Simyacı Balladı

(Bir dostumun imzasına ithafen kurgulanmıştır)

Latince okumalar ve tütsü dumanın,

5 titrek mumla,biraz civa buharı

Ve zamanın bekçileriyle;

Evrenin sahibi.

Rüzgarla konuştu,ağaçlarla...

Ve kokladı yıldızları.

Kolkolaydı;

Gecenin hükümdarıyla,

Işığın kudreti.

Ve sessizliğin asaleti,

Bastırırken kutsal sözleri;

Öğrendi,

Aslında her çocuk,

Rüzgara ve yıldızlara fısıldanarak;

Büyü yapıldığını bilirdi....

Demon çemberinde bir gün dönümü,

Ve aklın zinciri "Din"ler ile

Garip bir dilenci vardı,

Gecenin sonunda.

Düştü son kum tanesi sonra,

Işık parlarken,dağıldı gecenin yüzü.

Altıgen geometrisi ile tastamam

Bir felsefe taşı peydahlandı,

Magier'in ruhunda.

O taş ki bütün hataları kırıp,

Her kusuru saf altına çevirendi.

Ve borular çaldı, ve kapılar açıldı

Ve bir sürgün sonlanıp zaferle,

Ruhunda şehirler yağmalandı.

Oysa bütün çocuklar,

Bilirlerdi,

Rüzgara ve yıldızlara fısıldandığında,

Büyü yapıldığını...

Kırıldı gönye,kafatası kırıldı.

Çocuğun çığlığıyla,bir damla yarasa kanı.

Büyücünün hırsı,

Kralın buyruğu;

Birşeyler yapabilen,

Yalnızca çocuktu.

Bırakırdı sınırsızca doğaya kendini

Ve güvenirdi

Ve alamasa da isteğini,

Gücenmezdi,

Vazgeçmezdi asla...

Magier artık anlıyordu.

Lakin anlayıp kelimelere dökse bile

Anlatamayacağını da da anlıyordu.

Kelimelerin kifayetrsizliği,

Doğallıktan kopuşu lanetlemeye yetmezken;

Yükseliyordu yeni gün.

Ve günün doğduğu yerde,

Yeni buyruklar,yeni hırslar ve

Ölüm ve entrika ve zulüm ile

Tekrarlanıp duran ve bağlaçlarıydı;

Filizlenen....

Sahte bir edebiyatçı gülüşüyle,

Kini ve aşkı yazanların

Tutkulsrıyfı oysa,

Geceleri parlayıp,güneşle sönen.

Milliyetçilerle,çocukluk hırsızı

Ana-babalarındı sabahlar.

Ve para hırsıyla şehvetlenen;

Materyalist cambazlarla,

Kaotizm kurucusu,redd-i sezgici,

"Yeni bilim"cilerindi.

Toplum,din ve bilumum baskı ile,

Gölgelenen şahsi gerçekler

İçimizde soluyordu.

Artık ateşi ve ölümü görenlerdendi

Magier,

Kulaklarında eski bir ispanyol ezgisi,

Herşey ona tanıdık,

Ve herkes yabancıydı.

Ve hatırlayığ çocukluğunu,

Dedi;

"Bir zaman ben de muktedirdim,

Her çocuk gibi,

Rüzgar ve yıldızlara fısıldanıp,

Bilirdim büyüler yapmasını.

Lakin işledim cürmün en büyüğünü,

Çocukluğu terk ederek,kaçtım

Tüm insanlığın olandan.

Sezgilemekten korkar oldum

Zamanla.

Şükür ki,hatırlayabildim artık."

Ve yalnız bir maça papazıyla,

Kırılgan bir kupa ası.

Kaderin hükmü,gözlerden ırak ellerin

Attığı zarlardaydı.....

Ve aklın zinciri "Din"ler ile

Garip bir dilenci vardı,

Gecenin sonunda.

Düştü son kum tanesi sonra,

Işık parlarken,dağıldı gecenin yüzü.

Artık ateşi ve ölümü görenlerdendi

Magier,

Kulaklarında eski bir ispanyol ezgisi,

Herşey ona tanıdık,

Ve herkes yabancıydı.

bırlestırdım

cok guzel olmus ,buyuk bı haz aldm okurken

tşk ler

Beğenmene sevindim,ben teşekkür ederim ilgin için