pelin Oluşturma zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Oluşturma zamanı: Aralık 2, 2006 Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk kez.... Biri tıpta okuyordu, öbürü mimarlıkta. O ilk karşılaşmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karşılaşabilmek için, hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuşacak cesareti bulmaları biraz zaman aldı ama sonunda başrdılar. İkisi de her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardı aslında. Delikanlı arkadaşında kaldığı için o duraktan binmişti otobüse, kız ise ablasında.... Sırf birbirilerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden çıkıp, şehrin öbür ucundaki o durağa, onların durağına geldiklerini, gülerek itiraf ettiler bir süre sonra... Okullarını bitirince hemen evlendiler. Mutluydular hem de çok mutlu... Bazen işsiz, bazen parasız kaldılar ama öylesine sıkı kenetlenmişti ki yürekleri ve elleri hiçbir şeyi umursamadılar. Ayın sonunu zor getirdikleri günlerde de ünlü bir doktor ve ünlü bir mimar olduklarında da hep mutluydular. Zaman aşımına uğrayan, alışkanlıklara yenik düşen, banka hesabında para kalmadığı için ya da tam tersine o hesabı daha da kabarık hale getirmek uğuruna bitip-tükeniveren sevgilerden değildi onlarınki... Günler günleri, yıllar yılları kovaladıkça sevgileri de büyüdü, büyüdü... Tek eksikleri çocuklarının olmamasıydı. Zorlu bir tedavi sürecine rağman çocuk sahibi olmayınca, "bütün mutlulukların bizim olmasını beklemek, bencillik olur" diyerek devam ettiler hayatlarına. Çocuk yerine, sevgilerini büyüttüler... "Senin için ölürüm" derdi kadın, sımsıkı sarılıp adama ve adma "Hayır, ben senin için ölürüm" diye yanıt verirdi hep... Bazen eve geldiğinde, aynanın üzerinde bir not görürdü kadın, "Bir tanem, kütüphanenin ikinci rafına bak...." Kütüphanenin ikinci rafında başka bir not olurdu, "Mutfaktaki masanın üzerine bak ve seni çok sevdiğimi sakın unutma" Mutfaktaki masadan, salondaki dolaba sevgi dolu notları okuya okuya koşturan kadın, sonunda kimi zaman bir demet çiçek, kimi zaman en sevdiği çikolatalar, kimi zaman da pahalı armağanlarla karşılaşırdı... Aldığı hediyenin ne olduğu önemli değildi zaten.... Hayat ne kadar hızlı akarsa aksın, işleri ne kadar yoğun olursa olsun hep birbirlerine ayıracak zaman buluyorlardı bulmasına ama kırklı yaşların ortalarına geldiklerinde, daha az çalışmaya karar verdiler. Adam, hastaneden ayrıldı ve muayenehanesinde hasta kabul etmeye başladı. Kadın da mimarlık bürosunu kapadı ve sadece özel projelerde görev aldı. Artık daha fazla beraber olabiliyorlardı. Bir gün sahilde dolaşırken, harap durumda bir ev gördü kadın, üzerinde "satılık" levhası asılı olan. "Ne dersin, bu evi alalım mı?" dedi adama. "Bu viraneyi yıktırır, harika bir ev yaparız. Projeyi kafamda çizdim bile. Kocaman terası olan, martıları kahvaltıya davet edeceğimiz bir deniz evi yapalım burayı..." "Sen istersin de ben hiç hayır diyebilirmiyim?" diye yanıt verdi adam. "Amerika'daki tıp kongresinden döner dönmez ararım emlakçıyı... Kaç para olursa olsun, burası bizimdir artık...." Sadece bir hafta ayrı kalacaklarını bildikleri halde, ayrılmaları zor oldu adam Amerika'ya giderken. Her gün, her saat konuştular telefonla. Gözyaşları içinde kucaklaştılar havaalanında. Fakat birkaç gün sonra, kocasında bir tuhaflık olduğunu fark etti kadın. Eskisi kadar mutlu görünmüyor, konuşmaktan kaçınıyordu. Onu neşelendirmek için, sahildeki evi hatırlattı ve çizdiği projeyi verdi kadın ama hiç beklemediği bir cevap aldı: "Canım, o ev bizim bütçemizi aşıyor. Sen en iyisi o evi unut..." Mutsuzluk, mutluluğun tadına alışmış insanlara daha da acı, daha da çekilmez gelir. Kadın, hiç sevmedi bu beklenmedik misafiri. Derdini söylemesi için yalvardı adama, "Senin için ölürüm, biliyorsun, ne olur anlat" diye dil döktü boş yere... Yıllardır sevdiği adam, duyarsız ve sevgisiz biriyle yer değiştirmişti sanki. Ona ulaşmaya çalıştıkça, beton duvarlara çarpıyordu