Mutsuz musunuz ?

ben kimseye acımam ,o resimdekiler anlık bir zevkin ürün ise ,onları dünyaya getirirkende bunu düşünmesi gerekir..hani biz insanızya akıllıyızya ,her koyun kendi bacağından asılır.asıl siz kendinize bakın ..banada sakın bencil demeyin

gercekten bu resimleri gorupte en duygusuz adamin bile boyle bi yorum yapabilecegini hic sanmazdim.ama yanilmisim.dunyada ne kadar duygusuz insan var yaa.buyuk konusma bence. akilli olsanda oyle bi duruma gelirsin ki bundan beteri gelebilir basina.baskada dicek bisey yok zaten senin gibi dusunce yapisinda olan insan tiplerine.

.....

cok etkiledim cnn de surekli gosteriliyor buna benzer haberler ve resimler ama hic bi zaman bu kadar kotusunu gostermediler.

ailemle ben ocak ayinin basiydi carsidayiz yolda durdurulduk.sorular sorucaz denildi zamaniniz varmi.bizde var dedik.konusan bey cok guzel seyler acikladi bize.ve banka numaramizi verdik.her ay sadece 7 euro kesiliyor ac cocuklar icin.ama sadece bir ulkeye degil bu.bangladese,endonezyaya her yere yapiliyor.dusunuyorumda biz neye vermiyoruz o parayi.sart degil oyle yuksek yuksek para yatirmak.turkiyede de cok sukur bu kadar kotu olan yok ama yinede oradada yapilmasi gerekir.ben izine geldigimde tinerci cocuklara para verdigim icin bana kiziyorlardi.ama cok acidim hepsine.

herkes elini vicdanina koysun.bugun onlaraysa yarin bize yada cocuklarimiza.orada dogmus ta olabilirdik.sukretmek gerekiyor cok seye hemde.bi yerden baslamak lazim kara verip.hic gec degil.

bu fotoğraflar bana intiharın değil insanın kendine acımamasının günahının daha çok olduğunu anlatıyor.memleketimde de kölelik asgari ücret kadermiş gibi görünüyor.biz burada seksen bin kişiyiz.ama aklı kıtlar diyor ki o partiye oy veren salak seksen bin diyor.siz milyonlarsınız da ne oluyor.ah bize mucize verse de düzelse memleket.yada komple yok olsa insanlık.neyse herkes ettiğini bulur diyerek kendimi sorguya çekmeye devam etmeliyim.

-Mutsuz musunuz?

Yoo demek için girmiştim.

işte yine bi "elin ayağın tutuyorsa karnın doyuyorsa şükret" şeklindeki tamı tamına insanın iğrenç bencilliğine uygun bir başlık. yani şunu demek istiyor, sen senden kilometrelerce ötedeki uzaktaki insanların acılarını paylaşmayıp onların çığlıklarını duymadığın için şanslısın hadi ye iç uyu. ve dangalak çoğunluk da bunu şükretmek sanıyor. durmak yok yola devam ne diyim.

işte yine bi "elin ayağın tutuyorsa karnın doyuyorsa şükret" şeklindeki tamı tamına insanın iğrenç bencilliğine uygun bir başlık. yani şunu demek istiyor, sen senden kilometrelerce ötedeki uzaktaki insanların acılarını paylaşmayıp onların çığlıklarını duymadığın için şanslısın hadi ye iç uyu. ve dangalak çoğunluk da bunu şükretmek sanıyor. durmak yok yola devam ne diyim.

Yaratıcı her kimse o kimseyi balık burcu yapmasın. Amin.

işte yine bi "elin ayağın tutuyorsa karnın doyuyorsa şükret" şeklindeki tamı tamına insanın iğrenç bencilliğine uygun bir başlık. yani şunu demek istiyor, sen senden kilometrelerce ötedeki uzaktaki insanların acılarını paylaşmayıp onların çığlıklarını duymadığın için şanslısın hadi ye iç uyu. ve dangalak çoğunluk da bunu şükretmek sanıyor. durmak yok yola devam ne diyim.

