Palyaçolar

hazırlamış olduğum slytı umarım beheniriniz...

eyges ellerine saglık gusel bir slayt olmus...palyacolar ayrı bir güzeldir tabi sevebilenlere ama içindekiler apayrıdır...

eyges teşekkürler paylaşım ve emeğin için..

http://img383.imageshack.us/img383/5855/20070528191109palyacona1.jpg

Etrafı ışıklarla bezeli aynanın karşısında, boş boş kendine bakıyordu. Bir eliyle biraz uzamış sakallarını ovuşturdu. Gözleri çok yorgun bakıyordu. Aslında kendisini hiç iyi hissetmiyordu. Gözlerini görseniz gökyüzünde hızlı hızlı akan bulutlar gibi giden bir sürü acı, tatlı hikaye görürdünüz sizde. Yüzündeki buruşukluklar, hayattan aldığı bıçak darbeleriydi sanki. Sigarasından derin bir nefes çekti. Hemen küllüğün yanında yeralan bardağına eli uzandı. Boştu. Simon’a seslenecek oldu ama boğazı düğümlendi.

Simon hayattan göçeli yıllar olmuştu. Hayattaki tek dostu. Gözleri nemlendi.

Simon’u ilk tanıdığı güne gitti. Simon, kalabalık bir ailenin dördüncü çocuğuydu. Sevgi dolu bir aile oldukları söylenemezdi. Hele ki cüce olan Simon, buna en ihtiyaç duyan kişiydi belkide… Oturdukları mahallede Simon hep alay konusu olmuş, hiçbir oyuna dahil edilmemişti.

Yürüyüşü ile dalga geçilmiş, hep parmakla gösterilmişti. Ta ki bir gün Stefan ile tanışana kadar belki de hiç yüzü gülmemişti zavallının. Stefan ona normal bir insanmış gibi davrandığından belki de. Simon’un kanı kaynamıştı bu gizemli yabancıya. Dostlukları öyle başladı. Hep beraber seyahat ettiler, çalıştılar. Simon esasen Stefan’ın sağ kolu hep… Sırdaşı da aynı zamanda, boşalan kadehlerini dolduran saki bazen de.

Stefan, tüm bunları düşünürken, traşını olmuş, hatta bardağını tekrar doldurup tekrar boşaltmıştı. Son rötuşları da atıp, dikkatli gözlerle aynada tekrar kendine baktı. Keşke hep böyle kalabilseydi… böyle çok bakımlı ve bir o kadar da komik duruyordu. Hatta komikliğinin yanında çok sevilen bir şahsiyet…

Gözyaşlarını içine akıtıp, bardakta kalan son yudumu çekti. Kapıdan çıkarken çok daha enerjikti…Bir yıldızdı Stefan, o acısıyla tatlısıyla yaşadığı hayatta herkesi güldürmeyi, eğlendirmeyi becerebilmiş, ama gerçekte, gözleri hep nemli, yalnız ama yalnızlığa bir türlü alışamamış bir sirk palyaçosuydu…

Sahneye çıktığında, projektör ona yöneldiğinde, her çocuktan daha çocuk olan, kocaman bir palyaçoydu…

kardeş ellerine sağlık... çok severim palyaçoları, pithc hariç...

hehehee... birun amcaa...palyacolugun yanına sana uzun adam da var desem nasıl olur.......bende senin gibi kitapcıları sevmıyorum zaten...

ahah bende palyaçoyum beaaaa

yazı da ayrı bi güzel olmus emeginize saglık...

avatardan belli zaten eyges...hahahahaa...

eyges sözüm sana değil, seni ayrıca kutlarım, tiaytro içindeki en zor bölümlerden biridir palyaçoluk ama içinizdeki palyançoları ayırın...

hahahaaaa...birun amca...hahahaaaa...

yok bea pithc iyi bir palyaçodur...(Polyanna) )

anam polyanaya bak...konusmayı sevmeyen palyaco...silent clown...

hepimiz Pollyannayız hepimiz palyaçoyuz

ama cok güzeldi o gunler yaa sovlar hazırlıyoduk sokak gösterileri...poiler , 3 toplar , tabaklar , uzun adam ...vs..vs...

benim yazı güme gitti sayende pithc

hepimiz Pollyannayız eheueheueheu

kötü bir palyaçoydum.

beni bile duygulandırdı..

Gerçekten güzel bir slayt olmuş resimler yazı anlatılmak istenen Palyaçoları severim ve baktığımda gülemem açıkçası önemli olan bakmak değil görmektir boyalı yüzün altında neler yatıyor kimse bilemez ... En azından o güldürmek için maske kullanıyor peki ya insanlar normal zamanda neden maske takıyor acılarını gizlemek için mi ...?