kadın, her çarpmada daha fazla kanıyordu yüreği... Bir gün, çocukluğunun, gençliğinin ve bütün hayatının birlikte geçtiği arkadaşına dert yanarken, "Artık dayanamıyorum, sana söylemek zorundayım" diye sözünü kesti arkadaşı. "O, seni aldatıyor. İş yerimin tam karşısındaki restoranda genç bir kadınla yemek yiyiyor her öğlen. Sonra sarmaş dolaş biniyorlar arabaya...." "Sus, sus çabuk, duymak istemiyorum bu yalanları" diye bağırdı kadın. Onca yıllık arkadaşını, kendisini kıskanmakla suçladı.... Ertesi gün, öğle vakti o restoranın hemen karşısında bir köşeye sindi sessizce ve peri masallarının sadece masal olduğunu anladı... Kocasının eskiden aynı hastanede çalıştığı genç çocuk doktorunu tanıdı hemen. Bazen evlerinde ağırladıkları kadına nasıl sarıldığını gördü adamın... Akşam kocası eve gelir gelmez, bazen bağırıp, bazen ağlayarak, bazen ona sımsıkı sarılıp bazen de yumruklayarak haykırdı suratına her şeyi. İnkar etmedi adam. Zamanla duyguların değişebildiği, insanların orta yaşa geldiklerinde farklılık aradığı gibi bir şeyler geveledi ağzında ve bavulunu alıp gitti evden. Kapıdan çıkarken, "son bir kez kucaklamak isterim seni" diyecek oldu ama kadın, "defol" dedi nefretle... İlk celsede boşandılar... Modern bir aşk hikayesinin böyle son bulmasına kimse inanamadı. Arkadaşlarının desteğiyle ayakta kalmaya çalıştı kadın. Adamın, sevgilisiyle birlikte Amerika'ya yerleştiğini öğrendi. Bazen yalnız kaldığında, onu hala sevdiğini hissedince, ağlama nöbetleri geçiriyor, aşkın yerini, en az onun kadar yoğun bir duygu olan nefretin kalması için dua ediyordu. Aradan bir yıl geçti... Her şeyin ilacı olduğu söylenen zaman bile, kadının derdine çare olamamıştı. Bir sabah, ısrarla çalan zilin sesiyle uyandı. Kapıyı açtığında, karşısında o kadını gördü. "Sen, buraya ne yüzle geliyorsun" diye bağırmak istedi ama sesi çıkmadı. "Lütfen, içeri girmeme izin ver, mutlaka konuşmamız gerekiyor." dedi genç kadın. Kanepeye ilişti ve zor duyulan bir sesle konuşmaya başladı: "Hiçbir şey göründüğü gibi değil aslında. Çok üzgünüm ama o bir saat önce öldü. Geçen yıl Amerika'daki kongre sırasında öğrendi hastalığını ve yaklaşık bir senelik ömrü kaldığını. Buna dayanamayacağını, hep söylediğin gibi onunla birlikte ölmek isteyeceğini biliyordu. Seni kendinden uzaklaştırmak için, benden sevgilisi rolünü oynamamı istedi. Ailesine de haber vermedi. Birlikte Amerika'ya yerleştiğimiz yalanını yaydı. Oysa ilk karşılaştığınız otobüs durağının karşısında bir ev tutmuştu. Tedavi görüyor ve kurtulacağına inanıyordu ama olmadı. Gece fenalaşmış, bakıcısı beni aradı, son anda yetiştim. Sana bu kutuyu vermemi istedi..." Gözlerinden akan yaşları durduramayacağını biliyordu kadın. Hemen oracıkta ölmek istiyordu. Eline tutuşturulan kutuyu açmayı neden sonra akıl edebildi. İtinayla katlanmış bir sürü kağıt duruyordu kutuda. İlk kağıtta, "Lütfen bütün notları sırayla oku bir tanem" diyordu... Sırayla okudu; "Seni çok sevdim", "Seni sevmekten hiç vazgeçmedim", "Senin için ölürüm derdin hep, doğru söylediğini bilirdim." "Fakat benim için ölmeni istemedim" "Şimdi bana söz vermeni istiyorum." "Benim için yaşayacaksın, anlaştık mı?" son kağıdı eline alırken, kutuda bir anahtar olduğunu gördü kadın... Ve son kağıtta şunlar yazılıydı: "Sahildeki evimizi senin çizdiğin projeye göre yaptırdım. Kocaman terasta martılarla kahvaltı ederken, ben hep seni izliyor olacağım...." Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Nietzsche Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 ya çok güzel bu çok acıklı ztn duygusallık damarım tuttu bu aralar bıde bole hıkayeler koyuyosunuz mahvettınız benı ellerine saglık pelin bunların dvımını beklıorm cok guzel hıkayeler... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