Işte tam olarak bu, tam olarak böyle! Başkalarının benden çok daha büyük problemleri olduğu gerçeği benim mutsuzluğumu azaltmıyor, törpülemiyor veya bastırmıyor. Herkes kendi b*kunda boğuluyor. Dünyada hiç kimsenin bir diğerini anlayabileceğine inanmıyorum. Ne ben yoksulluğu anlayabilirim, ne de o insanlar mutluluktan yoksulluğu anlayabilir. Kimse kimseyi 'tam anlamıyla' anlayamaz bu dünyada. Üzülür, acı çeker, dertlenirim o insanlar için. Ama bu hicbir seyi değistirmez.

Anlamadım yani şimdi ben akşam annemin yaptığı yemeğe..pardon kendi yaptığım yemeğe burun kıvırmayıp hapur hupur götürünce bu insanlar kurtulacak mı? Şaka mı yapıyorsunuz siz?

Hala böyle düşünebilen insanlar var mı gerçekten inanamıyorum. Evet var tabi dimi hem de milyonlarca... İki şükrettik mi de tamam, midemdeki yemeğin bir kısmı anında o insanların midesine transfer olacak. Yahu 10 yaşındaki çocuk böyle basit düşünmez artık yapmayın lütfen.

Hadi o insanlar yardımla şunla bunla doydu diyelim. Pardon ama sadece karnımız doyduğu zaman her şey tamam mı oluyor? Giyinme, barınma, düzgün bir hayat için gerekli bilumum ihtiyaç, sağlıklı psikoloji vs bunlar olmadan hangi birimiz sağlıklı ve mutlu yaşayabiliriz? Maslov'un ihtiyaçlar hiyerarşisini bir incelesin bu konuyu açan ve zamanında yorum yapan veya bunu yeni okuyup da böyle düşünen arkadaşlar. Ve lütfen genel olarak dünya tarihi ve şu an kullandığımız kaynakların nasıl işlendiği, nasıl evimize geldiğiyle ilgili küçük araştırmalar yapsınlar. Her şey yemeğini suyunu verelim olsun bitsin basitliğinde değil. O küçümsediğiniz köpek dahi yemek su verilince mutlu bir yaşama sahip olmuş olmuyor.

Bu başlık da daha iyi hissettirmedi. Acımak değil ki çözüm.

Annem " Bitir onu. İnsanlar bulamıyor." diye ısrar ettiğinde "o zaman onlarla paylaş, doymuş olmama rağmen yemem için ısrar etme." derim. Bir de oburluğun 7 ölümcül günahtan biri olduğunu eklerseniz daha etkili oluyor...

Son 5 tane yoruma bakınca en azından bu forumdaki farkındalık düzeyinin ortalamanın üstünde olduğunu görmek sevindirici. Facebookta da halimize şükretmeliyiz temalı paylaşımların altında az nefret kusmadım . Çünkü bu insan bencilliğinin en doruk noktası başkasına acımak, ona tepeden bakıp ay iyiki biz böyle değiliz demek. Ha tabi o kişinin haline üzülüp gerçekten yardım elini uzatana lafım yok. Sanki tüm o aç insanlar ya da sakat insanlar bizim onların haline bakıp şükretmemiz için varlarmış gibi iğrenç bir bakış açısı var dinci kesimde. Onların da sınavı bu, başkaları haline şükretsin diye böyleler bik bik bik şeklinde ötüşlerini az duymadık.

Şimdi çok da şey yapmamak lazım… O kadar çok arkadaşımız dünyadaki en büyük sorunun kendisininki olduğunu düşünüyor ki; bu tür resimleri görüp artık şükür mü eder yoksa etrafına karşı biraz duyarlı mı olur o onun sorunu...

Benim açımdan baktığımda; mükemmeliyetçi olmak zor zanaat… Üzgünüm insanlık, senin mahvetiğin bu dünyayı daha iyi bir hale getirmeye çalıştıkça daha da batıyorum… Ne param ne bilgim ne de gücüm yetiyor. Ancak insanlarla bir araya gelip çene çalarken yaptığım güzel şeylerden bahsederek kendimi tatmin edebiliyorum. Çünkü ben lanet olası bir insanım.

