanlardan umudumu kessem doğayla bütünleşmek geliyor aklıma. Ama bu öyle sıradan herşeyi arkada bırakıp köye yerleşme fikri gibi değil de daha çok adını unutup, yaşadığın her şeyi tanıdığın herkesi unutup, bir yabani gibi insana ait hiç bir materyal olmadan, sadece doğadan beslenerek insandan ve insana ait herşeyden olabildiğince uzak bir yaşam. Hatta belki görünmezlik, belki toprak olma ne bileyim nasıl anlatayım, bu fikir bile değil sadece bir his.

Bir de çoğu kadının(veya uzun saçlı erkeğin) aksine ben saçlarımı kestirmek değil uzatmak istiyorum böyle zamanlarda. Ya aslında bunu hep istiyorum. Aslında uzatmak da değil o an uzun olsun istiyorum saçlarım. Görüntüyle bir ilgisi yok bunun muhtemelen çocukluktan kalma bir travma. Sanki saçlarım uzun olunca her şey yolunda olacakmış, hayatım mükemmel olacakmış gibi hissediyorum. Annem hiç kestirmediği saçlarımı(belimi geçmiş) ilkokula başlarken kısacık kestirdi ve bunu hala söylerim anneme "ne gerek vardı" diye.

Başlığa göre yazdım bunları konuyu okuyacak ne göz kaldı ne takat.

Herkesin hayatında en az bir kere yaşadığı bir durum. Gerçekten çok kötü iyiki bende yok artık her şey iyiye doğru gidiyor.

Her seferinde boşa gitti, ilk projem 1,5 sene sürdü ve birisinin iki dudağının arasından çıkan sözle boşa gitti

Sonrasında birkaç ay içinde kendimi topladım ve tekrar denedim 2,5 sene başka bir işte denedim sonuç ? gene olmadı

Şimdi ise son 1 senedir çok isteyip ulaşmaya çalıştığım birşeyi kaybetmiş oldum 2 hafta kadar önce . . .

Ne mi yaptım ? anti depresan kullanıyorum