whitepower Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Çok güzel ama dewamını getirme sen dinleme bu flames'i:)Yaw zati duygusal bi dönemdeyim kalan 2 tahtamı da böööle yazılarla kırmayın:)Mecnunken meczup etmeyin beni...Eline sağlık paylaşım için...Flames beraber ağlayalım:) Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Nietzsche Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 walla ağlayalım hocam bende depresifim şu sıralar...dedgın gıbı dipteyim sondayım depresyondaım:) Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Deaths_Expulsion Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 paylaşım güzelde sizin haliniz ne böyle ağlamalar falan Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Nietzsche Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 sorma ya noluo bize bnde anlamadım bi depresifliktir gidio... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Deaths_Expulsion Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 gayet iyi gidiyodun geyik falan boşver takma yaw herneyse Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Firdevs Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 çok güzeldi gerçekten .... anlatacak kelime bulamıyorum bu tür paylaşımları okumaktan zevk duyuyorum... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
gizemlikorsan19 Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 ya bu hikaye harikaymı yaw.okurken bitmesin istedim sanki.bunun gibi ask hikayesi ama sonu mutlu bitenlerinden yokmu.(gerci hiç bir ask mutlu bitmemiştir ama....) :clapping: Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
sensizim Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 2, 2006 cok harikaydı ya gercekten içim titredi sonunu okuyunca cok kötü oldum ya sevgiye bak şimdi böyle sevgiler nerdeeeee Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Kalipso Yanıtlama zamanı: Aralık 3, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 3, 2006 Bu hikayeyi daha öncede okumuştum. İlkkez okuyor gibi tekrar okudum. Gerçekten Çok Çok güzel... Bide sonu kötü bitmeseydiii:( Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Nora Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Gece gece okunacak şey değilmiş... ayrıca duygulanmak yerine ben uyuz oldum açıkçası Eline sağlık pelin;) Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Dolunay Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Evet pelin eline sağlık.Zaten bu kadar büyük bir aşkı bietek hikayelerde ve filmlerde görüyorum.Oysa aşk her acıya değer.Ama adamın bunu yapmasına çok üzüldüm.Ben olsam inanılmaz kırılırdım.Onunla geçirebileceğim bir yılı elimden alıp yerine başedilmez duygularla beni yalnız bıraktığı ve sonrada ardında vicdan azabıyla yaşamamı istediği için.oysa son nefesinde yanında olmak için canını vermeye hazırken birlikte geçirebileceği saniyeleri nefret ve acıyla dolduduğu her an için ayrı kahrolur insan.Keşke hiç böyle yapmasaymış adam. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
pelin Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Yazar Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 haklısın dolunay ilk okuduğumda bende öyle düşünmüştüm ama bi de şu acıdan bak adam kadının kendisinden sonra hayatına son vereceğini intihar edebileceğini biliyordu kadın 'senin için ölürüm' demişti ona. yaşaması için böyle bişey yaptı. ama bende yanında olmak isterdim böyle bi durumda Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Dolunay Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 yaşarken ölmek intihar etmesinden daha kötü ama.yaşamak kadına eziyet olmuş durumda. Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Nora Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Paylaş Yanıtlama zamanı: Aralık 7, 2006 Aldattığını düşünmesi o aşka haketmediği bi son diilmi... Zaten aldatacağına ölsün dicem şimdi sitenin bütün erkekleri atlayacak olaya:D Amaan sabah sabah kadınlar matinesi gibi oldu burası Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
karaleke Yanıtlama zamanı: Şubat 9, 2007 Paylaş Yanıtlama zamanı: Şubat 9, 2007 guzel paylasım için saol Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.