Ben bu sosyal güdüyü bir yerden tanıyorum . Bak yanındaki ağabeyin okuyamadı sende okumayı ver . Ben hastayım ve sen sevgilinle buluşuyorsun ne kadar bencilsin ? .

Kendi mutluluğunuza hizmet etmenizin , aslında diğerlerinin mutluluğuna da hizmet ettiğini çok iyi idrak etmeniz gerekiyor . Hasta bir kimsenin bir başkasını neşelendirdiği nerede görülmüş ? . Zaten witch of rainin de söylediği gibi ; Mutluluk ; bireysel libido ekonomisini ve kişiliği bağlayan birşeydir . Öncelikle kişinin kendi kendisine duyarlılık ve şefkat göstermesi ve devamında oto-analiz etmesi gerekmektedir .

Ah Sidar, Hedonizm üzerine sağlam bir söylev vermeni bekliyordum… Yetmedi.

Hadi bir şeyler de ben katayım. Aslında işim gücüm var ama madem kafamda bir şeyler birikti, anlatmadan olmaz.

"Mutsuz musunuz?" başlığında atılan resimlere bakalım. Bir kaç aç çocuk, iğrenç koşullar altında kendi ihtiyaçlarını gidermeye çalışan bir grup eleman. Verilmeyen çalışılan mesaj? "Daha kötüsü de var." Pekala, bence gayet makul bir mesaj ve bireysel anlamda pekala çok da hoş bir vurgu kazandırıyor.

Fakat belli bir duyarlılık seviyesine çıkınca sanırım bu "Daha kötüsü de var" mesajı "Hayır olamaz, onların da canı yanıyor. Yaşadıkları dünya felaketlerle dolu ve ben burada olunca mutlu olamıyorum"a dönüşüyor olmalı. Ne diyebilirim ki? Bravo, farklı bir bakış açısı getirdiniz.

Ama açıkçası gayet sefalet dolu bu resimlere baktığınızda kimin mutlu veya mutsuz olduğunu anlayamazsınız. Evet müthiş bir açlık var ve bilmeniz gereken şey o insanlar ufacık şeylerle gayet mutlu oluyor. Siz bu siteye girebilecek kadar güçlü bir bilgisayara, hayatınızı rahatlıkla devam ettirmek için muhtemelen bir barınağın içerisinde yaşarken kendinizi mutlu etmeyi beceremezken belki o resimdeki bir deri bir kemik kalmış çocuk yemek bulduğu için seviniyor. Nereden bilebilirsiniz? Hayatında fazla bir şey mi görmüş? Bununla mutlu olabiliyor işte ve belki de içinde bulunduğu durumu aciziyetten bile saymıyor. Basit şeylerle mutlu olunuyor diye insanlara aciz diyemezsiniz. Eğer kendi bitmek bilmeyen gerçekleşmesi zor mutluluk dinamiklerinizle o çocukların iç dünyasını anlayamazsınız. Belki de o resimden biraz sonra ölecekler ve gayet mutlu olacaklar, nasıl bir tanrı gibi ne hissettiklerini bilebilirsiniz ki?

Ne dediğimi kavramak biraz zor olabilir, biraz düşünün. Onları mutsuz düşünerek kendinizi mutsuz etmeyin. İnsan olmanın getirdiği sorumluluklardan biri olarak onlara yardım etmeyi isteyebilirsiniz, bu doğaldır ancak acı gerçek şu ki güney yarım küredeki bu nacizane kıtaya yıllardan beri insanlar çeşitli yardımlarda bulunsa dahi bir türlü ilerleme kaydedilmedi. Burada kendinizi ve çevrenizdeki belli bir güçteki insanları suçlamanıza gerek yok, bu büyük organizasyonların yardım anlayışlarının zayıflığındandır.

Not: Biri cevap olarak bencilliğe falan bağlarsa ciddiye bile almayacağım.

