Jump to content

Az Önce Bir Cinayet İşledim Affet Beni Anne


Kalpsiz

Önerilen Mesajlar

Biraz sonra bir cinayet işleyeceğim.Bu ilk ve son cinayetim olacak.Kararlı olduğumu sanıyordum.Oysa her an vazgeçebilirim.Bir adım arkamda hayat bir adım önümde ölüm.Ne yapmalıyım bilmiyorum.Ne doğru ne yanlış bilmiyorum.Bilsem de doğru olan her zaman yapılması gereken mi onu bilmiyorum.Tam ortadayım.Çakıldım kaldım.Ne ileri gidebiliyorum ne geri.Ne ölüm cazip geliyor ne hayat…Ama öyle çok ağrıyor ki ; ağrıyan dişi çeker gibi durdurmak istiyorum kalbimi…Atmazsa acımaz belki…

Bilmiyorum.Bir karar vermeliyim.

 

 

Ya aldığım her nefesle azala azala yaşayacağım, ya öleceğim.

Ya bu karanlık kuyuda bir ömür geçireceğim, ya öleceğim.

 

Bir karar vermeliyim artık.

Ya başkalarının gülüşlerinde yavaş yavaş tükeneceğim, ya da hemen şimdi öleceğim…

Sanırım ölümü seçmeliyim.Ama hayat umduğum gibi çıkmadı.Ya bir hayal kırıklığı olursa ölümden sonrası da…

Korkuyorum.

Ve utanıyorum intihar etmekten.Yakıştıramıyorum kendime…Korkunç bir ağırlık var omuzlarımda.Geride bırakacaklarıma karşı duyduğum sorumluluk bu belki de…

Biliyorum.Çok ayıp edeceğim hepsine…Hani sessiz sedasız gidebilecek olsam daha kolay olurdu ama olmuyor işte…Büyük bir hayal kırıklığına uğratacağım onları.İntihar yapacağımı düşündükleri en son şey.Çılgınlık bana göre değil…Bu yapacağım ilk ve son çılgınca şey…Peki ya benim uğradığım hayal kırıklıkları?

Onlar ne olacak? Kimsenin umurunda mıydı?

Belki de her biri bu intiharın bir harfini yazdı… Şimdi hepsi geride kaldı.

Ama ölümü seçiyorum ben.Yüreğim hayata geri dönemeyecek kadar kırıldı…

Bütün intihar şiirlerini okudum dün gece… ‘Oysa ölünecek bir şey yokmuş’ diyordu bir tanesinde…

Belki de ölünecek bir şey yok.Fazla ciddiye aldım belki hayatı…

Bilmiyorum…ama ölüyorum…

Bir cinayet işledim biraz önce…Bu ilk cinayetim.

Kurbanı da benim katili de…

Ellerim titriyor…

Şimdi bileklerimden akan kan uzandığım yatağımın çarşafını kirletiyor…Bir suçluluk duygusu tüm vücuduma yayılıyor.

Ve bir korku…

İkisi birlikte çok ağır geliyor…

Sessiz odada bir tek yelkovanla akrebin adımları duyuluyor… Hiç bu kadar soğuk ve yabancı gelmemişti bu oda bana…Perdelerin renkleri yavaş yavaş soluyor…

Zaman ilerliyor…Ölüyorum…

Hissediyorum yavaşlıyor kalp atışlarım…

Ve bu kez bir daha açılmamak üzere kapanıyor göz kapaklarım…

Yavaş yavaş tükeniyor sanki damarlarımdaki hayat iksiri…

Bir yerlerde sevdiğim bir şarkı çalıyor,duyuyorum…

Yakınlarda birileri gülüyor…ben ölüyorum…

Göz yaşlarım bileklerimdeki kana karışıyor…

Bir yerlerde bir ışık yanıyor…ben karanlığa gömülüyorum…

Utanıyorum…Rezil oluyorum kendime…

Kaçar gibi gidiyorum…

Bir yerlerde güneş doğuyor…ben geceye uzanıp uykuya dalıyorum, üzerim açık…

Bu sonsuz karanlık eşlik ediyor, yok oluşuma…

Şimdi veda vakti…

Bu dünyaya seninle açtım gözlerimi,sensiz gidiyorum…

Üstelik senden bir izin bile almadan…

Kestim bileklerimi anne, sana sormadan…

Yine üzdüm seni…

Bir yerlerde yağmur yağıyor…temizlemek için kirlettiklerimizi…

Belki biraz olsun aklar bu rezaletimi…

 

Şimdi gidiyorum ben...

 

Ölüyorum…

 

Affet beni

 

 

Annem...

 

 

ALINTI.

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Ne ölümden korkmak ayıp

Ne de düşünmek ölümü...

 

Ne de güzel söylemiş üstad.İntiharlarla hınca hınç dolu gecelerim geliyor aklıma,ölüp ölüp dirildiğim günlerim.

 

"Ölümlerimsin,

Lanet bu ya,diriliyorum..."

 

Sonra intiharı seçip hayata s.ktir çeken dostlarım geliyorlar.Büyük büyük sözler geliyor aklıma bir de,intiharıyla birilerini cezalandırmak isteyen salaklar geliyor,intihar bir kaçıştır,zavallılıktır diyenler geliyor.Varsın onların gözünde zayıf olayım.Hem onlar kaç defa intihar ettiler ki?

 

Aslında diyorum bazen,aslında onlar da görüyorlar,intiharın bu lanet dünyadan kurtulmak için en onurlu yol olduğunu.Gün gibi açık,biliyorlar işte,en onurlusu bu yapılabilecek işlerin.Ama onlar,"intihar" demeye bile cesaret edemiyorlar,bu onların içinde bir yara,korktukları için,gerçekten cesareti olanlara saldırıyorlar diyorum,sonra saçmalama diyorum ve en sonunda da kimin umrunda diyorum.Ataraxia diyorlar içinde bulunduğum duruma.

 

Boşversene!Arkamda gözü yaşlı insanlar bırakmak benim işim değil.Arkamdakiler yalnızca tebessüm etsin isterim ben buralardan çekip giderken.Bir son bahar yaprağı gibi süzülüp gidivermek ne kadar cazip gelse de....

 

Hepimizin içinde bir isyan var,görmüyorsunuz,basit geliyor sizlere.Oysa bu gün içten bile değil beynimi çalışma masamın üzerine serip bu yaşlı dünyanızdan ayrılıvermem.....

 

Ne ölümden korkmak ayıp

Ne de özlemek ölümü....

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Eğer öLüm ince bir çizgi ise

Hayat siLgimLe yok ederim

Eğer bir yokoLuş ise

VaroLuş hırsımLa onu yenerim

Eğer kendini kaybediş ise

Ben zaten kendimdeyim

Eğer bir son ise

Yeniden başLama isteğimLe maLup ederim

Eğer yeni bir hayat ise

Sonuna kadar varım derim

Ama öLüm hiçbirşey ise

Ben zaten bir hiçLikteyim .. :confused:

 

içimden geLdi ..

KaLpsiz , Maverick sizLer de sağoLun .. :)

Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş

Sohbete katıl

Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.

Misafir
Bu konuyu yanıtla...

×   Farklı formatta bir yazı yapıştırdınız.   Lütfen formatı silmek için buraya tıklayınız

  Only 75 emoji are allowed.

×   Bağlantınız otomatik olarak gömülü hale getirilmiştir..   Bunun yerine bağlantı şeklinde gösterilsin mi?

×   Önceki içeriğiniz geri yüklendi.   Düzenleyiciyi temizle

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Yeni Oluştur...