Lethal, demeye çalıştığının bir kısmına katılıyorum. Ancak atladığın, belki fark etmediğin bir şey var. Yüzyıllardır bu coğrafya ile uğraşılıyormuş gibi görülüyor olabilir ancak gerçekten uğraşıldı da ancak bu kadar mı başarıldı? Yoksa bağımlı kılınması için mi uğraşıldı…

Neyse olay bu değil. Tanrıyı oynayan mükemmeliyetçi insan olarak ben bugüne kadar buna çare bulamadığım için her türlü üzgünüm…

Lethal, demeye çalıştığının bir kısmına katılıyorum. Ancak atladığın, belki fark etmediğin bir şey var. Yüzyıllardır bu coğrafya ile uğraşılıyormuş gibi görülüyor olabilir ancak gerçekten uğraşıldı da ancak bu kadar mı başarıldı? Yoksa bağımlı kılınması için mi uğraşıldı…

 

Neyse olay bu değil. Tanrıyı oynayan mükemmeliyetçi insan olarak ben bugüne kadar buna çare bulamadığım için her türlü üzgünüm…

Ah evet, yardım anlayışlarının zayıflığındandır dediğim zaman aslında bunu kastediyordum. Doğum oranının bu kadar yüksek olduğu, bereketli olan bu toprakların aslında kendi kendisine bakabilecek gücü var fakat insanların iradeleri sadece köleleştirilmiş durumda. Afrika'ya yardım etmek mi istiyorsunuz? Gidin Afrikalılara tohumlar verin ve kendi tarlalarını sürmesini öğretin, size yıllar boyunca minnetar kalacaklardır. Bu apayrı bir durum ve açıkçası Antalya'da yaşayan bir ergen olarak ne eğitimimi bırakıp Afrika'ya gidebilirim ne de bu vazife bana düşer. Bunun için kendisini adamış bunca insan varken ve halen daha bir ilerleme kaydedilmemiş ise gerekli olan şey ben değilim, değişimdir.

çare var.milli ekonomi modeli

lethal olaya çok farklı bir şekilde yaklaşmışsın ... bende bu fotorafları görüp mutsuz olanlardanım ama senin düşüncelerin olaya farklı bakmamı sağladı açıkçası.

diğer konuya gelirsek oraya yapılan yardımdan çok daha fazla zarar verildi .

Bir insan bulunduğu kosullarin farkinda olmayarak mutlu olabilir.Mesela bazen kafani cok yorup ince seyler dusunursun ,kendini cok zeki hissedersin ve bunu cok az kisinin anlayabilecegini zannedersin.Halbuki zeki kimseler icin senin dusuncelerin gayet siradan ,herkesin bildigi seylerdir.Ust sinirina yaklasmak seni mutlu etmistir,ama gercegin farkinda olsan o kadar da mutlu olmazdin.

Buna kutu paradoksu diyebiliriz.Kutunun icinde hep bir kutu vardir ve sen o kutulardan birisin.

"Çoğu insanın hayalleri beni tatmin etmeyebilir,benim hayallerim çoğu insanı tatmin etmeyebilir."

---

Benim hayallerimi sıradan bir şekilde yaşayan insanları umursayıp mutsuz olacaksam eğer,şu fotoğrafları gördüğümde mutlu olmam lazım;bu ne derece doğru?

"Şu an sıcak evimde,rahat bir yatakta,karnım doymuş bir şekilde yatıyorum,onlar gibi olabilirdim ama değilim,bu yüzden şükretmem lazım,bu yüzden mutlu olmam lazım."

Bu düşünce bize gerçek mutluluğu veriyor mu yoksa kısa bir an için mutlu mu hissediyoruz?Yoksa bu şükür olayı bir ikiyüzlülük mü?

Her ne kadar bu farkındalık insanı rahatsız etse de birşeyleri istemek ve başarmak insanı mutlu eder.Açken yemek bulmak,bir sınava çalışıp geçmek vs...Bu yüzden detaylarda boğulmak yerinde,hedeflerin peşinden koşarak hayata bağlanmak,ve elde edilen başarılarla mutlu olmak,sonunda da kendi hayat çizgini oluşturabilmek makul bir yaşam sebebidir.

depresyonun moda olduğu bir çağda yaşıyoruz. mutlu olduğumuzu sandığımız anlarda dahi başkasının mutlu olmayışı nedeni ile mutsuz oluyoruz.